Benim yakin ailemden 2 erkek var bunu gördüğüm.
Çocuk olursa düzelir falan hikaye bunlar.
Tembel erkek tembeldir.
Çocuğumun masrafi olur çalışayım diye düşünmez.
Ki benim ailedekiler de düşünmedi.
Ona buna muhtaç ettiler çocukları.
Eşlerini de sindirmişlerdi yıllarca.
Sonra birisi zincirlerini kırıp yillar sonra çalışmaya basladi.
Bu defa da onun maaşına güvendi yillarca yatti.
Yillarca evde o durdu, karısı çalıştı.
Ev isleri yapsa yine şükür, sadece yatti. Gazete okudu bulmaca çözdü.
Telefonla arayan borçlulari karisina yönlendirdi.
O kadar şeref yoksunu oldu.
Benim çevremde bu insanlar olduğu için iliskilerimdeki en onemli kriterlerden biri çalışkanlıktı.
İşi için erken kalkmayi seven, işini seven, sebatlı adamlar benim için önde oldular hep.
25 yasinda erkek nasil hayatinda hiç çalışmamış olur? Bu yaşa kadar iş ortamini bilmemiş adam nasil adapte olur ki?
Daha küçük yaşlarda işe başlanmalıydı, ağaç yaşken eğilir.
25 yaşinda adam ne emir alır ne iş yerindeki hiyerarşiden haberdardır, ne o düzene ayak uydurur.
Yeri gelecek kendinden küçüklerden emir alacak.
Buna katlanmaz 25 yaşındaki adam.
Bu yaşa kadar babasından annesinden para mi istemiş? Eger böyle ise tembelliginin yanında bir de gurursuzdur.
Oldugunuz yere bırakın ve kaçın.
Bu kadar deneyimli biri olarak sözüm kıymetliyse ben evlenme düzelmez diyorum.