Çocuğumu kaynanama göndermelimiyim

Kendisi gelmek istiyor ama eşi istemiyor istnabulu sevmediği için gelmiyorlar
Bence siz kendinize güvenin ve kendiniz bakın psikolojik olarak iyi değilsiniz kvalde gelirse anlasiyorsaniz bile üç beş gün sonra tatsızlık çıkmaya başlar sizin için daha kötü ve yorucu olur.
 
Herkesin kişiliği ailesi yaşamı tecrübesi olgunlaşması farklı.. yolumuz biricik.. güzeli meslek sahibi olmak özgür bağımsız güçlü olmak hayatı doyasıya yaşayıp istenirse hazır olunca cocuk yapmak ama olmuş işte.. benim kuzenim 17 de evlendi 19 da cocuk . 30 a gelmeden 3 cocugu oldu. Mesleği yok bosanamıyo. Ama ailesi cok baskıcı be fakirdi babası alkolikti vs yiyecek ekmekleri yoktu evden cıkıs yolu gördü.. pişman mutsuz vs.. kzıkardeşi mesela naptı etti okudu ama durumları daha iyiydi ve diğer çocukların evden gidip sorumluluğun azalması buna vesile oldu .

Bu durumda ya cocuktan vazgeçecek ya iyi kötü yasayıp gidecek ama belki bir ömür cocugu suçlayacak yaşayamadığı hayat için. Bu daha mı iyi? Cocuk da mutsuz olacak . Her türlü zor
Bizim cüzzi iradeye inanırım, Kendim ettim kendim buldum yani.. Bende zengin bolluk içinde bir ailede büyümedim. Kız kardeşim de ben gibi... O küçük bebeğin bir suçu günahı yok. Anası bile isteye babaanneye bıraktığı için terk edilme travması yaşayacak... En sevdiği en güveneceği insan, bırakacak... Tedavi olsun. Bebekte yanında kalsın.

Kreşe bakıcıya bırak çalış, kısmı da hikaye. Fabrika anlaşmalı kreş yoksa; Bi dünya para... Bakıcı fiyatları da uçtu gitti. Çalışsa para oralara gider.
 
Yetişkin misiniz çocuk mu önce ona karar verin, bazı kararları alırken yetişkin, sonuçlarına katlanmaya gelince çocuk olamazsınız.
Size muhtaç bir canlı varken, sizin yaşayamadığınız(!)hayatınız,hayalleriniz biraz daha bekleyebilir acelesi yok bence.

Şu an öncelik çocuk,lütfen artık yetişkin gibi davranıp sorumluluk alın, şurada kaç kadın kendi doğurduğunuza bakın diye yalvaracak neredeyse.
 
