Düşünememiş olabilir.herkes bu şekilde anlaşılacağını bilecek kadar hassas değil.hassas olsa zaten bu şekilde düşünmez baştan.
Düşünememiş olabilir.herkes bu şekilde anlaşılacağını bilecek kadar hassas değil.hassas olsa zaten bu şekilde düşünmez baştan.Konu polemik için açılmış, konu gerçek olsa ve konu sahibi kendini haklı görse konuyu bu şekilde açmaz.
En azından anneliğin babalıkla bir olmadığını anladım. Gazını çıkarırken sırtına yaptığı pıtpıtın ritminden bile memnun kalamıyorum. Sürekli göğsümde olsun istiyorum, biliyorum o da öyle istiyor… Sadece ben burnunu açarken ağlamıyor mesela. O narinliği evladıma tek benim verebildiğime inanıyorum. Daha 81 günde bu duyguları taşıyorum. Zaman geçtikçe daha da bağlanacağız bilmiyorum ya cidden bu konuda aynen sizin gibi düşünüyorum ben, evden çalışıyorken bile öyle zor ki. Şu an iş yetiştiriyorum mesela bebiş eşimin kucağında ve p berbat duygu yakamda resmen
Millet çocuğunu kendi büyütmek ister ama maddi şartlardan dolayi tüm gün uzak kalır, sizde iş uğruna başkasının bakmasini istiyorsunuz. Gerçekten şansın kimlere gulecegi belli olmuyor.Arkadaşlar selamlar herkese.
Aranıza yeni katıldım. Bu konuyu araştırırken buraya rastladım çok kafama taktığım içinde üye olup yazmak istedim.
5 yıllık evliyim, 7 aylık bir oğlum var. 3 yıl boyunca çalışan birisi olarak, hamileliğimin son anına kadar çalıştım. Şimdi işe tekrar geri başlamam gerekiyor fakat eşim bunu sorun ediyor. Çocuk henüz çok küçük, onu senin büyütmeni, en azından 1,5 - 2 yaşına gelene kadar annesiyle büyümesini istiyorum diyor. Bende çalışmak istediğimi ve çocuğa belirli aralıklarla anneannesi ve babaannesi baksın diyorum.
Her ikisi de bize ortalama 300 KM uzaklıkta yaşıyor. Farklı şehirlerde yani.
Anneanne ve babaanne biraz yaşlı. Babaanne biraz daha yaşlı ve bazı sağlık sorunları var. Yani eşim annesinin çocuğa çok iyi bir şekilde bakamayabileceğini, rahatsızlığının buna engel olacağını söylüyor. Aslında rahatsızlığı var evet bunu bende biliyorum ama bende ayak diretiyorum. İdare edecekler yapacak birşey yok diyorum.
Eşim ise hem çocuğun küçük olması hem annesinin bu durumu nedeniyle buna karşı çıkıyor. Eşim Yazılım mühendisi. Maddi durumumuz çok şükür gayet iyi. Yani kendi evimiz, kendi arabamız, kendime ait arabam dahi var. Yani çalışmak isteme sebebim maddi meseleler değil. Ama istiyorum işte.
Eşim de çalıştığın yerde asgari ücret alıyorsun, sırf asgari ücret için çocuğunu mahsun bırakıyorsun, oradan alacağın parayı aylık ben vereyim, çocuğa bak diyor. Ben bunu istemiyorum.
Çocuğumu bakıcıya da vermek istemiyorum. Bencillik mi yapıyorum? Kendi iş hayatım için gerçekten bencil mi davranıyorum?
Bu konular yüzünden 10 gündür falan eşimle aramız limoni. Bana soğuk davranıyor hissediyorum. Sorduğumda çocuğu düşünüyorum ve senin yüzünden işimden istifa edip, evden çalışmayı düşünüyorum diyor.
Ben yanlış mı yapıyorum acaba
Bunun şansla alakası nedir? Evet maddi olarak değil psikolojik olarak çalışmak istiyorum.Millet çocuğunu kendi büyütmek ister ama maddi şartlardan dolayi tüm gün uzak kalır, sizde iş uğruna başkasının bakmasini istiyorsunuz. Gerçekten şansın kimlere gulecegi belli olmuyor.
