Çocuğuma bağırıyorum kendimi kötü hissediyorum kontrol etmekte zorlanıyorum

Biben

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
8 Ekim 2018
107
44
98
2,5 yaşında bir kızım ve 6 aylık bir oğlum var. Yurtdışında yaşıyorum ailemden uzağım çoğu zaman annem ailem her istediğimde yanımda olamıyor. Küçük bebeğim sabahlara kadar uyumuyor akşamlara kadar uyumuyor uyku problemi var haliyle ben de onunla uykusuzum kızım da malum 2 yaş. Bazen pilim bitiyor Sabrım kalmıyor bağırıyorum kızıma. Sonra kendimi kötü hissediyorum kendime daha çok kızıyorum. Sarılıyorum özür diliyorum. Defalarca kendime söz verdim. Bu konuyu aşmalıyım ama gerçekten bittiğim sesimi duyuramadığım zamanlar oluyor. Ha bağırmam işe yarıyor mu yaramıyor onu üzmekten ağlatmaktan başka. Nasıl aşacam bilmiyorum.
 
Reactions: etf
Ya çok üzülüyorum böyle olunca.
Kızın ne günahı var ki.
Ama sizide anlamıyorum sabır bu,elbet taşıyor.
Size bir destekçi şart.
Eve yardımcı alsanız nasıl olur? Maddi gücünüz varsa tabi.
En azından ev işleri yapan biri olur.
 
tek başına olunca ne yazık ki sabır sınırı çabuk geçiliyor ve normalde kızmayacağınız, bağırmayacağınız şeylere bağırabiliyorsunuz. sonra nasıl anneyim muhasebesi başlkıyor.
dışarı çıkmaya çalışın, kızınızı kreşe verebiliyorsanız oda olabilir. yardımcı da bir seçenek
 
Bence 2,5 yaş kreşe vermeyin. Algılayamaz kendi iyiliği için olduğunu. Kardeş geldi beni gönderdi moduna girer. Sizin biraz daha sabırlı olmanız lazım. Eşiniz daha çok elini taşın altına koysun. Ben de benzer durumdayım. Çocuklar arasındaki dengeyi kurmakta zorlanıyorum. Ev temizliği yorucu yemekler falan üstüne düşmeyin. Küçük kızınıza görevler verin. Çorapları sen katla koy gibi. Sürekli onu birşeylerle oyalamaya çalışın.
 
2. Bebeği planlayarak mı yaptınız
 
Bağırınca düzeliyor mu ? Yazık masuma

Eşinizden yardım alın çocuğunda psikolojisiyle oynamayın ilerde özür dilemeniz kâr etmeyebilir . 2 yaş sendromu bide üstüne siz kaldıramayabilir o daha bir bebek
 
Kaçta yatıyorlar? Büyük kreşe gidiyor mu?
Yurtdışındayım 2 yaş oğlum var. Akşam 8-8,5 ta uyuması çok önemli sizin ruh sağlığınız için de kendi için de. Öncelikle uyku saatini 8-8.30a almaya çalışın. Onları yatırınca biraz nefes alacaksınız
 
Küçük neredeyse hiç uyumuyor gece boyunca 40dk da bir uyanıyor günsüz toplamda 2 saat böül pörçük uykular büyük olan 8 de uyuyor onun bi rutini var. Kreşe yarım gün başlattım. Dil durumundan dolayı başlarda uyumla ilgili biraz gerilimli geçti ama alışmaya başladı şükür
 
sarahconnor .!.:
Kızınız kreşe gidiyor mu
Eşiniz destekçi mi
Genişletmek için tıkla...
Yatım gün başlattım 8-12 gidiyor. Eşim çalışıyor olunca o eve geldiğinde yemek vs uyku saati geliyor çocuklar anlamında hafta içi çok destek olmasada ev konusunda yükümü almaya çalışıyor
 
Ben bağırıyorum yazınca sanırım yanlış anlaşıldı bu sistematik sürekli bir işkence şekli değil herkes bu şekilde anlamış gibi yorumlar yapmış. Tabi ki ben de istemiyorum Ama dediğiniz gibi insan bir yerde taşıyor. Çocuğuyla bunu yaşmayan insan sayısının çoğunluk olduğunu düşünmüyorum açıkçası.
 
Evet aslında konu tamamen bu tek başıma olunca insan her şeye yetmeye tek başına çalışıyor. Nefes almaya zaman olmuyor haftalarca evden çıkamadığım zamanlar oluyor tüm günü toplam 2 saat uykuyla geçirdiğim haftalar. Evet olmaması gerektiğinin farkındayım onun suçu değil bunu da biliyorum kızgınlığım ona da değil yetememiş olmama
 
Yarım gün başladı kreşe evde de çok sıkılıyor diğeri çok küçük olduğu için ona yeter kadar oyun zamanı ayıramıyorum en azından etkinlik oyun kısımlarını kreşte geçiriyor uyku yemek saatlerini beraber geçiriyoruz kreş uykusuna bırakmak istemiyorum uyku konusunda o da hassas diye bu şekilde bir düzen oturtmaya çalışıyorum
 
