bin teşekkür ederim. yanımda olduğun için çok sağol. ben de hep oğlum kucağımda ölmek istedi diyorum, beni çağırdı gittim kazayı gördüm aldım kucakladım öldü. ya yemin ediyorum ben de ölecek olsam bunu isterdim. en sevdiğim şeyin onun koynunda ölmeyi. atlatırım bunu da sanırım.Tabi ki kedi için de geçerli sonuçta o da bı canlı ve canı var. Mesela kuşum gayet iyiyken bı anda fenalasip avcumun içinde öldu saniyeler sürdü. Hatta o kadar kısa zamanda bir anda kalbi durdu. Kendi avcumun içinde bir anda hareketsiz kaldı öldü. Yapacak bir şeyim de olmadı. Ömrü bu kadarmış demek ki dedim üzüldüm ama yapacak bir şeyim yoktu. Kendini de suçlama kedin o gün olecekmis ne yaparsan yap engel olamazdin inan bana.
çok çabaladım. tombi girip çıkan bir kedi olduğu için duyarlılaştığım doğrudur. bir gün yürüyüş yaparken bir kediye önümde araba çarptı. onu kurtardık ama. sonra belediyeyi aradım. baya yüksek tipler koydum araya. yola kasis yapılsın diye. üç apartman önü söyledim sokağımız boyunca. zira sokağımız cadde yanı ve caddede ışıklara yakalanmak istemeyenlerin girdiği bir yol. okul vs olmadığı için yapamadıkları yanıtını aldım.
canım oğlumu kaybettim evet ama...
tombi sürüklenerek bi apartmana gittiğinde apartmandan cikan bir adam vardı sadece baktı öylece.
kucağımda kedi bağıra bağıra koştuğumda bi insan noluyor demedi.
kedime çarpan araba yavaşlamadı bile durmayı bırak. bastı gitti. kime ne yaptım diye inlesin.
benim mesleğim gazetecilik. bu insanlar için bir şeyler yapmaya çalıştım hep. mağduriyetler bitsin diye. ben bu insanlar için çalışıyorum. bi tanesi noldu demedi ya. 30 yaşında kadın koşuyo bağıra bağıra. çocuk değlim ya
Seni çok iyi anliyorum insan çok üzülüyor ama dediğim gibi yapacak bir şey de yok. Hayat böyle malesef hiç bir şey kalıcı değil bir şekilde hayatlarimiza girip çıkıyor insanlar da hayvanlar da sevdiklerimiz de sevmediklerimiz de. üzülüyoruz ama hayatın düzeni bu. Uzulmen çok doğal ama çok yıpratma kendini hayatta hiç bir şey kalıcı değil ne yazikkj. Hayatımizin her anında böyle olacak ,bir gün sevdiklerimiz bir şekilde gidecek ya da biz gidecegiz sabırlı olmak gerekir her daim.bin teşekkür ederim. yanımda olduğun için çok sağol. ben de hep oğlum kucağımda ölmek istedi diyorum, beni çağırdı gittim kazayı gördüm aldım kucakladım öldü. ya yemin ediyorum ben de ölecek olsam bunu isterdim. en sevdiğim şeyin onun koynunda ölmeyi. atlatırım bunu da sanırım.
son nefesini gördüm oğlumun. allah kimseye boylesine bir acı yaşatmasın. bunun gibi bir şey de yaşatmasın. canımı kaybettim.
İnsanımız bu konuda duyarlı olmadığı sürece malesef ne yapılırsa yapılsın fayda etmiyor iş insanların beyninde bitiyor. Nasıl bu kadar vicdansız olabiliyorlar anlamıyorum. Bırakın bi cana çarpıp kaçmayı evin içinde attığım adıma dikkat ediyorum sürekli etrafımdalar yanlışlıkla bi yerlerine basarım canlarını acıtırım diye. Güzel insanlar var mı var karşıdan karşıya geçen bir kediyi durup bekleyen sürücüler de var. Ama malesef onları umursamayan bi can taşıdıklarını önemsemeyen zihniyetler üzgünüm ki daha fazla sanırım. Benim miniklerim daha bebek sayılır 1 yaşında bile değiller 6 ay önce geldiler yanıma. Yeni yeni dışarı çıkarmaya başladım evde durmuyolar dışarıyı seviyorlar. Ön tarafa hiç çıkarmıyorum ana yol var. Arka tarafta o bahçeden diğerine geçip oynuyorlar gözüm sürekli üstlerinde tabi. İçim rahat etmiyor hiç. Siz ağlayıp sızlarken aval aval bakan o insan müsveddeleri o arkasına bakmadan kaçan sürücü dilerim başlarını rahat koyamaz o yattıkları yastığa . Böyle şeyler okuduğumda duyduğumda şaşkınlıklar içinde kalıyorum insanların merhamet duygusu nasıl bu denli körelebilir anlamıyorum. Ama bunların hesabının ilahi mertebede sorulacağına inanıyorum ben bundan kaçışları yok hiç bi şekilde. Acınızı yaşayın ama unutmayın ne mutlu size ki siz onu çok çok sevdiniz o da sizi. Kaybettiğimiz bir yakınımıza ölümden sonra kavuşmak ne kadar mümkünse evlat gibi gördüğümüz bi anne şevkatiyle sevdiğimiz o miniklere kavuşacak olmamız da o kadar mümkün . Sizi bekliyor olacak. O gün gelene kadar onu kalbinizde yaşatın.
