Çalışmayan bir kadin olmanin ezikliği

Bu saçmalık tek Türkiye'de var sanırsam, bir insan neden kendini 'ezikler' :KK51:

Çalışmıyorum sıkılıyorum - kabul
çalışmıyorum paraya ihtiaycım var - kabul
Çalışmıyorum kendi paramı harcamayı özledim - bu da kabul

O zaman bir iş bakarsın ama öyle kendini ezik falan hissetmeye ne gerek var? Valla ben Avrupada çok sayıda hem kadın hem erkek tanıyorum, part-time çalışıyor, az saatlerde çalışıyor çünkü canı öyle çekiyor. Neden ezik olsunlar? Herkesin hayatı kendine ister çalış ister çalışma.

Ezik ne demek ayrıca, kim gelip üstünüze basıyor açıklar mısınız? bence kendi kendinize bu saçmalıkları üretiyorsunuz, genel olarak özgüvensiz bir insan olduğunuzu, kendinizi sevmemek için şimdi de bunu bahane edindiğinizi düşünüyorum:KK51:
 
Özel sektörde çok fazla ara verirseniz olumsuz kabul ediliyor, o kısmı kötü olmuş.
Niye uçlardasınız hep bir taraf feminizm diğer taraf tamamen evcimen bir anne?

Ben sizin yerinizde olsam ne pahasına olursa olsun çalışma hayatına girerim.

Eşiniz ne diyerek iğneliyor sizi.
Surekli ev isleri ile ilgili emirler veriyor ,bir şey ters gidince ne ise yararsın ki sen diyor ,yemekten tutun tüm ev düzenini eleştiriyor
 
Bu saçmalık tek Türkiye'de var sanırsam, bir insan neden kendini 'ezikler' :KK51:

Çalışmıyorum sıkılıyorum - kabul
çalışmıyorum paraya ihtiaycım var - kabul
Çalışmıyorum kendi paramı harcamayı özledim - bu da kabul

O zaman bir iş bakarsın ama öyle kendini ezik falan hissetmeye ne gerek var? Valla ben Avrupada çok sayıda hem kadın hem erkek tanıyorum, part-time çalışıyor, az saatlerde çalışıyor çünkü canı öyle çekiyor. Neden ezik olsunlar? Herkesin hayatı kendine ister çalış ister çalışma.

Ezik ne demek ayrıca, kim gelip üstünüze basıyor açıklar mısınız? bence kendi kendinize bu saçmalıkları rüetiyorsunuz, genel olarak özgüvensiz bir insan olduğunuzu, kendinizi sevmemek için şimdi de bunu bahane edindiğinizi düşünüyorum:KK51:
%100 katılıyorum size. Bu bizim gibi ülkelere özel çünkü herşeye gereksiz bir anlam yüklüyoruz. Yok ataerkilliğin bilmem nesi, erkek boyunduruğu altına girmek vs vs gibi tanımlamalar yapılıyor. Ne alakası var çözemiyorum. Kocamın parasını yemek istersem yerim, çalışıp ceo olmak istersem de onu olurum. Ne bu kadar anlam yükleniyor herşeye cidden çok boğucu. Bazı kadınlarımız var çalışmamış ama bir evlat yetiştirmiş pırlanta gibi ne yani bu kadın şimdi başarısız mı? Ya da bir kadın var hep çalışmış çocuk istememiş ve yapmamış buna hatalı diyebilir miyiz? Ama bizim ülkemizde herkes yorum şampiyonu olduğu için hepsine bir kulp.
 
Özel sektörde çok fazla ara verirseniz olumsuz kabul ediliyor, o kısmı kötü olmuş.
Niye uçlardasınız hep bir taraf feminizm diğer taraf tamamen evcimen bir anne?

Ben sizin yerinizde olsam ne pahasına olursa olsun çalışma hayatına girerim.

Eşiniz ne diyerek iğneliyor sizi.
Yazdım silindi galiba, surekli ev işleriyle ilgili eleştirilerde bulunuyor, yemekten tutun utuye kadar,beni resmen hizmetçi olarak görüyor, her şeyimi eleştiriyor. En son kavgamızda sen ne işe yararsın ki dedi cok ağırıma gitti
 
Esinizin tutumu olmasa etrafin ne dedigi onemli degil aonucta siz cocugunuz icin ayrildiniz ve fedakarlik yaptiniz bu yastada kolay degil tekrar is bulmak ama neden esiniz boyle soyluyor oda sanirim ailesinin etkisinde. Kadin calismak zorunda diye bisey yok bu yuzden kendinizi ezik hissetmeyin zaten siz calismadiginiz halde mutlusunuz sirf cevre ve es baskisi icin istiyorsunuz esinizle oturup konusun cocugunuz icin bu duruma geldignizi biliyodur simdi boyle tepki vermesi cok sacma. Hala daha ev ve cocukla ilgileniyorsunuz calissaniz yine siz ilgileniceksiniz kadin erkek gibi degilki yuku cok fazla
 
Kırıcı olacak yazacaklarım ama psikolojiniz hiç sağlıklı değil. Çocuğuna karşı bir annenin bu kadar bağımlı olması hiç doğru değil. Nerdeyse 10 yaşına gelmiştir çocuk, servise bile vermeye kıyamıyorum nedir. İyi annelik bu değil maalesef. Siz bu çocuğu şekilde böyle kalın pamuklara sararak yetiştirince ne olacak sanıyorsunuz?

