Ben yarın çalışıyorum, eşim de çalışıyor. Ama çocuk da o kadar bunaldı ki haftasonu zaten komple yasak diye yarın biz yasağı deleceğiz. Cezayı falan göze aldım. İş çıkışı çocuğumu havalar kararana kadar kimsenin olmadığı açık bir alana götüreceğim. İstediği kadar koşsun oynasın kendi gitmek isteyene kadar dışarıda duracağız. Bi de böyle deneyeyim valla yoksa ne bende ne babada sabır kalmadı. Eşimle bir evlilik yaşadığımızdan da emin değiliz zaten, adamcağız aylardır kanepelerde uyuyor. Sabah kalkıp kendi kendine işe gidiyor akşamları kızım izin vermediği için aynı koltukta oturup sarılamıyoruz da. Öyle uzaktan merhaba ediyoruz birbirimize
gerçekten birileri bu günler geçiyor desin. Ben hamilelik doğum lohusalık ve geri kalan tüm süreci tek başıma yaşadım ama hiç bu kadar zorlandığım bir dönem olmadı
değil.dlpte olduğum günlerde oluyor ama pedagogla r derki normal yaşamına ixinde bu yaşanılan tatsizlkklar olağan sınırlar içinde bilakis çok faydalı .onları hayata hazırlıyor.dusunsene herşey sutliman anne sevgibdokubasla sinirlenmiyo babada ile.cocuk böle pamuk larnicinde büyüyor.iste asıl o ocuklar hayata daha zor adapte oluyorlar.anlatabildim umarım...