Sizi hatirladim sanirim. Kediniz ilk size gelmeye basladiginda da baska sahibi oldugunu ogrendiginizde uzulmustunjz degil mi? Basiniz sagolsun. Kedilerden cok korkan biri olmama ragmen acinizi cok derin hissettim. Yani kazadir tamam ama keske carpan kisi bi dursa degil mi? Keske herkes sizin kadar vicdan sahibi olsa. Evet kediden cok korkuyorum cocukluktaki bir travmadan dolayi ama asla bir canliya zarar veremem.
Başın sağolsun.. 6 ay oldu kızımı kaybettim bende 9 sene koynumda yatırmıştım. Seni çok iyi anlıyorum bu acının tarifi yok.. Çok üzüldüm tekrar başın sağolsun..
Azalmıyor, tek dostumdu benim yapayalnız kaldım.azalacak mı ne zaman azalacak
Beni mahvettiniz... O kadar iyi anlıyorum ki.. O kadar içimde hissediyorum ki acınızı. .Ben de 1 yıl önce dünyalar tatlısı bebeğimi kaybettim.. Yaşayan bir ölüden farkım yoktu.. Sonra kader bir bebeği daha karşıma çıkardı.. Ona sarıldım sımmsıkı.. Onunla iyileştim.. Elbette ki o çok mutlu yaşadı.. Size hep dualar etti.. Belki hala ediyordur? Ahh keşke kadere karşı durabilsek.. Ne mutlu bize ki onların minicik kalplerine kocaman sevgiler sığdırdık.. Ben inanıyorum öbür dünyada da onlar koynumuzda olacaklar.. Bu acıyı yine bir bebekle dindirebilirsiniz.. Zamanla o korkuyu da aşacaksınız.. Çünkü artık ne yaparsanız yapın kadere engel olamayacağınızı, minicik bir pisi de olsa vadesi dolduğunda vedalaşmanız gerektiğini öğrendiniz.. O güzel kalbinizden kocaman öperim.. Kıyamam yapmayın bunu kendinize.. Sizin suçunuz değil, onun ömrü o kadarmış.. Ne şanslı ki çok sevilmiş.. Daha bir çok bebeğin size ihtiyacı var..bir süredir depresyondaydım. aşırı kaygı vardı üzerimde. tombalak'a yani kedime hep söylüyordum "bak senin yüzünden oluyor ben de felç olacağım" diye. her an ona bir şey olacak endişesi taşıyordum. psikiyatristim ilaç verdi anksiteye için. aşmam gerekiyor diye makaleler okudum. rahat bırakacaktım buydu özü.
olay aslında daha detaylı. tombalak yani benim güzel kedimin başka bir ailesi daha vardı. tombi 4 yaşında bir kedi. son bir senedir bana gelip gidiyordu. geceleri diğer evinde kalıyordu 3 senedir onlarınmış. bazı geceler kaçamak yapıp benimle kalıyordu. hasta bir yaşlı kadının kedisiymiş. kadın aniden felç oluyor. ama tombi onu da bırakmıyor, evdeki tüm diğer kediler gitmiş. bakıcı tutuyorlar. kedi, yaşlı kadın ve bakıcı yaşıyorlar. tombi sokağa çıkıp eve dönen bir kedi. tuvalet için falan sokağı tercih ediyor.
o sırada biz karşılaşıyoruz oğlumla. aşık oluyoruz birbirimize. her an peşimde her an yanımda. başta o evini boşluyor. sonra ikiye bölüyor ilgisini.
