Bence dikkatli olman gerekir. Sen esini hala seviyorsun. Ben simdi kendimden biciyorum: Esimle tartistigimizda filan ona o kadar sinir oluyorum ki, adeta kendisinden nefret ediyorum. Kafamdan gecen tablolar hep karanlik oluyor, sanki o benim hic gonlumu almayacak, boyle gidecekmisiz gibi. Duygulari cok ekstremde yasiyorum. Ama oyle olmuyor, kus oldugumuz donemde bir seye uzulse filan ne kadar kizmis olsam da birkac gun sonra uzuluyorum ona, sefkat ediyorum filan. Her sey durulunca o da gonul aliyor.
Burada samimi duygularini paylasmaktansa stratejik davranmaya calisiyorsun. Ama bence bu da riskli. Bu kadar gururlu bir insansa sen blof yapip dilekce verdikten sonra, belki de tamam artik bitti o bitirdiyse ben haydi haydi bitirdim filan diyecek. Esini en iyi sen tanirsin. Esini seviyorsun, samimi bir ozre bakiyor is. Sen de blof yapacagim derken, onun damarina basma dikkat et. Madem uzgun, sen de belki konusurken iyi niyetlerini dile getirirsen (burada senin kayitsiz sartsiz barismak istediginden bahsetmiyorum, ugrasalim bu yuva kurtulur gibisinden) belki duzelir. Bilemiyorum ama o insallah hatasini anlar, orta yolda bulusursunuz yuvaniz da yikilmamis olur diyorum.
Dogru o da tamam bitti o zaman diyecektir gururundan. Ben aslinda onu hala seviyorum evet ama kendime kiza kiza. Onu aklimdan atamadigim kalbimden atamadigim icin kiziuorum. Kac gundur disardan bakiyorum evliligimize ne kadar baski altindaymisim diyorum. Mutsuzmusum istedigim cogu seyi kisitlamis. Arkadaslarim esleriyle surekli plan yaparken tatillere gidip bizi de davet edwrlerken benimkisi hep birilerine kulp takar elestirir ve sonunda biz gitmezdik. Ya da ailesinden biri gelirdi kuzeni dayisi vs. annesine ve bizim plzn iptal olurdu, bakin ustelik bize gelmiyor misafir ama hep plan iptal olurdu ve hasmetmaablara giderdik oturmaya. Benim ailemde olsa ayni durum plan falan degismezdi eminim. Ya da benim arkadaslarimls gorusmkte cooook isteksizken hatta cogu kez gelmezken ben onun arkadas toplantilarina hep giderdim. Bunlar bile ne kadar incelikten yoksun davranislar. Biz hakikaten bakiyorum da iki kisi yasasak mutlu olurduk belki ama hayat ssdece 2 kisilik degil. Onun ilk asik oldugum o bagimsiz kendine guvenen ozgurlukcu halleri ile simdiki aileci, asiri muhafazakar ve bencil hali arasinda daglar kadar fark var. resmen degismis adam ya da hep boyleydi daha az gosterdi kendini ya da ben goremedim asktan. Simdi sevgi saygi azaldikca hatta ondaki saygi bitmis acik a ortada, ben nasil devam edeyim? Ailemla iliskilrri bile sinir bozucu herkes icin demedigi laf kalmadi. Dusunuyorum ben onun ailesine zaten sinir oldum kimse arkamda durmadi arayip sormadi. Simdi ben bu omurgasiz anneye mi torun verecegim?
Evlilik iki kisinin birbirini ileriye tasimasini gerektirmez mi? Bakiyorum beni ileriye degil geriye tasimis. Kendime guvenim azalmis, sosyalligim azalmis arkadaslarimi goremez olmusum. Ailemi gorusumuzde mutsuz bir suratsiz bir koca, tatilde keyfimi kacirir rahat guneslenemem denize giremem, cocukluktan tanidigim yazlik arkadaslarima laf eder tadimi kacirir. Spontan plan yapamaz olmus cunku her haftasonu once anasini ya da kizkardesini arar ne yapacaklarini sorar, bizim gormemiz gereke bi akraba gelmistir mutlaka oraya gideriz ya da daha kotusu bize cagirir onlari gelen misafirle, benim haftasonu planlarim yatar. Spora gidelim derim kiskancliktan gitmek istemez millet bakar diye dusunur. Kiyafetlerime zaten karisir. Kitapligima kitaplarimi dizdigimde bile bana dedigi laf o kadar kibirliki: bu kadar kitabi okudun mu? Oluyan insan boyle mi olur?! Bense ne diyecegimi bilemedim sok oldum.