Çalışma Sorunsalı :(

Ya eşim aslında bakıcıya da karşı. Çünkü eşimin şuan tek düşündüğü, çocuğa 1-1.5 yaşına kadar benim bakmam. Çünkü çok küçük olduğunu, anne baba ikisinden birisinin illaki yanında olması gerektiğini, mutlaka birisinin sevgisini ilgisini sürekli hissetmesini istiyor.

Ben çocuğa anneanne ya da babaanne bakmalı dediğimde ise, kimsenin hayatına ipotek koyamayız. Herkes kendine zor bakıyor bir de zorla çocuk mu baktırcaz diyor. O zaman bakıcı bulalım bir tane, o baksın diyor.

Bende bakıcıya karşıyım. Eşim çocuğa fazla düşkün. Eminim ki bakıcı arama sürecimiz ciddi sancılı olur. E bir de neticede bakıcı gelecek. Yani işin doğrusu biraz da eşimi kıskanıyorum bu durumda işte
Konu sahibi, annelik bana göre değilmiş diyin rahatlayin bence, çoğu anne 7 aylık bebeği varken iş iş diye tutturmuyordur. Mecburiyet olur, kariyer olur, maddi sebepler olur tamam ama. Şartlar uygunken asgari ücretli iş için bu kadar ısrarın tek açıklamasi anneliğin size göre olmaması bence. Ömür boyu ev de kal çocuk bak denilmiş gibi tepki veriyorsunuz. Alt tarafı çocuk 2 yaşına gelene kadar, zaten 6 ayı bitmiş. Sosyalleşmekse mesele, kurslara gidin, spora gidin
Bakıcı gelmesin kocamı kıskanırım diye yaşlı başlı insanları 300 km'den getirmek istemek, bu konuda ayak diremek ayri bir olay zaten .
Çok bencil ve simariksiniz
 
Çalışmak istemekte haklısınız bence. Herkes ay nasıl koyarsın. Küçücük bebek , acımıyor musun filan diye saydırmış da arkadaşlar herkesin anneliğine kimse karışamaz. Bu anne evde durup da bunalacaksa mutsuz olacaksa çocuğuna da bir faydası yok.
Amaaaa şu noktada da aşırı haksızsınız konu sahibi. Anane babaanne gelsin baksın, yapacak bir şey yok idare etsinler neyin kafası allah aşkına?
Çalışmak istiyorsanız yolu belli: bakıcı veya kreş. Ve evet bu kadar küçük bebekleri alan kreşler de var.
Çocuğunuzun nasıl ve kim tarafından bakılacağı tamamen sizin ve eşinizin sorumluluğunda olan bir konu.
Maddi sorunumuz yok demişsiniz. Ben olsam eve haftada en az 3-4 gün birini çağırırıdım. Ne temizlik ne yemekle uğraşıp, bebeğime bakar kalan vakitleri de kendime ayırırdım. Ara ara çocuğumu eve gelen hanıma bırakır dışarı falan çıkardım. Belli bir zamandan sonra da işe başlar bakıcı ile hayatıma devam ederdim.
 
Ben de çocuk bakmaktansa iş hayatından daha mutlu olacak biriyim ama hem bakıcıya vermiyim hem de benim yaptığım çocuğa başkası bakmalı zihniyetine anlam veremedim.
Bu arada maddi sorunum yoksa önce çocuğum der ve ona kreş yaşına kadar evde bakmak zorunda hissederim ki bi bebeğin ihtiyacı budur
 
Herkes doğurduğuna bakmalı, mali veya psikolojik olarak bakacak durumda değilse de doğurmamalı. Eşiniz çok ama çok haklı. Azami kreşlik olana dek bence doğrusu budur.
 
İşte herkes burada da farklı fikirler söylemiş. Yani benim de muallakta kalmam normal değil mi?

Evet maddi durumumuz çok şükür iyi ama ben nereye kadar çocuk bakabilirim ki? Okuduğum okula ihanet etmiş gibi hissediyorum kendimi. Evde oturmak için mi okudun sen diyorum. Bazı arkadaşlar bunu anlamak istemiyor.

Yani eşime kalsa, altında araba var canın sıkılıyorsa, bin istediğin yere git diyor. Akşam ben işten gelene kadar kafana göre gez ama çocuk yanında olsun diyor, çocuktan sevgini mahrum etme diyor. Ama bu bana embesillik gibi geliyor.



Asistan olarak çalışıyorum. Maalesef yarı zamanlı imkanı yok.
Çocuğu eşiniz istedi diye mi yaptınız? Bana pek anne olmak istememiş gibi geldiniz.
 
