- 28 Aralık 2012
- 167
- 5
- 118
- 42
Babacığının mekanı cennet olsun, nurlar içinde yatsın.
Allah sizlerede sabırlar versin.
Okutacağınız dualarda kabul olsun.
Guzel dilekleriniz icin tekrar tekrar sagolun
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Babacığının mekanı cennet olsun, nurlar içinde yatsın.
Allah sizlerede sabırlar versin.
Okutacağınız dualarda kabul olsun.
Cok duygu yuklu bır yazı bellı kı ıcındekılerı dokmussun bızlere...Babanın mekanı cennet olsun nur ıcınde yatsın ınsallah...
Dualarınız kabul olsun ve selamet versın rabbım sızlere
canım benim seni en iyi anlayanlardan biri de ben olurum herhalde ..
ben de babamı kaybedeli 14 ay oldu çok ani vefat etti babacığım , ani bir kalp krızi sonrası kaybettik gencecik yaşında 55 yaşındaydı meleğim benim ....
onu o kadar özlüyorum ki sana anlatamam , meğer insan babayı atasını kaybedince büyüyormuş , o varken aslında hep bir çocukmuş
bunu babamı kaybettiğimde anladım ....
hepsinin mekanı cennet , kabirleri Kuran nuruyla dolsun inşallah ...
Allah rahmet eylesin ... hepimize de sabır versin
Günlerdir okuyorum burada açılan konuları, içimden geçenler bana kalsın... Ancak ilk kez virgüllerde uzun süre duraksayarak okudum bir konuyu. Ağlamayı pek beceremem ben yahut üzüntüyü yansıtmayı. Öfke ile yer değiştirir üzüntüm. Dondum kaldım okurken. Başınız sağolsun. Çok samimi bir anlatım, çok yalın ve içten. Allahü teala kalanları size bağışlasın inşaallah.
Ben babamın ölmesini isterdim çoğu zaman. Şu hep şikayet ettikleri huyların zerresi yoktu babamda. Alkol, kumar ya da başka kadınlar. İşi ve evi arasında mekik dokurdu ki hala öyledir. Ancak ben babamın ölmesini isterdim hep. Allah'ım derdim ailemden biri ölecekse o ölsün önce. Aramızdaki koca duvar hala duruyor yerinde. Hayatımın önüne koyduğu engellerin hala etkileri var bende. Ben babaannemi kaybedene kadar babamın ölmesini isterdim... Yazarken bile kanımı donduran bu düşünceden hiç vazgeçmedim. Keşke derdim bazen, aldatsaydı annemi, alkolü olsaydı da benim yaptığım hatalara sebep olmasaydı. Keşke hayatımı ve zihnimi hapsetmeseydi kendi doğrularının içine. Keşke... Sarılmak gelseydi içimden. Dinleseydi keşke, fikrin ne senin kızım deseydi. Cehaleti siper etmeseydi kendine...
Babaannem öldü sonra. Ben ilk kez ölümün ne olduğunu anladım. Nasıl olur ki dedim, daha yeni yattım dizine ısıt beni babaanne diye. Nasıl olurdu ki ölüm. Toprakla bütünleşemezdi daha dün canlı olan bedeni. Sonra babamla aramızdaki duvara darbeler indirdim tüm gayretimle. Yıkılmadı, daha da büyüdü o duvar.
İlk kez bir yazının samimiyeti kendimi sorgulamama sebep oldu. Ne diyeyim, Allah rahmet eylesin, ben gideyim.[/QUOTE
Ah guzelim,ben hic mi ofkelenmiyordum babama,icten ice hicmi kizmiyordum..ama insan gidince,,onun degeri yuzune tokat gibi vuruyormus..insanlarin kiymeti olunce anlasilirmis bu sozu cok duyardim ama bana cok uzakti...hicbir zaman olumu konduramadim ki canimbabama...ben hicmi uzmedim canim babami,uzdum tabi...
