Ben de o kadar istiyorumki kendim bakayim her anına şahit olayim ama hayat malum herşeyin fiyati 2 katina cikti. Çocugumun ihtiyaclarini karsilayamiyorum. Mecbur olunca yapacak birsey kalmiyor. Yoksa her anne evladina kendi baksin ister. Ama hayat şartlari.. Aylik bebek bezi masrafı 60 lira civari, mamasi 90 lira, hadi islak mendili saymayalim. Aklima gelmeyen baska masraflar.. bunlarin parasi bile ciksa elhamdülillah deyip şükredecegim.siz çalışmaya başlayınca, çocuğunuz dahada hırçın olacak..ayrıca 10 ay çok erken...illada çalışcam diyorsanız bu iş çok iyi...tam zamanlı çalışmayı en az 3 yaşından sonra yapın...şu an çocuğun anne sevgisine çok ihtiyacı var...ilerde paranız olur ama, çocuğun bu günleri geri gelmez..çocğu anneye çock bakmak zor geldiği için işe kaçmayı tercih ediyor...
Annem yaşlı degil 49 yasinda. Ben de istemiyorum ama annem cok istiyor bakmak. Belki calisabilmem icin zor oldugunu bilse de bana belli etmiyor bilemiyorum. Eger full time is bulursam tabiki annem bakmayacak o zmn bakici tutacagim en fazla 750 gibi bi rakama anlasirsam eger. Ben de asgari ucret alsam yeter. Bakici parasi az gelirse yarim gun annem kalan saatleri bakici bakacak. Yani bunu düsünebildim aklima baska çözüm yolu gelmiyorOğlunu anlattın ,böyle yaramaz ,böyle hiper aktif ,şöyle meraklı ,böyle kendine bazen zarar verebiliyor ...
Peki sen yaşlı annene güvenip nasıl bırakacaksın çocuğu?
Ayrıca akabinde .''Çok yoruluyorum ,bazen evimin işini yapamıyorum,15 dk dinlenemiyorum.diyorsun.
Sen daha evi çocuğu yetiştirip kendine vakit ayıramıyorsun .
Nasıl çalışacaksın merak ettim doğrusu ?
Sen şimdiden 2,5 saatlik bir çalışma temposunun sorusunu soruyorsun dayanabilir miyim diye.
Full time iş bulup ne yapacaksın canım ?
Annem yaşlı degil 49 yasinda. Ben de istemiyorum ama annem cok istiyor bakmak. Belki calisabilmem icin zor oldugunu bilse de bana belli etmiyor bilemiyorum. Eger full time is bulursam tabiki annem bakmayacak o zmn bakici tutacagim en fazla 750 gibi bi rakama anlasirsam eger. Ben de asgari ucret alsam yeter. Bakici parasi az gelirse yarim gun annem kalan saatleri bakici bakacak. Yani bunu düsünebildim aklima baska çözüm yolu gelmiyor
ne kadar güzel söylemişsiniz annem gocunmaz ama ben bırakmak istemiyorum çünkü oda zor yetişiyor işlerine diye. Herkes böyle düşünmüyor ve ailelere bakmak zorundaymış gibi muamele yapılıyor.Şöyle bir derdim var hanimlar, dert demeyelim gerçi biraz akil danismaya ihtiyacim var. Meslek sahibi olmayan bi ev hanimiyim ve çalismak istiyorum ne iş oldugu hic farketmez ama tabi ilgilenmem gereken 10 aylik bi bebegim ve evim oldugu icin saatleri de biraz önemli cok yormayan eve de vaktimin kalabileceği bir iş. Şöyle söyleyeyim annem bana çok yakın oturuyor yürüyerek 5 dk bile sürmüyor. Bi iş buldum 9.30dan 12ye kadar. Part time'ın da part time'ı. Bi kurs için öğle yemegi yapacagim sadece. E saati bu kadar az olunca maaşı da çok az 600 lira. Ama uzun zamandir evime yakin iş bulamadigim icin bu firsati kaçirmayayim diyorum. En azindan bu işte calisirken bi yandan da yine iş ararim. Sorunum şu ki bebegimin uyku düzeni o kadar kötü ki ve şuan diş cikarma zamani bazen sabah 7de uyuyor bazen 5te. Bazen de cok güzel uyuyor 