Zaten çok kızmışlar, zaten anlayışlı yorum yapmışlar söyleyeceğim hiçbişey yeni olmayacak o yüzden bu kısmı geçiyorum. Bence herhangi bir karar vermeden önce terapiye başlamalısınız. Seans saatlerini uyku saatine denk getirirsiniz, bebek arabasında uyuyabilir. 23 aylık olmak üzere bi bebeğim var. Bugün o çok uyumlu, arabayı gördü mü esneyen çocuğu otokoltuğuna oturtmak için 5 dk ikna ettim, pardon edemedim, 15 dkdan fazla ağladı. Derdi de gezmek, halbu ki uykusu geldi uykuya direniyor. Bi de o anlarda bana bi gülme geliyor sormayın stresim böyle yansıyor. Bunalmışlığınızı anlıyorum, yardım almıyorum, hastaneye bile bebekle gidiyorum yalnız. Eşim çalışma saati sebebiyle uyurken çıkıyor uyurken geliyor,arada eve geliyor mola vermeye çoğunlukla uyku saatine denk geliyor, gelmese de uykudan uyanıyor yemek yiyoruz ve gidiyor, vakit geçiremşyorlardı şimdi dükkana bir saatliğine de olsa götürmeye başladı derdi vakit geçirmek. evde olsak hiç değilse duşuma tuvaletine rahat giderim yemeğimi rahat yaparım bu bile bi lüks. Bazı dönemler duş alasımın gelmediği oluyor bırakın evi temizlemeyi, hele eşimle aram bozuksa iyice, çocuğumla ilgilenecek kadar hareket ediyorum. Sonra bu halimin çocuğuma haksızlık olduğunu hissediyorum. Sürekli bu döngüdeyim. Dünyaya getirmeyi biz seçtik, mutlu ve iyi bir anneyi hakediyorlar. İyi bi anne olup olmadığınızı sorgulamak benim haddim değil ama mutlu olmadığınız kesin. Yoksa bebeğinizi kvye göndermeyi düşünmezdiniz. Ben sizin ne düşündüğünüzü anladım ömrü boyunca bırakayım demiyorsunuz ama burda boşanmış kadınların çocukları babaya gidince yaşanan şeyleri okuyoruz ki bu bi mecburiyet çocuk perişan oluyor. Çocuğunuz yanınızdayken de çözebileceğiniz sorunlar için uzun vadeli bir kalma planı bana doğru gelmiyor. Yarım gün kreş araştırın, İstanbul'da nerdesiniz bilmiyorum ama belediyeye ait kreşler var. Yarım gün bile gidiyor olsa, size bi kaç saat alan açsa kendinizi toparlayabilmeniz için çok yardımcı olur. Bi süre ev işi gibi şeyleri kenara atıp olabildiğince vaktinizi kendiniz için harcamanız gerektiğini düşünüyorum. Eğer bebeğiniz bahsettiğiniz problemleri yaşamıyor olsa akranlarınıza imrenmezdiniz. Ama her anne ve bebek bu süreçten geçiyor, her bebek 2 yaşında oluyor sonuçta. Biraz yetişkin biraz çocuk psikolojisi hakkında kitap okumanız ya da bilgi edinebileceğiniz yollar bulmanızı tavsiye ederim. Sadece kendinizi anlamak yetmez çocuğunuzu da anlamalısınız.

Bi diğer ve aslında kilit nokta eşiniz. O dünyada ne yapıyor da çocuğundan daha değerli? Bence bi cesaret boşansanız daha mutlu bi anne olursunuz. Kv ile aranız iyiyse bu konuyu güzelce konuşmayı deneyin. Tabii yapmadıysanız o konuşmayı önce eşinizle yapın. Hissettiğiniz yorgunluğu anlatın, bi saat kendime vakit ayırabilmem kafamı toplamaya yeticek desteğe ihtiyacım var diye anlatın. En önemlisi de çocuğunuzun babasına ihtiyacı olduğunu hatırlatın, hakkına giriyor yavrunun. Ben o vakti kendime ayırabilmek için bu saate kadar ayakta kalıyorum, yoksa benimde kendime ayırıcak vaktim yok yatakta uzanıp telefonla rahatça ilgilenmek bile kafamı boşaltıyor, ekrana boş bakıyorum arka planda beynim uyuyor. Ben kendime biraz uykudan feragat etmekle çözüm buldum, bi de bebeğim arkadaş ortamımı seviyor, çok rahat ediyorum. Bebeğinizle bile ols arkadaşlarınızla görüşün. Ya da akran bebekli annelerle tanışın parkta falan. Eminim bu da iyi gelir.
 
