Çocuklara nasıl yaklaşmalı?

yenGEnC .!.:

Kim bana çocuk itelemeye kalksa (ki çocuklarla oyalanmaktan , oyun kurmaktan zevk alıyorum, ama iki kez güzel zaman geçirdik diye bana dadanmalarindan, annelerinin beni oyun ablası gibi görüp başıma salmalarindan nefret ediyorum) "yaşım xy , her akşam bir çocukla oyalanmak isteseydim zaten kendi cocugumu dogururdum' diyorum. Yaşım xy çünkü bu yıllardır yaşadığım bir problem:) bazı anneler çok meraklı çocuğunu bakan birinin başına atmaya.
Bence sen de buna benzer bir argüman bul. Ya da 'cocugunu 19 yaşında kız bırakırsan bunlar olur iste' de, elini eteğini cek çocuklardan.
Sen bakıcı misin? Benim bir tanıdığım bir haftalık tatile bakıcısını da getirtti, beş yıldızlı otelde bir de bakıcıya oda tuttu (kızı ile kaldi), gittikleri her yerde ne yapıyorlarsa tabii ki bakıcı da yaptı, yetmedi bir de yatılı kaldığı için normal haftalığından daha fazla bir para verdi.
Senin ablan maşallah alemin akıllısı. Yazlık babadan, bakım bacıdan iki cocuguyla bedava tatil yapıp bir de onu bunu eleştiriyor. En sinir olduğum insan tipi. Yerinde olsam gündüz canım isterse bir iki oyun oynarım, ama bakiciliklarini üstlenmem,hatta denize vs giderim

Genişletmek için tıkla...

muhtesemgatsby .!.:

Merhaba, konum biraz uzun ve bol şikayetli olabilir o yüzden baştan uyarayım.

Ablam yaz tatili için bizim yaşadığımız şehre geldi. İki tane yeğenim var biri 7 diğeri 4 yaşında. Yaşadığım yer tatil bölgesi olduğu için ablam ve eniştem biraz kafa dinlemek amacıyla çocukları bize bırakıp tatil yapıyorlar. Benim bu yüzden bazı planlarım iptal oldu ama önemli değil ve buraya kadar gerçekten sorun yok. Çocuklara gün içinde çoğunlukla ben bakıyorum ama yeğenim de ablam da bakma şeklimden memnun değiller sanırım.

Bugün ablamlar eve geldi ve yeğenimin beni şikayet ettiğini öğrendim. Ablama siz varken iyi yokken kötü davranıyor demiş. Kendisinin su içmesine, tuvalete girmesine ve elini yıkamasına bile kızıyormuşum. Bunların hepsi görünürde doğru ama detayları açmak istiyorum çünkü ablam 'sonuç olarak bunlara bile kızacak kadar tahammülsüzsün, ayrıntılar o kadar önemli değil' dedi.

Su içmesine kızmam şöyle oldu, yeğenim gün içinde abur cubur dışında başka hiçbir şey yemiyor. Mesela bugün kahvaltıda dün onun için yaptığım kurabiyeleri yemiş, günün geri kalanında da dondurma ve çikolata yedi sadece. Çok sağlıksız beslendiğini ablama söyledim ve 'evet haklısın' dese de tatlıyı abartmama konusunda sınırlama koymuyor. Neyse konuya dönersek, kendisi yemek yemek istediğini söyleyince önüne yemeğini hazırlayıp koydum. Kendisi daha bir lokma yedikten sonra 3 bardak su içti. Yemeğin bitene kadar daha fazla içme sonra karnın şişer yiyemezsin dedim ama tabii üstüne 3 bardak daha içtikten sonra şiştim diyerek kalktı. Çocuğun elinden suyu da alacak halim yoktu yani ama yemeğini yemediği için kızdım ben seni uyarmıştım diyerek. Gerçekten tek seferde 6 bardak içmesinin tek sebebi inat etmesi.

Tuvalet olayı da şöyle oldu, sadece çişini yapmak için yarım saatten fazla oyalanmıştı. O sıra annemin banyoda işleri vardı ve biraz acele eder misin diye kibarca söyledi birkaç kez ama oralı olmadı. En sonunda ben banyoya girip 'çıkmak için iki dakikan var' dedim de öyle çıktı. Annemin kibar konuşmasıyla oradan iki saatte anca çıkarabilirdik onu. Banyoya da zaten annemin havlusuyla duşa gireceğini görünce inat etmek için ondan önce girdiğini düşünüyorum. Gerçekten bir şey yaptığı yoktu yani.

