- 15 Mart 2011
- 5.660
- 12.749
- Konu Sahibi VuslataDair
- #1
merhaba
bende size alışılmışın dışında hamdolsun eksiği var fazlası yok bir hikaye anlatacağım
eşim kürt kökenlidir. evlendik. evlenene kadar ailesinden kimseyi görmedim tanımadım. annem çok yaşlıdır hasta gelemez dedi tek başına geldi halamla eniştem erkek tarafı oldu. beni de babaannem büyütmüştü zaten annem babam ayrıydı. velhasıl nişan kına nikah derken biz evlendik. Ankara dan Batman a gittim. yanlış anlamayın evlenip oraya yerleşmedim eşim balayına mı gidelim memlekete mi dedi bende ailesini çok merak ettiğimden memleketine dedim:) gittim ilk defa annesini gördüm açıkçası çok çekindim o Türkçe bilmiyor ben Kürtçe düşünün:) neyse evlerinin avlusunda düğünümüz oldu akrabalarını çağırdılar. ben gelinliğimi orda da giydim. arkadaşımın gelinliğiydi zaten. annecim ( kayınvalidem yani) bir çeyrek altın taktı bana çünkü elinden o kadar geldi ve bu beni hiç üzmedi biliyordum durumunu. orada mikrop kaptım tifo olmuşum hamileyim bilmiyorum hastalandım kayınvalidemin etrafımda pervane oluşunu yemekler yapışını uyumadan başımı bekleyişini (ve çok çok afedersiniz istifra ettiğimde temizlediği bile oldu kendimde değildim ben ayakta bile duramıyordum) işte bunları hiç unutmadım. hamileliğimin 7. ayında kaynanam ve görümcem yanıma geldi. çok kilolanmıştım elim ayağım şişmişti görümcem evin işini yemeği temizliği bir defa olsun bana bırakmadı kaynanam ise inanın allah yukarda şahittir yorulup uzandığım bir gün ayaklarıma masaj bile yaptı. ayaklarıma ve belime masaj yaptığı o günü hiç unutamam o kadar utanmıştım ki. sevgisiz ezik mutsuz büyümüştüm. kaynanamdan gördüğümü ben öz annemden görmedim
doğum yaptım aylarca yanımda kaldı şu gun bile bende gitsem o da gelse bana iş yaptırmaz. o kadar çok bir arada kaldık baktı gelinin dil öğrendiği yok o öğrendi:) ilk kızımın doğumundan sonra kilolarımı pat diye veremedim tabii hiç unutmuyorum çok güzel ama o zamanki bütçemize göre pahalı bir elbise aldım çekiniyorumda eşimden ama kadınlık işte dayanamadım aldım. neyi desem ki anne söyleme diye asla söylemezdi oğluna. neyse aradan zaman geçti eşim elbiseyi gösterdiğimde biraz söylendi fiyatından dolayı ve kaynanam hiç unutmuyorum " elleme gençtir alacak giyecek karışmayacaksın" dedi oğluna:) şu gun bile hala der ki eğer ..... üzersen sütüm sana haram olsun hakkım sana haram olsun. eşim yurtdışında görevli bana telefon eder derim ki " anneni ara seni özlemiştir sesini duysun" derki " annemi arıyorum diyor ki oğlum paran yoktur sen karını ara o duysun sesini ben haberini ondan alırım seni arıyorum sende anneni ara diyorsun aramıycam ikinizide göreceksiniz:) ikinci kızımın hamileliğinde de aynı şeyler yaşandı uzatmayayım 7. ayımda geldi ve kızım 8 aylık olana kadar beraber kaldık 10 yıllık geliniyim 1 defa incinmedim ne sorsam "sen bilirsin" der:) 2. kızım sezeryandı şimdi 5 yaşında ama kaynanam hala bana " sen ameliyatlısın" deyip iş yaptırmaz:) geçenlerde birşey öğrendim kaynanam beni ilk gördüğünde oğluna söylenmiş demiş ki büyükşehirden aldın bunu getirdin bakalım başına neler getirecek? ama ben anne demem annecim derim hep saygı duydum sarılırım öperim sıkıştırırım dizine yatarım dertleşirim ağlarım oğlu beni üzse kaynanam kendini kaybeder çekinmez oraları arar fırçalar oğlunu:)bir kaç ay evvel anjiyo yapılmış kızlarına demiş ki benim için ona söylemeyin çok üzülecek zaten kocası yoktur yanında. ama bana kaynım söyledi aradım nasıl ağlıyorum sesi öyle kötü geliyor ki " ben iyiyim hiç birşeyim yok ağlama dedi bana o an hayatımda ilk defa kuş olup uçmak istedim Ankara dan Batman a biraz uzun oldu nolur kusura bakmayın ben en baştan önyargılı değil sevgi dolu yaklaştım ilk gördüğünde benden hoşlanmadı anladım bunu ama önemsemedim yok saydım hep ama hep sevgi oldu oldum saygı duydum eşimi o kadar çok seviyorum ona o kadar aşığım ki annesi de onun dünyaya gelme vesilesi olduğu için onada asla saygısızlık etmem ve kötü davranmam söz konusu olamaz.işte benimde yaşadıklarım bunlardı paylaşmak istedim hayırlı günler:)
