Ben babaanne ve anneanneyle büyümüş bir çocuğum. İkisi aynı mahallede yan yana evlerdeydi zaten ama çoğunlukla babaanneyle kaldım. İkisine de çok düşkünüm ama babaannem başkadır.
Bir evlat annesini nasıl severse öyle sevdim onu. Ben 6 yaşındayken annem düzenini kurup beni kendi evine aldı, bundan önce de anneannemle yaşıyordu annemden ayrı değildim ama beni babaannemden alması benim için hala travmadır.
Günlerce o evde yemek yemedim, konuşmadım, annemden nefret ettim, zaten öyle bir bağım da yoktu onunla.
18 yaşıma girdiğim ilk gün aldım valizi yeniden babaanneme taşındım, o ölene kadar da onunla kaldım.
Yaşım büyüdükçe annemin ne kadar zor bir hayatı olduğunu, ne kadar mücadele ettiğini ve beni nasıl düşündüğünü anladım ve aramız gerçekten düzeldi ama tüm bunları anlamam için kazık kadar kadın olmam gerekti.
Çocuk kimle büyürse onu anne görüyor.