Elini yıkamasına da kızmam şu şekilde oldu, sırf oyun olsun diye gidip balkondaki musluğu açıp ellerini yıkıyor. Normalde hadi önemli değil ama kardeşi de balkona kendisiyle beraber çıkıyor. Koşuşturma anında ayağı kayıp düşebilir yani. Ablam da gitmeden önce çocuklar sana emanet der her zaman, sorumlulukları ben de olunca zaten stres oluyorum aman başlarına bir şey gelmesin diye. Balkonda elini yıkamadan beş dakika önce de annem balkondaki musluğu açmayın demişti bu arada.

Peki bu çocuk neden böyle inatlaşıyor diyenler için de açıklayayım. Normalde yeğenimle vakit geçirmek için onun yaş aralığına uygun çizgi filmleri araştırmıştım, o izlerken ben de ona eşlik ederim diye düşündüm. Kendisi benim açtığım hiçbir şeyi beğenmedi tabii. Beğenmemesi sorun değil ama onun izledikleri de bebeklerin izlemesi için yapılmış şeyler. Dört yaşındaki kardeşi bile beğenmiyor yani. Bu konuyu ablama taşıdım ve kendisi yeğenimle de konuştu böyle şeyler izleme diye. Sonrasında yeğenim tamam dedi ama bu sefer de oyun videoları izlemeye başladı. Oyun videoları dediğim başkası oyun oynarken videoya çekiyor yeğenim de onu izliyor. Burada anne olanlar varsa lütfen bilgilendirsin ben eksik kalmış olabilirim ama 7 yaşındaki çocuk bence bu tarz içerikler izlememeli. Başkasının oynadığı oyunu izlemenin mantığını ben anlamıyorum. Durum böyle olunca kendisine kumandayı vermeyi bıraktım ve benim araştırarak seçtiğim şeyleri açtım. Buna kızıyor ben istediğim şeyi izlemek istiyorum diyerek. Ben çok biliyorum demiyorum bu arada çünkü ben de 19 yaşındayım, çocuk psikolojisi nasıl olur pek fikrim yok. Sanırım özellikle bundan dolayı bana öfkeli. Ben de artık ne izlediğine karışmayacağım zaten.

Ablam da senin ona arkadaş gibi yaklaşman gerekirken bu tavrın beni çok üzüyor dedi. Diğer ablamı örnek vererek, her zaman kibar yaklaştığını ve onun uyaracağı zaman bile daha anlayışlı olduğunu söyledi. Ben daha sert yaklaştığımı kabul ediyorum ama kesinlikle diğerleri kadar kibar yaklaşabilecek bir konumda değilim şu anda. Ablam yani diğer teyzesi zaten çoğu zaman evde olmuyor günde bir saat anca görüyor onları. Durum böyle olunca o sürede tabii ki daha iyi iletişim kurabiliyor ama ben gün içinde daha çok sorumluluk alıyorum. Sürekli balkon demirlerime yaklaşmayın, aman koşuştururken dikkatli olun demekten bir yerden sonra daha otoriter olmak zorunda kalıyorum. Söz dinlemiyorlar çünkü diğer türlü. Herhangi bir konuda uyarmanın daha farklı yollarını da denedim. Mesela benim görmediğimi sandığı bir sırada sütü bardağa koyarak içmek yerine direkt kutusundan içti. Gördüğümü çaktırmak istemedim mahcup olmasın diye ve işte 'ben küçükken böyle yapmıştım bir kere ama çok çirkin bir davranışmış, beni de ablam uyarınca doğru olmadığını anladım' dedim ama hiç oralı olmadı tabii. Kızmadığım müddetçe yanlış olan bir davranışı yapmaktan vazgeçtiğini de görmedim.

Yeğenimi de canavar gibi anlattığım düşünülebilir ama aslında iyi yönleri çok fazla. Kardeşine her zaman sahip çıkar, sabah biri kalktığında günaydın diyerek öper mutlaka. Onun dışında arkadaşlarına ve çevresine karşı her zaman kibardır. Beni de bu ziyaretlerine kadar çok severdi ama hayal kırıklığı yarattım sanırım onda.

