Boşanmadan önce ailesine söylediğimde üzerine düşmediler borçları ödenir oynamaz dediler borçlarını ödediler hala oynadı. 2 sene de öyle geçti her neyse şimdi annesi götürüyor zorla bence zorla götürüyor geçen randevu aldı annesi gidemem vaktim yok diyor dinlenemiyorum diyor sonra. Eve yansıyor durumuEvet kumar uzerinden ayrilan cok insan var.Yillar sonra bile bosanabiliyor insanlar . Ama kumar da bir hastalik bagimlilik.Ancak terapi ile cozulur.Yani sizin yapabileceginiz cok bir sey yok.
Benim psikiyatristim bagimlilik uzerine uzmanlasmis birisiydi.Aliskanliklarini birakip geleni tedavi ederdi. Yani beni biraktim gelmesi gerekirmis bu insanlarin.Ben cocuk avutmuyoru derdi.Bana burda biraktim diycek sonra disarda devem.Hatta boyle bir hastasini azarlayarak birakmis.Cok buyuk irade gerekiyor.Ama terapi sart,
Babaanneyle bağı yoksa kötü olmuş. Çocuk annesi tarafından da terk edildiğini düşünebilir. Üstelik daha çok küçük. Babaanneye çok mu güveniyorsunuz nasıl hiç aramadan durabildiniz? İhmal edilmediğinden emin misiniz?Boşanalı 1 sene oldu. Çocuğuma da düşkünüm çok seviyorum her anne gibi. Çalışıyorum aklım onda kalıyor kim bakıyorsa gün içinde 2-3 defa arayıp konuşuyorum. Ama son zamanlar psikolojik galiba, bunaltıyor görmek istemiyorum bana bağımlı gibi yaşıyor. Her şeye ağlıyor gerekli gereksiz her şey ama!
Babasını özlüyor babamı istiyorum diyor az görüyor yoğun çalışıyor ki zaten akşam vakti olunca yorgunum diye söyleniyor ilgilenmek istemiyor babası.
Bizi yan yana görmek istiyor o yüzden böyle davranıyor diye üzülüyorum yan yana geliyordum babası ile. Ama bana iyi gelmiyordu acayip geriyor sinirim bozuluyor tartışıyoruz. Artık yan yana gelmiyoruz bana iyi gelmiyor çocukta haliyle farkında tepki gösteriyor 5 yaşında ve 1 senedir sürekli ben ilgilendiğimden yoruldum bunaldım galiba. Çocuğum da çok akıllı ağlayarak kendi istediğini yaptırmak istiyor yapmıyorum öfkeleniyor.
Baaannesine bıraktım bu hafta babasını görsün akşamları doysun! Babası da sorumluluk almayı öğrenir inşallah. Ve bu sürede hiç aramadım çocuğu. Böyle duygular oldu mu sizde normal mi? Kötü anne mi oluyorum(
Aslında çok düşkünüm bakımı konusunda kimseye tam güvenmiyorum yaptıkları besle tv aç çocuk zaten akşama kadar tv ile agrasif oluyor iyice. Çalışmak zorundayım çocukla az vakit geçiriyorum çok üzüyor bu durum. Yaz okuluna yazdırdım annem gelmişti 2 hafta gitti annemle, sonra gitmem diye ağladı babamı göreceğim diye ağlamış hep okul kapısından geri dönmüşler. İyi dedim gitme okula annem de gitti eve babaannende kal gör doya doya babamı dedim akşam oldu sende kal gitme diye ağlıyor.Babaanneyle bağı yoksa kötü olmuş. Çocuk annesi tarafından da terk edildiğini düşünebilir. Üstelik daha çok küçük. Babaanneye çok mu güveniyorsunuz nasıl hiç aramadan durabildiniz? İhmal edilmediğinden emin misiniz?
Babasıyla yanyana gelmeniz de iyi bir fikir değilmiş. Çocuk haliyle boşandığınızı kabullenememiştir. Her buluştuğunuzda umutlanmıştır. Üstelik buluşup çocuğun önünde tartışmanız daha kötü. Özel günlerde doğum günlerinde vs elbette yanyana geleceksiniz ama çocuğa normal hayatınızda artık ayrı olduğunuzu net bir dille ifade etmeniz gerekiyordu. Tabi bunun onun anne babası olmanızı etkilemeyeceğini de. Gerekirse destek almalısınız.
Babası haftasonları da mı ilgilenmiyor? Almıyor mu hiç? Bence bu kadar bunaldıysanız güvendiğiniz ve tabii ki çocuğunuzun da tanıyıp güvendiği bağ kurduğu birine birkaç gün bırakıp ufak bir kaçamak yapın. Yarın da ilk iş çocuğunuzu arayın. Bu yaşta travma yaşatmayın.
