Çocuğum bana düşmanı gibi davranıyor

Herkese merhabalar. Sırf bu konuyu açabilmek için aranıza yeni katıldım. Direkt konuya gireyim . 2012 yılından beri evliyim , 7 yaşında bir kız çocuğum var. Geçen sene eşimle 6 ay kadar ayrı kaldık boşanma davası açtım . Fakat daha sonra eşimin düzelme vaatleri sebebiyle barıştık. Ben çalıştığım için çocuğuma 7 aylıktan beri babaanne baktı. İlk zamanlar sadece işe giderken bırakıyorduk, fakat daha sonra babaanne erken kalkmak istemediği için çocuğum orada kalmaya başladı . Biz iş çıkışları eşimle gidip orada vakit geçiriyorduk uyuyasıya kadar . Daha sonra yıllar geçtikçe eşimle aramız iyice kötü olmaya başladı ve eşimle geçen seneki ayrılık sürecimizde evi terk edip annesine taşındı . Bu süreçte tahmin edeceğiniz üzere çocuğumu bana düşman ettiler. Kızım asla beni görmek istemiyordu . Ben görüşmeye gittiğimde ‘seninle görüşmek istemiyorum, keşke ölsen vs’ diyordu eşimle barışalı 5-6 ay kadar oldu . Fakat kızım çocukluğundan beri babaanne evinde kaldığı için asla kendi evimize gelmek istemedi.. eşim de kızımla birlikte kalmak istediği için hala annesigilde kalıyor. Kısacası ben evde tekim .. çocuğumun bana karlı davranışları hiç normal değil. Sürekli bana vuruyor, hakaret ediyor işin kötüsü de eşim asla bunlara sesini çıkarmıyor. Mesela geçende kızımın ödevini yaparken bir anda kızım bana tokat attı. Ben de bir daha böyle bir şey yapmayacaksın diye bağırdım. Bi baktım eşim de bana bağırıyor bu çocuğa sesini yükseltme , ben yalnızken konuşurum diyor. Hiç sanmıyorum konuştuğunu da . Çok çıkmazdayım tekrar boşanma davası açsam çocuğumu yine çok az göreceğim çünkü yıllardır babaanne evinde kaldığı için pedagog velayetin babada kalması yönünde görüş bildirmişti lütfen suçlamadan yardımcı olmaya çalışır mısınız ben ne yapacağım kızım resmen babaannesine anne diyor. İçim yanıyor. Eşim de bu duruma sesini çıkarmıyor.

İyide cocuk aile ortamı görmemis ki? Ne olursa olsun aksam sizinle gelip kalmalıydı…

Ne demek babaanne evinde? O kızın Annesi sizsiniz, o kadın değil. Hemen bir pedagog danışmanlığında cocugu yanınıza alın!!

Baştan beri bırakmış annesini babanne yapmışsınız ne bekliyordunuz?
Velayet zaten babaannede babada gayette.
Çocuk sizi istemiyor malesef

Çocuk sizin evde yaşamamış ki doğru düzgün, sizi garipsemesi normal ... bence bir pedagoga başvurun, ne olursa olsun çocuğu başka bir yerde uzun süre yatılı bırakmamalıydınız. Bıraktığınız için muhtemelen terk edilmiş hissediyor, tepkisi de o yüzden.

Ben babaanne ve anneanneyle büyümüş bir çocuğum. İkisi aynı mahallede yan yana evlerdeydi zaten ama çoğunlukla babaanneyle kaldım. İkisine de çok düşkünüm ama babaannem başkadır.
Bir evlat annesini nasıl severse öyle sevdim onu. Ben 6 yaşındayken annem düzenini kurup beni kendi evine aldı, bundan önce de anneannemle yaşıyordu annemden ayrı değildim ama beni babaannemden alması benim için hala travmadır.
Günlerce o evde yemek yemedim, konuşmadım, annemden nefret ettim, zaten öyle bir bağım da yoktu onunla.
18 yaşıma girdiğim ilk gün aldım valizi yeniden babaanneme taşındım, o ölene kadar da onunla kaldım.
Yaşım büyüdükçe annemin ne kadar zor bir hayatı olduğunu, ne kadar mücadele ettiğini ve beni nasıl düşündüğünü anladım ve aramız gerçekten düzeldi ama tüm bunları anlamam için kazık kadar kadın olmam gerekti.
Çocuk kimle büyürse onu anne görüyor.

Bllossom .!.:

İyide cocuk aile ortamı görmemis ki? Ne olursa olsun aksam sizinle gelip kalmalıydı…

Genişletmek için tıkla...

Evet görmedi aile ortamı ama babası öle istedi kalsın dedi çok söz hakkım olmadı babanesidr sabaha kalkamam akşamdan bırakın dedi

tinky winkyy .!.:

Evet görmedi aile ortamı ama babası öle istedi kalsın dedi çok söz hakkım olmadı babanesidr sabaha kalkamam akşamdan bırakın dedi

Genişletmek için tıkla...

İşte olmalıydı.. annesin sen o kadar karnında tasıdın biz yan odamızda bile uyurken acaba elimi katlandı acaba üstümü acıldı diye dört dönüyoruz nasıl icin elverdi anlamıyorum..