Ben de duruma gerçekten çok üzülüyorum çünkü hep yeğenlerimi anlayan ve onlarla arkadaş olan bir teyze olmak istemiştim ama sanki evin en eski kafalısı benmişim gibi bir konumdayım şu an. Yeğenime akıllı telefon ve hat alacaklar ama ben buna da karşı çıktım yaşının küçük olduğunu söyleyerek. Yeğenim beni muhtemelen isteklerine engel olmaya çalışan, sert biri olarak görüyor. Nasıl daha farklı yaklaşabilirim bilmiyorum. Ayrıca hakkım var mı bilmiyorum ama ablama da kırıldım, yeğenimin anlatırken birçok şeyi olduğundan farklı yansıtmış ama üstü kapalı bir şekilde bana inanmadığını ima etti. Ben de artık ilgilenmek istemediğimi söyledim yarından itibaren dışarı çıkacağım sürekli. Haksız olduğumu düşünmüyorum ama yine de vicdan azabı çekiyorum.

Sizin genel olarak konuyla ilgili fikirlerinizi bekliyorum. Ayrıca yeğenime karşı nasıl yaklaşmam gerektiği ile ilgili de tavsiye istiyorum. Haksız olduğumu düşündüğünüz yerleri belirtmekten çekinmeyin lütfen. Teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

muhtesemgatsby .!.:

Merhaba, konum biraz uzun ve bol şikayetli olabilir o yüzden baştan uyarayım.

Ablam yaz tatili için bizim yaşadığımız şehre geldi. İki tane yeğenim var biri 7 diğeri 4 yaşında. Yaşadığım yer tatil bölgesi olduğu için ablam ve eniştem biraz kafa dinlemek amacıyla çocukları bize bırakıp tatil yapıyorlar. Benim bu yüzden bazı planlarım iptal oldu ama önemli değil ve buraya kadar gerçekten sorun yok. Çocuklara gün içinde çoğunlukla ben bakıyorum ama yeğenim de ablam da bakma şeklimden memnun değiller sanırım.

Bugün ablamlar eve geldi ve yeğenimin beni şikayet ettiğini öğrendim. Ablama siz varken iyi yokken kötü davranıyor demiş. Kendisinin su içmesine, tuvalete girmesine ve elini yıkamasına bile kızıyormuşum. Bunların hepsi görünürde doğru ama detayları açmak istiyorum çünkü ablam 'sonuç olarak bunlara bile kızacak kadar tahammülsüzsün, ayrıntılar o kadar önemli değil' dedi.

Su içmesine kızmam şöyle oldu, yeğenim gün içinde abur cubur dışında başka hiçbir şey yemiyor. Mesela bugün kahvaltıda dün onun için yaptığım kurabiyeleri yemiş, günün geri kalanında da dondurma ve çikolata yedi sadece. Çok sağlıksız beslendiğini ablama söyledim ve 'evet haklısın' dese de tatlıyı abartmama konusunda sınırlama koymuyor. Neyse konuya dönersek, kendisi yemek yemek istediğini söyleyince önüne yemeğini hazırlayıp koydum. Kendisi daha bir lokma yedikten sonra 3 bardak su içti. Yemeğin bitene kadar daha fazla içme sonra karnın şişer yiyemezsin dedim ama tabii üstüne 3 bardak daha içtikten sonra şiştim diyerek kalktı. Çocuğun elinden suyu da alacak halim yoktu yani ama yemeğini yemediği için kızdım ben seni uyarmıştım diyerek. Gerçekten tek seferde 6 bardak içmesinin tek sebebi inat etmesi.

Tuvalet olayı da şöyle oldu, sadece çişini yapmak için yarım saatten fazla oyalanmıştı. O sıra annemin banyoda işleri vardı ve biraz acele eder misin diye kibarca söyledi birkaç kez ama oralı olmadı. En sonunda ben banyoya girip 'çıkmak için iki dakikan var' dedim de öyle çıktı. Annemin kibar konuşmasıyla oradan iki saatte anca çıkarabilirdik onu. Banyoya da zaten annemin havlusuyla duşa gireceğini görünce inat etmek için ondan önce girdiğini düşünüyorum. Gerçekten bir şey yaptığı yoktu yani.