Bence çocuğunuzu alın ve kayınvalidenize 1-2 günlük gezmeye gidin, onlar çocuğunuzla ilgilenirken 1-2 gün dinlenmeye ihtiyacınız olduğunu söyleyin ve orada biraz kafanızı dağıtın. Hem kayınvalide gözünüz önünde çocuğunuza bakar hem siz bir hava alırsınız olmaz mı?..
Ev işleri falanda çocukla olmuyor falan demenizi de anlamıyorum.. en acil ev işi nedir ki yani yemek yapmak desek onuda çocuğunuz uyanıkken yapabilirsiniz.
5-6 aylık çocuk için anlarım anneye bağımlı olurda.. 2 yaşındaki çocuk oyuncakla oyun oynar yani.. onun oynayacağı güzel bir ortam yaratın, parka çıkartıp gezdirin.. parkta oyun oynarken online dinleyebileceğiniz dersler dinleyin..
onun uyuduğu saatlere de sadece test çözme işlerinizi bırakın.
Birde çoğu yerde oyun evleri var.. çocuğunuzu 1-2 saat oyun evine de gönderebilirsiniz yada yarı zamanlı kreşler var sadece oyun için gidebileceği kısa soluklu 3-4 saat bu saatlerde haftada bir gün temizlik ve yemek düzeni oluşturup buzluk hazırlarsınız, diğer günler ders çalışırsınız.
Benim bir arkadaşım 3 çocukla açıktan hem lise okudu lise mezunu oldu sınava girdi şimdi birde açıktan üniversite okuyacak.
Bence sizin mental bir desteğe ve motivasyon noktasına ihtiyacınız var.
Yani çocuğunuzu bıraktığınızı hayal ederek yorum yazmak istemiyorum. Kırıcı olmak istemem ama çocuğunuz gelmiş zaten 2 yaşına 3 yaşında kreşe başlayabilir 1 sene ne bu acele de süt kuzusunu annesiz bırakacak duruma geldiniz.
Olanla ölene çare yok.. geçmiş geçmişte kaldı önünüze bakın evlenmeyi ve çocuk yapmayı seçtiniz. Belliki evliliğinizi bitirmek gibi bir planınız yok.. Çocuğunuzun hayatınıda bitirmeyin.
Çocuk anneyi rol model alacakken babanneyi mi rol alsın yapmayın yahu..
 
Olur.Bi süre destek vereceklerse neden olmasın.Su anki ruh haliniz ile çocuğa yarariniz olmaz.Her zaman çocuğun üstün yararı gozetilmeli.Cocugun yani annesinin yanıdır diye bir ogretimiz yada geleneksel yapımız ile catissa bile.Tabiki burda kayınvalide ile ilişkiniz onun kafa yapısı önemli.Bi süre kısa bir süre olabilir.Avaz avaz bağırmak sinir hastası olmak ansiyete sahibi olmaktansa bu tercih edilebilir.Es kişisi kendi dünyasında derken belki ayrılmak istediğinizi herşeyi buraya yazmadiginizi ve yazmak zorunda olmadığınızı bilerek yorum yapıyorum.Yoksa hayatda olmaz diye yazıp mükemmel anneliğimi anlatmam gerek 😂Destek almaktan çekinmeyin herşey yoluna girsin dilerimki
 
Bir bucuk yil uyumadan büyüttüm ben çocuğumu eşim ıssız kaldı yeni meslek öğrendi on bir ay gece gündüz çalıştı kimsem yoktu . Gece on beş kez kalkan gündüz de yarımsar saat uyuyan bu çocukla bende ingilizce ogrendim şimdi yazılıma çalışıyorum. Al sana seninle aynı durumda bir insan . Bir insan çocuk sahibi olduğu için çok bunaldigi olur. O gün çocuğuna bakim vermek istemediği olur . Sinirlendiği de olur . Ama bir anne çocuğumu vereyim mi diye düşünemez . Yine diyorum bağırıp çağıraksan doveceksen ver daha iyi . Ama lütfen git o tüplerini bağlat. Sırf üreyebiliyorsun diye bunu yapamazsin
Tüplerini bağlat nedir ya deri implantıyla korunuyorum zaten çok kırıcısınız gerçekten
 
Kusura bakmayın çokta güzel linclerim . Onun duyari bunun duyari olur da bir insanın kendi doğurduğunu atmasinin duyari olmaz. Depresyonmuş yok annelerin psikolojisiymiş kusura bakmayın annenin böyle bir lüksü yok . Ayrıca depresyona girmek böyle birşey değil . Depresyonda olan insan hayata kuser kendi öz bakımını bile yapamaz . Eve kapanır . Öyle canım sıkılıyor en iyisi çocuğu atayım gideyim üniversitelere koca düşündüğüm gibi değil hayatımı yasayim demez. Kadın hayat dolu maşallah fikir fikir kaynıyor . Zalimlik değil annelik depresyonu . Bu aralar moda oldu kötülük yok psikolojik rahatsızlıklar var.
Umarım yaşadığımı yaşarsınız başka birşey demiyorum
 
Bu hayati siz seçtiniz ama suçu el kadar bebeğe kesiyorsunuz.

