- 15 Temmuz 2019
- 5.451
- 19.803
-
- Konu Sahibi strawberry_cake
- #121
İşte bu da kötü. Bir yerde doyumsuzluk var.
İşte bu da kötü. Bir yerde doyumsuzluk var.Oo bende çok vardı bir ara hiç kullanilmamis çantaların var.
Hele giyilmemiş botlar duruyor.
O zaman almisim kilerde duruyor.
Kargo gelince sevinen tibimİşte bu da kötü. Bir yerde doyumsuzluk var.
Yorulun yani demek istediğim , temizliği yemeği çamaşırı yapamayin, yetisemeyin. Temizlikçiye para yedirmek istemiyorsa kalksın kendisi yapsın.İyi geceler herkese, sorum başlıkta yazıldığı gibi. 9 yıllık evliyim ilk 3 yıl hariç (memlekete yerleştikten sonra başladı bu huyu) eşim çok psikolojik başki uyguladi bana maddi konular yuzunden. Ucu paraya dokunan konularda inanılmaz bir baskı uygulamaya calisti üzerimde gezme ve dışarda yeme içme konusu hariç hemen hemen her konuda. Anlatsam mevzu çok uzayacak o yüzden kısa kesecegim. En basit örnek oğluma (ucuzundan) bir oyuncak aldığımda bile bunun lafını yapıyordu her seferinde. Çok huzursuzluk yaşadim sonuc olarak beni sindirdi diyebilirim. Ben çalışmaya başlayalı 3 ay oldu ve hala bu huyları devam ediyor. Çocuklarıma bir oyuncak alsam ağzını yüzünü egiyor yada laf sokuyor. İki çocukla ev işlerini yetistiremiyorum ufak tefek şeylerde yardım ediyor ama onunla da olacak gibi değil eve temizlik için birini ayarlamaya çalışıyordum bir ara huzursuzluk çıkardı yine söylendi ben temizlikçilere para falan yedirmem tutmayacaksin gibi laflar etti. İnanılmaz huzurum bozuldu. Psikolojik olarak o kadar sindirdiki beni kendime bir kıyafet alsam aceba lafını yaparmi göze batar miyim düşüncesi var sürekli zihnimde. Çocuklarımin ihtiyaçları konusunda zerre kadar taviz vermiyorum ona ama söz konusu kendim olunca gayri ihtiyari geri çekiliyorum. Buda beni artık içten içe yoruyor. Temizlik mevzusu ciddi bir dert benim için ama biliyorum yardımcı tutsam huzurumu kaçıracak. Tatile gidelim desem disarda yiyip içelim desem asla reddetmez ama mevzu benim şahsım yada çocuklarımın şahsi yada ne bileyim benim kendi adıma ihtiyaç gördüğüm birşey olunca rengi değişiyor adamın. Zamanında çok huzursuzluk yaşadık çocukların yanında kavgalı gürültülü bir ortam olmadı çok şükür ama kendi aramizda büyük sorunlar yaşadık benim mutsuzlugumda ister istemez yansıdı çocuklara. Bunlar daha fazla yaşansın istemiyorum ama gerekli gördüğüm şeyleri huzursuzluk çıkmadan nasıl yapacağım bilmiyorum. Yapı olarak arsiz biri değilim öyle olsam aman bırak assın suratıni deyip keyfimi bozmadan istediğimi yapardim ama hiç böyle bir mizacim yok. Nasıl bir duruş sergilemem gerekiyor inanın bilmiyorum. Başka konularda olsa rahatlıkla resti çekerim ornegin söz konusu prensiplerim olunca duruşum nettir ama dediğim gibi ekonomik anlamda o kadar sindirilmiş hissediyorum ki içten içe resmen korkuyorum aman burdan bir laf gelecek oradan bir laf gelecek diye. Artık kendi paramı kazandığım için daha fazla taviz vermek istemiyorum ama bu durumla nasıl başa çıkacağımıda bilmiyorum.
