bunalımın dibi bu olsa gerek..

cryptic .!.:

doğma büyüme istanbulluyum öğrenim hayatımda orada geçti,evlendim altınoluğa geldim eşimin işi dolayısıyla..burası emeklilerin daha çok olduğu köy statüsünde bir yer doğalgaz bile yok...evlendikten 3 ay sonra anneciğimi kaybettim..dolayısıyla ailem dağıldı babam başkası ile evlendi..9 yıldır buradayım..ilk hep bunalım takılıyordum ama bunun bir faydası olmadığını gördüm..polyannacılık oynamak klasikte olsa bunu yapıyorum şimdi..çünki haberleri dinlemeye bile korkar olduk..hep kötü haberler..beterin beteri var..her günümüz için şükretmeliyiz..aksi ni yaptığımızda herşey dahada kötüye gidecektir..

Genişletmek için tıkla...

Sincera34 .!.:

Şu bunalımın bir işe yaramadığının bende farkındayım aslında. sıkıldım bu hallerimden çok sıkıldım hemde. Sürekli hüzün gözlerimde akmaya hazır yaşlar. İşte bunu aşamıyorum neden atlatamıyorum ki neden? Çok şükür eşimle bir derdim yok, karnımda Allahın bana bir mucizesi var, ailem uzak ama çok şükür sağlıklı hepsi hayatta. bunları sürekli düşünüyorum zaten ama mutsuzum geçmiyorda bir türlü. Sürekli öfkeliyim sürekli mutsuzum agresifim ve bunların acısını can simidim eşimden çıkarıyorum sürekli..

Genişletmek için tıkla...

cryptic .!.:

annemi kaybettiğimde bende çok mutsuzdum evliliğimiz çok kötü etkilendi,asla yapmamalısın insan sevdiğini yerden yere vururmuş ama çok yanlış nazın geçiyor diye kırmamalısın evliliğiniz çok yara alır fark etmezsin..

Genişletmek için tıkla...

duman85 .!.:

canım istanbula alışmışsın şehir değiştirmek gerçekten zor gelir insana, Ankara bi istanbulluya yavan gelir anlayabiliyorum seni ama zamanla alışırsın buralarada... bende deniz kenarında üniversite okudum, odamın penceresi denize bakıyordu sabah uyanında camdan uzun uzun bakıyordum 4 yılda denizin hayatımdaki önemini anlamıştım...okul bitip Ankara ya geri dönünce aynı bunalıma bende girdim katlanamıyodum sabah uyanınca karşımda binaları görmeye... halbuki doğup büyüdüğüm yer Ankara, burayı çok seviyorum,kızılayın ara sokaklarında dolaşmak bile huzur verirdi bana... haftasonları avm lerde zaman geçirmek cidden facia gibi katılıyorum sana... sanırım bebek bekliyosun inşallah sağlıklı bi şekilde alırsın bebeğini kucağına... bebek doğunca zaten nerde olursan ol onun yanında olmak yeter sana...

Genişletmek için tıkla...

tubii_ .!.:

ben ankaralıyım, üniversite hayatım istanbulda geçti..
o 4 yıl neler çektim bir ben bilirim bir Allah..
hergün ağladım, hergün okulumdan nefret ettim, istanbulu sevemedim çünkü..
halbuki akrabalarım vardı, tanıdıklarım vardı ama olmadı, o istanbulun kalabalığı üzerime üzerime geldi..
ankaranın sessizliğini, sakinliğini hergün özledim..
bu yüzden seni çok iyi anlıyorum, insan doğup büyüdüğü yeri arıyo hep..
ama hareketli bi hayata alışmış bi istanbullu olarak, ankara sana bitlis gibi bile gelebilir
ben istanbula alışamadım çünkü öğrencilik hayatımla sınırlı olduğunu biliyodum,
okul biter bitmez ankarama döneceğimi biliyodum..
ama sen artık ankarada bi yuva kurmuşsun, işin, eşin herşeyin burda..
o yüzden böyle negatiflikleri düşünmek yerine, güzel taraflarını görmeye çalış..
zor biliyorum dediğim gibi bende yaşadım bunları ama hayattan zevk almayı bilmezsek kendi mutsuzluğumuzda boğulur gideriz..
şuan ankarayı bırakıp gitme şansın yok, o zaman burayı nasıl kendin için yaşanılabilir kılarsın bunları düşün..
yoksa üzüldükçe üzülür zehir edersin kendinede eşinede hayatı..

