• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuğuma karşı neden böyle tahammülsüz oldum ben?

Merhaba hanımlar benim 2,5 yaşında bir çocuğum var ve gerçekten çok fazla hareketli yorulmak oturmak nedir bilmeyen bir çocuk bebekliğinden beri bu böyle. Hamilelikte 21 kilo almıştım doğumdan çıkınca 3 kilo vererek eve dönmüştüm ve bebeğim 9. Ayına girdiğinde ben 20 kilo vermiştim bile anlayın diye diyorum tek başıma baktım hiçbir akraba yanımızda yoktu ücretsiz izindeydim ve sürekli koşuşturma içinde geçen 2,5 yıl. Eşim sağolsun ilgilenir ama tüm gün bir arada olunca ve pandemiden sonrada eve hapsolunca iyice bunaldım bir haftadır tuvalet eğitimi yapalım dedim iyice kahroldum halılar battaniyeler parkeler çiş kaka bağırmadım kızmadım hep tatlı dille hadi tuvalet dedim yok lazımlık dedim yok en sonunda pes ettim beze döndük ama çocuğuma tahammülüm gitti inanın ki vicdanım sızlıyor ama kendime engel olamıyorum bazen görmek dahi istemiyorum çocuğumu ben nasıl böyle kötü bir anne oldum bu halim düzelir mi bana bir akıl verin lütfen.
Yaşadıklarınız çok normal geldi bana. Bunalmışsınız ki bu da gayet normal. Biraz zaman veriniz kendinize geçecektir.

Çocuğu da enerjisini atabilecek bir kreşe, oyun grubuna filan gönderin. Hem size hem ona iyi gelecektir.
 
Plansız programsız çocuk yapmak onlara göre daha mantıklı da o yüzden

Hazır hissetmeden çocuk sahibi olmayı istemek elbette hiç doğru değil.

Bir can emanet ediliyor bize tamamen korumasınız.

Hatta keşke ruhsatı olsaydı ebeveyn olmanın.
 
Çocuğumu görmek dahi istemiyorum dediği için genelleme bir yorum yaptım hakaret etmedim
Evet bazen benim de göresim gelmediği oldu. Özellikle bana iyice düşkşn olup eteğimde gezdiği işimi yapamadığım zamanlarda. Bunu da yaşamayan bilmez. Sabırlı olmak için telkin etsen de bazen göresin gelmiyor. Sonra uyutunca da en çok o kadın üzülüp pişman oluyor zaten. Bu benim doğurmak için doğurduğum anlamına gelmez. Bu söz de basbaya hakaret. Siz bu kadının neden doğurduğunu nereden biliyorsunuz da bu sözü ediyorsunuz!
 
Hazır hissetmeden çocuk sahibi olmayı istemek elbette hiç doğru değil.

Bir can emanet ediliyor bize tamamen korumasınız.

Hatta keşke ruhsatı olsaydı ebeveyn olmanın.
Keşke ya keşke bağırabiliriz insanız ne demek ya küçücük çocuğa bağırırken o bebeğin gözlerindeki korkuyu görmüyorlar ve bunu normal karşılıyorlar
 
Üslubum yanlıştı bunu kabul ettim ve özür diledim ama hala taşlıyorlar biraz genel yorum yaptım çünkü çevremde tahammülsüzlüğü abartmış anneler çok fazla
Okyanus manzarası çok güzeldir değil mi, bak bak doyamazsınız.
Bir de girip yüzmeyi denesenize, köpek balığı mı var, balina mı, dev dalgası mı yoksa akıntısı mı...
Yani görmek ve gözlemlemek, deneyimin yüzde biri bile değildir.
Uzaktan izlemek aşkların daima en güzelidir;)
 
Üslubum yanlıştı bunu kabul ettim ve özür diledim ama hala taşlıyorlar biraz genel yorum yaptım çünkü çevremde tahammülsüzlüğü abartmış anneler çok fazla

:) Her gelen yorumunuzu gördüğünde yazacaktır. Buranın da tuzu bu :)

Hatayı anlamakta erdemdir. Bazen yazı dili düz olabiliyor haklısınız. Çevremizden de etkileniyoruz.
 
