Çevremde Bir Tane Düzgün Arkadaşım Yok

Yaşını kaçırdım mi bilmiyorum ama hayat sorumluluklarıyla birlikte insanlar arkadaşlarıyla daha seyrek görüşüp arıyorlar. Bende senin gibiydim dolu dizgin yaşamayı severim dostluğu. Hem sevgimde hem de görüşebilmek için fedakarlıklar yaparim. Çocuğu varsa arkadaşımın evine ya da ona yakın bi yerde buluşma teklif ederim. Ben daha musaitim diye onu yormam vs. Ben kabullendim artik. Herkes benim gibi yaşamak istemeyebilir dostluğu. Belki o daha seviyeli istiyordur. Bunlara da saygı duymak gerekiyor.
Arkadaşlarımın çoğu evli olduğu için ve çocuklu , artik pek tek başımıza buluşamıyoruz. Eşlerle ailecek görüşüyoruz o da her zaman olamıyor haliyle. 3 4 ayda bir ayarlarsak şükür :) bunlar çok eski dostlarım. Gecen davet ettim ve içlerinden biri" eşim o gün calısıcak erken gelicek ama yemeğini hazırlamam lazim" dedi ve gelmedi kendisi tek olarak katılabilirdi çünkü grupta bekar arkadasimizda var. Ben olsam gider miydim evet:) zaten zar zor buluşuyoruz eşimde kendi kursun sofrasını derim. Ama arkadaşım demedi. Ben kırılmak alınmak yerine saygı duymayı tercih ediyorum. Benim gibi düşünmek zorunda değil .
Beklentiyi azaltirsanız mutlu olursunuz. Ve burdaki bi yoruma katiliyorum,dostluk yargilamadan kalpte tutmaktir. Bu arkadaşımın düşük tehlikesi vardi bende yüksek lisans yapıyorum, yoğundum bir türlü arayamadim. Belki iki hafta sonra kadar aradım. Bana dediki "Ben seni biliyorum " o kadar rahatladım ki. Trip atsa bilmiyorum kendimi sıkışmış gibi hissederdim sanirim ve suçlu gibi. Ama beni anlaması, anlaşılmak ne kadar kucaklayıcı bir duygu.
Yine de asamıyorsanız mesafe şart.
 
Zaten buraya ne konu açsan illaki bir eleştiri geliyo ona alıştım artık :) bana göre arkadaşlık birbirini arayıp sormayı gerektirir isteyen katılır,isteyen katılmaz bu benim fikrim.Başkaları önemsiz bulabilir ama ben önem veriyorum bu tarz şeylere.Ve bundan sonra herkesede ona göre davranıcam.
 
Yalnız değilsin demek için geldim.
Aslında ben çok çevresi arkadaş ortamı olan biriydim ne zaman evlendim farklı bir ilçeye geçtim yavaş yavaş dostlar azalmaya başladı. Kadın da erkekte arkadaşlarım vardı baya baya azaldı. Sonra bebeğim oldu azalanlar dahada azaldı. Eski samimiyet yok diyebilirim. Mesela bende haftasonu eşim dışında biriyle vakit geçirmek istiyorum ama kimse yok eskiden alışverişe kuaföre eğlenmeye gittiğim en yakın arkadaşlarımın şuan başka en yakın arkadaşları var bende evlilik ve çocuk faktörü sebebi ile böyle oldu tabi çok sağlam bir dostluk olsa böyle olmazdı
 
Kesinlikle evli ile bekarın arkadaşlığı aynı yürümüyor ama evli evli de bile öyle maalesef.
Ben yıllardır bekar olmama rağmen evli arkadaşlarımla gayet iyi yürüttük. Ben onların kaynana muhabbetlerini dinledim, cocuk kaygılarına katıldım. Onlarda benim iş, aile ilişkilerimi,biriyle görüştüysem sorunlarımı vs . Iki tarafta fedakarlık yaptığında devam ediyor. Bir kisi kendinden veriyorsa orda fedakarlık değil feda etmek var artık.
Ama konu sahibi fazla reaksiyoner. Bu tutumla takmiycam bende aramiycam demesi de havada kalıyor bence. Cunku yapabilecegini sanmiyorum bu düşünceyle.
 
Nerde oturuyorsun ve kac yasindasinn
 
Napayım hanımefendi sizi inandırmak için? Ne istersiniz?
 