Okudukça kendimi görüyorum. Acaba ben mi yazıyorumKargo gelince sevinen tibim
Açması bakması heyecan verici benim için.
İste bir yerde bir sıkıntı var herşey psikolojik.
Bekarken de böyle idim şimdi de böyle.Okudukça kendimi görüyorum. Acaba ben mi yazıyorum
Sanki hediye gelmiş gibi o paketi açarken acayip mutlu oluyorum.
Çok üzüldüm size. Cok benzeri olmasa da bizde de var bir durumlar... Bu arada biz de hemen hemen ayni yillik evliyiz. Esim kredi karti ekstresini sesli okudu yanimda, ilk evlendigimiz aylardi sanki. .... Lokantasi... Market vb sekilde. Bi sinirlendim. Evet ne olmus dedim sert sekilde (dün gibi hatirlarim, hatta bugun ona bahsettim) kendisi de, hic oyle okuyorum gibi bi sey dedi. Sonra da yapmadi o hareketi. Sessiz kalsaydim oyle bi sindirecekti ki. Yillar gecti, direkt karistigi durum yok ama tutumlu oldugu yuz ifadesinden bile anlasilabilir, o derece yani. Bu konu icten ice beni oyle rahatsiz ediyorki, aldigim ufak tefek seylerden rahatsiz oldugundan eminim. Hatta bi ara bana ustuste kargo geliyordu . "Bu ney" diyordu.(o kadar mâkul yasayan bir insanim ki, bir tane spor ayakkabim var) Bozuldugumu belli etmedim, onu da birakti. Hayir yani patlayip desem ki hem calisiyorum, hem senin yuzunden korkuyorum harcamaya desem, sindirecek. Rahatlicak, rahatca cimrilik yapacak. Soylemeden de insan icten ice kendini yiyor. Hadi soyledim. Sunu mu dicek, "askimmm, yanlis anlamissin, olur mu oyle sey, harca rahat rahat"İyi geceler herkese, sorum başlıkta yazıldığı gibi. 9 yıllık evliyim ilk 3 yıl hariç (memlekete yerleştikten sonra başladı bu huyu) eşim çok psikolojik başki uyguladi bana maddi konular yuzunden. Ucu paraya dokunan konularda inanılmaz bir baskı uygulamaya calisti üzerimde gezme ve dışarda yeme içme konusu hariç hemen hemen her konuda. Anlatsam mevzu çok uzayacak o yüzden kısa kesecegim. En basit örnek oğluma (ucuzundan) bir oyuncak aldığımda bile bunun lafını yapıyordu her seferinde. Çok huzursuzluk yaşadim sonuc olarak beni sindirdi diyebilirim. Ben çalışmaya başlayalı 3 ay oldu ve hala bu huyları devam ediyor. Çocuklarıma bir oyuncak alsam ağzını yüzünü egiyor yada laf sokuyor. İki çocukla ev işlerini yetistiremiyorum ufak tefek şeylerde yardım ediyor ama onunla da olacak gibi değil eve temizlik için birini ayarlamaya çalışıyordum bir ara huzursuzluk çıkardı yine söylendi ben temizlikçilere para falan yedirmem tutmayacaksin gibi laflar etti. İnanılmaz huzurum bozuldu. Psikolojik olarak o kadar sindirdiki beni kendime bir kıyafet alsam aceba lafını yaparmi göze batar miyim düşüncesi var sürekli zihnimde. Çocuklarımin ihtiyaçları konusunda zerre kadar taviz vermiyorum ona ama söz konusu kendim olunca gayri ihtiyari geri çekiliyorum. Buda beni artık içten içe yoruyor. Temizlik mevzusu ciddi bir dert benim için ama biliyorum yardımcı tutsam huzurumu kaçıracak. Tatile gidelim desem disarda yiyip içelim desem asla reddetmez ama mevzu benim şahsım yada çocuklarımın şahsi yada ne bileyim benim kendi adıma ihtiyaç gördüğüm birşey olunca rengi değişiyor adamın. Zamanında çok huzursuzluk yaşadık çocukların yanında kavgalı gürültülü bir ortam olmadı çok şükür ama kendi aramizda büyük sorunlar yaşadık benim mutsuzlugumda ister istemez yansıdı çocuklara. Bunlar daha fazla yaşansın istemiyorum ama gerekli gördüğüm şeyleri huzursuzluk çıkmadan nasıl yapacağım bilmiyorum. Yapı olarak arsiz biri değilim öyle olsam aman bırak assın suratıni deyip keyfimi bozmadan istediğimi yapardim ama hiç böyle bir mizacim yok. Nasıl bir duruş sergilemem gerekiyor inanın bilmiyorum. Başka konularda olsa rahatlıkla resti çekerim ornegin söz konusu prensiplerim olunca duruşum nettir ama dediğim gibi ekonomik anlamda o kadar sindirilmiş hissediyorum ki içten içe resmen korkuyorum aman burdan bir laf gelecek oradan bir laf gelecek diye. Artık kendi paramı kazandığım için daha fazla taviz vermek istemiyorum ama bu durumla nasıl başa çıkacağımıda bilmiyorum.