Elini yıkamasına da kızmam şu şekilde oldu, sırf oyun olsun diye gidip balkondaki musluğu açıp ellerini yıkıyor. Normalde hadi önemli değil ama kardeşi de balkona kendisiyle beraber çıkıyor. Koşuşturma anında ayağı kayıp düşebilir yani. Ablam da gitmeden önce çocuklar sana emanet der her zaman, sorumlulukları ben de olunca zaten stres oluyorum aman başlarına bir şey gelmesin diye. Balkonda elini yıkamadan beş dakika önce de annem balkondaki musluğu açmayın demişti bu arada.

Peki bu çocuk neden böyle inatlaşıyor diyenler için de açıklayayım. Normalde yeğenimle vakit geçirmek için onun yaş aralığına uygun çizgi filmleri araştırmıştım, o izlerken ben de ona eşlik ederim diye düşündüm. Kendisi benim açtığım hiçbir şeyi beğenmedi tabii. Beğenmemesi sorun değil ama onun izledikleri de bebeklerin izlemesi için yapılmış şeyler. Dört yaşındaki kardeşi bile beğenmiyor yani. Bu konuyu ablama taşıdım ve kendisi yeğenimle de konuştu böyle şeyler izleme diye. Sonrasında yeğenim tamam dedi ama bu sefer de oyun videoları izlemeye başladı. Oyun videoları dediğim başkası oyun oynarken videoya çekiyor yeğenim de onu izliyor. Burada anne olanlar varsa lütfen bilgilendirsin ben eksik kalmış olabilirim ama 7 yaşındaki çocuk bence bu tarz içerikler izlememeli. Başkasının oynadığı oyunu izlemenin mantığını ben anlamıyorum. Durum böyle olunca kendisine kumandayı vermeyi bıraktım ve benim araştırarak seçtiğim şeyleri açtım. Buna kızıyor ben istediğim şeyi izlemek istiyorum diyerek. Ben çok biliyorum demiyorum bu arada çünkü ben de 19 yaşındayım, çocuk psikolojisi nasıl olur pek fikrim yok. Sanırım özellikle bundan dolayı bana öfkeli. Ben de artık ne izlediğine karışmayacağım zaten.

Ablam da senin ona arkadaş gibi yaklaşman gerekirken bu tavrın beni çok üzüyor dedi. Diğer ablamı örnek vererek, her zaman kibar yaklaştığını ve onun uyaracağı zaman bile daha anlayışlı olduğunu söyledi. Ben daha sert yaklaştığımı kabul ediyorum ama kesinlikle diğerleri kadar kibar yaklaşabilecek bir konumda değilim şu anda. Ablam yani diğer teyzesi zaten çoğu zaman evde olmuyor günde bir saat anca görüyor onları. Durum böyle olunca o sürede tabii ki daha iyi iletişim kurabiliyor ama ben gün içinde daha çok sorumluluk alıyorum. Sürekli balkon demirlerime yaklaşmayın, aman koşuştururken dikkatli olun demekten bir yerden sonra daha otoriter olmak zorunda kalıyorum. Söz dinlemiyorlar çünkü diğer türlü. Herhangi bir konuda uyarmanın daha farklı yollarını da denedim. Mesela benim görmediğimi sandığı bir sırada sütü bardağa koyarak içmek yerine direkt kutusundan içti. Gördüğümü çaktırmak istemedim mahcup olmasın diye ve işte 'ben küçükken böyle yapmıştım bir kere ama çok çirkin bir davranışmış, beni de ablam uyarınca doğru olmadığını anladım' dedim ama hiç oralı olmadı tabii. Kızmadığım müddetçe yanlış olan bir davranışı yapmaktan vazgeçtiğini de görmedim.

Yeğenimi de canavar gibi anlattığım düşünülebilir ama aslında iyi yönleri çok fazla. Kardeşine her zaman sahip çıkar, sabah biri kalktığında günaydın diyerek öper mutlaka. Onun dışında arkadaşlarına ve çevresine karşı her zaman kibardır. Beni de bu ziyaretlerine kadar çok severdi ama hayal kırıklığı yarattım sanırım onda.

