Çocuğumu Görmek İstemiyorum (Geçici durum biliyorum)

Anneye en ihtiyacı olduğu yaştayken, size saçma gelen ağlamaları aslında size olan ihtiyacından..

Üstelik anneyseniz ZORUNDASINIZ, ona sevgi ve şefkat göstermek ZORUNDASINIZ. Anne ve baba ayrı olsa da annelik-babalık görevinizi yerine getirmek ZORUNDASINIZ. Her ne kadar gerilseniz de sinirlenseniz de çocuğunuz için eski eşinizle aynı ortamda bulunmak ZORUNDASINIZ..

Ayrılığın ne demek olduğunu bilmeyen bi çocuk var karşınızda, babadan veya anneden neden uzakta olduğunu anlamıyor bile belki de..

Yazık diyorum.
Annelik ne yazıkki sadece doğurmakla olunmuyor işte..
Çocuğunuz yok değil mi?
Bu kadar sert ve zalimce bir yorum neden?
Çocuğunu ne kadar seviyor ve önemsiyor ki böyle bi kaygı içine düşmüş. Anne olmayan kimse anlayamaz bu hisleri.
 
Sevgili yazar Nihan Kaya nin çok sevdiğim bir sözü var.
" cocuklar bize borçlu değil, biz onlara borçluyuz "
Yani Türkiye'de yaşanılan o saçma "ben doğurdum emzirdim bana o borclu vik vik vik" kısmını unutun. Doğurduğunu bakacaksın ablacim.
Ya kürtaj olacaksınız
Ya bakacaksınız.

Çocuklara neden sadece anne borçlu oluyor?
 
Annelik gercekten zor zanaat.4 aylik bebegim var.deli gibi hastayim,esim ve bebekte oyle.uyusam dinlensem bi nebze iyi gelecek ama suan surekli gezdirilmek istenen hastalikla beraber iyice huzursuzlasan bu bir bebegim var.dun sabah basladi aksama kadar agladi.bas agrim bir yandan,halsizlik bir yandan..esimde hasta...dun anladim ki bebekler mecbur kalmadikca bakicilara yada baska birine birakilmamali.anne olarak çıg gibi buyuk bir sevgiyle bile dün sabrimin son kirintisina kadar kullandim.ki yuzune bakmak bile bana mutluluk veriyor ama tahammulum bitti..cidden bitti...esim sagolsun aksam ben uyuyakalinca uyandirmamis ve sabah gozumu actim.hastaligim hafiflemis..kendime biraz olsun gelmisim..kizima sarildim sıkı sıkı.kendime kizdim nasil tahammul edemezsin diye.herkesin bazen molaya ihtiyaci oluyor ama annelik mola verilecek bir iş degil maalesef.iyilesmeniz lazim bedenen yada mental olarak.destek almaktan cekinmeyin...
 
Annelik gercekten zor zanaat.4 aylik bebegim var.deli gibi hastayim,esim ve bebekte oyle.uyusam dinlensem bi nebze iyi gelecek ama suan surekli gezdirilmek istenen hastalikla beraber iyice huzursuzlasan bu bir bebegim var.dun sabah basladi aksama kadar agladi.bas agrim bir yandan,halsizlik bir yandan..esimde hasta...dun anladim ki bebekler mecbur kalmadikca bakicilara yada baska birine birakilmamali.anne olarak çıg gibi buyuk bir sevgiyle bile dün sabrimin son kirintisina kadar kullandim.ki yuzune bakmak bile bana mutluluk veriyor ama tahammulum bitti..cidden bitti...esim sagolsun aksam ben uyuyakalinca uyandirmamis ve sabah gozumu actim.hastaligim hafiflemis..kendime biraz olsun gelmisim..kizima sarildim sıkı sıkı.kendime kizdim nasil tahammul edemezsin diye.herkesin bazen molaya ihtiyaci oluyor ama annelik mola verilecek bir iş degil maalesef.iyilesmeniz lazim bedenen yada mental olarak.destek almaktan cekinmeyin...
Çalışan annelere de arada vicdan azabını yüklemişsiniz kendi anneliğinizi anlatırken .
Mecbur kalmayıp kim bırakıyor çocuğunu bakıcıya.?
Kaç kadının çalışmadığı halde bakıcısı var ?
 
Çalışan annelere de arada vicdan azabını yüklemişsiniz kendi anneliğinizi anlatırken .
Mecbur kalmayıp kim bırakıyor çocuğunu bakıcıya.?
Kaç kadının çalışmadığı halde bakıcısı var ?
Hanim efendi bende calisiyorum ve bebegimi 1 ay sonra bakiciya birakacagim.niye vicdan yaptirayim 'zorunda kalmadikca' dedim farkettiyseniz. 5 aylik bebegi mecbur ele birakacagim.
 