Ooo bütün faturaları kredileri maaşı yettiğince kitledim ona.benim maaş da bana kalır .bu demek değil bende bütün paramı kendime harcıyorum. Kendimce yatırım yaparım.evin ihtiyaçlarını alırım.surekli de benden para isteme diyorum.evin reisi sensin.sen geçindirmek zorundasın diye de takılıyorum ona.İyi geceler herkese, sorum başlıkta yazıldığı gibi. 9 yıllık evliyim ilk 3 yıl hariç (memlekete yerleştikten sonra başladı bu huyu) eşim çok psikolojik başki uyguladi bana maddi konular yuzunden. Ucu paraya dokunan konularda inanılmaz bir baskı uygulamaya calisti üzerimde gezme ve dışarda yeme içme konusu hariç hemen hemen her konuda. Anlatsam mevzu çok uzayacak o yüzden kısa kesecegim. En basit örnek oğluma (ucuzundan) bir oyuncak aldığımda bile bunun lafını yapıyordu her seferinde. Çok huzursuzluk yaşadim sonuc olarak beni sindirdi diyebilirim. Ben çalışmaya başlayalı 3 ay oldu ve hala bu huyları devam ediyor. Çocuklarıma bir oyuncak alsam ağzını yüzünü egiyor yada laf sokuyor. İki çocukla ev işlerini yetistiremiyorum ufak tefek şeylerde yardım ediyor ama onunla da olacak gibi değil eve temizlik için birini ayarlamaya çalışıyordum bir ara huzursuzluk çıkardı yine söylendi ben temizlikçilere para falan yedirmem tutmayacaksin gibi laflar etti. İnanılmaz huzurum bozuldu. Psikolojik olarak o kadar sindirdiki beni kendime bir kıyafet alsam aceba lafını yaparmi göze batar miyim düşüncesi var sürekli zihnimde. Çocuklarımin ihtiyaçları konusunda zerre kadar taviz vermiyorum ona ama söz konusu kendim olunca gayri ihtiyari geri çekiliyorum. Buda beni artık içten içe yoruyor. Temizlik mevzusu ciddi bir dert benim için ama biliyorum yardımcı tutsam huzurumu kaçıracak. Tatile gidelim desem disarda yiyip içelim desem asla reddetmez ama mevzu benim şahsım yada çocuklarımın şahsi yada ne bileyim benim kendi adıma ihtiyaç gördüğüm birşey olunca rengi değişiyor adamın. Zamanında çok huzursuzluk yaşadık çocukların yanında kavgalı gürültülü bir ortam olmadı çok şükür ama kendi aramizda büyük sorunlar yaşadık benim mutsuzlugumda ister istemez yansıdı çocuklara. Bunlar daha fazla yaşansın istemiyorum ama gerekli gördüğüm şeyleri huzursuzluk çıkmadan nasıl yapacağım bilmiyorum. Yapı olarak arsiz biri değilim öyle olsam aman bırak assın suratıni deyip keyfimi bozmadan istediğimi yapardim ama hiç böyle bir mizacim yok. Nasıl bir duruş sergilemem gerekiyor inanın bilmiyorum. Başka konularda olsa rahatlıkla resti çekerim ornegin söz konusu prensiplerim olunca duruşum nettir ama dediğim gibi ekonomik anlamda o kadar sindirilmiş hissediyorum ki içten içe resmen korkuyorum aman burdan bir laf gelecek oradan bir laf gelecek diye. Artık kendi paramı kazandığım için daha fazla taviz vermek istemiyorum ama bu durumla nasıl başa çıkacağımıda bilmiyorum.