Sizin yaşınizdakiler üniversite okuyup,geziyorsa evlenmedikleri icin,sanki çocuğunuz evlenin dedi , beni doğur dedi de simdi çocuğa bakmak yük geliyor.

Çocuğa o kadar cok üzüldüm ki, inadina yapma dediğimi yapıyor diyorsunuz evet sizi sinir etmek icin yapiyor.
Valla nasil rahat edeceksiniz bilmiyorum. Cok çok üzüldüm o yavruya. Zaten üniversite sınavına girebilmek icin tek sart evlenmek ve çocuk yapmakti. Liseden sonra neden girmediniz evlendinz
İnsanların hayatında yaşadığı zorluğu bilemeden bukadar acımasızca yargılamamalısınız baskıcı dışarıya bile çıkmamıza izin vermeyen aile içinde büyüdüm eşim sağ olsun kısıtlamaz çocuğumu çok seviyorum iyiki var zamanla daha iyi olucak umarım çok bunaldığım günlerde yazdım postu
 
Bence çocuğunuzu alın ve kayınvalidenize 1-2 günlük gezmeye gidin, onlar çocuğunuzla ilgilenirken 1-2 gün dinlenmeye ihtiyacınız olduğunu söyleyin ve orada biraz kafanızı dağıtın. Hem kayınvalide gözünüz önünde çocuğunuza bakar hem siz bir hava alırsınız olmaz mı?..
Ev işleri falanda çocukla olmuyor falan demenizi de anlamıyorum.. en acil ev işi nedir ki yani yemek yapmak desek onuda çocuğunuz uyanıkken yapabilirsiniz.
5-6 aylık çocuk için anlarım anneye bağımlı olurda.. 2 yaşındaki çocuk oyuncakla oyun oynar yani.. onun oynayacağı güzel bir ortam yaratın, parka çıkartıp gezdirin.. parkta oyun oynarken online dinleyebileceğiniz dersler dinleyin..
onun uyuduğu saatlere de sadece test çözme işlerinizi bırakın.
Birde çoğu yerde oyun evleri var.. çocuğunuzu 1-2 saat oyun evine de gönderebilirsiniz yada yarı zamanlı kreşler var sadece oyun için gidebileceği kısa soluklu 3-4 saat bu saatlerde haftada bir gün temizlik ve yemek düzeni oluşturup buzluk hazırlarsınız, diğer günler ders çalışırsınız.
Benim bir arkadaşım 3 çocukla açıktan hem lise okudu lise mezunu oldu sınava girdi şimdi birde açıktan üniversite okuyacak.
Bence sizin mental bir desteğe ve motivasyon noktasına ihtiyacınız var.
Yani çocuğunuzu bıraktığınızı hayal ederek yorum yazmak istemiyorum. Kırıcı olmak istemem ama çocuğunuz gelmiş zaten 2 yaşına 3 yaşında kreşe başlayabilir 1 sene ne bu acele de süt kuzusunu annesiz bırakacak duruma geldiniz.
Olanla ölene çare yok.. geçmiş geçmişte kaldı önünüze bakın evlenmeyi ve çocuk yapmayı seçtiniz. Belliki evliliğinizi bitirmek gibi bir planınız yok.. Çocuğunuzun hayatınıda bitirmeyin.
Çocuk anneyi rol model alacakken babanneyi mi rol alsın yapmayın yahu..
Çok haklısınız bende arkadaşınız gibi yaparım umarım
 
