Biraz uzun olabilir o yüzden baştan söyliyim kızlar.Ama canım çok sıkkın buraya dökmek istiyorum içimi.
Başlıktanda anlaşılacağı üzere çevremde düzgün bir tane arkadaşım yok.Daha doğrusu dost diyebileceğim kimse yok.Ben arkadaşlığa çok önem veren bir insanım ne zaman bir arkadaşım çağırsa giderim,buluşurum,vakit ayırırım yani.
Ama ben ne zaman birine dışarı çıkalım diye bir teklifte bulunsam hep bir bahaneler.
Ya da arkadaşlarımı hep ben arıyorum mesela ben aramasam doğru düzgün arayanım soranım yok bu durum beni gerçekten çok üzüyor.
İlgi meraklısı değilim sürekli beni arasınlar,benle olsunlar,odak noktası ben olayım gibi bir beklentim asla yok.Zaten öyle bir beklentim olsa çok çocukça olurdu.Herkesin kendi hayatı,koşturmacası var onunda farkındayım.Ama şu telefonlar her dakika elimizde,nerdeyse yapışık yaşar olduk.2 dk'yı ayırıp bir aramak ya da arada bir mesaj atmak mesela çok mu zor?
Görüyorum dışarıda fellik fellik gezip tozuyolar bana gelince hep bir bahane.
Bazen mesaj atıyorum bakmadıkları ya da görüldü yapıp bıraktıkları oluyo mesela.
Belliki arkadaşların seni sevmiyor o zaman diyeceksiniz e işlerine gelince aramasını biliyorlar ama? Ve asla hiç biriyle bir kavgam,tartışmam bile yok yemin olsun.
Kardeşim ameliyat oldu bugün arkadaşım sosyal medyadan görmüş mesaj atmış noldu diye (ki noldu diyene kadar bence araması daha uygun olurdu bence çünkü ben öyle yapardım sağlık söz konusu sonuçta) tuttum ben aradım.
Birazda trip attım işte arasan bilirsin ama aramadığın için haberin yok dedim ama böyle şaka yollu,gülerek dedim yani.İşe başladım arayamıyorum ama sen aradığında konuşmuyo muyuz sanki saatlerce dedi.Ay özrün kabahatinden büyük savunma bari böyle dedim güldüm.
Kanka senin canın mı sıkılıyo böyle şeyler için beni işten sonra arama pazarları ara dedi nasıl zoruma gitti.
Bir örnek daha vereyim bugün arkadaşımla buluşacaktık bu olaylar olunca iptal oldu.Dedim akşama gel buluşalım,ya kanka işlerim var haber veririm ben sana dedi.E dedim zaten buluşacaktık bugün normalde. (ben iptal ettim bugünki buluşmayı daha doğrusu iptal etmek zorunda kaldım,keyfimden değil bu ameliyat mevzusundan dolayı.Çünkü ben ailemle aynı şehirde yaşamıyorum iş durumundan dolayı,annem ziyaretime gelmişti kardeşimin ameliyat olması gerekince ilk otobüse bilet alıp apar topar onu yolcu etmem gerekti)
Size gelmeye kalksam sizin orası ters dönmesi sıkıntı oluyo senin araban var en azından dedim.
Bize gelince dönmeyeceksin zaten kalacaksın ertesi sabah döneceksin dedi.Dedim neden hep ben kalıyorum ki her seferinde size gelip dedim.
Çünkü sen tek yaşıyosun dedi.Dedim ne alaka tekim diye hep benim mi gelmem lazım?
Sonra neyse tamam boşver buluşmayalım işlerini hallet dedim.Niye kızıyosun ki işlerim bitince buluşmayalım mı diye sordu.Dedim yok boşver rahat rahat işlerini gör dedim.
İşleride banka işleri falan akşama kalacak işler değil yani.Ve bu saat oldu bu kız bana kırıldı galiba diyip tekrardan mesaj atıp buluşalım mı diye sormadı bile.
Kimseye nazım geçmiyor.Ama herkesin nazı bana geçiyor.İnsanlara verdiğim değeri onlardan görememek beni çok üzüyor.
He diyeceksiniz demek ki seni sevmiyolar ama canları istedikleri zaman arıyorlar gayette.
Ya da hayatından çıkar madem diyeceksiniz o zamanda büsbütün yalnız kalıcam.Çünkü çevrem istisnasız hep böyle.
Ne güzel dostluklar var çok imreniyorum keşke benimde böyle dostlarım olsa diye olmuyor.Çok yalnız hissediyorum.