10da yatip 3te memeye kalkip tekrar yatip 9da uyaniyor. Yani bi gün öyle bi gün böyle ama cogu zaman uyumuyor ve cok huysuz cok hiperaktif hareketli merakli. Uykusu böyle düzensizken ben işe gidebilecek takati bulabilir miyim kendimde? Beni çok yoruyor Allah hastaligini göstermesin Rabbim acisini göstermesin inşallah yakınılacak bir durum degil biliyorum ama inanin ev işine ayiracak 15 dakika vaktim bile kalmiyor cogu zaman sürekli elimin altinda sürekli onla ilgilenmem gerekiyor hareketli oldugu icin kendine zarar verebiliyor ortaligi karistirirken. Ve yalniz kalinca agliyor onla ilgileneyim istiyor. Ev işi yemek bulasik camasir ütü bebekle beraber cok zor cogu zaman yapamiyorum ev aliyor basini gidiyor sonra. Bazen yarim günlügüne oglumu anneme birakip bi anda bütün temizlige yükleniyorum ve beni mahfediyor bu durum. Bi kere de hepsini yapiyorum mecbur hergun parca parca yapamayacak kadar hiperaktif oglum. Annem sagolsun hergün birakayim ona yada yardima gelsin o bebege baksin ben isimi yapayim hiç gocunmaz ama ben bu durumu kullanmak istemiyorum annem de kendi evine zor yetisiyor cünkü cok mecbur kalmadikca birakmiyorum ve oglumla kendim ilgilenmek istiyorum her zorluguyla. Sizce ben bu işe girsem bu paraya deger mi? Sabah 9da cikip anneme biraksam zaten 2.5 saatcik yada annem bana gelse bazen baksa. Yoksa bu paraya degmez iyi bir iş bulana kadar calismasam mı? Kafam çok karisik paraya da ihtiyacimiz var ve evime yakin iş bulamiyorum gercekten. Siz benim yerimde olsaydiniz ne yapardiniz hanimlar. Okuyup fikir verenlere simdiden tesekkür ederim.
takdir ettim sizi.ben de boyle biri olmak istiyorum ama yorgunlugumu yenemiyorumSabah 7de kalkıp hazırlanıyorum, çocuklarımı uyandırıp üstlerini başlarını giydiriyorum (çşleri, yüzleri, dur çocuğum durmaz, giy çocuğum giymez)
Alelacele evden çıkıp annanesine bırakıyorum.
Ordan 1.5 saat yol çekip işe gidiyorum (genelde geç kalıyorum)
Akşama kadar çalışıp 6da mesaimi bitiriyorum, 1,5 saat yol çekiyorum.
Annaneden çocukları alıp eve geçiyorum, üstümü çıkarıp mutfağa giriyorum (annanede yemek yemiyorlar)
Yemeklerini yediriyoum (ben hala açım) mutfağı toparlarken bi kaç parça atıyorum ağzıma.
Bulaşıkları hallediyorum, onlar ayağımın altında dolanırken ben evi toparlıyorum, varsa çamaşır ütü onları yapıyorum parça parça, biraz oyun oynuyoruz sonra banyoya girip tek tek onları yıkıyorum, üstlerini giydirip yataklarına yatırıyorum.
Sütlerini içerken masal okuyorum, biraz da yataklarında oyun oynuyoruz.
Onlar uykuya dalana kadar ben oyuncaklarını topluyorum, döktüklerini siliyorum, eşyalarını düzenliyorum.
Saat 10,30-11,00 gibi dalmış oluyorlar, girip bi duş alıyorum, biraz yemek atıştırıp ertesi günün işine biraz göz gezdiriyorum, çoğu zaman çalışırken koltuğun tepesinde, çalışma masasında uyuyakalıyorum.
Rutin günüm,
Temizlikten, yemek yapmaktan falan bahsetmedim bile.
Ne hayatlar var gör ki; günde 2,5 saat çalışmak hayatını ne kadar olumsuz etkiler sen karar ver.
Hepimizin çocuğu kendine hiperaktif, hepimizin çocuğu dağıtıyor, hepimizin çocuğu hareketli ve meraklı.
İnsan bazen kararlar alırken dönüp kendi hayatına baktığında daha minimal görebilmeli diye düşünüyorum.
Hakkınızda hayırlısı olsun.