Maddi durumumuz fena değil aslında. Yani ben çalışmaya başlamadan önce tek maaşla zorlanıyorduk ama şimdi durum farklı. Evimiz arabamız var. Şu an arabanin borcu var yarısını eşim yarisini ben ödüyorum. Çocukların birinin okul taksidini eşim digerinkini yine ben oduyorum. Geri kalan şeyleri eşim ödüyor benden para talep etmiyor ama yinede baskısını üzerimde hissediyorum ve bu beni çok rahatsız ediyor. Aldigima verdigime çok karisiyor. Aldigim şeylerde hep cocuklar için kendime en son ne zaman harcama yaptığımı inanın hatirlamiyorum. Eşimin aile yapısı çok farklı onlar için para harcamak resmen tabu. Kendi ağzıyla söylüyor çocukluğumuzda kışlari bir kere bile kişlık ayakkabimiz olmadı. Karda kışta ayaklarimiz donardi diyor. Ne oyuncak ne kendine ait bir yatak hiç birini gormemis. Onceleri ailesine yönelik eleştiri olarak anlattığı şeyleri şimdi örnek olarak gösteriyor bana ve bu beni deli ediyor. Okuldan kırtasiye malzemesi için ihtiyaç listesi gönderdiler senenin ortasinda sinirlendi oğlanı okuldan alacağım dedi çok büyük kavga ettik. O dönem calismiyordum elimde bir çeyrek vardı onu bozdurdum kırtasiye malzemelerini aldım bu çocuk okula devam edecek dedim. Günlerce surat astı. Bu onca örnekten sadece bir tanesi. Şu an kazancim onunkinden fazla benim sayemde oda özel sağlık sigortasından yararlaniyor. Oğluma hamileyken muayeneye özel hastaneye gittiğim için (burdaki devlet hastanesi leş gibiydi) hamileligimi ve dogumumu burnumdan getirdi üstelik mesleği itibariyle güzel bir indirim yapılmasına rağmen. Özel hastanelere düşman gözüyle bakan adam şimdi her muayenesini orda yaptırıyor. Ailesiyle beraber yıllarca baskı kurdular uzerimde annesi oturduğu ortamlarda dedikodumu yapıyordu lükse düşkün diye. Bu yaşadıklarım aklima geldikçe tokat yemiş gibi irkiliyorum resti cek diyorum içten içe ama bir yanımda travmatize olmuş durumda ya yine elestirilirsem diye hep bir endişe var içimde.Kendi paranızı da kazandığınıza göre istediğinizi alacaksınız sorarsa da ‘canım istedi aldım’ bu kadar basit.
Maddi durumunuz nasıl peki?