Bunun şansla alakası nedir? Evet maddi olarak değil psikolojik olarak çalışmak istiyorum.
Boşuna mı okudum ben 4 yıl boyunca? yani hem ailem de bunu istiyor. ne var bunda?
Off doğurmasaydın o zaman ya ne kadar sinir bozucusun sanki o çocuğu zorla senin eline verdiler bak diye allah aşkına akıl var mantık var asgari ücret alacağın bir işte çalışacağına hiç çalışma ya maddi durum kötü olsa anlarım sırf senin psikolojin iyi olucak diye el kadar çocuğu yaşlı hasta insanlara emanet etmek nasıl bir vicdansızlık.
 
İşte herkes burada da farklı fikirler söylemiş. Yani benim de muallakta kalmam normal değil mi?

Evet maddi durumumuz çok şükür iyi ama ben nereye kadar çocuk bakabilirim ki? Okuduğum okula ihanet etmiş gibi hissediyorum kendimi. Evde oturmak için mi okudun sen diyorum. Bazı arkadaşlar bunu anlamak istemiyor.

Yani eşime kalsa, altında araba var canın sıkılıyorsa, bin istediğin yere git diyor. Akşam ben işten gelene kadar kafana göre gez ama çocuk yanında olsun diyor, çocuktan sevgini mahrum etme diyor. Ama bu bana embesillik gibi geliyor.



Asistan olarak çalışıyorum. Maalesef yarı zamanlı imkanı yok.
Asistan derken akademik olarak asistan mi yoksa yönetici asistanlığı mi? Akademik olarak asistan ise bakıcı tutup okumalar yaparak, belki akademik bir dergiye yazı yazarak vs korelmeden bir buçuk sene gecirebilirsiniz. Yönetici asistanı iseniz dört sene okuduğun okula ihanet edecek bir meslek değil, alt tarafı asgari ücretle yönetici asistanlığı yapıyorsunuz. Güzelce çalışırsaniz yönetici olmayaacksiniz,yine asistan olacaksiniz. O işi kaybetseniz bir buçuk sene sonra başka bir firmada pekala aynı ise aynı maasla başlayabilirsiniz .
Bence hiç sağlıklı dusunemiyorsunuz
 
Her zaman çalışabilirsin ama çocuğunun bu aylarına bir daha şahit olamayacaksin bu değerli zamanları beraber geçirebilecek imkanın varmış degerlendir bence.
 
İşte herkes burada da farklı fikirler söylemiş. Yani benim de muallakta kalmam normal değil mi?

Evet maddi durumumuz çok şükür iyi ama ben nereye kadar çocuk bakabilirim ki? Okuduğum okula ihanet etmiş gibi hissediyorum kendimi. Evde oturmak için mi okudun sen diyorum. Bazı arkadaşlar bunu anlamak istemiyor.

Yani eşime kalsa, altında araba var canın sıkılıyorsa, bin istediğin yere git diyor. Akşam ben işten gelene kadar kafana göre gez ama çocuk yanında olsun diyor, çocuktan sevgini mahrum etme diyor. Ama bu bana embesillik gibi geliyor.



Asistan olarak çalışıyorum. Maalesef yarı zamanlı imkanı yok.
Bak kaybol git burdan valla yırtarım seni yazdıklarına bak ya

Cidden polemik olsun diye açılmış konu
İlla birilerini banlatıcam diyorsun

Ya sabır ya selamet
 
İşte herkes burada da farklı fikirler söylemiş. Yani benim de muallakta kalmam normal değil mi?

Evet maddi durumumuz çok şükür iyi ama ben nereye kadar çocuk bakabilirim ki? Okuduğum okula ihanet etmiş gibi hissediyorum kendimi. Evde oturmak için mi okudun sen diyorum. Bazı arkadaşlar bunu anlamak istemiyor.

Yani eşime kalsa, altında araba var canın sıkılıyorsa, bin istediğin yere git diyor. Akşam ben işten gelene kadar kafana göre gez ama çocuk yanında olsun diyor, çocuktan sevgini mahrum etme diyor. Ama bu bana embesillik gibi geliyor.



Asistan olarak çalışıyorum. Maalesef yarı zamanlı imkanı yok.
Çocuk 1 buçuk 2 yaşına gelene kadar onunla ilgilenmek, çalışmamak neden embesillik olsun?
Gören de vazgecilmeyecek bir mesleğiniz var sanır. Tek üniversite okuyan kadın da siz değilsiniz. Kuzenim doktor bir yıldan fazla doğum izni kullandı. Hiç böyle o kadar yıl okudum doktor oldum böyle evde durayım havalarına girmedi.