bir senedir hayatımın en mutlu günlerini yaşıyordum onunla. sokakta da evde de her an ilgisi inanılmaz üzerimde, sarı güzel bir kedi. bana benziyormuş tipi hep öyle derlerdi. doğru benziyoruz da. en iyi arkadaşım olmuştu. birbirimizi koklayınca rahatlıyorduk.
dünden önceki gün bana geldi yine, akşamüzeri iş çıkışı. koynumda uyudu. burnunu elime getirdi beni kokladı.
içimden sokağa çıkarmak gelmedi ama ağlamaya başladı sokağa cıkacağım diye. tuvaletini de sokağa yapıyor bu arada evde kumu olmasına rağmen. o yüzden iki evden de mecbur cıkarıyorduk.
anneme kediyi sen dışarı çıkar dedim, tombi'ye dönüp "bak ben il dışı gezilere gideceğim beni göremeyeceksin. son kez bak dedim" baktı. öptüm. çıktılar annemle.
ben yatağa yattım uyumak için. o sırada bir şey dürttü. pijamamla çıktım dışarıya.
apartmandan çıktım. annem orada hala.
tombi uzakta.
birlikte tombiye el salladık. anahtarı salladı annem kedim severdi anahtar sesine gelirdi. gelmedi. hoplayıp zıplıyor. şirinlik yapıyor uzakta bir bahçede.
bir an bir şey oldu
o ileri doğru yürümeye başladı uzaklaşıyor bizden. ben pijamamla çıktım sokağa ona doğru yürüyorum.
annem arkamdan bağrıyor nereye gidiyosun bu kılıkta diye.
bir şey beni çağırdı.
gittim beş apartman falan aşağı indik sokakta
ve o kendini yola attı. hızla geçen bir araba da ona vurdu ve gitti.
o ses kulağımdan gitmiyor.
tombi sürünerek kaldırıma çıktı. koştum karşıya geçip aldım onu kucağımda bağıra bağıra koştum.
insanlar vardı. insanların yardım etmemesi de aklımdan çıkmıyor.
en son bir yerde durduk. kedinin bakıcısı çıktı dışarıya annem geldi vs derken kedim o sıra ölmüştü zaten. 15 saniye falan yaşatabildim kucağımda. dayan annecim dedim ama dayanamadı. acı çekmemiştir değil mi?
en sevdiği şey, en sevdiği yer benim kucağımdı... uykuya dalmış gibi olmuştur değil mi kucağımda?
googleda ararken burada buldum, öldüğümde kedimle aynı yere gider miyim başlığını... bir sonraki hayatta onu görürüm değil mi? asla koynumdan çıkarmayacağım.
bir dakika bile kötü davranmadım. küsmedim. her dediğini yaptım. her an onu çok sevdiğimi söyledim. seni çok seviyorum tombalak ben işe gidiyorum şimdi. akşam beşte gel diyerek vedalaştım hep.
son vedamızda da annemle el sallamış olduk arkasından.
anksiyete sanmışlardı, hissetmekmiş meğer.
deliriyorum. bağıra bağıra ağlamak istiyorum gözümde yaş bitti. küçümsemek isteyenler olur anlattıklarımı. babamı kaybettim. teyzemi, ninelerimi, dedelerimi, bütün büyük ailemi kaybettim. annem ben ve o vardık. şimdi o yok. deliriyorum. nolur delireyim de hissetmeyeyim. bu acıyla nasıl durulur kestiremiyorum. ben cenazelerde hep metanetli durabilirdim. acıyı paylaşmaktandı belki. şimdi tek başına acı çekiyorum deliriyorum. lütfen olsun çünkü delireyim.
tombi cok güzel bir hayat yaşadı en azından bizimle. teyze felçli olana kadar da eminim iyiydi. sonra bakıcı yanında sığıntı gibi yaşadı ama olsn. bir evi vardı sonuçta. çok yağmur yağınca çıkmazdı mesela.
babam ölmeden önce annemi aramıştı. bir duruşmaya gidecekti il dışına. 'ayaklarım geri geri gidiyor gitmek istemiyorum' demişti. annem ikna etmişti. hatta 'ölüm yok ya ucunda' demiş. sonra babam o yolda trafik kazası gecirip öldü.
annem o dönem başta kendini avutamadı sonra hep şey dedi evde de olsa kafasına kütüphaneden kitap düşecekti bir şey olacaktı.
gerçekten böyle mi vade...
evde tutsaydım o gün. ağla ama çıkamazsın deseydim... ölmez miydi... ölür müydü