Yazilani duzgun kavramadan hemen saldiran bir guruh var.bu insanlarida anlamiyorum.yanlis birsey mi dedim.kim bebege annesi kadar tahammul edebilir.ama bazi anlar var anne tukenir, zorunda kalir vs. Yardim almaktan cekinmeyin yazdim.yanlismi yazdim?? Ama keyfi, kendi zevkleri ugruna birilerine birakilmamali.cocugunuza siz kadar kimse tahammul edemez!gozunuz hep ustunde olacak..arayip sormamakta olmaz.. Bu gercegi kabul etmeyen de kendi bilir.
 
Bende uzun suredir gormek istemiyorsunuz sandim basliga istinaden. 4 5 gundur babasindaymis olabilir kendinize saf vakit ayirmak isteyebilirsiniz. 4 5 yil degil 4 5 gun bu. Benimde çocuklarım var insan kendine vakit ayirmak istiyor . Siz ustelik 1 senedir solo ebeveynlik yapiyorsunuz cok yorucu. Kendinizi suclamayin lakin soyle bir tavsiyem var size bu raddeye gelmeden kendinize 1 2 gunlik vakitler yaratin. Babaannesine 5 6 gun blok gonderecek ruhani hale gelmeden haftada 1 veya ik haftada 1 bir iki gün birakin mesela cocuga da iyi gelir babasiyla olmak
 
Kendinize haksızlık etmeyin, yaşadıklarınız kolay değil. Eşinizden ayrılıp 5 yaşında bir çocuğu tek büyütüyorsunuz. Üstelik çalışıyorsunuz. Bence çok güçlü bir kadınsınız. Zaman zaman bunalmanız normal. Buna çocuğunuzu görmek istememekten ziyade yalnız kalma ihtiyacı diyelim. Bizimde dinlenmeye, kafamızı toplamaya ihtiyacımız var. Şu zamanın kadınları robot gibi.... Sürekli koşturma halindeyiz hiç kendimize vakit ayıramıyoruz. Üstelik sizin kızınız 5 yaşında küçük ergen. O yaş dönemi zor geçiyor, ağlama krizleri normal. Birde siz eşinizden ayrısınız, kızınız bu durum sebebi ile bu dönemi daha hassas yaşıyor olabilir. Zamanla o da alışacaktır. Siz beraberken ona sevginizi verin yeter. Çocuklar beni bunaltınca youtube den video izleyince çok rahatlıyorum. Size de tavsiye ederim, 5 yaşındaki çocuğa nasıl davranmalım vs... yazıp izliyorum. Tavsiye ederim çok rahatlatıyor. Birde kendinize zaman ayırın. Bırakın arada babası ile kalsın, sizde dinlenmiş olursunuz.
 
Şu an onu başkasını düşünecek modda değilim ki :KK43:
Yorgunsunuz.mental olarak yalnizsiniz..ama size garanti ederimki cocugunuz biraz buyudugunde sizin bu hayattaki en yakin dostunuz, destekciniz sirdasiniz ve arkadasiniz olacak..zor gunler bitecek..o zaman baba yanar durur.cok biliriz yillarca bakmayip doktor olunca falan kapi calanlari..ama cocuklar unutmaz..siz bunu bir tatil sayin.basinizi dinleyin, enerji toplayin..donunce cocugunuza siki siki sarilip onu ne kadar sevdiginizi soyleyin..bir annenin en cok duymak istedigi ve bir o kadar nefret ettigi kelime ile noktalayacagim...merak etmeyin geçecek❤️
 
Çok iyi anladım duygularınızı.
Nefes almaya hakkınız var, anne oldunuz ama kimse kimseye tüm hayatını adamamalı, herkesin nefes alacak alanı olmalı.
Baba olmak ne kolay...
Tüm konuyu okumadım, baba sorumluluk istemiyor ama bir şekilde bakmalı, yapmalı, mecbur.
Umarım bir yolunu bulursunuz.

Ama ağlamaların son demleri olabilir, 4-5 yaş bence 2 yaş gibi, korkunç.
Sonra karşılıklı anlaşma yoluna gitmek kolaylaşacak.
 
Babaya da aynı sorumluluk var mı, ya kürtaj olup ya bakacksın erkekler için de geçerli mi?? Boşanıp çocuğu atıp giden erkeklere ne yaptırımlar var mesela? 2 kişilik işin tüm sorumluluğu neden kadına yıkılıyor burda, kadınlar erkeklerin hizmetlisi, dadısı veya eşşeği mi???
Emzirmek ve doğurmak kadınlara ait bir durum olduğu için öyle örnek verdim.
"Anne olmaktan sıkıldım" kısmı benim için problemli.
Elbette çocuk ortak ama bizler kimi baba yapacağımız konusunda iyice düşünmek zorundayız.
Kimseye dadı veya eşek demedim
Konuyu başka taraflara çekmeye gerçekten lüzum yok
 
Konuşmadan duramam normalde ben ama bu hafta aramak dahi gelmiyor içimden bende kendimi tanıyamadım ilk defa oluyor bu beyin durmuş gibiyim