Her şeye rağmen yine isterseniz çalışırsınız ama yaşlı başlı insanların hayatına müdahale etmeye hak görerek değil.
 
Son düzenleme:
Çocuk sahibi olmaya karar vermeden önce bunları hiç düşünmediniz mi? Eşinizle hiç oturup konuşmadınız mı?

Erken çocukluk uzmanıyım.
Mümkünse en az iki yıl annenin bebeğine kendisinin bakım, ilgi ve sevgi vermesini
gelişim açısından önemli buluyorum.
Kendim de oğlum doğduğunda üç yıl mesleğime ara verdim.
İkinci bir arayı vermek istemediğim, çalışınca daha mutlu olduğum için de tek çocukla yetindim.

Oğlum anaokuluna başlayınca ben de kariyerime devam ettim.
Dünyaya bir çocuk getirmek çok ciddi bir karar öncesinde enine boyuna masaya yatırmak lazım.

Bana göre yaklaşımınız yanlış, işi inada bindirmişsiniz ve sadece kendinizi düşünüyorsunuz.
 
Kaç yaşına gelmiş insanlar sırf sen diretiyorsun gelip çocuğuna bakmak zorunda değil önce bunu kabul et. Tut bakıcını çalış çok istiyorsan. Sürekli annelerle yaşayıp karşılığındada asgari ücret beni mutlu etmezdi açıkçası.
 
Gerçekten yorumlara şaştım kaldım, konu sahibesine vuran vurana bencilsin diyenler ego mego diyenler saçma sapan çöp yorumlar yığını ... Konu sahibesi zaten evde 7aydır sıkılmış, çalışmak istiyor ne var bunda? çalışmayı seven insanlar için sürekli ev bir süre sonra basıyor gayet normal. Bu kadın anne oldu diye melaike konumuna mı yükselmiş oluyor, canı sıkılamaz mı, işini isteyemez mi, kariyerini isteyemez mi?

her zaman verdiğim bir örnek var, ben doktoradayken bizim gruptan bir postdoc abi çocuk sahibi oldu, karısı da bizim fakültedeydi. Önce birlikte izin aldılar bebekle vakit geçirmek için, sonra biri izin aldı diğeri evde kaldı, sonra değiştiler biraz babaanne-anneanne geldi baktı derken çocuk 1 yaşına geldi kreşe başladı. Kimse paralanmadan, hayatından vazgeçmeden, işinden gücünden olmadan gayet demokratik bir biçimde iş paylaşımı yaptılar, bebek de gayet güzel ve mutlu bir bebekti, anne de baba da bebek de mutlu mutlu yaşayıp gittiler.

Her şeyden önce bu konudaki babanın tavrı çok yanlış ve boş, gerçekten çözüm arayan insanlar oturur adam gibi seçenekleri konuşup tartar, surat asmaz. Ayrıca adamın evde durmanı istiyorum demesi de çok çok itici, bu kadının hamisi mi, babası mı onu yap bunu yap diyecek konu sahibesi de uyacak :KK51: Konu sahibesinin isteklerinin hiçbir önemi yok mu??

Bu kadar aptalca ve ilkel yorumların olduğu bir konuya daha fazla yorum yapmak istemiyorum beni alıntılamayın. Nüfus kağıdında yazıyor cumhuriyet ama kafalar Afganistan, max Pakistan. Bu kafayla doğan her kadın anca köle yetişir şu toplumdan fazlası olmaz. Bari kadınlar şunu kadınlara yapmasın. Çocuk anneye mi zimmetli, babasının evinden mi getiriyor? Biraz anne bakmış işte, biraz baba da baksın büyüyünce de kreşe gider oldu bitti. Amma drama seviyorsunuz, dünyada tek çocuk yetiştiren insanlar sizler misiniz?? 7 aylık da çok küçük değil, o yaşta bebek kabul eden kreşler var gayet, babası da bakabilir çocuğa. Bir kaşığa mama döküp yedirecek biraz kaka temizleyeck bunu da yapamayacak mı sizce koskoca bir adam??

Yine yorumlarınız o kadar gerçeklikten uzak ve sırf muhalefet olmak amaçlı ki. Gerçekten özellikle bunları yazdığınızı düşünüyorum artık. Forum sitesinde yazıyorsunuz defalarca uyarıldınız, banlandınız hala daha düşüncelerinizi ifade ederken karşıt görüşe hakaret etmemeyi öğrenemediniz. Hayır doktora yapmış bir insansınız ama hala düzgün konuşmayı bilmiyorsunuz. Yorum yapmak istemiyorsanız da yapmayın, yalvarmıyoruz illa yazın diye.