Ben de duruma gerçekten çok üzülüyorum çünkü hep yeğenlerimi anlayan ve onlarla arkadaş olan bir teyze olmak istemiştim ama sanki evin en eski kafalısı benmişim gibi bir konumdayım şu an. Yeğenime akıllı telefon ve hat alacaklar ama ben buna da karşı çıktım yaşının küçük olduğunu söyleyerek. Yeğenim beni muhtemelen isteklerine engel olmaya çalışan, sert biri olarak görüyor. Nasıl daha farklı yaklaşabilirim bilmiyorum. Ayrıca hakkım var mı bilmiyorum ama ablama da kırıldım, yeğenimin anlatırken birçok şeyi olduğundan farklı yansıtmış ama üstü kapalı bir şekilde bana inanmadığını ima etti. Ben de artık ilgilenmek istemediğimi söyledim yarından itibaren dışarı çıkacağım sürekli. Haksız olduğumu düşünmüyorum ama yine de vicdan azabı çekiyorum.

Sizin genel olarak konuyla ilgili fikirlerinizi bekliyorum. Ayrıca yeğenime karşı nasıl yaklaşmam gerektiği ile ilgili de tavsiye istiyorum. Haksız olduğumu düşündüğünüz yerleri belirtmekten çekinmeyin lütfen. Teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

muhtesemgatsby .!.:

Benim bakmakla ilgili bir şikayetim yok ya da o baksın demiyorum çünkü zaten tüm sene iki çocukla ilgileniyor. Biraz kafa dinlemesi hakkı ve teyzesi olarak benim de ilgilenmek sorumluluğum. Ablamın da üzerimde çok emeği vardır yani. Sadece iyi bir teyze olamadığım için üzülüyorum gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

Tahin Helva .!.:

Yeğenlerim sık sık bende kalır. Gizlice kural ihlali yaptığımız da olur canlarını tehlikeye atacak birşey olmadığı sürece alıştıkları düzeni bozacak fazla birşey yapmam, alternatif sunarım en fazla duruma göre.
Siz fazla kontrol altına almaya çalışmışsınız çocukları hiç gerek yok. Çizgi film izlemek yerine oyun oynayabilirdiniz, birlikte vakit geçirmek istiyorsanız.

Yorumlarda ablaya çocukları bıraktı diye kızılmış ama bana normal geldi, ben bıraksınlar diye gönüllü taraf olduğum için sanırım. Çocukları olanlara arada nefes aldırmak aile olmanın güzelliklerinden bence.

Genişletmek için tıkla...

JES .!.:

Gerçekten bu kadar ayrıntı seni yormuyor mu ? Ben teyzeliğine,insanlığına hayran kaldım ama anneden fazla düşünmek sence de fazla değil mi ?

Genişletmek için tıkla...

Peynirdelisi .!.:

Bence anneniz emanet alsın sen sadece eğlenmene bak

Genişletmek için tıkla...

KudrAlobar .!.:

Çocuk sıkılıyor muhtemelen. Etkinlik diye tv dayamışsın onda da izlemesi gerekeni sen seçmişsin. Annesi değilsin, otoriter olmana, disipline etmene gerek yok. Önce bunu kabullen. Yoksa birkaç seneye yanınıza gelmek istemeyecekler.

Genişletmek için tıkla...

muhtesemgatsby .!.:

Merhaba, konum biraz uzun ve bol şikayetli olabilir o yüzden baştan uyarayım.

Ablam yaz tatili için bizim yaşadığımız şehre geldi. İki tane yeğenim var biri 7 diğeri 4 yaşında. Yaşadığım yer tatil bölgesi olduğu için ablam ve eniştem biraz kafa dinlemek amacıyla çocukları bize bırakıp tatil yapıyorlar. Benim bu yüzden bazı planlarım iptal oldu ama önemli değil ve buraya kadar gerçekten sorun yok. Çocuklara gün içinde çoğunlukla ben bakıyorum ama yeğenim de ablam da bakma şeklimden memnun değiller sanırım.

Bugün ablamlar eve geldi ve yeğenimin beni şikayet ettiğini öğrendim. Ablama siz varken iyi yokken kötü davranıyor demiş. Kendisinin su içmesine, tuvalete girmesine ve elini yıkamasına bile kızıyormuşum. Bunların hepsi görünürde doğru ama detayları açmak istiyorum çünkü ablam 'sonuç olarak bunlara bile kızacak kadar tahammülsüzsün, ayrıntılar o kadar önemli değil' dedi.