Yani siz çalışırken babaanne bakıyor öyle mi? Anneniz gittiği için?Aslında çok düşkünüm bakımı konusunda kimseye tam güvenmiyorum yaptıkları besle tv aç çocuk zaten akşama kadar tv ile agrasif oluyor iyice. Çalışmak zorundayım çocukla az vakit geçiriyorum çok üzüyor bu durum. Yaz okuluna yazdırdım annem gelmişti 2 hafta gitti annemle, sonra gitmem diye ağladı babamı göreceğim diye ağlamış hep okul kapısından geri dönmüşler. İyi dedim gitme okula annem de gitti eve babaannende kal gör doya doya babamı dedim akşam oldu sende kal gitme diye ağlıyor.
Sevgimi her zaman gösteriyorum sevdiğimi söylüyorum sürekli ben annelik yapabiliyorum.
Ve evet sürekli yan yana gelmemiz iyi olmadı şimdi kesin şekilde uzak duruyorum ona da tepki gösteriyor çocuk
Benim anlayamadigim kumarla mi borc odendi? Yazik olmus zaman bosa gitmis.Sizin evliliginizdeki asil temel sorun kumar gibi gozukuyor. Ne denir ki baska. Insanlar sorunlarini konusarak cozebilseler ne guzel olur degil mi?Boşanmadan önce ailesine söylediğimde üzerine düşmediler borçları ödenir oynamaz dediler borçlarını ödediler hala oynadı. 2 sene de öyle geçti her neyse şimdi annesi götürüyor zorla bence zorla götürüyor geçen randevu aldı annesi gidemem vaktim yok diyor dinlenemiyorum diyor sonra. Eve yansıyor durumu
Evet o da bambaşka konuYani siz çalışırken babaanne bakıyor öyle mi? Anneniz gittiği için?
Yoksa çalışma saatlerinizde okulda mı oluyor?
Boşanalı 1 sene oldu. Çocuğuma da düşkünüm çok seviyorum her anne gibi. Çalışıyorum aklım onda kalıyor kim bakıyorsa gün içinde 2-3 defa arayıp konuşuyorum. Ama son zamanlar psikolojik galiba, bunaltıyor görmek istemiyorum bana bağımlı gibi yaşıyor. Her şeye ağlıyor gerekli gereksiz her şey ama!
Babasını özlüyor babamı istiyorum diyor az görüyor yoğun çalışıyor ki zaten akşam vakti olunca yorgunum diye söyleniyor ilgilenmek istemiyor babası.
Bizi yan yana görmek istiyor o yüzden böyle davranıyor diye üzülüyorum yan yana geliyordum babası ile. Ama bana iyi gelmiyordu acayip geriyor sinirim bozuluyor tartışıyoruz. Artık yan yana gelmiyoruz bana iyi gelmiyor çocukta haliyle farkında tepki gösteriyor 5 yaşında ve 1 senedir sürekli ben ilgilendiğimden yoruldum bunaldım galiba. Çocuğum da çok akıllı ağlayarak kendi istediğini yaptırmak istiyor yapmıyorum öfkeleniyor.
Baaannesine bıraktım bu hafta babasını görsün akşamları doysun! Babası da sorumluluk almayı öğrenir inşallah. Ve bu sürede hiç aramadım çocuğu. Böyle duygular oldu mu sizde normal mi? Kötü anne mi oluyorum(
Kumar da kaybettiklerini bankalardan çektiği kredi borçlarını ödediler ama oynamaya devam etmiş hep. Eski konularımda var.Benim anlayamadigim kumarla mi borc odendi? Yazik olmus zaman bosa gitmis.Sizin evliliginizdeki asil temel sorun kumar gibi gozukuyor. Ne denir ki baska. Insanlar sorunlarini konusarak cozebilseler ne guzel olur degil mi?
Ben destek almadım.Esim cocuk doktoru ve bu yüzden bir cok aileyi taniyoruz. Bunlarin arasinda bosanan ciftler de var. Tek basina cocuk büyüten annelerde bir cok kere burn-out veya depresyon gibi durumlar ortaya cikabiliyor zamanla cünkü tum sorumluluk onlarda madde manevi, baba figürü de yoksa bunun negatif etkilerini de tasiyorlar. Ayni sizin gibi. Nefes almaya sizin de ihtiyaciniz var. Kendinizi hirpalamayin. Cocugunuzun da sizin de destege ihtiyaciniz var. Psikolojik yardim veya pedagog yardim almaya imkaniniz var mi? Imkaniniz varsa alin. Sakın cekinmeyin. Bu durumu yasayan tek anne siz degilsiniz, ama kalici hasarlar engellemek adina size destek lazim
Ek not: cocugunuzu yinede telefondan arayin. Sesinizi duysun gecici bir ziyaret oldugunu bilmeli
Anaokuluna gidiyor tatilde şimdi Eylül’de yine anaokulu devam edecekYani siz çalışırken babaanne bakıyor öyle mi? Anneniz gittiği için?
