Çalışmayan bir kadin olmanin ezikliği

depresifbirinsan .!.:
Merhaba, çevreniz size kendinizi o kadar yetersiz ve değersiz hissettirmis ki ister istemez siz de artık bu konuda kendinize yükleniyor hale gelmissiniz.
1. Eşinizin size bu imalarda veya söylemlerde bulunmasına asla müsade etmeyin. İster çalışırım ister çalışmam ben çocukla ilgilenme kararını yalnız başıma almadım şimdi bana bu şekilde baskı yapamazsin gibi net şekilde ifadelerde bulunun.
2. Çevreniz size işleri ile ilgili farklı imalarda bulur veya hissettiriyorsa siz de onlara istediğim an iş bulabilirim ancak istemiyorum. Kendimi böyle daha mutlu hissediyorum diyin. Asla sizi ezmelerine hava atmalarına müsade etmeyin. (Çevrem de ev hanımı çok insan var ama öyle kendilerinden emin ozguvenleri yüksek ki ben çalıştığım halde öyle özgüvenli değilim bu biraz karakter meselesi burada püf nokta kendinizi olduğunuz gibi kabul edip başkalarına fırsat vermemeniz. )
3. Oglunuza bağlanma dozunu sakın ola kaçırmayın. Evlatlariniz en değerlerimiz ancak insan kimi çok severse ondan sinanir o nedenle her şey dozunda olmalı. Her ikinizinde sağlığı için.
4. 45 yaş şu an için büyük bir yaş değil. Kendinize güvenin iş gorusmelerine devam edin bir yerden başlayacaksınız bu sevdiğiniz bir iş olsun bu saatten sonra. Ayrıca, şimdi evliliginiz de her şey yolundahken size bu imalarda bulunan eşiniz ilerleyen zamanlarda herhangi bir problemde sizi zor durumda bırakabilir. Bu nedenle iş konusuna odaklanın eminim ki bulursunuz. Eğitimli siniz, karsinizdakilere istekli olduğunuza da gosterebilirseniz hallolur.
Genişletmek için tıkla...
Cok tesekkur ederim , sanırım oz güvenimi yitirdim, kendimi işe yaramaz hissetmeye başladım, lise mezunu zamanında devlete girmiş akrabalarım bile beni eziklemeye basladi ..esim akraba ortamında bağırdı bir keresinde, çalışmadığım icjn böyle davrandığını söyledi kuzenim beni telefonla arayıp...kendisi 3 sene boyunca üniversiteyi kazanamadı gününü gün etti flortleri ile ben ise hep inekledim. Uygulaması olan zor bölüm kazandım full gün olan lab dersleri de olan ve fakülte hayatımda eğlenmeye cok vakit bulamadim. Gözümü açtığım kişiyi sevdim yaptığı küçük jestler bile bana buyum geldi belki ezelden beri değerli hissetmedigim icin ve sonunda gerçekten değer görmedim...bahsettiğim kuzenim çocuğunu aynı şehirde oturduğu için annesine baktirdi bebeklikten itibaren ,yıllardır eğlencesinden gezmesinden odun vermedi hala rakı baliklarda paylaşımlar yapar kuaförsuz manikursuz dilasamaz altında jip...Bu mudur adaleti nu dünyanın???? Okudum dirsek çürüttüm ne oldu ? İnanın sinirlerim çok bozuk
 
samantha .!.:
Sen bu konulara çok takmissin kafayi. Bence herkes böyle degil. Zaten bizim toplumda kadınların %28i çalışıyor. Sana özel bi durum da yok. Sen her seyi ustune alınır olmuşsun. Ki bence burda en büyük pay eşine ait. Kim duysa öyle laflar çok içerler zaten. Bence biraz arsız ol senin yüzünden is biraktim keşke sen baksaydin cocuga da ben calissaydim de. Sen benim kariyerimi bitirdin de üste çık. Git bana is bul da calisayim de :) kendine acıyıp üzülüp durma.
Genişletmek için tıkla...
Ne kadar tatlısınız! Evet dediğiniz gibi yapan arkadaşlarım var çalışmayan ama değer gören...ama benim esime sökmuyor, her şeye sorun buluyor, ev düzenini hep eleştiriyor sanki benim müdürüm, sabah günaydın diyeceğine önce utulenmemis gömleğinden bahsediyor mesela ...oysaki burda yazmadım esim trafik kazası geçirip 1.5 sene yatalak kaldı ben baktım o sırada da is arayamadim ,pandemi de de arayamadim derken bir baktım seneler gecmis ara verdim diye kimse beni görüşmeye cag8rmaz olmuş:KK43:
 
Kendimi bildim bileli hep calistim

Gayet yan gelip yatabilirdim ama cok zor sartlarda okudum ve calistim (zor olan maddi degil maneviydi)

Taki suan 3 yasinda olan cocugumda hamileligimin 20.haftasina gelene kadar

Sonra durdum bi geriye baktim hep bi kosusturma hep bi hirs ... oku, calis, dil ogren, kendini gelistir,... kendimi dinlemeye vermemisim hic.