Su içmesine kızmam şöyle oldu, yeğenim gün içinde abur cubur dışında başka hiçbir şey yemiyor. Mesela bugün kahvaltıda dün onun için yaptığım kurabiyeleri yemiş, günün geri kalanında da dondurma ve çikolata yedi sadece. Çok sağlıksız beslendiğini ablama söyledim ve 'evet haklısın' dese de tatlıyı abartmama konusunda sınırlama koymuyor. Neyse konuya dönersek, kendisi yemek yemek istediğini söyleyince önüne yemeğini hazırlayıp koydum. Kendisi daha bir lokma yedikten sonra 3 bardak su içti. Yemeğin bitene kadar daha fazla içme sonra karnın şişer yiyemezsin dedim ama tabii üstüne 3 bardak daha içtikten sonra şiştim diyerek kalktı. Çocuğun elinden suyu da alacak halim yoktu yani ama yemeğini yemediği için kızdım ben seni uyarmıştım diyerek. Gerçekten tek seferde 6 bardak içmesinin tek sebebi inat etmesi.

Tuvalet olayı da şöyle oldu, sadece çişini yapmak için yarım saatten fazla oyalanmıştı. O sıra annemin banyoda işleri vardı ve biraz acele eder misin diye kibarca söyledi birkaç kez ama oralı olmadı. En sonunda ben banyoya girip 'çıkmak için iki dakikan var' dedim de öyle çıktı. Annemin kibar konuşmasıyla oradan iki saatte anca çıkarabilirdik onu. Banyoya da zaten annemin havlusuyla duşa gireceğini görünce inat etmek için ondan önce girdiğini düşünüyorum. Gerçekten bir şey yaptığı yoktu yani.

Elini yıkamasına da kızmam şu şekilde oldu, sırf oyun olsun diye gidip balkondaki musluğu açıp ellerini yıkıyor. Normalde hadi önemli değil ama kardeşi de balkona kendisiyle beraber çıkıyor. Koşuşturma anında ayağı kayıp düşebilir yani. Ablam da gitmeden önce çocuklar sana emanet der her zaman, sorumlulukları ben de olunca zaten stres oluyorum aman başlarına bir şey gelmesin diye. Balkonda elini yıkamadan beş dakika önce de annem balkondaki musluğu açmayın demişti bu arada.

Peki bu çocuk neden böyle inatlaşıyor diyenler için de açıklayayım. Normalde yeğenimle vakit geçirmek için onun yaş aralığına uygun çizgi filmleri araştırmıştım, o izlerken ben de ona eşlik ederim diye düşündüm. Kendisi benim açtığım hiçbir şeyi beğenmedi tabii. Beğenmemesi sorun değil ama onun izledikleri de bebeklerin izlemesi için yapılmış şeyler. Dört yaşındaki kardeşi bile beğenmiyor yani. Bu konuyu ablama taşıdım ve kendisi yeğenimle de konuştu böyle şeyler izleme diye. Sonrasında yeğenim tamam dedi ama bu sefer de oyun videoları izlemeye başladı. Oyun videoları dediğim başkası oyun oynarken videoya çekiyor yeğenim de onu izliyor. Burada anne olanlar varsa lütfen bilgilendirsin ben eksik kalmış olabilirim ama 7 yaşındaki çocuk bence bu tarz içerikler izlememeli. Başkasının oynadığı oyunu izlemenin mantığını ben anlamıyorum. Durum böyle olunca kendisine kumandayı vermeyi bıraktım ve benim araştırarak seçtiğim şeyleri açtım. Buna kızıyor ben istediğim şeyi izlemek istiyorum diyerek. Ben çok biliyorum demiyorum bu arada çünkü ben de 19 yaşındayım, çocuk psikolojisi nasıl olur pek fikrim yok. Sanırım özellikle bundan dolayı bana öfkeli. Ben de artık ne izlediğine karışmayacağım zaten.