Maddi durumumuz fena değil aslında. Yani ben çalışmaya başlamadan önce tek maaşla zorlanıyorduk ama şimdi durum farklı. Evimiz arabamız var. Şu an arabanin borcu var yarısını eşim yarisini ben ödüyorum. Çocukların birinin okul taksidini eşim digerinkini yine ben oduyorum. Geri kalan şeyleri eşim ödüyor benden para talep etmiyor ama yinede baskısını üzerimde hissediyorum ve bu beni çok rahatsız ediyor. Aldigima verdigime çok karisiyor. Aldigim şeylerde hep cocuklar için kendime en son ne zaman harcama yaptığımı inanın hatirlamiyorum. Eşimin aile yapısı çok farklı onlar için para harcamak resmen tabu. Kendi ağzıyla söylüyor çocukluğumuzda kışlari bir kere bile kişlık ayakkabimiz olmadı. Karda kışta ayaklarimiz donardi diyor. Ne oyuncak ne kendine ait bir yatak hiç birini gormemis. Onceleri ailesine yönelik eleştiri olarak anlattığı şeyleri şimdi örnek olarak gösteriyor bana ve bu beni deli ediyor. Okuldan kırtasiye malzemesi için ihtiyaç listesi gönderdiler senenin ortasinda sinirlendi oğlanı okuldan alacağım dedi çok büyük kavga ettik. O dönem calismiyordum elimde bir çeyrek vardı onu bozdurdum kırtasiye malzemelerini aldım bu çocuk okula devam edecek dedim. Günlerce surat astı. Bu onca örnekten sadece bir tanesi. Şu an kazancim onunkinden fazla benim sayemde oda özel sağlık sigortasından yararlaniyor. Oğluma hamileyken muayeneye özel hastaneye gittiğim için (burdaki devlet hastanesi leş gibiydi) hamileligimi ve dogumumu burnumdan getirdi üstelik mesleği itibariyle güzel bir indirim yapılmasına rağmen. Özel hastanelere düşman gözüyle bakan adam şimdi her muayenesini orda yaptırıyor. Ailesiyle beraber yıllarca baskı kurdular uzerimde annesi oturduğu ortamlarda dedikodumu yapıyordu lükse düşkün diye. Bu yaşadıklarım aklima geldikçe tokat yemiş gibi irkiliyorum resti cek diyorum içten içe ama bir yanımda travmatize olmuş durumda ya yine elestirilirsem diye hep bir endişe var içimde.
Bu ekonomik şiddettir.Eşim yeni böyle olmadı hep böyleydi. Konumdada anlattım zaten böyle konulardan dolayı çok huzursuzluk yaşadık zamanında. Birşey istediğinizde izin mi aliyordunuz önceleri diye sordunuz hayır izin almiyordum asla gidip birinden izin alacak bir karakterim yok ben ihtiyac olan birşey varsa söylerdim bu yapilmasi lazım diye oda itiraz ederdi yada yuzunu düşürurdu böylece tartışma cikardi. Sonra sonra cocuklar dışında kalan şeyleri artık hiç soylememeye başladım sindirildim derken bunu kastetmistim. Uçuk istekleri olan biri değilim tam tersi hep (fazlasıyla) makul davranmaya çalıştım ama ona rağmen kıymet bilmedi eşim. Ailesininde etkisi altında kalarak maddi yönden hep bir eleştiri vardı üzerimde. Çünkü varlıklı bir aileden geliyordum ödleri kopuyordu ordaki standartlarımı evliliğimde eşime de dayatacagim diye sanırım bu yüzden sindirilmeye çalıştım. Halbuki ben baba evindeykende mütevazıydim kişiliğim hep aynıydı hiç değişmedi esimde sözde bu yüzden aşık olmustu bana. Neyse o konulara daha fazla girmeyeyim kısacası ben eşimin bu dayatmalarina karşı nasil dirençli olurum bundan sonra onunla ilgili fikir almak istiyorum. Onun soylenmeleri laf sokmaları daha fazla huzurumu kacirsin istemiyorum. Bilinç altimdaki aceba elestirirmi laf söylermi yüzünü asarmi düşüncelerinden kurtulmak istiyorum çünkü bu dusuncelerin beni daha fazla yormasini istemiyorum.