Tabi ki çalışın ama en azından krese gidene kadar izin verin. Milletin kayınvalidesi sen çalış ben bakarım diyor malesef şartlardan dolayı, sizin böyle bı şansınız varken ve zaten daha sonra çalış diyen bı eşiniz varken şu anda bunları düşünmeniz saçma. Sanstan kastım maddi durumlarBunun şansla alakası nedir? Evet maddi olarak değil psikolojik olarak çalışmak istiyorum.
Boşuna mı okudum ben 4 yıl boyunca? yani hem ailem de bunu istiyor. ne var bunda?
Annesini düşünmesi neden sizi rahatsız ediyor ki? Tabi onu da düşünecek, yaşlı bir kadına emanet edilecek çocukta sizin aklınız kalmayacak mı mesela? Ben de çalışıyorum 4 yıldır çocuk yapmadım, yapamıyorum çünkü bakıcı için güzel bir birikim yapmak gerekiyor. Aileler uzakta zaten illa ki gelirler ama düzenli bakımı onlardan bekleyemem. Siz de bekleyemezsiniz. Eşiniz çok haklı. O daha fazla para kazandığına göre ya işi bırakan siz olacaksınız ya da paranızı bakıcıya vereceksiniz ki hem bebek hem sizin için en mantıklısı bu. Kimse size evde oturun diyemez ama bakıcı tutmak zorundasınız. Ne anne olarak kv bebeğe baksın isterim ne de kv olsam torun bakmak isterim açıkcası.Teşekkür ederim herkese yorumları için.
Eşimin en büyük sıkıntısı çocuk küçük olduğu için ona kıyamıyor. Yani sürekli aklıma o geliyor o masum bakışı geliyor diyor. Ben çocuğu bahane ettiğini aslında annesini düşündüğünü düşünüyorum o yüzden çalışmamı istemediğini düşünüyorum. Bu mesele yüzünden ben ondan soğuyorum sanırım o da benden soğuyor
Ha adam yaşlı anasını düşünmesin yani? Bizler bile düşünüyoruz o kadıncağızı. Acımasız bulduğunuz bütün yorumları sonuna kadar hak ediyorsunuz gerçekten.Teşekkür ederim herkese yorumları için.
Eşimin en büyük sıkıntısı çocuk küçük olduğu için ona kıyamıyor. Yani sürekli aklıma o geliyor o masum bakışı geliyor diyor. Ben çocuğu bahane ettiğini aslında annesini düşündüğünü düşünüyorum o yüzden çalışmamı istemediğini düşünüyorum. Bu mesele yüzünden ben ondan soğuyorum sanırım o da benden soğuyor
Sizin gibi bir insanla yaşıyor olmak ne zor olmalı, Allah eşinize sabır versin.Ya eşim aslında bakıcıya da karşı. Çünkü eşimin şuan tek düşündüğü, çocuğa 1-1.5 yaşına kadar benim bakmam. Çünkü çok küçük olduğunu, anne baba ikisinden birisinin illaki yanında olması gerektiğini, mutlaka birisinin sevgisini ilgisini sürekli hissetmesini istiyor.
Ben çocuğa anneanne ya da babaanne bakmalı dediğimde ise, kimsenin hayatına ipotek koyamayız. Herkes kendine zor bakıyor bir de zorla çocuk mu baktırcaz diyor. O zaman bakıcı bulalım bir tane, o baksın diyor.
Bende bakıcıya karşıyım. Eşim çocuğa fazla düşkün. Eminim ki bakıcı arama sürecimiz ciddi sancılı olur. E bir de neticede bakıcı gelecek. Yani işin doğrusu biraz da eşimi kıskanıyorum bu durumda işte
Bunun şansla alakası nedir? Evet maddi olarak değil psikolojik olarak çalışmak istiyorum.