Ablam da senin ona arkadaş gibi yaklaşman gerekirken bu tavrın beni çok üzüyor dedi. Diğer ablamı örnek vererek, her zaman kibar yaklaştığını ve onun uyaracağı zaman bile daha anlayışlı olduğunu söyledi. Ben daha sert yaklaştığımı kabul ediyorum ama kesinlikle diğerleri kadar kibar yaklaşabilecek bir konumda değilim şu anda. Ablam yani diğer teyzesi zaten çoğu zaman evde olmuyor günde bir saat anca görüyor onları. Durum böyle olunca o sürede tabii ki daha iyi iletişim kurabiliyor ama ben gün içinde daha çok sorumluluk alıyorum. Sürekli balkon demirlerime yaklaşmayın, aman koşuştururken dikkatli olun demekten bir yerden sonra daha otoriter olmak zorunda kalıyorum. Söz dinlemiyorlar çünkü diğer türlü. Herhangi bir konuda uyarmanın daha farklı yollarını da denedim. Mesela benim görmediğimi sandığı bir sırada sütü bardağa koyarak içmek yerine direkt kutusundan içti. Gördüğümü çaktırmak istemedim mahcup olmasın diye ve işte 'ben küçükken böyle yapmıştım bir kere ama çok çirkin bir davranışmış, beni de ablam uyarınca doğru olmadığını anladım' dedim ama hiç oralı olmadı tabii. Kızmadığım müddetçe yanlış olan bir davranışı yapmaktan vazgeçtiğini de görmedim.

Yeğenimi de canavar gibi anlattığım düşünülebilir ama aslında iyi yönleri çok fazla. Kardeşine her zaman sahip çıkar, sabah biri kalktığında günaydın diyerek öper mutlaka. Onun dışında arkadaşlarına ve çevresine karşı her zaman kibardır. Beni de bu ziyaretlerine kadar çok severdi ama hayal kırıklığı yarattım sanırım onda.

Ben de duruma gerçekten çok üzülüyorum çünkü hep yeğenlerimi anlayan ve onlarla arkadaş olan bir teyze olmak istemiştim ama sanki evin en eski kafalısı benmişim gibi bir konumdayım şu an. Yeğenime akıllı telefon ve hat alacaklar ama ben buna da karşı çıktım yaşının küçük olduğunu söyleyerek. Yeğenim beni muhtemelen isteklerine engel olmaya çalışan, sert biri olarak görüyor. Nasıl daha farklı yaklaşabilirim bilmiyorum. Ayrıca hakkım var mı bilmiyorum ama ablama da kırıldım, yeğenimin anlatırken birçok şeyi olduğundan farklı yansıtmış ama üstü kapalı bir şekilde bana inanmadığını ima etti. Ben de artık ilgilenmek istemediğimi söyledim yarından itibaren dışarı çıkacağım sürekli. Haksız olduğumu düşünmüyorum ama yine de vicdan azabı çekiyorum.

Sizin genel olarak konuyla ilgili fikirlerinizi bekliyorum. Ayrıca yeğenime karşı nasıl yaklaşmam gerektiği ile ilgili de tavsiye istiyorum. Haksız olduğumu düşündüğünüz yerleri belirtmekten çekinmeyin lütfen. Teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

JES .!.:

Ablamla abimle geçirmeyi sevmediğim zamanı yeğenlerimle geçirmeye bayılırım. Onlarda beni sever.

Gizliden çikolata da yedik cipste. Bana bırakılması asla rahatsız etmez. Ama böyle nizami de davranmamı beklemesin kimse korur kollarım o yeter.

Zaten bilirler beni, çocuklara yemek tembihler ama beni asla unutmazlar ki aç aç bende performans olmaz 3 yaşındaki çocukla tabağındaki yemeği yürüttüğüm için boğuştuğumuz oldu

Genişletmek için tıkla...

muhtesemgatsby .!.:

Teşekkür ederim öncelikle güzel yorumunuz için. Ben gerçekten çok fazla düşünüyorum ama bu evhamlı olma durumum bugün başlamadı yani. Yeğenlerim konusunda hep fazla stres yapıyorum. Sanırım bir şey olmasın diye çok endişelendiğim için bu sefer de sevgimi yansıtamıyorum. Mesela küçük olan yeğenim bulduğu her kediyi kucaklamaya çalışıyor. Ablama birkaç kez söyledim kedileri kucağına almasına izin verme, tırmalarlar diye. En sonunda da geçen gün gerçekten kolunu tırmaladı. Doktora götürün dedim ama bir şey olmaz diyerek geçiştirdiler. Ben fazla stres yapıyorum ama onlar da çok rahatlar bence.