Zorunda değilsiniz sadece kendi fikrimi söyledim :) işinize gelen mesajlara cevap veriyorsunuz sadece. Bakın mesela kayıtsız kalmadığınız mesajım bu olmus oysa otekinde sizin için uzun uzun cidden yardim amaçlı yazmıştım.
Dolayısıyla bu fevrilik ile kendinizi tutabileceginizi düşünmediğimi ifade ettim. Beni değil kendinizi ikna edin.
 
Arada kaçırdığım mesajlar olabilir,normaldir.Her mesajada cevap vermek zorunda değilim ayrıca.Evet işime gelene cevap verip,işime gelmeyene cevapta vermeyebilirim.Çünkü öyle bir zorunluluğum yok :) Tam olarak nerde fevrilik yapmışım ayrıca? Anlayamadım?
 
Evet hep derlerdi evli ile bekarın arkadaşlığı aynı yürümez diye saçma bulurdum. Ancak dediğin gibi karşılıklı fedakarlıkla devam edilir. İşte bazen durumlar uymuyor bekar arkadaş gece eğlenmeye çıkmak istiyor ben eşlik edemiyorum, benim bebekle çıkmayayım sen gel demem ona uymuyor eskisi gibi kendi açımdan söylüyorum biz devam ettiremedik yakın arkadaşlarımla ama tabiki tamamen koparmadık bağları eskiye oranla az oldu ama yakın arkadaş eksikliği arada hissettiriyor
 
Çok iyi yapmışsınız aynen böyle yapmak gerekiyor bende gelemem boş muhabbetler arkadaşlıklara
Kendisi evlendiğinde, doğum günlerinde, özel günlerinde, hediyemi falan en ince ayrıntısına kadar düşünüp hazırlardım. Çocuğu oldu gittim saf saf hediyeler aldım hazırladım bekliyorum hanımefendi beni davet edecek de gideceğim . Bi kaç kere dışarda buluşmayı teklif ettim kabul etmedi bahaneler sıraladı. Evime çağırdım geleceğim geleceğim diye sürekli erteledi gelmedi. Evine misafir alamadığını korona sebebiyle eşinin müsade etmediğini söyledi. Yahu ben senin en yakın arkadaşınım benimle görüşmek için eşinden izin mi alacaksın? Üstelik evden dışarı çıktığım yoktu o dönem inanın işsiz güçsüz olduğum için zaten sürekli bi karantina halindeydim. Ben evlendim barklandım hediye falan hak getire zaten de çıkıp evime gelmedi bi kere. İlk gelişinde evliliğimin 9. ayıydı şaka gibi yani. Bende doğru kararı verdiğimi düşünüyorum arkadaşlığımı bitirmek konusunda. En son ki tavrı tuz biber oldu zaten. Ben aramasam aranmıyormuşum gerçekten de. Bir de beni nankör ilan edip üste çıkması yok mu
 
Aa olur mu sen şu an gereksiz trip attın aslında.Çok nazlı birine benziyosun(!)
anlış göstermen gerekirdi
 
Aa olur mu sen şu an gereksiz trip attın aslında.Çok nazlı birine benziyosun(!)
anlış göstermen gerekirdi
Hiç sorma canım vallahi öyle oldu. Fakat bu patlamayı yaşamak için yeterince sabrettiğimi düşünüyorum. Arkadaşsan arkadaş gibi davran değil mi sürekli yakana yapışan sülükmüşüm muamelesi yapma ki. Benzer bi konuşmayı bi kaç ay öncesinde de yaptım sen benim canımsın, sensiz ben ne yaparım, bizim arkadaşlığımız bitemez vs. demişti fakat aynı umursamaz tavrını sürdürdü. Ailesiyle, kayın ailesiyle, görümcesiyle falan sık sık görüşüyor arkadaş çevresine mesafe koydu evlendikten sonra o da kocasının rahatsız oluşundan, kocasının sözünden çıkamayışından tahminimce. Benim arkadaşıma, eşime, dostuma, kimle görüşüp görüşmeyeceğime karışan kocanın çarkına tükürürüm ben Ne diyim, herkes yerinde sağolsun.
 