Henüz çok kucuk siz biraz kafa tatili yapın kaynananizda sizle gelsin ilgilensin ama yanınızda olsun iki tarafli çocuk büyütmek kolay birşey değil geri yaniniza aldiginizda daha büyük skntiya sebeb olursunuz henüz yaşınız çok genç yapabilirsiniz yine birçok şeyi doktora gidip kan tahlili verin önce daha sonra yardım almaya çalışın.
Kaynananizda ne kadar kalacak bu çocuk benim yigenim mecburi iki taraflı büyüdü 2 yaşına yakındı okadar zor ki çocuklara üzülüyorum cidden.
Dediğim gibi çok sıkıntıli bir donemdeyseniz baba vasıflı kişiyi önce irdeleyin size bolca zaman tanısın şu sürede.
Böyle psikolojik sıkıntılara sebepmolabileceğini düşünememiştim
 
bence sizin psikolojik bir desteğe ya da rahatlamaya ihtiyacınız var. öncelikle eş kişisini bir uyarın size yardım etsin evde. daha sonra kv gidebilirsiniz bi 3 5 gün, bence size de iyi gelir eğer kv iyi anlaşıyorsanız. direkt olarak çocuğu göndermeyin bence siz de gidin ya da o gelsin. bu kadar bunalmanızın nedeni tek sizin ilgileniyor olmanız. eşinizle konuştunuz mu bu konuyu? ona söyleyin ve hastaneye gidip bir kan testi yaptırın belki değerlerinizde eksik vardır. yaşınızın küçük olması bu bunalımı tetikliyor olabilir. Ben 29 yaşındayım ve bir çocuk bir eş bir aile sorumluluğu almayı hala kendimde göremiyorum ve bu işlere girişmiyorum. Bir hatadır olmuş ama sonucunda oluşan şey sizin için dünyanın en kıymetli şeyi kendinizi toparlayın ve o çocuğu en güzel şekilde yetiştirin inşallah ben size inanıyorum bence yapabilirsiniz 🙏🏻🌸
 
18 yaşımda nasıl iş sahibi olabilirim diye düşünüyordum... Nasıl ayaklarımın üstünde dururum. Lise birden beri de yazları çalıştım. Ki çevremde çalışan kadında pek yoktu.

Bu devirde kızlarımızdan iş sahibi olmalarını beklerim. Çalışmasa bile mesleği olmalı. İstediğinde elin adamının eline bakmasın. Resti çekebilsin. Meslek derken illa mühendis öğretmen değil kast ettiğim. Kuaför olabilir.. terzi olabilir..
Elimde mesleğim var
 
Herkesin kişiliği ailesi yaşamı tecrübesi olgunlaşması farklı.. yolumuz biricik.. güzeli meslek sahibi olmak özgür bağımsız güçlü olmak hayatı doyasıya yaşayıp istenirse hazır olunca cocuk yapmak ama olmuş işte.. benim kuzenim 17 de evlendi 19 da cocuk . 30 a gelmeden 3 cocugu oldu. Mesleği yok bosanamıyo. Ama ailesi cok baskıcı be fakirdi babası alkolikti vs yiyecek ekmekleri yoktu evden cıkıs yolu gördü.. pişman mutsuz vs.. kzıkardeşi mesela naptı etti okudu ama durumları daha iyiydi ve diğer çocukların evden gidip sorumluluğun azalması buna vesile oldu .

Bu durumda ya cocuktan vazgeçecek ya iyi kötü yasayıp gidecek ama belki bir ömür cocugu suçlayacak yaşayamadığı hayat için. Bu daha mı iyi? Cocuk da mutsuz olacak . Her türlü zor
Düşünce biçinize hayran kaldı ilerde iki türlü mutsuz olmamak için çabalicam
 