Suan 3yildir evdeyim calismiyorum

Kizimda 2 ay once okula basladi, tekrar hamileyim suan icin calismayi dusunmuyorum

Yarin birgun ne esimin nede cevremin karsima gecip ZERRE kadar git calis demeye hakki yok

Ben istersem calisirim = keyfim isterse calisirim = bide maddi olarak zorunlu olursam calisirim.

Siz neden etrafinizdakilerin baskisi altinda kaliyosunuz anlamiyorum? Kendinizi neden ezik hissediyosunuz?
 
eftelya .!.:
Cok tesekkur ederim , sanırım oz güvenimi yitirdim, kendimi işe yaramaz hissetmeye başladım, lise mezunu zamanında devlete girmiş akrabalarım bile beni eziklemeye basladi ..esim akraba ortamında bağırdı bir keresinde, çalışmadığım icjn böyle davrandığını söyledi kuzenim beni telefonla arayıp...kendisi 3 sene boyunca üniversiteyi kazanamadı gününü gün etti flortleri ile ben ise hep inekledim. Uygulaması olan zor bölüm kazandım full gün olan lab dersleri de olan ve fakülte hayatımda eğlenmeye cok vakit bulamadim. Gözümü açtığım kişiyi sevdim yaptığı küçük jestler bile bana buyum geldi belki ezelden beri değerli hissetmedigim icin ve sonunda gerçekten değer görmedim...bahsettiğim kuzenim çocuğunu aynı şehirde oturduğu için annesine baktirdi bebeklikten itibaren ,yıllardır eğlencesinden gezmesinden odun vermedi hala rakı baliklarda paylaşımlar yapar kuaförsuz manikursuz dilasamaz altında jip...Bu mudur adaleti nu dünyanın???? Okudum dirsek çürüttüm ne oldu ? İnanın sinirlerim çok bozuk
Genişletmek için tıkla...
Bu kadinlar bi alem oluyo bazen. Sanarsın cern'de hadron carpistiriolar. Iki kiytirik is bulunca havalarindan geçilmio. Bunlar issizken de benim ihtiyacım yok der gene havalarindan geçilmez. Senin de dediğin gibi bu hayatta kendini parlatmak önemli. Ne kömürler kendini elmas diye itelio :) gerçekten ayri bi beceri gerektirio bu. Kendini olduğundan kaliteliymis gibi yutturabilmek ayri bi yetenek. Etrafin da mal olmasi lazim tabi. Senin çevre uyuyor o kritere.
 
eftelya .!.:
Yazdım silindi galiba, surekli ev işleriyle ilgili eleştirilerde bulunuyor, yemekten tutun utuye kadar,beni resmen hizmetçi olarak görüyor, her şeyimi eleştiriyor. En son kavgamızda sen ne işe yararsın ki dedi cok ağırıma gitti
Genişletmek için tıkla...
1 hafta hiç bir şey yapma bakalım ne işe yaradığını görsün ök.z sanki senin gorevinmis gibi bir de eleştirme hakkını buluyor kendinde pes.
 
samantha .!.:
Bu kadinlar bi alem oluyo bazen. Sanarsın cern'de hadron carpistiriolar. Iki kiytirik is bulunca havalarindan geçilmio. Bunlar issizken de benim ihtiyacım yok der gene havalarindan geçilmez. Senin de dediğin gibi bu hayatta kendini parlatmak önemli. Ne kömürler kendini elmas diye itelio :) gerçekten ayri bi beceri gerektirio bu. Kendini olduğundan kaliteliymis gibi yutturabilmek ayri bi yetenek. Etrafin da mal olmasi lazim tabi. Senin çevre uyuyor o kritere.
Genişletmek için tıkla...
Çok haklısınız, hayatta mutevazi olmayacaksınız çünkü insanlar tepenize biniyor
 
sandriyon .!.:
Kendimi bildim bileli hep calistim

Gayet yan gelip yatabilirdim ama cok zor sartlarda okudum ve calistim (zor olan maddi degil maneviydi)

Taki suan 3 yasinda olan cocugumda hamileligimin 20.haftasina gelene kadar

Sonra durdum bi geriye baktim hep bi kosusturma hep bi hirs ... oku, calis, dil ogren, kendini gelistir,... kendimi dinlemeye vermemisim hic.

