- 20 Nisan 2008
- 4.464
- 458
ben 25 yaşındayım canım...
Yaşıt sayılırız tatlım
Evet bu ilgisizlik hepsinde var ama ben de "nasılsa hepsi böyle" diyerek kabullenmeye karşıyım. Nasıl biz onlar için fedakarlık yapıyorsak onlar da değiştirecekler huylarını
Pisipisi haklısın canım...
Ben de düşünüyorum bunu sık sık ama artık şöyle bir kanıya baktık...
Biz neden bu kadar fedakarlık yapıyoruz sorusunun özüne inmemiz lazım...
Bana göre onları hayatımızın merkezine oturtuyoruz ve dolayısıyla beklentılerımız de o oranda artıyor...
Kendımızden cok dusunmuyormuyuz?
Yemek yedımı, dısarı cıksa usur mu dıye...
Dusunuyoruz yalan yok...
Biz boylesıne ınce duygular ıcersındeyken onlar sunu ıstıyorlar...
Evet senı cok sevıyorum, sen benım canımsın...
Fakat benım de bır hayatım var, arkadaslarımla gezıp tozmak, kendıme zaman ayırmak ıstıyorum...
Ama tum bunlar senı sevmedıgım anlamına gelmez...
Hımmm
Sımdı bu durumda cozum ne...
Biz yeter kı ıstesınler ne dısarı cıkarız ne arkadas ısterız, yeter kı ol olsun demı
Ay cok karısık anlattım kusura bakmayın...
Özetleyecek olursak onları yıne sevmeye devam edıp hayatımızın merkezınden bıraz olsun kaydırmayı basarıp kendımız ıcın yasamayı ogrendıgımız gun kendı adıma hayatın daha rahat ve cekılebılır bır hale gelecegını dusunuyorum (anam nasıl bır cumle kurdum ben )