Sizin sorununuz çocuğunuzla değil kocanizla. Kac cocuk olrsa olsun babanın desteği olmadan o çocuğu büyütmek çok zor. Siz de arafta kalmışsınız. Çocuğunuz 2 yaşında 1 yıl sonra onu kreşe verebilirsiniz o zaman emin olun daha rahat olacaksınız. Şuan aklınızdan geçen düşünceler için kendinizi suçlamayın. Keşke eğitim hayatınızı tamamlayıp sonra evlenseydiniz ama geriye dönüş yok ordan. Bundan sonrası için hem çocuğunuzu hem sizi rahatlatacak kararlar alın. İlk olarak da nasıl yaparsınız bilmem ama eşinizin aklını başına getirmeniz gerekiyor. Çok merak ettim nasıl bir konfor alanı oluşturdu da esiniz bana dokunmayın deyip bütün sorumluluklarını unutabiliyor.
Çok doğru yazmışsınız konfor alanı şöyle doğumdan sonra oda bitcoin , bahis gibi sitelerden medet ummayq başladı çocuktan kaçıyor bi ara borçlar ,maaşının yetmemesi derken çok zorlandı öncesinde de oynuyormuş evliyken veya doğuma kadar böyle şeyler yapmıyordu şimdide bütün vaktini oraya ayırıyor
 
A Ayferre oğlum 3-4 yaşlarındaydı yeniden üniversiteye başladığımda hemde çalıştım. İkisini de beraber yürütebilirsiniz. 2 çocukla dünyayı gezdik, yükseklisans yaptım yine onlarla. Hep yanımda derse girdiler. Bebeğim profesörün kucağında ders anlatıyordu 😅
Annem de beni babaanneme göndermiş ve aramızda hala hiçbir bağ yok asla sevemiyorum. Hayatınızın hatasını yaparsınız.
Zaten çocuğunuz 2 yaşındaymış, 3 yaşında kreşe verirsiniz. O zaman bu kadar zor gelmez. Tek çocuk büyütmenin yorgunluğu üstünüzde var bu dönem geçecek dayanın biraz çünkü size çok ihtiyacı var. Yapabilirsiniz güvenin kendinize. Eşiniz babalık görevlerini yapmıyor bunu ciddi konuşup çözmelisiniz. Kavga ile değil bu tükenmişliğinizi anlatarak anlamasını sağlayın ve mutlaka sürece dahil edin vazgeçmeyin.
Yanınızda nasıl derse girdiler ben çocukla biryere gidince herkes ayıplar gözlerle bakıyor gibi hissediyorum
 
Su mesajin konu sahibine faydasi var mi? Yok. Niye buraya gelip kendinizi ovuyorsunuz, sozum sadece size degil; baskalari da var bu sekilde davranan bu konuda. Tamam bu kizin da basina bu gelmis oyle ya da boyle. Cok garipsiniz ya, kendinizi baska yerde tatmin edin; karsinizda caresiz hisseden, ne kocasindan (ki o da cocuk muhtemelen, degilse daha fena gerci), ne ailesinden destek goren, bunalmis, belli ki artik saglikli dusunemeyen biri var.
Anladığınız için minnettarım
 
Vallahi okumayı bırakıp erkek peşinde koşan kızlarımız açıp okusa keşke bu konuyu, kamu spotu gibi konu.
Size gelecek olursak;
Madem bakamayacaktınız ne diye doğurdunuz o yavruya yazık değil mi?
Bu yaşta şehir şehir gezmekse okumaksa derdiniz o sorumluluğunun altına girmeyecektiniz hoş zaten bunu herkes söylemiştir burada.
Sizin gibiler çocuk yapıyo olan k zavallı masum çocuklara oluyor ne kadar yazık😡
Hepsinide yaparız umarım zamanla sen içindeki anne yoksunluğu bu şekilde kusmaya bak sizin gibi olmasına izin vermicem
 
Sunu soyliyeyim kucukken annem birakti kaynanasina yurt disina gidebilmek icin onun travmasini hala atlatamadim. Annemi hala affedemedim, cocuklari kimsede uzun sure birakmayin cocugunuzu, zordur tabi ama cocuk yapip basinizdan atamazsiniz kres falan bakin aksamlarida erken yatar bu yastaki cocuk zaten.
Keşke erken yatsa yatmıyor😪🙂
 
X