Merhabalar, bu aralar beni çok üzen bir konuyu paylaşmak istiyorum. Biz eşimle aynı işyerinde çalışıyoruz (memuruz) ve ikimizin aileside farklı şehirdeler ve şu an bulunduğumuz şehirde arkadaşlarımız dışında yakınlarımız yok. 9 aylık bir çocuğum var. Hamileyken ve bebek doğunca uzun bi süre bakıcı araştırdık, aradık. Bebeğim 4 aylık olduğunda işyernden eşimin arkadaşının eşi ben bakarım dedi. Eşim hem işyerinden uzun zaman tanıyor hemde yakın arkadaşı diye kabul etti. Bakıcak kişi lojmanda oturuyor bizde lojmana taşınma kararı aldık hem işe başladığımda kolay olur hemde bakıcıyla yakın olurz diye. Bebeğim 5 bucuk aylıkken lojman talebi kabul edildi biz de taşındık. Burda işe başlamadan bi kaç ay bakıcıyla birlikte vakit gecirip cocugun alışmasını sağlayım diyedüşünüyrdm ki biz taşınır taşınmaz bakıcak kişi memleketine gitti tatile. 2 bucuk ay gelmedi. Benm bu süreçte iznim bitti işe dönmem gerekti kayınvalidem geldi 15 gün kadar baktı. Bakıcı gelince ben son yıllık iznimide aldım vakit gecirelm diye. Kadını bi kaç kez oturalım diye cagırdım temizlik yapıyorm vs gibi bahanelerle gelmedi. Sonra bi gün beni cagırdı gittim konuştuk. Bana “ben aslında cocuk bakmak istemiyorum benim kızım (4yaşında) kıskanç siz zor duruma düşmüşsünüz o yüzden eşim dedi” gibi cümleler kurdu. Şaşırdım, bende bende siz istiyorsunuz diye geldik taşındık gibi şeyler söyledim o da “eşler kendi arasında anlaşmış o zaman” filan dedi. Bi kaç gün bu şekilde vakit geçirdik. Ben işe başladım 3 gün baktı ama bakarken sürekli durmuyor diye aradı ben eve gelip sakinleştirip işe döndüm bu arada süt iznim de devam edyordu tam gün de çalışmadım nerdeyse yarm gün baktı. 3. Günde çok aglıyor diye aradı bende gittim böyle olmayacak sanırım dedim o da evet dedi bende o an işe dönüp ücretsize çıktım. Canımı sıkan olay eşim onlara söz verd diye ben başka bir bakıcı değerlendiremedim ve nerdeyse 3 ay boşu boşuna vakit kaybı oldu onu bekledim, evimi taşıdım düzenimi bozdum. Şu an o kadar mutsuzum ki bu eve alışamadım. En azından işe başlıcam cocuk için gidiyrm diye kendimi avutuyordum ama şimdi buraya gelme amacımız da gerçekleşmeyince çok üzüldüm. Bu duruma soktugu için eşimi suçluyorum ve sürekli tartışıyorum. Birde benim çocuğum huysuz değildi ama bu 3 günün sonunda bana yapışıp beni hiçbiyere göndermiyor odadan çıktığımda aglıyor bilmiyorum belki bu aylarda bebekler böyledir. O kadar bunaldım ki.. birde birden ücretsize çıkmak ekonomik olarak da etkiledi. Şimdi evdeyken tekrar bakıcı bakayım diyorum ama cocugumu nasıl alıştıracagım bilmiyorum. Gayet sıcakkanlı sosyal olan cocugum şimdi eger ortamda ben yoksam kimsede durmamaya başladı