Evet bazen benim de göresim gelmediği oldu. Özellikle bana iyice düşkşn olup eteğimde gezdiği işimi yapamadığım zamanlarda. Bunu da yaşamayan bilmez. Sabırlı olmak için telkin etsen de bazen göresin gelmiyor. Sonra uyutunca da en çok o kadın üzülüp pişman oluyor zaten. Bu benim doğurmak için doğurduğum anlamına gelmez. Bu söz de basbaya hakaret. Siz bu kadının neden doğurduğunu nereden biliyorsunuz da bu sözü ediyorsunuz!
Şiddet sadece vurmak değil hanımefendi basbayağı çocuğunuza bağırdığınızı söylüyorsunuz bunun da psikolojik şiddet olduğunun farkında mısınız çocuk uyuduktan sonra yaşadığınız üzüntü ya da pişmanlık maalesef o bebeğin bozulan psikolojisini düzeltmiyor
 
Keşke ya keşke bağırabiliriz insanız ne demek ya küçücük çocuğa bağırırken o bebeğin gözlerindeki korkuyu görmüyorlar ve bunu normal karşılıyorlar

Dev gibi biri size ağzından ateşler çıkararak bağırıyor ve tamamen korumasızsınız.

Sadece bunu düşününce bile insan asla bağırmaz.

Büyüdüklerinde , delikanlı/ genç kız olduklarinda büyük hatalar yaptıklarında sıkıysa bağırın.
Kapiyi çarpıp gider.
 
Merhaba hanımlar benim 2,5 yaşında bir çocuğum var ve gerçekten çok fazla hareketli yorulmak oturmak nedir bilmeyen bir çocuk bebekliğinden beri bu böyle. Hamilelikte 21 kilo almıştım doğumdan çıkınca 3 kilo vererek eve dönmüştüm ve bebeğim 9. Ayına girdiğinde ben 20 kilo vermiştim bile anlayın diye diyorum tek başıma baktım hiçbir akraba yanımızda yoktu ücretsiz izindeydim ve sürekli koşuşturma içinde geçen 2,5 yıl. Eşim sağolsun ilgilenir ama tüm gün bir arada olunca ve pandemiden sonrada eve hapsolunca iyice bunaldım bir haftadır tuvalet eğitimi yapalım dedim iyice kahroldum halılar battaniyeler parkeler çiş kaka bağırmadım kızmadım hep tatlı dille hadi tuvalet dedim yok lazımlık dedim yok en sonunda pes ettim beze döndük ama çocuğuma tahammülüm gitti inanın ki vicdanım sızlıyor ama kendime engel olamıyorum bazen görmek dahi istemiyorum çocuğumu ben nasıl böyle kötü bir anne oldum bu halim düzelir mi bana bir akıl verin lütfen.
Demek ki hazır değilmiş hazır olunca daha kolay olacak sıkmayın canınızı.kötü anne değilsiniz kendinize zaman ayırmaya çalışın bence buna ihtiyacınız var
 
Dev gibi biri size ağzından ateşler çıkararak bağırıyor ve tamamen korumasızsınız.

Sadece bunu düşününce bile insan asla bağırmaz.

Büyüdüklerinde , delikanlı/ genç kız olduklarinda büyük hatalar yaptıklarında sıkıysa bağırın.
Kapiyi çarpıp gider.
İnstagramda bir pedagog tarafından paylaşılan resmi görmüştüm çocuğun gözünde bağıran anne adlı karikatür ne kadar üzücü
 
Bağırmadan anne, baba olunabilir evet.

Ruh hastası olmadınız belki ama sizinde bilmediğiniz bir yerde bir eksik bir yara bırakmıştır.

Çocuk bakmaktaki eksikliklerimizi " bizde böyle büyüdük , bir şey olmadı " cümlesiyle kapatmaya çalışmaktir bu.
Eksik bir yara bırakmadı..eltimin ilk kızı süs biberi gibi bir köşede oturan,sesi çıkmayan ,ne istenirse yapan bir çocuk.çoğu kişi ideal çocuk..böyle çocuğa tabi ki bağırılmaz. .ikinci çocuk ise aynı benim kızım gibi ...😀 kök söktürüyor onlara..bir noktada insanların tahammüllerinin kalmaması gayet normal....
 