Suan 3yildir evdeyim calismiyorum

Kizimda 2 ay once okula basladi, tekrar hamileyim suan icin calismayi dusunmuyorum

Yarin birgun ne esimin nede cevremin karsima gecip ZERRE kadar git calis demeye hakki yok

Ben istersem calisirim = keyfim isterse calisirim = bide maddi olarak zorunlu olursam calisirim.

Siz neden etrafinizdakilerin baskisi altinda kaliyosunuz anlamiyorum? Kendinizi neden ezik hissediyosunuz?
Genişletmek için tıkla...
Ben de esime güvendim çalışmadım ama pişmanım... umarim siz de benzer sorunlar yaşamazsınız...bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almanız dileğiyle...
 
eftelya .!.:
Ne kadar tatlısınız! Evet dediğiniz gibi yapan arkadaşlarım var çalışmayan ama değer gören...ama benim esime sökmuyor, her şeye sorun buluyor, ev düzenini hep eleştiriyor sanki benim müdürüm, sabah günaydın diyeceğine önce utulenmemis gömleğinden bahsediyor mesela ...oysaki burda yazmadım esim trafik kazası geçirip 1.5 sene yatalak kaldı ben baktım o sırada da is arayamadim ,pandemi de de arayamadim derken bir baktım seneler gecmis ara verdim diye kimse beni görüşmeye cag8rmaz olmuş:KK43:
Genişletmek için tıkla...
çevreniz değil eşiniz sebep olmuş özgüveninizin zedelenmesine. Eşiniz size düzgün davransa dışardan gelen tepkiler bu kadar canınızı yakmaz, öğretmenin yaptıklarına bile üzülmezdiniz.
Eşiniz sizi çakışsanız da ezecekti.
Benim bir teyzem sizin eşiniz gibi bir adamla evli. Hayatı boyunca adam akıllı işi olmadı. İş gelmeyen bir bürosu vardı. Öğlene kadar uyur akşama kadar kitap okurdu. Teyzem hem mebte hem özel dershanelerde çakıştı nefes almadan iki çocuk büyüttü. İşsiz eniştem yine de beğenmedi, yine eleştirdi. Şimdi ikisi de emekli yine aynı yine aynı.
Emin olun o koca siz çalışsanız da değişmezdi. Kocanız sebep olmuş. Buna izin vermeyin.
 