Bağırınca tabi ki düzelmiyor bunun ben de farkındayım. Bağırmaktan kastım sistematik düzenli sürekli bir azarlama değil ama bazen çok fazla direniyor çok fazla zorluyor beni duymuyor bile o zaman sesim yükseliyor refleks olarak. Eşim destek oluyor ama çocuklar konusunda zaman olarak çok uymuyor ona. Ev işlerinde destek olmaya çalışıyor. En azından o kısmı düşünmüyorum.
 
bagirip bagirip sarilmak o kadar yanlis bir davranis ki yarin agzina edip edip "seni cok seviyorum beni birakma" diye yalandan gozyasi döken erkeklerin askini gercek zannedecek. çünkü erken cocukluk döneminde ailesinden gördüğü bu - cocugun tum kavramlari bu donemde sekil aliyor. annem beni seviyor ama bana nasil bagirdi. demek ki seven insan bazen bagirir. onemli olan hala sevmesi diye bir zihniyeti olmasi kuvvetle muhtemel .
bence bunu düşün de kendini tut
sonucta 1 cocuk yapmak bile senin kisisel tercihinken 2 cocuk yapmissin. yaparken de ailenden uzak ve yalnız olduyuni biliyordun. bu saatten sonra stresini cocugundan cikaramazsin. krese falan yazdirsan belki daha az zaman gorecegin icin daha sabirli olursun
 
Yazdıklarınızın hepsinin ben de farkındayım. Bu sürekli yaşanan bir durum değil tabi ki hiç olmaması gerekiyor bunu da biliyorum. İnsanların neler yaşadığını bilmeden yorum yazmak öneride bulunmak ne kolay. Planlı bir bebek değildi dicem korunsaydınız diceksiniz korunmuyorduk çünkü zaten doğal yollarla bebeğimiz olmuyordu ilk çocuğumuz tüp bebek ve 2. Bir bebeğin olma ihtimali yoktu neredeyse
 
Allah kolaylik versin. Bir oglum var suan 5 yasinda. Bu zamana kadar benim de bagirdigim oldu hala oluyor. Fakat hc bi zaman plansiz bir tepki olmadi. Olduysa da nadirdir. Yasi bukdr kucuk iki cocuk cok zor, destekciniz de yokmus, size hak veriyorum. Fakat hem surekli bagirmak hem sonra ozur dileyip cocugun nazarinda ona karsi zayiflik gostermek (yanlis anlamayin arada biz de anne olarak yanlis tepkiler verebilirz ve ozur dileriz, cocuk da guzel birsey ogrenmis olur) cok ama cok yanlis. Bunun farkindasiniz zaten. Buyuk 2,5 yasinda bence kres yada anasinifi icin erken, tabiki gonderenler mecbur olanlar var orasi ayri. Ama en kotu ihtimalle 1,5 yil sonra zaten anasinifina baslatabiliceginiz yasta olucak. Yani sabrediceginiz bukadar. Sinirleriniz yipranmistir, belki mental ve psikolojik olarak iyi durumda degilsiniz fakat biraz faha sabrederseniz cok daha rahat olucaginiz gunler gelicek. Hem kucuk olan 2 yasinda olucak hem buyuk olan gunun yarisinda okulunda sosyallesiyor olucak. Bu zamani bu sekilde nasil geciricem derseniz, ben olsam olabildigince disari atardim kendimi. İki cocukla disariya hazirlanmak da zor biliyorum ama her gun olmasa iki gunde bir parka yuruyuse kisa sureli bi kahve icebiliceginiz bi cafeye (cocuklar durdugu kadar) hem sizi rahatlatr hem cocuklari.
 
Sizde geleceğimi görüyorum sanki bende yurt dışındayım 10 aylık bir oğlum var şuan 2. ye hamileyim az kaldı doğuma hiç korunma meselesine girmeyeceğim uzun süre evlat hasreti yaşadık kayıplarımız oldu oğlandan sonra hemen hamile kaldım ne kadar şükretsem az tabi ki çok zor olucak ama şuan sıkıntısını dusunmek istemiyorum bende tek basımayim gurbette esim yardimci oluyor tabi günduzleri başbasayiz Elhamdulillah sakin bir bebek ama bazen zorlandigim zamanlar oluyor benim de sesim yükseliyor ve kendime kızıyorum ama bu beni kötu anne yapmaz sizi de hatta geçende o kadar bunaldim ki dışariya attim kendimi banada bebegime de iyi geldi siz de boyle zamanlarda dışariya çikin gidecek bir kaç kapınızda varsa çok iyi size de çocuklarinizada iyi gelir buna ihtiyacınız var buyuk kizinizi okula verene kadar zorlanacaksiniz ama sonra rahatlayacaksınız Rabbim sabrinizi artirsin güç kuvvet versin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Y
Kendimi çok kötü hissediyorum
Yorumlar
7
Görüntüleme
958
poncik159
P
  • Kilitli
Neden kötü hissediyorum
2 3 4
Yorumlar
71
Görüntüleme
2K
ImTheDevil
T
Eski nişanlımla evlenirsek düzelir mi her şey
10 11 12
Yorumlar
231
Görüntüleme
30K
biranliknefes
E
İki kelime anlatamayacağım bir dert bu
Yorumlar
18
Görüntüleme
4K
Rezzene
Y
2 çocukla boşanma
2 3 4
Yorumlar
68
Görüntüleme
24K
Bissunicole
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…