2017'deki konunuzu okudum, çocuk 1.5-2 yaşına gelene kadar eşinizle aynı odada yatamamışsınız. O zaman 2 yaşında işe başlayacağınızı yazmışsınız. Aradan 6 yıl geçmiş aynı yerdesiniz.

Sizin hayatınız çocuk ve ev odaklı olmuş. 10 sene boyunca hiç kendinizi geliştirecek şeyler yapmamışsınız. Kendinize yatırım yapmamışsınız. İlla özel sektöre dönmenize gerek yok, kreş bile açabilirdiniz, ikinci bir üniversite okuyabilirdiniz. Zaten çocuk çoğu zamanını okulda, kursta geçiriyor. Bu süreçte siz bir şeyler yapabilirdiniz. hani 5 yıl tamam diyelim geri kalan 5 yıl maalesef doğru değerlendirilmemiş.

Eşinizin sizin çalışmanızı, iş hayatınıza girmenizi beklemesi normal. İnsanlar değişirler, fikirleri, ilişkilerinden beklentileri değişir. Sizin aranızda "çocuk büyüyünce işe geri dönerim" muhabbeti geçmiş. Kocanızda şeker, fıtık her şey var, öyle zengin değil orta halli bir aileymişsiniz. Bu şartlarda evde oturmanıza şaşırdım, ya kocanız işinden olsa ya da adama bir şey olsa nasıl geçineceksiniz?

Birde şöyle bir şey var, evde oturan sadece çocuğa ev işine odaklanan kadın köreliyor, yerinde kalıyor. Çalışan kadın sabah kalkıyor, kendine odaklı üstünü temiz, düzgün giyinip çıkıyor işine, dışarıda ne olup ne bitiyor görüyor, akşam eşiyle iyi kötü anlatacak yeni şeyleri oluyor.

Durumunuz vahim vallahi, ama cocuga bagimlilik acisindan. Bu durum icin de cocuga ve sonra onun hayatina girecek olanlara üzüldüm. Bu bagimlilikla cok buyuk sorunlar yasayacaksiniz ileride..

Eşiniz size gazi vermis isi biraktirmis simdi de calis mi diyor?
benim de konuyu okuyunca kendine bağımlı oğullar yetiştiren kayınvalideler ve gelinlerinin çektiği çileler geldi
 
Herkes çocuğunu çok seviyor, herkes çocuğuna bağlı. Siz çocuğunuza bağımlı olmuşsunuz. Birey olmaktan çıkmış yaşantınız. Ben destek almanız gerektiğini düşünüyorum açıkçası. Kafanız çok karışık. Kendinizi çocukla kandırıyor gibi geldiniz bana.

ÇocuklarımıZ bize emanet bireyler, bize ait değiller. Onlara eşlik ettiğimizin bilincinde anne, babalık yapmalıyız. Siz işe gittiğiniz için çocuğunuz daha başarısız olmaz. Anne olunca kadın, insan olma sıfatlarımızı bir kenara koymamalıyız. Her şey dengeli güzel.
 
Yarıya kadar okudum. Hamile kal çocuğuna bak diyenlere inanmayacaksın eşin bile olsa.
Hani bir zamanlar herkesin diline pelesenk olan o cümle Kariyer de yapacaksın çocuk da.
Milletin ne dediğine takılma diyecektim fakat eşim bile diyor yazmışsın bu hayatta kime güveneceğiz diye bir sorguladım.
Ah çok haklısınız, kendi geldiğim duruma ınanamiyorum herseyden nefret ediyorum çok mutsuzum çok
 
Çalışmadığım için hor görüşüyorum demagojisi yapıyorsunuz ama siz de çalışırsam oğlum öksüz gibi kalır diye çalışan kadınların anneliğinin yetersiz olduğunu ima ediyorsunuz. Ne kadar çirkin bu düşünceniz. Ayrıca eşinizin sizi çalıştırmaya yönlendirmesinin tek sebebi para olmayabilir. Şu yazdıklarınızdan bile ben çocuğunuzla aşırı bağımlılık geliştirdiğinizi düşündüm. Bir kadın bir birey olarak kendinizi görmediğinizi hissettim. İyi şeyler değil bunlar
 