eftelya .!.:
Herkese merhaba, o kadar gururum kırıldı ki o kadar siz hemcinslerimin görüşlerine ihtiyacım var ki...kisaca anlatmaya çalışacağım;
Genc kızligimda hep feministtim hatta iş kadını olup evlenmeyecegim derdim, üniversite okudum üstüne master yaptım .sonra büyük askla eşimle evlendim.Evliligin ilk yılları global bir firmada çalıştım, asla cocuk istemedim ,kariyerim önce geldi hep.. ama sonra 35 yaşıma gelince istemeye basladim bu sefer de olmadı. Olmayınca asiri takinti yaptım, is yerinde tedavim için izin almak zorlasinca hedefim doğrultusunda istifa ettim .kafamda en önemli şey çocuktu ve tedaviler sinrasi şükür hamile kaldım.cok zor elde ettiğimiz için kocam bana ve cocugun üzerine titriyordu, sen cocuga bak çalışma hiç önemli değil diyordu zaten onun ailesi benim ailem başka şehirlerde idi ve asla cocugumu bakıcıya emanet etmek istemiyordum. Kariyerim annelik duygumin ağır basmasiyla umurumda değildi artık ve eşimin pozisyonu iyiydi güzel para kazanıyordu.yillarca ise girmeyi düşünmedim, sonra cocugum kreşe başlayıp ta ise girmeyi düşündüğüm sırada da pandemi çıktı.neyse yıllar hızlıca geçti çocuğumun bana daha az ihtiyacı kaldı ama bu sefer de cok ara verdiğim için başvurduğu yerler dönmemeye baslardilar. Eskiden çok takmıyordum ama yavaş yavaş hem arkadaşlarım hem aile çevresinde ezik hissetmeye başladım. Esimin ailesi özellikle benim koca parası yediğimi ima ediyor her seferinde . Çalışan arkadaşlarım bile kendi işleriyle övünüp beni küçümser bir hal takınmaya başladılar, çocuğumun okul ogretmeni bile çalışan annelere daha farklı davranıyor görebiliyorum. Surekli iş arıyorum ama zamanında cocugum küçükken öyle annelik duygusuyla sarhoş olmuşum ki yaşım ilerleyince işsiz kalacağımı düşünmemiştim hiç.kendi kendime olayı kabullendim ,hobilerimle uğraşmaya başladım spor resim fotoğraf vs kimsenin ne düşündüğünü takmayacagim sorana da hayatımı yaşıyorum Esimin parası yetiyor cok şükür çalışmayı istemiyorum demeye karar verdim .içten içe üzülüyordum ama çevreye kuyruğumu dik tutmaya çalışıyordum..bir yandan da ekonomi gitgide kötüye gittikçe eskiden çalışma yeterki çocuğumuza iyi bir anne ol diyen kocam sen iş bulmayacak misin daha bu hayatta amacın ne hedefin ne niye kendini bıraktın? Tv de diziler ,magazin izleyen ev hanımlarından farkin kalmadı falan demeye başladı. Öyle huzursuz öyle mutsuzum ki..bir yandan ogluma asiri bağlandım, servise bile vermeye kıyamıyorum araba sohbetlerimiz eksik kalmasın diye ,evde ödevlerini yaptırıyorum ekstra çalışma planları yapıyorum, spor ,müzik kurslarına koşturuyorum..onun egitjm hayatı, mutluluğu benim için öyle önemli ki...çalışsam eve geç geleceğim bakıcı uğraşır mi benim gibi..oğlum öksüz gibi kalacak diye asiri üzülüyorum çünkü ogretmen değilim yarım gün çalışıp cocuguma vakit ayırayim ya da devlette insanca çalışma koşullarım bu saatten sonra olmayacak. Eski çalıştığım yer gibi özelde çalışabilirim o da benim posasını çıkarır ,eskiden 5.30 ta kalkıp yola çıkıp aksam 7.45 te eve geliyordum (evimiz cok sapa bir yerde ) ama o zamanlar cocugum yoktu ,simdi yas geldi 45 e ,enerjim düştü, son enerjimle evime cocuguma yetişmeye çalışıyorum ama bir yandan da kocam dahil herkes çalışmamı istiyor toplumda hor görülmeye başlandım...secmeyeceklerini bile bile iş başvuruları yapıyorum ne yaparsam yapayım kimse dönmüyor, en son bir yer mülakata çağırdı tanıdıkta vardi tam alacak gibilerdi olmadi ..orda çalışan arkadaşa niye olmadığını sorduğumda her şeyimi begendikleri ama son anda çok ara vermemden dolayı soru işareti olup var geçtiklerini söyledi. Bir yandan da Allah biliyor ya bu kadar ezilmeme rağmen cocugumdan ayrılmamak için iş bulamadığıma içten içe mutlu oluyorum. Genç kizken o kadar feministtim şimdi nasıl bu hayatı yaşıyorum inanın bilmiyorum. Cok duygusalim ve cocuguma asiri bağlandım. Bir yandan da kocamın eline bakmak istemiyorum çalışmadığım icjn hep eziklik hissediyorum, esim iyi maaş alsa da kendimde rahatça harcayacak hak bulamıyorum, ne arkadaşlarımla rahatça gezip disarda yemek vs yerim ne de güzel kaliteli kıyafetler alırım.bilinc altımda hak etmedigim düşüncesi var ,oysaki eskiden çalışırken en pahalı kozmetikleri alirdim, çeşit çeşit kıyafetler....inanın suan hiç bir şeyde gözüm yok yeterki ogluma iyi bir anne olayım diyorum ama artık esimde sesli bir şekilde çalışmam gerektiğini söylemeye başladı. Hatta bugun bana baktığını ima etti. O kadar ama o kadar üzgün ve mutsuzum ki...o kadar depresyona girdim ki...sizce bir kadın eşinin durumu iyiyse benim gibi okumuş olsa dahi çocuğuyla daha çok ilgilenmek için çalışmamış olsa bu cok mu anormal...siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? En son esimin iğneleyici lafları sonrasi öyle içten dua ettim ki yavrumdan ayrılmak zor olsa da bu lafları yutarak omur geçmez, koşullara oğlum da ben de alismamiz gerekecek...Ne olur siz de dua edin iş bulayım...
Genişletmek için tıkla...
Bende uzun süre sonra kızım liseye başlayınca işe ara verdim 53 yaşımda yeni bir işe başvurdum yepyeni meslek
Gençlerin arasında onların hızına ayak uyduracağım diye epey zorlandım ama şükür işi öğrendim ama en çok zoruma gidende genç kız olmayınca kimse iş göstermek ,öğretmek istemiyor bende hep oturduğum yeri değiştirip hep SORARAK İşiçözdüm ama gerçekten 5 yıldan fazla iş hayatından uzak kalan zor iş buluyor ,ben bu yaşıma yeni meslek öğrenip iş bulduysam sizde bulursunuz
 