Bak şimdi yeni çalışmaya başladın yıllarca eşinin ağzına bakmak zorunda kaldın lütfen kontrollü git.."bu benim param ..istediğimi yaparım" cümlesini kesinlikle kullanma ..o zaman nankörlükle de suçlanırsın ve evinde cifdi huzursuzluk çıkar .Harcamaları zaten bölüşmüşsünüz..senin yapacağın arada ona da ihtiyacı olan,beğendiği ama bütçeyi düşünüp almadığı şeyleri almak olacak.Kendine ve çocuklara alışverişi eşin yanında yokken ve bir seferde birden fazla parça al sonuçta artık onun onayını alman gerekmiyor.Çocukların ve kendi ihtiyaçlarını maaşından kalan kendi paranla yap ..yoksa yakında eşin senin ödemelerden kalan maaşın ile ne kadar birikim yaptığını soracak.Yani senin maaşından kalan para "birikim yapma aracına" dönüşecek ve ona göre yeterli bir miltara gelince krediye girip ev alacak.Bu sefer de varlık içinde yokluk çekeceksin çünkü maaşın olacak ama oradan harcama yapman için kalan para olmayacak .Sen eşinin ailesine göz kulak ol..yakında eşini doldurduklarını,ya da ailenin işsiz çocuğunu iş ya da ev sahibi yapmak için projeler geliştirdiklerini göreceksin.Maddi durumumuz fena değil aslında. Yani ben çalışmaya başlamadan önce tek maaşla zorlanıyorduk ama şimdi durum farklı. Evimiz arabamız var. Şu an arabanin borcu var yarısını eşim yarisini ben ödüyorum. Çocukların birinin okul taksidini eşim digerinkini yine ben oduyorum. Geri kalan şeyleri eşim ödüyor benden para talep etmiyor ama yinede baskısını üzerimde hissediyorum ve bu beni çok rahatsız ediyor. Aldigima verdigime çok karisiyor. Aldigim şeylerde hep cocuklar için kendime en son ne zaman harcama yaptığımı inanın hatirlamiyorum. Eşimin aile yapısı çok farklı onlar için para harcamak resmen tabu. Kendi ağzıyla söylüyor çocukluğumuzda kışlari bir kere bile kişlık ayakkabimiz olmadı. Karda kışta ayaklarimiz donardi diyor. Ne oyuncak ne kendine ait bir yatak hiç birini gormemis. Onceleri ailesine yönelik eleştiri olarak anlattığı şeyleri şimdi örnek olarak gösteriyor bana ve bu beni deli ediyor. Okuldan kırtasiye malzemesi için ihtiyaç listesi gönderdiler senenin ortasinda sinirlendi oğlanı okuldan alacağım dedi çok büyük kavga ettik. O dönem calismiyordum elimde bir çeyrek vardı onu bozdurdum kırtasiye malzemelerini aldım bu çocuk okula devam edecek dedim. Günlerce surat astı. Bu onca örnekten sadece bir tanesi. Şu an kazancim onunkinden fazla benim sayemde oda özel sağlık sigortasından yararlaniyor. Oğluma hamileyken muayeneye özel hastaneye gittiğim için (burdaki devlet hastanesi leş gibiydi) hamileligimi ve dogumumu burnumdan getirdi üstelik mesleği itibariyle güzel bir indirim yapılmasına rağmen. Özel hastanelere düşman gözüyle bakan adam şimdi her muayenesini orda yaptırıyor. Ailesiyle beraber yıllarca baskı kurdular uzerimde annesi oturduğu ortamlarda dedikodumu yapıyordu lükse düşkün diye. Bu yaşadıklarım aklima geldikçe tokat yemiş gibi irkiliyorum resti cek diyorum içten içe ama bir yanımda travmatize olmuş durumda ya yine elestirilirsem diye hep bir endişe var içimde.
Elıne ver bezı cam kapı gırısısın temızlesın o zman.Ben maasın tamamını nerdeyse kıza harcıyorm.Oyun parkı,oyuncak,yeme ıcme.Kocama da sormayacagım yanı cocuguma alacagım oyuncagı.Sındırmıs senı.Manıpule etmesıne ızın verme.bir ara huzursuzluk çıkardı yine söylendi ben temizlikçilere para falan yedirmem tutmayacaksin gibi laflar etti.