evet bazen o kadar cok bitlisten bahsediyorum ki farkında olmadan eşim artık bitti unut diyor bana. buraya döndükten sonra bir dönem esnafa para verirken elim ellerine değmesin diye ter döküyordum bitliste mezhepleri şahfiymiş kadın eli değince abdestleri bozulurmuş elimiz yanlıslıkla değerse bağırıp çağıran oluyordu 8 ay oldu döneli ama bazen hala bu ve bunun gibi şeylerin etkisinde kaldığımı hissediyorum belkide dediğin gibi zemininde o vardır. hamielyim ilaç kullanamam ama destek alabilirim aslında. bunu hiç düşünmemiştim... çok teşekkür ederim..
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
bunalımın dibi bu olsa gerek..
- Konu Sahibi Sincera34
- Başlangıç Tarihi
evet bazen o kadar cok bitlisten bahsediyorum ki farkında olmadan eşim artık bitti unut diyor bana. buraya döndükten sonra bir dönem esnafa para verirken elim ellerine değmesin diye ter döküyordum bitliste mezhepleri şahfiymiş kadın eli değince abdestleri bozulurmuş elimiz yanlıslıkla değerse bağırıp çağıran oluyordu 8 ay oldu döneli ama bazen hala bu ve bunun gibi şeylerin etkisinde kaldığımı hissediyorum belkide dediğin gibi zemininde o vardır. hamielyim ilaç kullanamam ama destek alabilirim aslında. bunu hiç düşünmemiştim... çok teşekkür ederim..
Allah Allahhh,biraz önce yazdım mesajı,görünmüyor....Neyse,nasılsın canım?
:)) İyiyim canımm bugün kendimi boşladığım evime verdim pırıl pırıl oldu :))
sen nasılsın
evet bazen beni boğsada sonuç olarak büyük şehirdeyim bu benim için avantaj belkide, bu şehri sevmesemde...
Allah kızınızı size bağışlasın benimde küçük mucizem gelince bana yoldaş olacak inanıyorum...
Eline sağlık,iyi yapmışsın,işe güce verince insan kendini kafası dağılıyor.ben nasıl olayım,işte,sabırla bekliyorum.25 gün kaldı mahkemeye benim.Bir an önce bitse de kurtulsam,kendi düzenimi kursam diye işte...
Amin herkesin evladını Allah bağışlasın. Hamileliğinizin tadını çıkarın bence. Bebek alışverişleri çok zevklidir. Bebeğinize bişeyler aldıkça, onu kucağınıza almayı sabırsızlıkla bekledikçe bunalmanıza zamn olmıycak eminim
haklısın.. neyse çok bir şey kalmamıs az daha sabret bakalım. dilerim herşey bundan sonrası için senin için hep hayal ettiğin gibi olur..
Amin herkesin evladını Allah bağışlasın. Hamileliğinizin tadını çıkarın bence. Bebek alışverişleri çok zevklidir. Bebeğinize bişeyler aldıkça, onu kucağınıza almayı sabırsızlıkla bekledikçe bunalmanıza zamn olmıycak eminim
aslında bunun için çok heyecanlıyım ona bir şeyler almak istiyorum ama acaba erken mi şu an 14 haftalık hem cinsiyetini bilmiyorum hemde az daha beklemeliyişimm gibi geliyor bana
Cinsiyetini öğrenince başlayın alışverişe, bi kaç haftanız kalmış cinsiyet öğrenmeye:))
Amin canım,sağol.Senin bebiş kaç haftalık,şimdi okuyunca merk ettim.Baharda mı doğacak kısmetse?
Amin canım,sağol.Senin bebiş kaç haftalık,şimdi okuyunca merk ettim.Baharda mı doğacak kısmetse?
14 haftalık oldu bugün :) tahmini doğum tarihide kısmetse 1 mayıs bahar çocuğu olacak :)
Ayy,maaşaallah canım
Benim bile içim bir garip oldu şimdi.kendi halim aklıma geldi.Ben de yalnızdım ya,biliyorsun.Bir de 12. hafta içinde rahim içinde kanama olmuştu benim.Düşük tehlikem vardı.Her işime kendim koşturuyordum.Bir de hareketliyimdir.Aman,dikkat et o yüzden kendine,koyver gitsin bazen,olduğu kadar herşey,Hiçbirşey senin o minik meleğinin sağlığından değerli değil.Az kalmış cinsiyet öğrenmeye,yakında görür doktor.Meraba, konunun sadece ilk sayfasını okudum.
Bu forum malesef bi acayip, derdini anlatırsın seni şükretmemekle, nankörlükle suçlarlar. Hemen daha büyük dertleri olanları sıralarlar. Benimde bir konu başlığım vardı konuda sizinkine benzer bir sebeptende, aynı tepkileri aldım bende. Sinirlendim o konuya yazmayı bıraktım bende.
Ama bu forumun güzel taraflarıda var, sizin gibi, benim gibi yalnız insanların kafasını dağıtmaya yarıyor. hatta bazen gerçekten seni anlayan insan bile bulabiliyorsun.
Bende 1.5 aylık evliyim, eşim ankarada, ben 14 saatlik mesafede bi şehire atandım. Bir yıldan fazla görev yapacağım burda. 5 aydır burda görev yapıyorum, düğün yerimiz çok önceden tutulmuştu, düğünümüzü yaptık, balayından sonra yine buraya döndüm. Tek yaşıyorum ev arkadaşı bulamadım. Hiç arkadaşımda yok burada. Yalnızlık neymiş, ne kadar zormuş burada öğrendim ben.
