Merhaba hanımlar.. Yaklaşık 2 aydır bu evde yaşıyorum. Her ne kadar "Komşuluk bitti artık" deselerde ben, benim gibi bebişli yeni gelin bir komşum olsa ne hoş olurdu diye düşünüyordum :) Aslında yalnızlığı seven bir tipim. Bebişten kalan zamanlarımda hobilerimle uğraşayım, kitap okuyayım isterim. Çok fazla gel-git yapmıyorum yani. Yine de akraba ilişkilerimde iyiyimdir.. Ne uzak, ne çok samimi.. Ortadayım. Komşularıma gelince, biri sağda biri solda olmak üzere iki yan komşum var.
Konum sol tarafımda oturan komşumla ilgili.. Oda benim gibi yeni evli, 2 yaşında bir oğlu var. Aslında iyi bir kadın. Bana karşı çok sevecen, çok tatlı, her zaman güler yüzlü.. Yanında kendini rahat hissediyorsun. Çok iyi anlaşacağımızı düşünüyordum, ta ki çocuğunu dövmelerini duyana kadar..
Aklım almıyor.. Benimle annelik hakkında neredeyse bir konferans düzenledi. Bu kadar bilinçli, duyarlı bir insan nasıl olurda el kadar çocuğun canını yakar.. Çok tatlı bir çocuk. Daha yeni yeni yürüyor yavrum. Ben sesleri duyunca çok şaşırdım.. Birden kadına karşı içim buz kesti. Bütün o iyi izlenimlerim çöp oldu..
Sonra tekrar aynı güler yüzüyle beni evine davet etti. Bende belki bunu konuşabiliriz diye düşünüp gittim. Bebeğim biraz oynayıp sonra bana bakıp gülümsüyordu. Oyun yapıyordu :) benimde hemen içim gider koklar öperim.. Komşumun çok garibine gitti. Biraz oturduk.. Konuyu ne şekilde oraya getirsem diye düşünüyordum ki kendi söyledi. "Bazen beni cok sinirlendiriyor. Yapma diyorum anlamıyor. Bende dövüyorum ne yapayım. Laftan anlamıyor." Dedi. Bende yaptığının yanlış olduğunu, ona bir şeyler öğretmenin başla yolları da olduğunu açıkladım. Oda "Herkes bana çocuğuna karşı ne kadar sertsin diyor. Hiç sevip ilgi göstermiyormuşum. Ama benimde yapım bu şekilde. Eğer ben bunu pohpohlayıp durursam bu çocuk nasıl terbiye olacak. Beni kaile alıp dinlemez bile. Ama kendi evladım tabi ki onu seviyorum. Yine de bu şekilde yapmaması gereken şeyleri anlayacak" dedi. Bende dövsede yarın tekrar yapabileceğini, şuan henüz aklı ermediğini, 2 yaşına girmişte olsa hala bir bebek olduğunu söyledim.. "Teşvik ederek, ödüllendirerek cazip hale getirebilirsin" dedim. Daha birçok şey söyledim, açıkladım. Bu konuda çok şey okuduğum için işte fırsat deyip ne var ne yok uygun bir dille anlattım. Dinledi ama anladığını sanmıyorum.
Sonra evime geldim. Bir iki gün sonra yine aynısı.. Şimdi benim öneri almak istediğim konu şu, siz olsanız iletişimi tamamen keser miydiniz? Bu kadın benimle sık sık görüşmek istiyor. Çocuğunu dövüyor olmasa iyi anlaşılabilecek bir insan. Ama gel gelelim bu durum beni çok etkiliyor ve ben kadına yaklaşamıyorum. Bu olay arada bir duvar gibi. Ona ısınabilmeme engel oluyor ve ne demem gerektiğini bilmiyorum. Ona da aynı bu şekilde söylemeli miyim.. Bilemiyorum ya..
Sizinde çocuğunu dövdüğünü bilip sık görüştüğünüz komşularınız var mı? Ya da öğrendikten sonra hiç konuşmadığınız? Yoksa o bizi ilgilendirmez mi diyorsunuz.. Başka ne yapabilirim.. Şikayet etmeli miyim? Ya da sanırım değişmesi için daha çok çabalamalıyım