Aramizda kalin duvarlar yoktu belki ama,,sevgisini kelimelere dokebilen biri degilimdir fazla...babam sagken yuzune karsi "baba seni cok seviyorum" dedigimi hatirlamiyorum cok fazla.,ama simdi mezarina her gittigimde,babamla konusurken. 3 lafimin basi babacim seni cok seviyorum" oluyor....ne aci dimi...eminim duyuyor beni ama cevap yok..bu daha da aci...kib arkadasim...
Babanla aranizdaki duvarlari da yik bir an once ne olur.
Günlerdir okuyorum burada açılan konuları, içimden geçenler bana kalsın... Ancak ilk kez virgüllerde uzun süre duraksayarak okudum bir konuyu. Ağlamayı pek beceremem ben yahut üzüntüyü yansıtmayı. Öfke ile yer değiştirir üzüntüm. Dondum kaldım okurken. Başınız sağolsun. Çok samimi bir anlatım, çok yalın ve içten. Allahü teala kalanları size bağışlasın inşaallah.
Ben babamın ölmesini isterdim çoğu zaman. Şu hep şikayet ettikleri huyların zerresi yoktu babamda. Alkol, kumar ya da başka kadınlar. İşi ve evi arasında mekik dokurdu ki hala öyledir. Ancak ben babamın ölmesini isterdim hep. Allah'ım derdim ailemden biri ölecekse o ölsün önce. Aramızdaki koca duvar hala duruyor yerinde. Hayatımın önüne koyduğu engellerin hala etkileri var bende. Ben babaannemi kaybedene kadar babamın ölmesini isterdim... Yazarken bile kanımı donduran bu düşünceden hiç vazgeçmedim. Keşke derdim bazen, aldatsaydı annemi, alkolü olsaydı da benim yaptığım hatalara sebep olmasaydı. Keşke hayatımı ve zihnimi hapsetmeseydi kendi doğrularının içine. Keşke... Sarılmak gelseydi içimden. Dinleseydi keşke, fikrin ne senin kızım deseydi. Cehaleti siper etmeseydi kendine...
Babaannem öldü sonra. Ben ilk kez ölümün ne olduğunu anladım. Nasıl olur ki dedim, daha yeni yattım dizine ısıt beni babaanne diye. Nasıl olurdu ki ölüm. Toprakla bütünleşemezdi daha dün canlı olan bedeni. Sonra babamla aramızdaki duvara darbeler indirdim tüm gayretimle. Yıkılmadı, daha da büyüdü o duvar.
İlk kez bir yazının samimiyeti kendimi sorgulamama sebep oldu. Ne diyeyim, Allah rahmet eylesin, ben gideyim.[/QUOTE
Ah guzelim,ben hic mi ofkelenmiyordum babama,icten ice hicmi kizmiyordum..ama insan gidince,,onun degeri yuzune tokat gibi vuruyormus..insanlarin kiymeti olunce anlasilirmis bu sozu cok duyardim ama bana cok uzakti...hicbir zaman olumu konduramadim ki canimbabama...ben hicmi uzmedim canim babami,uzdum tabi...
Aramizda kalin duvarlar yoktu belki ama,,sevgisini kelimelere dokebilen biri degilimdir fazla...babam sagken yuzune karsi "baba seni cok seviyorum" dedigimi hatirlamiyorum cok fazla.,ama simdi mezarina her gittigimde,babamla konusurken. 3 lafimin basi babacim seni cok seviyorum" oluyor....ne aci dimi...eminim duyuyor beni ama cevap yok..bu daha da aci...kib arkadasim...
Babanla aranizdaki duvarlari da yik bir an once ne olur.
Ah ah .ağlayarak okudum yazdıklarını.bende babamı 3 yaşımda kaybettim.onu hatırlamıyorum bile.ama hala eksikliğini yaşıyorum.keşke başımızda dursaydı.en azından onu bir kerecik olsun koklayabilseydim hatırlayabileceğim dönemde.şimdi sekiz yaşında kızım var oda babadan ayrı.ama onun sevgi sözcükleriyle hatırlayacağı babası olmayacak.emin ol bu daha acı.çünki babası bizi terk edip gitti.belki babam yaşasaydı hayata daha sağlam basarak başlayabilirdim.baban içinde dua ettim.Allah rahmet eylesin..