Çalışma hayatınızı sonlandırdıktan sonra sahip olduğunuz sosyal çevrenizi koruyamamışsınız. Eğer bunu devam ettirebilseydiniz bahsettiğiniz yaşam standartlarında mutsuz olmazdınız diye düşünüyorum.
Ben de çevremdeki tek çocuklu kadınım. Daha doğrusu vakit geçirmekten hoşlandığım tüm arkadaşlarım ya bekar ya da çocuksuz. Böyle olunca arkadaşlarla iş dışında ortak paydada buluşmak zorlaşıyor.
Siz eski yaşantınız ile şimdiki yaşantınız arasındaki köprüyü yıkmışsınız. Eskiden olduğu gibi bakımlı olmayı iş ortamındaki hırsı ya da yoğunluğu özlüyorsunuz. Çalışmıyorken de bakımlı olabilir, diliniz varsa Online ders verebilirsiniz.
Ancak şunu net biçimde söylemeliyim. Çocuğunuzu salın artık. Bizler de çalışıyor, çocuğumuza okuyacağımız/okutacağımız en iyi kitapları araştırıyor, gelişimi için kurslar ve çeşitli faaliyetler peşinde koşuyoruz. Okul ve kreş zamanlarında ayrı kaldığımız için yeri geliyor yemek sosyal hayat temizlikten feragat edip büyün gece oyunlar oynuyoruz. En iyi anne ödülü diye birşey yok. Varsa da bu ödül sadece size ait değil. Yaşananların çocuğunuzla ilgisi yok.Hele hele değil kreş ilkokul çağı 10 yaşına gelmiş çocuk için hiç yok. Bir tercih yapılmış ve bu tercihi yapmak hakkınız tercihinizin olumlu olumsuz sonuçları olmuş bunu siz seçtiniz bu nedenle ilk kabul ile başlayın.
 