Arayınca da ağlar hırçınlar o yüzden de aramıyorum
Böyle yaptıkça iyice hırçınlaşacak, size iyice yapışacak. Çok yanlış yapıyorsunuz.
Çocuğunuz şu an sizin zihin yapınıza sahip değil. Sizin gibi detaylı düşünüp anlayamıyor. Neden alamadığınızı neden gitmediğinizi de anlamıyor. Çocuğa terk edilme ve sevilmeme hislerini yaşatıyorsunuz.
Siz bir yetişkin olarak zorluklarla kaçarak savaşıyorsunuz ama çocuğunuzun zorlukla mücadelesinde destek olmuyorsunuz.
Ayrılık yaşayan bir çocuğa bir de anne ayrılığı yaşatmaya hakkınız yok
 
İnanın ağladığında her istediğini yapmadım bazı günler ağlayınca oturup izledim sakinleşince konuşuruz dedim ısrarcı oldum yapmadım

Ama kendi dünyasında neler yaşıyor bilinmiyor benim huzursuz mutsuz olmam onada yansıyor ifade edemedikçe hırçınlaşıyor dilerim kimse yaşamaz bu durumu

Adamın sorunlarını bilsem zaten çocuk yapmazdım üzülmüyor muyum sanıyorsunuz çocuğa. Bu hafta böyle oldu ilk defa oldu şok gibi beyin duruyor görmek istemiyorum babasını da çocuğu da :KK43:
O babasının çocuğu değil sizin çocuğunuz.
Çok yanlış şeyler düşünüyorsunuz.
Adamın çocuğuna bakmıyorsunuz kendi çocuğunuza bakıyorsunuz. Sizin kanınız, sizin canınız sizin içinizde büyüdü, sizin sütünüzle büyüdü.
Yapmayın Allah aşkına ya
 
Boşanalı 1 sene oldu. Çocuğuma da düşkünüm çok seviyorum her anne gibi. Çalışıyorum aklım onda kalıyor kim bakıyorsa gün içinde 2-3 defa arayıp konuşuyorum. Ama son zamanlar psikolojik galiba, bunaltıyor görmek istemiyorum bana bağımlı gibi yaşıyor. Her şeye ağlıyor gerekli gereksiz her şey ama!
Babasını özlüyor babamı istiyorum diyor az görüyor yoğun çalışıyor ki zaten akşam vakti olunca yorgunum diye söyleniyor ilgilenmek istemiyor babası.
Bizi yan yana görmek istiyor o yüzden böyle davranıyor diye üzülüyorum yan yana geliyordum babası ile. Ama bana iyi gelmiyordu acayip geriyor sinirim bozuluyor tartışıyoruz. Artık yan yana gelmiyoruz bana iyi gelmiyor çocukta haliyle farkında tepki gösteriyor 5 yaşında ve 1 senedir sürekli ben ilgilendiğimden yoruldum bunaldım galiba. Çocuğum da çok akıllı ağlayarak kendi istediğini yaptırmak istiyor yapmıyorum öfkeleniyor.
Baaannesine bıraktım bu hafta babasını görsün akşamları doysun! Babası da sorumluluk almayı öğrenir inşallah. Ve bu sürede hiç aramadım çocuğu. Böyle duygular oldu mu sizde normal mi? Kötü anne mi oluyorum :KK43:(
Çocuğu aramamazlık yapmayın bence ya. Çok küçük henüz. Benim oğlum 6 yaşında bugün kızımla çıktık dışarı biraz anne kız takılalım diye,eşimle kaldı oğlum kaç kere aradı beni anne nerdesin gel artık diye. Bilemiyorum ne kadar bunalsanızda arayıp görüntülü konuşun.
Üzmeyin onu günahsız o.
Sizi de anlıyorum bu arada, hak veriyorum zira tüm sorumluluk,maddi manevi size kalmış,kötü zamanlar geçirmişsiniz illaki etkilenmiş,incinmiş mutsuz hissedebilirsiniz gayet normal ama çocuğunuz ödemesin bunun bedelini. Babasına bırakın tabi onu da görsün,sizde kafanızı dinleyin, dinlenin. Ama arayın ćocuğunuzu. Size zor ama ona da zor,onunda düzeni bozuldu. Kaybetme korkusu bile yaşayabilir.
 
Bunalmanizi anliyorum. Benim de oglum 5 yasinda. Babaya da gondermeniz normal ama o surede hic aramamaniz yanlis. Her gun arayip sormalisiniz. Kim bilir sizinle paylasmak istedigi seyler vardir. Sesinizi duymak ona guven verir. Durumu anlamamistir bile belki de. Cocugu gormek, sesini duymak istememeniz bence yardima ihtiyaciniz oldugu anlamina geliyor.
 
Bunalmanizi anliyorum. Benim de oglum 5 yasinda. Babaya da gondermeniz normal ama o surede hic aramamaniz yanlis. Her gun arayip sormalisiniz. Kim bilir sizinle paylasmak istedigi seyler vardir. Sesinizi duymak ona guven verir. Durumu anlamamistir bile belki de. Cocugu gormek, sesini duymak istememeniz bence yardima ihtiyaciniz oldugu anlamina geliyor.

yok canım niye arasın.
Sıkılmış
Sanki hobi annelik.
Sıkılmış...
 
X