Bende sevgilimin nisanlanacagini nisandan bir hafta önce öğrendim, yalnız o bile isteye evlendi.. Kalbimin kırıklığı, içimdeki hırs, gururumun ayaklar altına alınmasının verdiği acı hala geçmedi. Hafifledi ama geçmedi. Bana sen iste affet bırakayım her şeyi dedi, ama yapmadım ve şu an görüyorum ki çok mutlu huzurlu yaşıyor. Ama ettiğim ah yerini bulacak burda veya öbür tarafta.. Günlerce gecelerce uyumadan aklımda bir saniye bile çıkmadan düşündüm, ne olduğum ortama sığabildim ne de kabuslarimdan kurtulabildim, baktım olmuyor delirme noktasına geldim. Namaz kıldım Allâh a yalvardim unutmak için ve duamin kabul olacağına inandım. Gerçekten ilahi adalete inanıyorum ve bu bana güç verdi, şimdi eskisi kadar üzülmüyorum. Umarım sende atlatırsın, tamamen silinmesi uzun sürecek ama şimdilik sadece izi kaldı..