eftelya .!.:
Herkese merhaba, o kadar gururum kırıldı ki o kadar siz hemcinslerimin görüşlerine ihtiyacım var ki...kisaca anlatmaya çalışacağım;
Genc kızligimda hep feministtim hatta iş kadını olup evlenmeyecegim derdim, üniversite okudum üstüne master yaptım .sonra büyük askla eşimle evlendim.Evliligin ilk yılları global bir firmada çalıştım, asla cocuk istemedim ,kariyerim önce geldi hep.. ama sonra 35 yaşıma gelince istemeye basladim bu sefer de olmadı. Olmayınca asiri takinti yaptım, is yerinde tedavim için izin almak zorlasinca hedefim doğrultusunda istifa ettim .kafamda en önemli şey çocuktu ve tedaviler sinrasi şükür hamile kaldım.cok zor elde ettiğimiz için kocam bana ve cocugun üzerine titriyordu, sen cocuga bak çalışma hiç önemli değil diyordu zaten onun ailesi benim ailem başka şehirlerde idi ve asla cocugumu bakıcıya emanet etmek istemiyordum. Kariyerim annelik duygumin ağır basmasiyla umurumda değildi artık ve eşimin pozisyonu iyiydi güzel para kazanıyordu.yillarca ise girmeyi düşünmedim, sonra cocugum kreşe başlayıp ta ise girmeyi düşündüğüm sırada da pandemi çıktı.neyse yıllar hızlıca geçti çocuğumun bana daha az ihtiyacı kaldı ama bu sefer de cok ara verdiğim için başvurduğu yerler dönmemeye baslardilar. Eskiden çok takmıyordum ama yavaş yavaş hem arkadaşlarım hem aile çevresinde ezik hissetmeye başladım. Esimin ailesi özellikle benim koca parası yediğimi ima ediyor her seferinde . Çalışan arkadaşlarım bile kendi işleriyle övünüp beni küçümser bir hal takınmaya başladılar, çocuğumun okul ogretmeni bile çalışan annelere daha farklı davranıyor görebiliyorum. Surekli iş arıyorum ama zamanında cocugum küçükken öyle annelik duygusuyla sarhoş olmuşum ki yaşım ilerleyince işsiz kalacağımı düşünmemiştim hiç.kendi kendime olayı kabullendim ,hobilerimle uğraşmaya başladım spor resim fotoğraf vs kimsenin ne düşündüğünü takmayacagim sorana da hayatımı yaşıyorum Esimin parası yetiyor cok şükür çalışmayı istemiyorum demeye karar verdim .içten içe üzülüyordum ama çevreye kuyruğumu dik tutmaya çalışıyordum..bir yandan da ekonomi gitgide kötüye gittikçe eskiden çalışma yeterki çocuğumuza iyi bir anne ol diyen kocam sen iş bulmayacak misin daha bu hayatta amacın ne hedefin ne niye kendini bıraktın? Tv de diziler ,magazin izleyen ev hanımlarından farkin kalmadı falan demeye başladı. Öyle huzursuz öyle mutsuzum ki..bir yandan ogluma asiri bağlandım, servise bile vermeye kıyamıyorum araba sohbetlerimiz eksik kalmasın diye ,evde ödevlerini yaptırıyorum ekstra çalışma planları yapıyorum, spor ,müzik kurslarına koşturuyorum..onun egitjm hayatı, mutluluğu benim için öyle önemli ki...çalışsam eve geç geleceğim bakıcı uğraşır mi benim gibi..oğlum öksüz gibi kalacak diye asiri üzülüyorum çünkü ogretmen değilim yarım gün çalışıp cocuguma vakit ayırayim ya da devlette insanca çalışma koşullarım bu saatten sonra olmayacak. Eski çalıştığım yer gibi özelde çalışabilirim o da benim posasını çıkarır ,eskiden 5.30 ta kalkıp yola çıkıp aksam 7.45 te eve geliyordum (evimiz cok sapa bir yerde ) ama o zamanlar cocugum yoktu ,simdi yas geldi 45 e ,enerjim düştü, son enerjimle evime cocuguma yetişmeye çalışıyorum ama bir yandan da kocam dahil herkes çalışmamı istiyor toplumda hor görülmeye başlandım...secmeyeceklerini bile bile iş başvuruları yapıyorum ne yaparsam yapayım kimse dönmüyor, en son bir yer mülakata çağırdı tanıdıkta vardi tam alacak gibilerdi olmadi ..orda çalışan arkadaşa niye olmadığını sorduğumda her şeyimi begendikleri ama son anda çok ara vermemden dolayı soru işareti olup var geçtiklerini söyledi. Bir yandan da Allah biliyor ya bu kadar ezilmeme rağmen cocugumdan ayrılmamak için iş bulamadığıma içten içe mutlu oluyorum. Genç kizken o kadar feministtim şimdi nasıl bu hayatı yaşıyorum inanın bilmiyorum. Cok duygusalim ve cocuguma asiri bağlandım. Bir yandan da kocamın eline bakmak istemiyorum çalışmadığım icjn hep eziklik hissediyorum, esim iyi maaş alsa da kendimde rahatça harcayacak hak bulamıyorum, ne arkadaşlarımla rahatça gezip disarda yemek vs yerim ne de güzel kaliteli kıyafetler alırım.bilinc altımda hak etmedigim düşüncesi var ,oysaki eskiden çalışırken en pahalı kozmetikleri alirdim, çeşit çeşit kıyafetler....inanın suan hiç bir şeyde gözüm yok yeterki ogluma iyi bir anne olayım diyorum ama artık esimde sesli bir şekilde çalışmam gerektiğini söylemeye başladı. Hatta bugun bana baktığını ima etti. O kadar ama o kadar üzgün ve mutsuzum ki...o kadar depresyona girdim ki...sizce bir kadın eşinin durumu iyiyse benim gibi okumuş olsa dahi çocuğuyla daha çok ilgilenmek için çalışmamış olsa bu cok mu anormal...siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? En son esimin iğneleyici lafları sonrasi öyle içten dua ettim ki yavrumdan ayrılmak zor olsa da bu lafları yutarak omur geçmez, koşullara oğlum da ben de alismamiz gerekecek...Ne olur siz de dua edin iş bulayım...
Genişletmek için tıkla...

