Kusura bakmayın, ama ben sizi çok agrasif buldum.Buram buram negatif kokuyorsunuz..
İnan ben de evlenirken, senden hiçbir farkım yoktu.. Evlendik farklı bir şehire yerleştik.. Evin durumuna göre, ihtiyacıma göre az az aldım.. Ne benim ailemden, ne de eşimin ailesinden bir mendil görmedik.. Onlar bir ihtiyacınız var mı? diye sormadı, bizde tenezzül etmedik. Çulmuş, çaputmuş eşyaymış, bunlar boş işler. Önemli olan eşinle huzurun, evinin mutluluğu..
Hiç unutmam, evlenme arifesindeyim.. Benim akrabalar tutturdular, sen neden çeyiz sermedin.. Gitmeden çeyizine bakalım. Ben çeyiz meyiz sermek istemiyorum. Bunlar boş işler.. İlla eşya görmek istiyorsanız, yaşayacağımız eve gelin dedim.. Oradan bir bayan bana, ya falancının kızının çeyizlerini, yok şöyleymiş yok böyleymiş. Ne güzel sermişler, ne güzel eşyalar, danteller, söyleniyor.. Tabi ben onların yanında pek takılmadım, ama içten içe üzüldüm. O kız benden bir hafta sonra evlendi. Ama 1 senesini doldurmadan baba evine geri döndü.. Çok zor zamanlar atlattı. Hatta psikolojik destek almak için, hastanede dahi kaldı.. Çok güzel çeyizi vardı, hiçbir eksiği yoktu. Ama o evliliğinde mutlu olamadı..
Bu arada da, kaynanana af söyletme. Anlayacağı dilden cevabını da ver..