Sözlerime T.S Eliot’ sözleriyle başlamak istiyorum. Kaliteli yalnızlık, sahte kalabalıktan her zaman daha iyidir. Ve her zaman kesinlikle savunduğumda budur. Arkadaşlarımdan en sıkı olduğum bile bana bu şekilde yaklaşımda bulunsa değil mesajımı telefon listesinde adını bile bulamaz. Kimse kusura bakmasın kimse benden önemli değerli ve kıymetli değil. Bunu kendine tekrar et. Kimse senden önemli değil. Onlar ne arkadaş ne kanka ne ufakta olsa bir tanıdık. Onlarsız daha iyi olacağına senden daha eminim. Yol ver gitsin hadeeeeeeeeee yudumla kahveni en sevdiğin kitabı yada müziği aç. Daha iyi hissedeceksin
 
Ben mi yazdim dedim biran okuyunca. Çok tuhaf ama sans isi biraz bu arkadasliklar.Ben artik onlar nasil davranirsa oyle yapiyorum bir fazlasini yapmiyorum.Kimseyi idare etmiyorum.
 
İnsanlar kendine sülük gibi yapışan insanları sevmez. Yanında ona dert olacak diye düşünür. Böyle sıkboğaz edilmeye geldikleri gibi uzaklaşmak isterler. Neden buluşmuyorsun? Neden aramıyorsun?

İnsanların kendine ait hayatları var. Bazı şeyleri tolere edebilmeniz lazım. Eğer onlara güvenmiyor bunları kasıtlı yaptıklarını düşünüyorsanız yani sizle zoraki buluşuyorlarsa siz onların arkadaşı değilsinizdir. Sizi kırmamak için çaba gösteriyorlardır. Cidden onlara güvenseniz yani siz de cidden onların gerçek arkadaşınız olduğunu düşünseniz aramamalı, buluşmamaları gözünüze pek batmaz. Olur böyle şeyler, havasında değildir beni kıracak bir hareket yaptığının farkında değildir, cidden önemli bir işi vardır dersiniz. O bana kasıtlı zarar verecek değer vermeyecek bir insan değil diye düşünürsünüz.

Siz böyle düşünemiyor ve bunlardan trip atıyorsanız arkadaşlığınız sizin gözünüzde de aslında o kadar derin bir arkadaşlık değildir
 
Aynen çok haklısınız derin arkadaşlık olmadığı için bu kadar takıyorum.Yani hanımefendi beni tanımazsınız,etmezsiniz nasıl bu kadar kesin bir yargıya varabiliryorsunuz şaşıyorum bazen burdaki yorumlara.Kimseyede sülük gibi yapıştığım yok.Trip attığımda yok.Çoğu kişinin bozulacağı şeylere bozulduğum için garip garip tepkiler alıyorum burda.
 
Benim birkac sey dikkatimi cekti.
Canınızı sıkan seyi karsinizdakine gülerek söylemeniz.
Karşınızdaki kendisi ile ilgili durumu ifade ettiğinde de "yok, bosver" seklinde bir tavira burunmeniz.
Cok vericiyim vs seklinde ifadeleriniz.
(Ki bunun altinda genelde ben de ayni şeyleri bekliyorum düşüncesi yatar. İnsanları kaybetme korkusu vardır)
Burada size yazılan bazı cevaplara görebildigim kadari ile alaycı yanıt vermeniz.

Bu tablo elbette bu sinirli verilerle eksik/hatali olabilir. Ancak bende uyandirdigi izlenim şu: kaybetme korkusu yaşayan, insanlarla ilgili beklentisi de bu yonde olan , bu nedenle canını sıkan şeyleri net olarak söyleyemeyen,imalarda bulunan, sonuclar istediği gibi gitmeyince de bunlardan dolayı da içinde kaygi/ofke biriken biri. Pasif-agresif denilebilir belki.

Bunlari neden söylüyorum , belki bir yol bir farkındalık açar.
 
Ben de böyleyim çevremde bir tane dertleşeceğim, içimi dökeceğim beni yargılamayacak arkadaşım yok. Bir iki arkadaşım var onlarda ben yazmasam, aramasam hiç sormazlar. Kendimi yalnız hissediyorum
 
Ben size sülük gibi yapışıyorsunuz demedim ki genel bir açıklama yaptım. Öyle olup olmadığını kendiniz düşünürsünüz. Mesela hemen saldırgan algılamışsınız beni. Bir yerde yanlış olmalı yani ya sizde ya karşıda. Size yönelik tüm eleştirileri red edecek ve üzerine düşünmeyecekseniz arkadaşlarınızda sorun olduğunu düşünüyorsanız konuşmayı kesebilirsiniz. Ama bence öz eleştiri de yapmalısınız
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…