Okyanus manzarası çok güzeldir değil mi, bak bak doyamazsınız.
Bir de girip yüzmeyi denesenize, köpek balığı mı var, balina mı, dev dalgası mı yoksa akıntısı mı...
Yani görmek ve gözlemlemek, deneyimin yüzde biri bile değildir.
Uzaktan izlemek aşkların daima en güzelidir:KK66:
Demek istediğim yüzme bilmeyen okyanusa girmesin 😉 biliyorum ki o okyanusta benim baş edemeyeceğim şeyler var zor girip boğulabilirim insan kendisini tanır yapamayacağını bile bile okyanusa girmemeli bu dediğim de evde canı sıkılıp çocuk yapıp burda konu açanlar için bebeğime tokat attım pişmanım diyen anneler için bağıranlar için
 
Farkında olmadığınız çoğu probleminiz çocukken şiddet görmeniz olabilir bu benim tercihim işkenceci anne olmayı tercih etmiyorum asla da şiddeti savunmam hele ki günahsız bebeklere
Abartmayın Allah aşkına..ne işkencesi...poposuna 1_2 defa hafif vurduk diye işkenceci mi olunuyor?
 
Eksik bir yara bırakmadı..eltimin ilk kızı süs biberi gibi bir köşede oturan,sesi çıkmayan ,ne istenirse yapan bir çocuk.çoğu kişi ideal çocuk..böyle çocuğa tabi ki bağırılmaz. .ikinci çocuk ise aynı benim kızım gibi ...😀 kök söktürüyor onlara..bir noktada insanların tahammüllerinin kalmaması gayet normal....
Bence normal değil. Çünkü bebek bilerek anneye eziyet etmez eğer ebeveyn olmuşsak tahammül etmek zorundayız
 
Konu sahibi bağırıyorum dövüyorum mu diyor?
Ben de bağırmadan büyütmeye çalışıyorum. Ama ben de insanım. Bazen tolerans sınırımın üstünde oluyor. Başka odaya gittiğimde de peşimden geliyor. Bağırıyorum. Bu beni kötü anne yapmaz. Bunu asla kabul etmiyorum. Sabahtan akşama kadar oyun oynayan bir insanım ama benim de kötü günüm kötü anım, daha yorgun zamanım oluyor.
Ebeveynliği duygulardan arındırıp, her zaman mükemmel olmaya indirmek de bana göre çok saçma.
Dayak, şiddet elbette lafı bile olmaz. Asla olmamalı. Ama bir anne tüm gün sabır gösterip akşam bağırdıysa da insandır. Burada anneliğini yerden yere vuramaz kimse.
Ki tuvalet eğitimi gayet anneyi psikolojik olarak bitiren bir süreç olabiliyor. Belli kş bu kadın ondan bu halde. Doğurmuş olmak için doğuranlar diyemez kimse.

Kötü anne sözü çıkmadı ağzımdan. Sadece bağırmadan da anlatılabilir bir şeyler diyorum.

Hareketli, duymamazlıktan gelen, düz duvara tırmanan , koltuk perde kesen , kavga eden , altına yapan v.b çocuklarımın olduğu bir evdeyim. Üstelik gece gündüz çalışıyorum.
Bağırmıyorum , bağırmadan da kızılabilir.

Tahammülümün azaldığını hissettiğim an dediklerimi yapıyorum.

Çünkü hakkım yok. Çocuklarım , eşim , çevren nasıl ki bana bağıramazlarsa , bu benim kırmızı çizgimse bende bağiramam.

Demem o ki siz bağırabilirsiniz , ölçüyü ayarliyabiliyorum diyorsanız ancak asla bağırmadan, kizmadan , sıkıştırmadan çocuk büyütülmez, bu çok normal , biz de öyle büyüdük, robot değiliz denildiğinde buna karşı çıkarım..

Bağırmadan büyütüldüm. Bağırmadan büyütebiliyorum. Böyle büyüten kisiler tanıyorum.

Asla yapmam demiyorum bir gün yaparsam bunu , önceden tedbir almadigim için affetmem kendimi.

Ha çocuklar büyüdüklerinde , boyuma geldiklerinde belki avazım çıktığı kadar boşaltirim içimi ama o zaman üzülmem . Savunmasız değiller çünkü.
 
