Boşanalı 1 sene oldu. Çocuğuma da düşkünüm çok seviyorum her anne gibi. Çalışıyorum aklım onda kalıyor kim bakıyorsa gün içinde 2-3 defa arayıp konuşuyorum. Ama son zamanlar psikolojik galiba, bunaltıyor görmek istemiyorum bana bağımlı gibi yaşıyor. Her şeye ağlıyor gerekli gereksiz her şey ama!
Babasını özlüyor babamı istiyorum diyor az görüyor yoğun çalışıyor ki zaten akşam vakti olunca yorgunum diye söyleniyor ilgilenmek istemiyor babası.
Bizi yan yana görmek istiyor o yüzden böyle davranıyor diye üzülüyorum yan yana geliyordum babası ile. Ama bana iyi gelmiyordu acayip geriyor sinirim bozuluyor tartışıyoruz. Artık yan yana gelmiyoruz bana iyi gelmiyor çocukta haliyle farkında tepki gösteriyor 5 yaşında ve 1 senedir sürekli ben ilgilendiğimden yoruldum bunaldım galiba. Çocuğum da çok akıllı ağlayarak kendi istediğini yaptırmak istiyor yapmıyorum öfkeleniyor.
Baaannesine bıraktım bu hafta babasını görsün akşamları doysun! Babası da sorumluluk almayı öğrenir inşallah. Ve bu sürede hiç aramadım çocuğu. Böyle duygular oldu mu sizde normal mi? Kötü anne mi oluyorum
(