Annemin zaten hastalıkları var ve yaşını da aldığı için çok fazla ilgilenince yoruluyor. Kendisinin bu konudaki tavrı da net zaten. Torunlarımı seviyorum ama fazla bakmaya gelemiyorum diyor. Bakma sorumluluğu benim üstümde olmasa ablama da bunu direkt söyler zaten. Ablamın kulağına böyle bir şey gitsin istemem çünkü 'zaten senede 1-2 defa geliyoruz onda da çocuklarım yük oluyor' gibi düşünmesi üzer beni.

Yeğenimin sıkılmadığı tek şey çizgi film izlemek ya da oyun oynamak gerçekten. Ablam da beraber etkinlik yapın deyince kurabiye yapalım dedim mesela, sayılır mı bilmiyorum çünkü istediği için aklıma o geldi. Sonra gidip yine televizyon izledi İki adım ötede bir yer var, milkshake içmeye götürürken on kere sordu 'yoruldum, daha gelmedik mi' diye. İçtiği şey bitince de sıkıldım eve gidelim dedi. Ben de farklı şeyler yapalım istiyorum ama bir türlü frekansı tutturamıyorum sanırım. Saklambaç oynarken ortak noktada buluşuyoruz bir tek.

Otorite etme konusunda da, iki tanesine aynı anda bakarken rahat olmak mümkün olmuyor gerçekten. En basitinden büyük olan koltuğun tepesinde oturunca diğeri de ondan görüp aynısını yapmak istedi geçen gün, neredeyse düşüyordu tişörtünden tuttum. Mutlaka bir şeylere 'aman yapma, düşersiniz' diye müdahalede bulunmak zorunda kalıyorum

Genişletmek için tıkla...

muhtesemgatsby .!.:

Teşekkür ederim öncelikle güzel yorumunuz için. Ben gerçekten çok fazla düşünüyorum ama bu evhamlı olma durumum bugün başlamadı yani. Yeğenlerim konusunda hep fazla stres yapıyorum. Sanırım bir şey olmasın diye çok endişelendiğim için bu sefer de sevgimi yansıtamıyorum. Mesela küçük olan yeğenim bulduğu her kediyi kucaklamaya çalışıyor. Ablama birkaç kez söyledim kedileri kucağına almasına izin verme, tırmalarlar diye. En sonunda da geçen gün gerçekten kolunu tırmaladı. Doktora götürün dedim ama bir şey olmaz diyerek geçiştirdiler. Ben fazla stres yapıyorum ama onlar da çok rahatlar bence.

Annemin zaten hastalıkları var ve yaşını da aldığı için çok fazla ilgilenince yoruluyor. Kendisinin bu konudaki tavrı da net zaten. Torunlarımı seviyorum ama fazla bakmaya gelemiyorum diyor. Bakma sorumluluğu benim üstümde olmasa ablama da bunu direkt söyler zaten. Ablamın kulağına böyle bir şey gitsin istemem çünkü 'zaten senede 1-2 defa geliyoruz onda da çocuklarım yük oluyor' gibi düşünmesi üzer beni.

Yeğenimin sıkılmadığı tek şey çizgi film izlemek ya da oyun oynamak gerçekten. Ablam da beraber etkinlik yapın deyince kurabiye yapalım dedim mesela, sayılır mı bilmiyorum çünkü istediği için aklıma o geldi. Sonra gidip yine televizyon izledi İki adım ötede bir yer var, milkshake içmeye götürürken on kere sordu 'yoruldum, daha gelmedik mi' diye. İçtiği şey bitince de sıkıldım eve gidelim dedi. Ben de farklı şeyler yapalım istiyorum ama bir türlü frekansı tutturamıyorum sanırım. Saklambaç oynarken ortak noktada buluşuyoruz bir tek.

Otorite etme konusunda da, iki tanesine aynı anda bakarken rahat olmak mümkün olmuyor gerçekten. En basitinden büyük olan koltuğun tepesinde oturunca diğeri de ondan görüp aynısını yapmak istedi geçen gün, neredeyse düşüyordu tişörtünden tuttum. Mutlaka bir şeylere 'aman yapma, düşersiniz' diye müdahalede bulunmak zorunda kalıyorum

Genişletmek için tıkla...