bende size alışılmışın dışında hamdolsun eksiği var fazlası yok bir hikaye anlatacağım
eşim kürt kökenlidir. evlendik. evlenene kadar ailesinden kimseyi görmedim tanımadım. annem çok yaşlıdır hasta gelemez dedi tek başına geldi halamla eniştem erkek tarafı oldu. beni de babaannem büyütmüştü zaten annem babam ayrıydı. velhasıl nişan kına nikah derken biz evlendik. Ankara dan Batman a gittim. yanlış anlamayın evlenip oraya yerleşmedim eşim balayına mı gidelim memlekete mi dedi bende ailesini çok merak ettiğimden memleketine dedim:) gittim ilk defa annesini gördüm açıkçası çok çekindim o Türkçe bilmiyor ben Kürtçe düşünün:) neyse evlerinin avlusunda düğünümüz oldu akrabalarını çağırdılar. ben gelinliğimi orda da giydim. arkadaşımın gelinliğiydi zaten. annecim ( kayınvalidem yani) bir çeyrek altın taktı bana çünkü elinden o kadar geldi ve bu beni hiç üzmedi biliyordum durumunu. orada mikrop kaptım tifo olmuşum hamileyim bilmiyorum hastalandım kayınvalidemin etrafımda pervane oluşunu yemekler yapışını uyumadan başımı bekleyişini (ve çok çok afedersiniz istifra ettiğimde temizlediği bile oldu kendimde değildim ben ayakta bile duramıyordum) işte bunları hiç unutmadım. hamileliğimin 7. ayında kaynanam ve görümcem yanıma geldi. çok kilolanmıştım elim ayağım şişmişti görümcem evin işini yemeği temizliği bir defa olsun bana bırakmadı kaynanam ise inanın allah yukarda şahittir yorulup uzandığım bir gün ayaklarıma masaj bile yaptı. ayaklarıma ve belime masaj yaptığı o günü hiç unutamam o kadar utanmıştım ki. sevgisiz ezik mutsuz büyümüştüm. kaynanamdan gördüğümü ben öz annemden görmedim
doğum yaptım aylarca yanımda kaldı şu gun bile bende gitsem o da gelse bana iş yaptırmaz. o kadar çok bir arada kaldık baktı gelinin dil öğrendiği yok o öğrendi:) ilk kızımın doğumundan sonra kilolarımı pat diye veremedim tabii hiç unutmuyorum çok güzel ama o zamanki bütçemize göre pahalı bir elbise aldım çekiniyorumda eşimden ama kadınlık işte dayanamadım aldım. neyi desem ki anne söyleme diye asla söylemezdi oğluna. neyse aradan zaman geçti eşim elbiseyi gösterdiğimde biraz söylendi fiyatından dolayı ve kaynanam hiç unutmuyorum " elleme gençtir alacak giyecek karışmayacaksın" dedi oğluna:) şu gun bile hala der ki eğer ..... üzersen sütüm sana haram olsun hakkım sana haram olsun. eşim yurtdışında görevli bana telefon eder derim ki " anneni ara seni özlemiştir sesini duysun" derki " annemi arıyorum diyor ki oğlum paran yoktur sen karını ara o duysun sesini ben haberini ondan alırım seni arıyorum sende anneni ara diyorsun aramıycam ikinizide göreceksiniz:) ikinci kızımın hamileliğinde de aynı şeyler yaşandı uzatmayayım 7. ayımda geldi ve kızım 8 aylık olana kadar beraber kaldık 10 yıllık geliniyim 1 defa incinmedim ne sorsam "sen bilirsin" der:) 2. kızım sezeryandı şimdi 5 yaşında ama kaynanam hala bana " sen ameliyatlısın" deyip iş yaptırmaz:) geçenlerde birşey öğrendim kaynanam beni ilk gördüğünde oğluna söylenmiş demiş ki büyükşehirden aldın bunu getirdin bakalım başına neler getirecek? ama ben anne demem annecim derim hep saygı duydum sarılırım öperim sıkıştırırım dizine yatarım dertleşirim ağlarım oğlu beni üzse kaynanam kendini kaybeder çekinmez oraları arar fırçalar oğlunu:)bir kaç ay evvel anjiyo yapılmış kızlarına demiş ki benim için ona söylemeyin çok üzülecek zaten kocası yoktur yanında. ama bana kaynım söyledi aradım nasıl ağlıyorum sesi öyle kötü geliyor ki " ben iyiyim hiç birşeyim yok ağlama dedi bana o an hayatımda ilk defa kuş olup uçmak istedim Ankara dan Batman a biraz uzun oldu nolur kusura bakmayın ben en baştan önyargılı değil sevgi dolu yaklaştım ilk gördüğünde benden hoşlanmadı anladım bunu ama önemsemedim yok saydım hep ama hep sevgi oldu oldum saygı duydum eşimi o kadar çok seviyorum ona o kadar aşığım ki annesi de onun dünyaya gelme vesilesi olduğu için onada asla saygısızlık etmem ve kötü davranmam söz konusu olamaz.işte benimde yaşadıklarım bunlardı paylaşmak istedim hayırlı günler:) Son düzenleme:
ama ben, ne önemi var canım?