Olan olmus artik kariyer sekteye ugramis. Bu saatten sonra kariyer yapsaydin demenin anlami yok, yasiniza uygun 0'dan baslayabileceginiz islere yonelin, pes etmeyin. Kocaniza gelince, kendi baksaymis cocuga oyleyse.Hepsinden once kocanin tutumu beni rahatsiz etti. Neredeyse besleme pozisyonuna sokmus eşini, calis sana mi bakacagim diyor. 45 yas bana gore ileri bir yas degil ama sistem ortada. Tecrübe istiyorlar
 
Yazdım silindi galiba, surekli ev işleriyle ilgili eleştirilerde bulunuyor, yemekten tutun utuye kadar,beni resmen hizmetçi olarak görüyor, her şeyimi eleştiriyor. En son kavgamızda sen ne işe yararsın ki dedi cok ağırıma gitti
Siz kendinizi ‘ezik’ gördüğünüz için temelde onun da böyle konuşması çok normal.
 
Herkes çocuğunu çok seviyor, herkes çocuğuna bağlı. Siz çocuğunuza bağımlı olmuşsunuz. Birey olmaktan çıkmış yaşantınız. Ben destek almanız gerektiğini düşünüyorum açıkçası. Kafanız çok karışık. Kendinizi çocukla kandırıyor gibi geldiniz bana.

ÇocuklarımıZ bize emanet bireyler, bize ait değiller. Onlara eşlik ettiğimizin bilincinde anne, babalık yapmalıyız. Siz işe gittiğiniz için çocuğunuz daha başarısız olmaz. Anne olunca kadın, insan olma sıfatlarımızı bir kenara koymamalıyız. Her şey dengeli güzel.
Cocuga bağımlı kisilik oldum sagliksiz olduğunu kabul ediyorum, bireysel hayatımı o kadar özledim ki...sorunun çözümü kendim için yaşasam ben mutlu olsam cocuguma da mutluluk veren bir anne olurum..ama olamıyorum, neşeli, rahat annelere çok 8zeniuorim ben hep paniktim hep çocuğumu hamilelik dahil kaybetme korkusuyla yaşadım, zor hamilelik ve nazlı bir bebekti yemek yemesi ,yürümesi her şeyi zor oldu benim tedirginliğim cocuga gecti
 
Olan olmus artik kariyer sekteye ugramis. Bu saatten sonra kariyer yapsaydin demenin anlami yok, yasiniza uygun 0'dan baslayabileceginiz islere yonelin, pes etmeyin. Kocaniza gelince, kendi baksaymis cocuga oyleyse.Hepsinden once kocanin tutumu beni rahatsiz etti. Neredeyse besleme pozisyonuna sokmus eşini, calis sana mi bakacagim diyor. 45 yas bana gore ileri bir yas degil ama sistem ortada. Tecrübe istiyorlar
İnanın ağlayarak okuyorum suan cevapları, evet besleme pozisyonuna soktu ,kimseye gururumdan söyleyemediklerimi sizle paylaştım.ozel sektörden de nefret ediyorum çalışırken ilk girdiğimde cocuk düşünmuyorsunuz di mi önümüzdeki 5 yıl dediler evet dedim girebilmek için.sonra stresten vocugum olmayınca tedavi sorası mobinge uğradım insanca çalışma kosulum yoktu
 
ne işe yararsın sen demiş. midem bulandı bu sözden. siz onun hayat arkadaşısınız. bir işe yaramak zorunda değilsiniz. arkadaşlarla ne yapılır? gezilir, sohbet edilir, mutlu olunur, dert paylaşılır. ama hizmetçi gibi kullanılmaz. eşinizin bakış açısı çok kötü
Zaten inanın cocugum olmasa 1 sn beklemem hemen boşanırim, nefret ettim bencilliginden. Calismadigim için cocugum ilk olduğunda annem basta destek icin geldi birkaç ay ve oğlum kolikti hep ağlıyordu, ben annemle yatak odasında bebeğe bakarken oğlum sesi duymamak için kulaklığıni takip obur odada film izleyip keyif catardi hiç unutmam ...sonra da oğlumun sorumlulugu full bende oldu o hiç dahil olmadi.
 
2013'teki konunuzda da iş hayatınızda kötü hissettiğinizden bahsetmişsiniz. Toplantılarda yeteri kadar özgüvenli olmadığınızı, pasif kaldığınızı, psikiyatrinin ilaç yazdığını, olası hamilelik için ilaçları bıraktığınızı yazmışsınız.

Bunca sene iş yerinde çalışmaktan kaçmanızın nedeni çocuktan ziyade endişeleriniz ve korkunuz olabilir. Ama böyle olmaz. Gerekirse yeniden üniversite okuyun. Eczscılık olur, bankacılık olur böyle insanlarla çok iç içe olmayacağınız bir iş olsun.
Evet iş yerimde sorunlar yaşıyordum ,bilinçaltımda yine o zorlukları yaşamak istemiyor olusumda var mutlaka
 
X