Çalışmanın yada çocuk sahibi olmanın feminizmle ne alakası var? Feminizme en uyuşmayan şey sizi küçümseyen laflar eden koca. Kendinizi ezdirmeyin .Ekonomik koşullar malum tek başına yetemiyor belli ki sizden destek bekliyor ama bunu tabi o kocaman erkeklik gururu ezilmesin diye sizi ezikleyerek yapıyor.Eşinizin tavrına inanılmaz sinir oldum. Bence siz eşinizin parasını harcama hakkı bulmuyor değilsiniz, size bu empoze ediliyor eşiniz tarafından şu yazıdan bile belli.

Çalışan bekar bir kadın olarak söylüyorum çalışmayan arkadaşlarımı yada velilerimi farklı görmüyorum bence bu sizin kuruntunuz.Hatta en sevdiğim veli sizin gibi üniversite mezunu çalışmayan veli bunu tüm samimiyetimle söylüyorum.Hem eğitimli lambur lumbur değil hem aynı pencereden bakıp rahat iletişim kurabiliyorum çocukla alakalı mesela pedagog önersem benim çocuğum deli değil RAM desem benim çocuğum engelli mi gibi saçma sapan sorunlarla uğraştırmıyor.Her daim eli çocuğunun üstünde.Emin olun öğretmenlerin en sevdiği velisiniz :)

Herşey gönlünüzce olsun
 
eftelya .!.:
Ben de esime güvendim çalışmadım ama pişmanım... umarim siz de benzer sorunlar yaşamazsınız...bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almanız dileğiyle...
Genişletmek için tıkla...
Dünyanın binbir türlü hali var. Önce Allaha sonra kendine güven. Bir de hayatın bana öğrettiği bir şey varsa, tırnağın varsa başını kasiyacaksin. Eşime ne kadar güvensem de Allah korusun çalışamayacak durumda olabilir, bosanabiliriz ya da Allah yanımdan ayırmasın ölebilir. Her sey bizler için.

Mesela benim çocuğum yok, ileri de Allah ömür verirse yasliligimda kimseye yük olmak istemem.
 
MissCherryBlossom .!.:
Bu saçmalık tek Türkiye'de var sanırsam, bir insan neden kendini 'ezikler' :KK51:

Çalışmıyorum sıkılıyorum - kabul
çalışmıyorum paraya ihtiaycım var - kabul
Çalışmıyorum kendi paramı harcamayı özledim - bu da kabul

O zaman bir iş bakarsın ama öyle kendini ezik falan hissetmeye ne gerek var? Valla ben Avrupada çok sayıda hem kadın hem erkek tanıyorum, part-time çalışıyor, az saatlerde çalışıyor çünkü canı öyle çekiyor. Neden ezik olsunlar? Herkesin hayatı kendine ister çalış ister çalışma.

Ezik ne demek ayrıca, kim gelip üstünüze basıyor açıklar mısınız? bence kendi kendinize bu saçmalıkları üretiyorsunuz, genel olarak özgüvensiz bir insan olduğunuzu, kendinizi sevmemek için şimdi de bunu bahane edindiğinizi düşünüyor
Kadınlar erkek gibi çalışmaya mecbur değil.Erkek sağlar evin geçimini niye ezik olsun.Evde çocuğuna bakan yemek yapan kadın mi ezik oluyor.
Genişletmek için tıkla...
 
boniva .!.:
Neyi neden yazdığımı anlayan anladı zaten.Öksüz insanları küçümseyerek örnek vermiş. Öksüz gibi oğlumu servisle yollayacam okula derken o dilinin kemiği olmalıydı
Genişletmek için tıkla...
Yetimhanede buyudugunuz icin gereksiz bir alinganlik yapiyorsunuz. Öksüz kelimesini "yalnız" manasında kullandigi zaten anlasiliyor.
 
XXVeronicaXX .!.:
Disarda çalışan kadın evde çalışmıyor mu?

Kulvar falan farklı değil. Hanımefendi de fark etmiş hatasını da işte onun dışarıya kuyruğu dik tutma çabasını siz de burada yapıyorsunuz belli ki.