İlk olarak mutlaka bir çocuk psikoloğu ile görüşün, onun söylediği adımları uygulayarak çocuğunuzu evinize ve kendinize alıştırın. Bu anca pedagog desteği ile çözebilirsiniz. Haftasonları nerde kalıyor bu çocuk?

Yetişkinlere öyle kızıyorum kişiler arasında her ne yaşanırsa yaşansın çocukların beynini anneye babaya karşı doldurmak iğrenç bir şey çocuğun psikolojisini etkiliyor işte şuan annesine düşman olan çocuk ileride güven problemi yaşayacak yaşıtlarıyla kendisini kıyaslayacak benim annem babam niye böyle değildi diye anlatmakla bitmez o çocuğun yaşayacağı duygular yazık gerçekten çok yazık

resmen bilerek yapılmış gibi geldi bana. sanki babaanne ve baba sözleşmiş sizi saf dışı bırakmaya çalışmışlar siz de hiçbir şey yapmamış belki de yapamamışsınız…

Siz kendi ellerinizle çocuğunuzu babaanneye vermişsiniz zaten. Birilerini suçlamayı bırakın, hatanızla yüzleşin önce. Ne olursa olsun bırakmamalıydınız. İşiniz şimdi çok zor. Yaşı çok küçük de değil ki. Pedagog ile görüşün

Babaanne sizde kalabilirmiş bu süreçte ya da bakıcı, kreş bulacaktınız ne demek el kadar çocuğun başka evde kalması ? Acilen önce siz ve çocuk için psikolojik destek almalısınız

İşte çalışıyorsunuz eve katkı yapıyorsunuz nasıl söz sahibi değilsinizz . Ortslığı yıkarım. Madem uykuya yenik düşüp burda kalsın diyo hemen yaaa bi bakıcı tutardım. Gerekirse çıkardım işten ben bakardım. Orda tamamen büyük bi hata yapmışsınız..

Kv kızmıyormusunuz bu çocuk niye böyle diyor diye , siz evde ne konuşuyorsunuz diye baya bir çıkışırdım.

Resmen eşinde gidip orda kalıyor sen ayrısın . Sende git kal niye evde tek kalıyorsun.
Ben çocuğuma kızdığımda bir başkası müdale ederse tepkim aşırı olur mesela. Kimse benimle çocuğumun arasına giremez babası bile.
Bu sefer sizin sözünüzü dinlemez babaya babaneye koşar
Kesinlikle dr görüşüp eve almaya çalışın, nereden dönerse kârdır..

optumkibbye .!.:

İlk olarak mutlaka bir çocuk psikoloğu ile görüşün, onun söylediği adımları uygulayarak çocuğunuzu evinize ve kendinize alıştırın. Bu anca pedagog desteği ile çözebilirsiniz. Haftasonları nerde kalıyor bu çocuk?

Genişletmek için tıkla...

Haftasonları da babaaannede kalıyor asla ama asla gelmiyor. Neler yaptım .. o istiyo diye kedi aldım ona rağmen değişmedi durum. Kaldı ki babaaannesi de kedi aldı şaka gibi .. ve daha da saçma olanı babası ‘çocuğu zorlama, nerede kalmak istiyorsa kalck’ diyor

Malesef sizi üzmek istemem ama doğuran değil doyuran annedir bu kızınızın suçu değil müdahale içinde baya geç kalınmış.
Ayrıca kızınıza şiddet mi uygulanıyor ki kendisi de böyle yapıyor?

Eklemeyi unutmuşum, her haftasonu, ara tatil, yaz tatili aklınıza gelecek ne kadar tatil varsa babaanneme kaçtım.
Hafta içi okula giderken tatile kaç gün kaldı diye sayardım. Kızınızı anlıyorum

Cocugu dogurup evden şutlamışsın ne bekliyorsun acaba? Canim annem diye boynuna atlamasini mi?

Ne olursa olsun yanınıza almaniz gerekirdi çocuğu, sanki biraz başınızdan savmışsınız gibi geldi bana. En baştan güven bağını kurup kendinizi sevdirmenin ve bunun yanında çocuğu da simartmamaniz gerekiyor. İşiniz çok zor kolayliklar diliyorum.

Brrk .!.:

Ben babaanne ve anneanneyle büyümüş bir çocuğum. İkisi aynı mahallede yan yana evlerdeydi zaten ama çoğunlukla babaanneyle kaldım. İkisine de çok düşkünüm ama babaannem başkadır.
Bir evlat annesini nasıl severse öyle sevdim onu. Ben 6 yaşındayken annem düzenini kurup beni kendi evine aldı, bundan önce de anneannemle yaşıyordu annemden ayrı değildim ama beni babaannemden alması benim için hala travmadır.
Günlerce o evde yemek yemedim, konuşmadım, annemden nefret ettim, zaten öyle bir bağım da yoktu onunla.
18 yaşıma girdiğim ilk gün aldım valizi yeniden babaanneme taşındım, o ölene kadar da onunla kaldım.
Yaşım büyüdükçe annemin ne kadar zor bir hayatı olduğunu, ne kadar mücadele ettiğini ve beni nasıl düşündüğünü anladım ve aramız gerçekten düzeldi ama tüm bunları anlamam için kazık kadar kadın olmam gerekti.
Çocuk kimle büyürse onu anne görüyor.

Genişletmek için tıkla...

O kadar uzun bir zaman dayanacak gücüm yok gerçekten. Şuan ne yapabilirim ben çıldırmak üzereyim