Bir insanın kendi çocuğuna bakması ya da kendi hayatı için çabalamasi ovulecek birşey değil ki zaten . Ben yolda yürürken yemek yediğim için kendini öven birini görüyorsam insanların yüzyıllardir yaptığı şeyler için de ovmemesi lazım . Çocuk bakmak zordur bakmak zorundasındir. Yok şöyle olunca böyle oldu da ben annem evlen dedi diye evlendim de. Kreş olmazmış çünkü güvenilmezmiş. En güvenilir yol kendinden kilometrelerce uzağa atmak . Ama bunu anlayışlı olarak engellemeliyiz.
Benim yazdiklarimdan bana verdiginiz cevabi mi cikardiniz gercekten?! Beni anlamadiginiz gibi sizi destekleyen kullaniciyi da anlamamissiniz. Sarkastik yaklasmis konuya... hatta bana laf atmis aslinda :)
Hayatta hiç kolay bir şey yok Papatya. En kolayı yemek yemek, onu da çiğnemek zorundasın derdi bir hocam.
Bu Papatya ile benim aramda geçen bir sohbet. Ki kendisi beni tanır, ben de onu tanırım. O yüzden biz birbirimizin ne demek istediğini biliyoruz, merak etmeyin.
Evet kesinlikle öyle . Çünkü bir insanın hayatını annesi şekillendirir .
Hem çalıştım hem çocuk baktım hem KPSS ye hazırlandım hem temizlik yaptım hem yemek yaptım
hiç bir şeyi. Bahanesi yok…. Ben çalıştığım için bile bazen vicdan azabı çekiyorum çocuğumu tüm gün göremiyorum diye…. Allah hiç bir evladı annesinden ayırmasın
Yollayın bence
Kesinlikle. 7 aylık bebeğim var ara ara hala lohusa depresyonu gibi düşüyorum. Bazen gidip ağlıyorum banyoda sonra mecbur toparlanıp kalkıyorum çocuğumla ilgileniyorum . Anne olmak çok zor ve evet dışarıya bu kadarı yansıtılmadığı için kendin anne olana kadar tam olarak anlamıyorsun. Yine de onları doğurmayı biz seçtik, onların hiçbir şeyden haberi yok masumca dünyaya alışmaya çalışıyorlar sadece. Sadece bebek ve çocuklar onlar, doğalarının gereği gibi davranıyorlar. O yüzden ben terapiye başlıyorum haftaya, konu sahibi sana da yarım gün kreş+ psikolojik destek öneriyorum. Çocuğunun sağlıklı bir karakter geliştirmesi için senin sağlıklı olman lazım
Seni anlıyorum ilk çocuk baya zor oluyor benim kızımda çok hareketliydi bir keresinde halası gelmişti ağladı tuturdu bende gidicem onunla bir türlü ikna edemedim tamam dedim ama gittikten yarım saat sonra özlemeye başladım öncesinde de hep diyordum ah biraz uyusa biraz yalnız kalsam falan ama gidince de yine mutlu olamiyorsunuz evde birşey eksik gibi mutsuz oluyorsunuz ev işlerinizi yaptıktan sonra Park falan yakınsa parka gitseniz orda yaşıtlarıyla oynar sizde oturup dinlenirsiniz eve gelince de yorulup uyur kesin 2 yaş en zor dönem 3 yasina gelince durulur merak etmeyin bunlar en zor günleriniz geçecektir ama mutlaka korunun başka çocuk olmasın esinizede bir çıkışın bu çocuğu ikimiz birlikte yaptık seninde yardımcı olman gerekiyor sadece sevmekle babalık olunmuyor ev işlerinde de size yardımcı olması için uğraşın ilk önce mizlanir siz sürekli soylerseniz mecbur bir işin ucundan tutar diye düşünüyorum
O zaman çocuk yerine kocanı gönder anasının evine. Daha mutlu olacağına yemin edebilirim
Ben anne değilim ve sizinle empati yapacak, size akıl verecek konumda değilim ama bir gün Allah nasip ederse bu duyguyu tatmayı çok istiyorum. Çocuğunuz tam anne ilgisi görmesi gereken yaşlarda. Doğru bağlanma olması ve çocuğunuzun psikolojisi için çok çok önemli sizinle beraber vakit geçirmesi. Mutlaka çok yorulmuş, çok bunalmışsınızdır. Kafanızda geleceğe dair planlarınız vardır elbette ama bunlar bir süre daha ertelenebilir şu an çocuğunuz çok çok daha önemli. Onlar sizlerin gözlerinizin içine bakıyor, en ufak hareketinizden, ses tonunuzdan etkileniyor. Kanatsız melekler adeta
ben olsam sizin yerinizde yavrumu bırakamam ne anneanneye ne de babaanneye. Dünya’ya getirmeyi siz seçtiniz. Yapmak istediğiniz başka şeyler vardı madem keşke çocuk yapmadan bunları aradan çıkarsaydınız, şimdi bunun cezasını çocuğunuz çekmemeli. Anneanne elinde büyümüş, çocukluğunda doğru düzgün anne/baba yüzü görmemiş 30 yaşında bir kadın olarak yazıyorum size. Etkileri çok fazla oluyor. Yaşı küçük anlamaz demeyin, sizin kokunuza hasret kalır en başta. Ben nişanlıyım daha şimdiden nasıl ev alabiliriz, birikim yapalım ki çocuğumuz olduğunda ben çalışmadan bir süre tek maaş ile geçinebilelim, anneanne/babaanne değil kendim büyüteyim okula başlayana kadar diye planlar yapıyorum…
22 yasindaki kucucuk cocuksa 2 yasindaki ne oluyor? Konu sahibine cok kizdim. Hic empati yapamayacagim. Belki dusundugu seyin sacmaligini fark eder de kendine gelir.
Bence yollamayin o daha bebek senden kopar anne kokusunu unutur ya birşey olsa Allah korusun vicdan azabı duyarsın bi anne için en büyük azap bu. Belkide doğumdan sonra herkes sizi yanlız biraktiysa duygusal olarak o yüzden de psikolojik olarak çökmüş olabilirsiniz çocuğunuzla çıkın parka falan iyi gelir okulada bebeğiniz biraz daha büyüyünce devam edin daha yaşınız küçük evlat herşeyden önce gelir.
Oha çocuğu başka ile mı yollayacaksınız dogurmasaydın arkadasım b.k mu vardı evlilikte. Çocuğun suçu ne . Gerçi kv aklıbasında ise sizden iyi bakabilir
yaparken düşünseydiniz sınavı meşguliyeti sakamisiniz siz???? 20 yaşında yapmayı biliyorsun bakması mı ağır geldi yapma deyince yapıyormuş bak sen neden acaba