Öncelikle konuda kariyeri olan kişi konu sahibi değil. O asgari ücretle çalışan standart bir eleman. Kariyeri olan, maaşı çok daha fazla olan kişi konu sahibinin kocası. O da istifa edip evden çalışmaya döneyim diyor mevcut işine evden devam edemeyecek. Konu sahibi evi geçindirir artık asgari ücretle kocası bebek bakarken dahiyane çözüm buldunuz :)

İnsanların isteklerini önemsemeyen ve konuyu çözümsüz bırakan da bizzat konu sahibi. Yaşlı anneleri kilometrelerce öteden getirip zorla çocuk baktırmak bulduğu çözüm. İstiyor mu diye sormuyor bile idare edecekler artık diyor. Bakıcı da istemiyormuş. Evet konu sahibi bencil bu durumda.

Ayrıca beni alıntılamayın yazmanızı da aşırı saçma buldum. Siz burada ağzınıza geleni herkes üstüne alınacak şeklinde böyle sert bir üslupla yazacaksınız hem de alıntılanmak istemeyeceksiniz. Yok öyle bir dünya maalesef
 
Son düzenleme:
Bi kariyerin olsa diyeceğim ki çalış. Asgari ücretle çalışan kadın ille de çalışıcam diyosa derdi çocuktan ya da evden kaçmaktır. Ben kariyer odakli bi insanim ama cocuga da 2 yasina kadar annesi bakabilmeli. Yani ne icin cocugun düzenini bozacaksin ne uğruna orayi anlayamıyorum. Eşin bu refahi sagliosa sana ne diye yasli başlı insanlardan medet umuyorsun. Hiç hak veremedim kusura bakma.
 
Arkadaşlar selamlar herkese.
Aranıza yeni katıldım. Bu konuyu araştırırken buraya rastladım çok kafama taktığım içinde üye olup yazmak istedim.

5 yıllık evliyim, 7 aylık bir oğlum var. 3 yıl boyunca çalışan birisi olarak, hamileliğimin son anına kadar çalıştım. Şimdi işe tekrar geri başlamam gerekiyor fakat eşim bunu sorun ediyor. Çocuk henüz çok küçük, onu senin büyütmeni, en azından 1,5 - 2 yaşına gelene kadar annesiyle büyümesini istiyorum diyor. Bende çalışmak istediğimi ve çocuğa belirli aralıklarla anneannesi ve babaannesi baksın diyorum.

Her ikisi de bize ortalama 300 KM uzaklıkta yaşıyor. Farklı şehirlerde yani.

Anneanne ve babaanne biraz yaşlı. Babaanne biraz daha yaşlı ve bazı sağlık sorunları var. Yani eşim annesinin çocuğa çok iyi bir şekilde bakamayabileceğini, rahatsızlığının buna engel olacağını söylüyor. Aslında rahatsızlığı var evet bunu bende biliyorum ama bende ayak diretiyorum. İdare edecekler yapacak birşey yok diyorum.

Eşim ise hem çocuğun küçük olması hem annesinin bu durumu nedeniyle buna karşı çıkıyor. Eşim Yazılım mühendisi. Maddi durumumuz çok şükür gayet iyi. Yani kendi evimiz, kendi arabamız, kendime ait arabam dahi var. Yani çalışmak isteme sebebim maddi meseleler değil. Ama istiyorum işte.

Eşim de çalıştığın yerde asgari ücret alıyorsun, sırf asgari ücret için çocuğunu mahsun bırakıyorsun, oradan alacağın parayı aylık ben vereyim, çocuğa bak diyor. Ben bunu istemiyorum.

Çocuğumu bakıcıya da vermek istemiyorum. Bencillik mi yapıyorum? Kendi iş hayatım için gerçekten bencil mi davranıyorum?

Bu konular yüzünden 10 gündür falan eşimle aramız limoni. Bana soğuk davranıyor hissediyorum. Sorduğumda çocuğu düşünüyorum ve senin yüzünden işimden istifa edip, evden çalışmayı düşünüyorum diyor.

Ben yanlış mı yapıyorum acaba :KK43:
eşiniz haklı daha çok küçük ne bu acele bir zorunluluğunuz yokmuş en azından 2 yaş olup keeş çağına gelene kadar çocuğunuza sizin bakmanız sizin şartlarınızda en doğru olan
 
Herkes için tek bi doğru yok mesela gecen ay ekonomist olan cocugu 7 aylik olan yakin bi bayan arkadasim ben bankaya donucem yarım gün calisicam tam maas alicam dedi salak mısın gecen ay baslasaydin ya dedim. Hani bi mantığa oturan tarafi olmali olayin.
 
X