Yoksa çalışma saatlerinizde okulda mı oluyor?
Amin inşallah her anne huzurla mutlu sağlıkla büyütür çocuklarını inşallahBelli ki zor süreçlerden geçiyorsunuz. Çocuğunuzdan bile uzaklaşmak isteyecek kadar bunaldıysanız bence hiç düşünmeden bir destek alın. Sizde insansınız elbet bazen en ufak şeyler bile size ağır gelebilir kendinizi bir çok şeyin altında kalmış hissedebilirsiniz. Ama bunun yolu o an da size ihtiyacı olan çocuğunuzu kendinizden uzaklaştırmak değil. Çünkü bu yaşadıklarınızda onun hiç bir suçu yok ve bir çok şeyin farkında değil. Üstelik size ihtiyacı var. Benim amacım kesinlikle sizi yargılamak değil, fakat her bunaldiginizda aynı şeyi mi yapacaksınız? Hayatta hiçbir şey tek düze gitmiyor, zorluklar her zaman oluyor. Sizin kendiniz dışında bir de bu hayata hazırlamanız gereken bir çocuğunuz var. Bu yüzden profesyonel bir destek alıp içinde bulunduğunuz durumdan en sağlıklı şekilde çıkmaya bakın. Sonrasında baba kişisini sorumluluklarini yerine getirmesi için uyarın. Ama önce kendinizi toparlayın. Umarım bu süreç en kısa sürede geçer ve tekrar etmez. Çocuğunuzla birlikte mutlu huzurlu olursunuz
İnşallahAmin inşallah her anne huzurla mutlu sağlıkla büyütür çocuklarını inşallah
İlk defa böyle bir durum yaşıyorum
Daha cok kucuk zamanla anlayacaktir. Bence bu kadar olaya gene cok iyi idare etmissin her seyi. Anne babasi ayri olan cocuklar etkileniyor da sanki ayri olmayanlar cok güzel büyüyor :) hepimiz hayatin kazıklarıni cok guzel nasiplendik illa ki. Elinden geleni yaptiktan sonra çok da düşünme.Ben destek almadım.
Çocuğu pedagog götürdüm 8 seans sorun yok çocukta dedi baba ile sizi sık yan yana görünce kafası karışmış olabilir dedi
Sonra çocuğa uygun güzel dille anlattım ayrı olduğumuzu
İki çocuğumda da eşim tepesinde gezdirdi bizi, uyumayan direnen ağlayan çocuğu arabaya koydu gezdirdi uyuttu. Yani saysam bitmez adamın yardımları, babaları tabii yapacak. Böyle desteğe rağmen ağladığım, çaresiz hissettiğim zamanlarım oldu. Yalan yok saatlerce uyusun sesi çıkmasın nolur dediğim de oldu. Anne olduk, bile isteye doğurduk ama insanız değil mi? Bizim de güçsüz düştüğümüz, psikolojik olarak zayıfladığımız çöktüğümüz anlar olabiliyor. Nefes alma ihtiyacımız var. Ben konu sahibini biliyorum çok uğraştı kocasıyla. Yalancı kumarbazın teki. Şunu yazsanız katılırım; böyle rezil onursuz adamlardan niye çocuk yapılıyor? Sadece konu sahibi değil, genel olarak çocuğu kendim için istiyorum kendime yaptım, babası istemese de ben istiyorum bakarım diyen üyelere ders olsun. Baba varken babasızlık nasıl bir şey, çocuklar ne hale geliyor okusunlar.Anneye en ihtiyacı olduğu yaştayken, size saçma gelen ağlamaları aslında size olan ihtiyacından..
Üstelik anneyseniz ZORUNDASINIZ, ona sevgi ve şefkat göstermek ZORUNDASINIZ. Anne ve baba ayrı olsa da annelik-babalık görevinizi yerine getirmek ZORUNDASINIZ. Her ne kadar gerilseniz de sinirlenseniz de çocuğunuz için eski eşinizle aynı ortamda bulunmak ZORUNDASINIZ..
Ayrılığın ne demek olduğunu bilmeyen bi çocuk var karşınızda, babadan veya anneden neden uzakta olduğunu anlamıyor bile belki de..
Yazık diyorum.
Annelik ne yazıkki sadece doğurmakla olunmuyor işte..