İçten içe biz biliyoruz böyle hissedeceksiniz de işte anlamak ya da kabullenmek zaman alıyor bazı insanlarda demek ki.
Genişletmek için tıkla...
Hanımefendi herkesin kendi tercihidir. Birisi evde kalıp çocuk büyütmek istedi diye bu onu ezik yapmaz. Tercihi budur ve saygı duymak gerekir. Konu sahibi herkes ona gereksiz yere müdahale ettiği için böyle düşünüyor. Neden herşeye anlam yüklüyorsunuz? Bir kadının tercihi çalışmakta olabilir, evde kalıp çocuk büyütmekte. Herkesin kendini geliştirme metodu dil öğrenmek, kurslara katılmak olmayabilir. Ben herşeyin mümkün olduğunu ve doğal olduğunu dolayısıyla 3. Şahışlara laf düşmediğini savunuyorum.

Ben neyi burada yapıyorum? Onu tam olarak anlamadım.
 
eftelya .!.:
Ben de esime güvendim çalışmadım ama pişmanım... umarim siz de benzer sorunlar yaşamazsınız...bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almanız dileğiyle...
Genişletmek için tıkla...
Ben esime guvenmiyorumki kendime guveniyorum :) zamaninda yatirimlarimi cok guzel yaptigim icin kimsenin kalkip bi laf demeye hakki yok

Ayrica Koca parasi yemek diye bise yok. Kocam bana bakmak zorunda. Dinende hukukende boyledir. Ben istersem gider calisir eve katkida bulunurum .
 
ffestinalente .!.:
Hanımefendi herkesin kendi tercihidir. Birisi evde kalıp çocuk büyütmek istedi diye bu onu ezik yapmaz. Tercihi budur ve saygı duymak gerekir. Konu sahibi herkes ona gereksiz yere müdahale ettiği için böyle düşünüyor. Neden herşeye anlam yüklüyorsunuz? Bir kadının tercihi çalışmakta olabilir, evde kalıp çocuk büyütmekte. Herkesin kendini geliştirme metodu dil öğrenmek, kurslara katılmak olmayabilir. Ben herşeyin mümkün olduğunu ve doğal olduğunu dolayısıyla 3. Şahışlara laf düşmediğini savunuyorum.

Ben neyi burada yapıyorum? Onu tam olarak anlamadım.
Genişletmek için tıkla...
Siz her şeyin çok net farkındasınız ama bize laf düşümüyormuş zaten..

30 sene öncenin kafalarını yaşatmaya çalışan, alım gücü düşmemiş, bir şeyler değişmemiş gibi davranan herkes lütfen hiçbir şeye söylenmesin. Tercihim buydu diyip elde edemedikleri için başkalarını suçlamak yerine saygı duymayı da öğrenmek lazım o zaman.

Neyse size de herkese de seçimlerinde basarilarr.
 
Kendinizi bu kadar kötü hissetmenizi neden olan had bilmez eşiniz.
Hamilelik ve sonrakiler süreçte işten çıkmanızı o kadar destekleyip sonrasında sizi hizmetçi gibi görmesi. Sizin eşinizin kazancına rağmen iyi olduğunu söylüyorsunuz, harcama yapmayı bile kendinize çok görmeniz sebep olan hep eşiniz.
Yoksa çalışıp calismamayla insan ezik olmaz. Etrafınızda da biri bir şey söylüyorsa sizin buna izin veren tavrinizdan ötürü, birde ekstra alınganlık da yapıyor olabilirsiniz, kendi olumsuz düşünceleriniz buna sebep olabilir.
Diğer yönlerden kendinizi eski gördüğünüz için çocuğunuzla onu tamamlamaya çalışıyorsunuz gibi geldi bana. Elbette çocuklarımızı düşüneceğiz ama hayat onlardan ibaret değil,olmamalı. Biraz kendinize yönelin. İş konusunda alternatif bir şeyler deneyebilirsiniz.
Psikolojik olarak iyi değil gibisiniz, bu değersizlik duygusuyla olmanız zor zaten, bu konuda yardım alıp kendinize gelin. Sizin değerinizi ne eşiniz ne de başka biri belirleyemez.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Eşimin bu durumu kafamı karıştırdı?
3 4 5
Yorumlar
99
Görüntüleme
3K
Dante
Dante
M
Boşanma süreci
Yorumlar
0
Görüntüleme
307
MercanNL
M
D
İçim sanki kapkaranlık
Yorumlar
11
Görüntüleme
598
belemir6666
B
F
İçimi tam anlamıyla dökebildiğim kimse yok
2 3
Yorumlar
51
Görüntüleme
2K
DURU_SU_3333
D
C
Şiddet
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
2K
balbazaar
balbazaar
X