Demek istediğim yüzme bilmeyen okyanusa girmesin 😉 biliyorum ki o okyanusta benim baş edemeyeceğim şeyler var zor girip boğulabilirim insan kendisini tanır yapamayacağını bile bile okyanusa girmemeli bu dediğim de evde canı sıkılıp çocuk yapıp burda konu açanlar için bebeğime tokat attım pişmanım diyen anneler için bağıranlar için
Çocuğuna gayet bağıran bir anneyim.
Hatta çoğu söylemim yüksek sesledir ‘kendimi duyurmak’ adına.

Çocuğu bağırarak travmaya sürüklemek farklı bir şey, onun dikkatini çekmek, ısrarına ket vurmak farklı.
Ayrıca, üzgünüm ama hayat bir fanus değil.
Kimse o çocuklara saatlerce ‘seni anlayabiliyorum, kızgınlığın geçtiğinde bunu yapma sebebini irdeleyeceğiz’ diye konuşmayacak.
Ne öğretmeni, ne arkadaşları ne de ileriki hayatında böylesine özel zamanlar ayrılmayacak.
O sebepledir ki inanılmaz kitap çizgili çocuk eğitimini asla ama asla doğru bulmuyorum, dolayısıyla her annenin ve her çocuğun yöntemi sorguya açık değil.
Suistimal ayrı bir durumdur, çocuğun karakterine göre bir sınır çizmek ayrı.
Bir çocuğuma ses yükseltmem onu durdurmazken, öbürü gururundan ağlayabiliyor.

Ha sizinki daha iyi ya da tüm çocuklar tek tiptir diyorsanız, siz öyle yaparsınız, daha iyi yüzüyorsanız buyrun okyanusa alalım diyorum ben de:)
 
Abartmayın Allah aşkına..ne işkencesi...poposuna 1_2 defa hafif vurduk diye işkenceci mi olunuyor?

Bu yaşta anne babanız , eşiniz size şiddet adı altında parmağını dokundursa , gururunuz yerle bir olur , kıyameti koparirsiniz değil mi ?

Yoksa alt tarafı popoma bir iki vurdular ya ne olcak mı dersiniz .

Gücünüz kime yeterse..
 
Çocuğuna gayet bağıran bir anneyim.
Hatta çoğu söylemim yüksek sesledir ‘kendimi duyurmak’ adına.

Çocuğu bağırarak travmaya sürüklemek farklı bir şey, onun dikkatini çekmek, ısrarına ket vurmak farklı.
Ayrıca, üzgünüm ama hayat bir fanus değil.
Kimse o çocuklara saatlerce ‘seni anlayabiliyorum, kızgınlığın geçtiğinde bunu yapma sebebini irdeleyeceğiz’ diye konuşmayacak.
Ne öğretmeni, ne arkadaşları ne de ileriki hayatında böylesine özel zamanlar ayrılmayacak.
O sebepledir ki inanılmaz kitap çizgili çocuk eğitimini asla ama asla doğru bulmuyorum, dolayısıyla her annenin ve her çocuğun yöntemi sorguya açık değil.
Suistimal ayrı bir durumdur, çocuğun karakterine göre bir sınır çizmek ayrı.
Bir çocuğuma ses yükseltmem onu durdurmazken, öbürü gururundan ağlayabiliyor.

Ha sizinki daha iyi ya da tüm çocuklar tek tiptir diyorsanız, siz öyle yaparsınız, daha iyi yüzüyorsanız buyrun okyanusa alalım diyorum ben de:)
Annelik sabır ister bende kendimde o sabrı göremediğim için okyanusa dalmıyorum bilmeyen tahammül edemeyecek olan da dalmasın mümkünse çünkü boğulan günahsız çocuklar oluyor
 
Bu yaşta anne babanız , eşiniz size şiddet adı altında parmağını dokundursa , gururunuz yerle bir olur , kıyameti koparirsiniz değil mi ?

Yoksa alt tarafı popoma bir iki vurdular ya ne olcak mı dersiniz .

Gücünüz kime yeterse..
[/QUOTE]
Tamam tamam siz iyi ve ideal annesiniz. .biz kötü ve işkenceci...deminki ve bu yazınıza istinaden o zaman büyüdüklerinde de nasıl olsa kendilerini savucaklar diye de bağırmayın o zaman...psikolojileri büyüdüklerinde de etkilenmesin,
 
Back