Boşuna mı okudum ben 4 yıl boyunca? yani hem ailem de bunu istiyor. ne var bunda
E aileniz baksın o zaman. Postalayın çocuğu ailenize rahat rahat çalışın işte.Bunun şansla alakası nedir? Evet maddi olarak değil psikolojik olarak çalışmak istiyorum.
Boşuna mı okudum ben 4 yıl boyunca? yani hem ailem de bunu istiyor. ne var bunda?
Siz çocuğa anneanne babaanne bakmalı dediğiniz için rahatça söylüyorum ki çocuğa annesi bakmalı. Aksi düşünülemez bile. Çocuk 3 yaşına filan geldiğinde baba da bakabilir ama ek gıdaya yeni geçmiş bir bebeğe annesi bakabilir en iyi.Ya eşim aslında bakıcıya da karşı. Çünkü eşimin şuan tek düşündüğü, çocuğa 1-1.5 yaşına kadar benim bakmam. Çünkü çok küçük olduğunu, anne baba ikisinden birisinin illaki yanında olması gerektiğini, mutlaka birisinin sevgisini ilgisini sürekli hissetmesini istiyor.
Ben çocuğa anneanne ya da babaanne bakmalı dediğimde ise, kimsenin hayatına ipotek koyamayız. Herkes kendine zor bakıyor bir de zorla çocuk mu baktırcaz diyor. O zaman bakıcı bulalım bir tane, o baksın diyor.
Bende bakıcıya karşıyım. Eşim çocuğa fazla düşkün. Eminim ki bakıcı arama sürecimiz ciddi sancılı olur. E bir de neticede bakıcı gelecek. Yani işin doğrusu biraz da eşimi kıskanıyorum bu durumda işte
Bencede aileniz istiyorsa o zaman anneniz gelsin baksın. Kayınvalidenizi düşünmeyin bileSiz çocuğa anneanne babaanne bakmalı dediğiniz için rahatça söylüyorum ki çocuğa annesi bakmalı. Aksi düşünülemez bile. Çocuk 3 yaşına filan geldiğinde baba da bakabilir ama ek gıdaya yeni geçmiş bir bebeğe annesi bakabilir en iyi.
Bakıcıdan eşinizi kıskanıyorsanız siz bakacaksınız. Zaten 2 yaşında filan kreşe verirsiniz artık idare edilir. 17 ay daha evde oturup bakmanız en doğrusu.
Bir de şunu söylemek istedim evde oturamam ailem istemez, eşimin işini bırakmasını ailem istemez demeniz çok yanlış. Evli olan sizsiniz, aileniz fikrini söyler ama sanki onlardan korkunuzdan çalışmak istiyorsunuz. Aileniz mi yönetiyor sizin evinizi siz mi? Artık aile olan siz ve bebeğinizsiniz, eşinizle alın kararlarınızı. Eşim bana ailem böyle istemez vs dese inanılmaz sinir olurdum. Ki siz de eşinizin yaşlı annesini düşünmesine sinir olup böyle bir konuda ailenizin düşüncesiyle hareket ediyorsunuz.
Eşinizin haklılığı halis mi sgkkgfv yahu sabredin bi 1 1.5 sene nolmuş ya? Ne meraklıymışsın çocuğu birilerine satmayaYa eşim aslında bakıcıya da karşı. Çünkü eşimin şuan tek düşündüğü, çocuğa 1-1.5 yaşına kadar benim bakmam. Çünkü çok küçük olduğunu, anne baba ikisinden birisinin illaki yanında olması gerektiğini, mutlaka birisinin sevgisini ilgisini sürekli hissetmesini istiyor.
Ben çocuğa anneanne ya da babaanne bakmalı dediğimde ise, kimsenin hayatına ipotek koyamayız. Herkes kendine zor bakıyor bir de zorla çocuk mu baktırcaz diyor. O zaman bakıcı bulalım bir tane, o baksın diyor.
Bende bakıcıya karşıyım. Eşim çocuğa fazla düşkün. Eminim ki bakıcı arama sürecimiz ciddi sancılı olur. E bir de neticede bakıcı gelecek. Yani işin doğrusu biraz da eşimi kıskanıyorum bu durumda işte