2 kelime etmek için can atıyor insan. Cuma eve giriyorum, pazartesi çıkıyorum. Zaten bulunduğum şehirde küçük çok asosyal bir yer. Ama önemli olan hangi şehir olduğu değil, hangi şehirde çevren olduğu. Benim için Ankara cennetken misal, siz ordan nefret ediyorsunuz. İnsanın ailesi sevdikleri nerdeyse tek yaşanacak şehir orası malesef.
Belli yaştan sonra arkadaş edinmek daha zor, arkadaş edinilse bile asla eski arkadaşlıklar gibi olmuyor. Lisede üniversitedeki arkadaşlıklar gibi olmuyor iş hayatındaki arkadaşlıklar.
Bu forum malesef bi acayip, derdini anlatırsın seni şükretmemekle, nankörlükle suçlarlar. Hemen daha büyük dertleri olanları sıralarlar. Benimde bir konu başlığım vardı konuda sizinkine benzer bir sebeptende, aynı tepkileri aldım bende. Sinirlendim o konuya yazmayı bıraktım bende.
Ama bu forumun güzel taraflarıda var, sizin gibi, benim gibi yalnız insanların kafasını dağıtmaya yarıyor. hatta bazen gerçekten seni anlayan insan bile bulabiliyorsun.
Bende 1.5 aylık evliyim, eşim ankarada, ben 14 saatlik mesafede bi şehire atandım. Bir yıldan fazla görev yapacağım burda. 5 aydır burda görev yapıyorum, düğün yerimiz çok önceden tutulmuştu, düğünümüzü yaptık, balayından sonra yine buraya döndüm. Tek yaşıyorum ev arkadaşı bulamadım. Hiç arkadaşımda yok burada. Yalnızlık neymiş, ne kadar zormuş burada öğrendim ben.
2 kelime etmek için can atıyor insan. Cuma eve giriyorum, pazartesi çıkıyorum. Zaten bulunduğum şehirde küçük çok asosyal bir yer. Ama önemli olan hangi şehir olduğu değil, hangi şehirde çevren olduğu. Benim için Ankara cennetken misal, siz ordan nefret ediyorsunuz. İnsanın ailesi sevdikleri nerdeyse tek yaşanacak şehir orası malesef.
Belli yaştan sonra arkadaş edinmek daha zor, arkadaş edinilse bile asla eski arkadaşlıklar gibi olmuyor. Lisede üniversitedeki arkadaşlıklar gibi olmuyor iş hayatındaki arkadaşlıklar.
Biz de burada dertleşerek birbirimizi daha iyi etmeye çalışıyoruz işte.Samimiyetle olduktan sonra iyi elbette ama herkes anlayamıyor.Yani,insan kendi çektiğini bilir sonuçta ama kadın anlar en iyi kadının halinden.Ben de burada yeni sayılırım.Aynı saflıkla ya da içtenlikle mi diyeyim,adına her ne denirse paylaştım.Kendime yakın bulduklarım da oldu,derdimden kendine eğlence edinen de...İnsanoğlu işte...Zaten yaşadıklarımdan sonra hiçbirşey beni şaşırtmıyor biliyor musun?Herşeyi olağan karşılıyorum.Herşey beklenir yani insanlardan.Öyle bir devire gelmişiz.
kendi kendime yetmiyorum artık farkındayım..ne oldu bana nasıl gececek bilmem ama bazen nefes alamadığımı hissediyorum. 2009 yılında evlenip ankaraya yerleştim öncesinde hep istanbuldaydım sanırım biraz fazla aileciyim temmuzda evlendim eylüle kadar özledim diye ağladım ve hop ek atama ile bitlisin bir köyüne öğretmen olarak atandım daha2 aylık evliyken. gitsen bir dert gitmesen bir dert ve eşimi evimi arkamda bırakıp gittim..eşim ankarada ben bitlisteydim.2 seneye yakın ayrı yaşadık mecburen.
2011 şubat ayında eş durumu ile belki bana kızacakasınız ama ankara denilen ömür törpüsü yere geldim..sil baştan başladım yani evliliğime. evet cok şükür artık evimdeydim eşimin yanındaydım ama içimdeki bunalım hiç bitmiyordu. yeni okuluma uyum sürecim ki hala alışamadım evlilik okul ev yemek temizlik derken iyice monotonlaştığımı hissettim evlilik bu değildi biliyordum cunku dillere destan biir aşkla evlenen ve eilvlikleri parmakla gösterilen iki insanın kızıydım ben.. istanbulda zamanım yetmezdi arkadas çevreme eşe dosta şimdi burda kapımı apartman görevlisinden başka kimse çalmıyor(( o monotonluğa da alışırım belkı ama bu yalnızlık sanki beni çürütüyor hayattan soğuyorum...
geçen hafta annem ve babam geldi gittiler hala ağlıyorum arkalarından.eşimle bir sorunum yok çok şükür ama ev kuşu gibi işten eve. zaten çıksakta avmlerden başka birşey yok ankarada yapacakibr şey bulamıyoruz yada. okulumda herkes yaşça benden çok büyük apartmanımdakiler deseniz selam sabah verdikleri yok. asosyal gibi oldum hatta gibisi fazla asosyalim artık. kendimi işe yaramaz boş hissediyorum. bazen alışverişe çıkıyorum istanbuldayken yalnız cıkmazdım hiç mutlaka bir arkadaşımla giderdim fikir alırdım burda alışveriş yapmaktan nefret eder oldum...
okulum yarım gün 9-3 çalışıyorum sonra eve gelip kendimi işe veriyorum ve artık bunalımın depresyonun dibine vurdum. kendimi nasıl mutlu hissedebilirim ne yapibalirim bu süreç geçer mi.. bana yardım edin...
seni o kadarrrrrr ıyı anlıyorum kı anlatamammm.hersey mı aynı olur herkes mı aynı olur ya.neresı olursa olsun arkadas,dost yoksa ınsana ınsan her yerde yalnız