Genişletmek için tıkla...

Sincera34 .!.:

İnan bende o deniz kokusunu deniz kenarında oturmayı gece sahile inmeyi o huzuru çok özlüyorum.. Şimdi o kızılayın sokakları heleki ankamall altınpark diyince tüylerim ürperiyor :) Fazla sabit fikirliyim galiba yeniliklere açık olmalıyım. Annemde hep diyor bebişin olunca eskisi gibi bizi özlemezsin diyor. Haklısın sağlıkla gelsin inşallah bebişim...

Genişletmek için tıkla...

duman85 .!.:

gelenekçisin sende benim gibi... ama canım bunalıma girmemek için çok önemli bi nedenin var sana sadece onu hatırlatmak isterim, Allah uzun ömürler versin bebeğin karnında, çok bunaldıgında bikaç ay sonra ona kavuşacagını düşün elini karnına koy... ben 4 gün önce 2. bebeğimide düşürdüm, suan benim içimi görsen yaşadığının bunalım diilde sıkılma oldugunu çook daha iyi anlarsın. keşke bebeğim benimle olsaaydı da küçücük bi odada tek başıma yaşadaydım ona bile razıydım, ama malesef kaderimizi değiştiremiyoruz...sadece ne kadar şanslı oldugunu farket diye yazıyorum bunları...

Genişletmek için tıkla...

Sincera34 .!.:

(( İnan ne diyeceğimi bilemedim çok üzügünüm.. Acını bilmesemde tahmın edebiliyorum Allah sabır versın yardımcın olsun...

Genişletmek için tıkla...

duman85 .!.:

anin canım sağol.Allah kimseye daha büyük acı göstermesin... konuşmak bana iyi geliyo, umarım sanada iyi geliyodur zamanla alışırsın buralara... neresinde oturuyosun ankaranın?

Genişletmek için tıkla...

shygirl .!.:

bence sahip olduklarınızı düşünün ve mutlu olmaya çalışın.Allaha şükür atanmışsınız güzel bir evliliğiniz var.açıkçası ben de Ankara da bir süre kaldım ve alışmakta zorlandım .Ama inanın küçük yerlerde yaşamak daha zor.Zamanla inşallah çevre edinirsiniz ve belki bebeğiniz olur alışırsınız.Çok şehir değiştirdim ve her seferinde adaptasyon sorunu yüzünden depresyona girdim malesef ama zamanla çözülüyor herşey.ALLAH SABIR VERSİN .

Genişletmek için tıkla...

Sincera34 .!.:

evet bir derdim var konu başlığında bir kaç konuya denk geldim elbette bu forumda paylaşılan ve bu hayatta yaşanan çok daha ciddi sorunlar var bu hayatta, fakat bu böyle diye beni hiç bir şey üzemeyecek mi sizce ben benim durumumdan çok çok kötü halde katlanılmayacak kadar büyük dertleri olan insanların varlığının farkında değilmiyim?

benimde anlamadığım bu tepkiler niye? bu şekilde telkin ettiğinizi mi zannediyorsunuz yada burda sorunlar böylemı çözülüyor? 2009da evlenmem daha evliliğin yeni bir hayatın düzenine alışmaya çalışırken hiç bilmediğim uzak bir yere atanmam orada yaşadığım sıkıntılar sonra tekrar aaknraya gelıp büyük bir yalnızlığın içine düşmem bir bunalım sebebi olamaz mı? neden bir anda nankör şükürsüz olayları abartan biriymiş gibi adledildim onu hiç anlayamadım...

bu siteyi tesadüfen buldum bir kaç günlük üyeyim ve üye olduğum ilk gün eşime burda herkes kaynaşmış artık benımde arkadaşlarım olacak 20 kasımda mayıs anneleri bulusuyor ankarada bende giderim diye gömü bulmus gibi seviniyordum. dertlerini yazanları gördüm ama kücük ama büyük herkes kendince yardımcı olmaya calısmıstı heves ettim gece kendimce çok yaymadan uzatmadan yazdım ve bir hevesle uyudum sabah heyecanla açtım bilgisayarı, ama içim rahatlayacağına daha cok stres oldum neden yazdım ki diye. ben bunları anneme babama abime anlatamam cunku onlar ıstanbulda elleri kolları yetmıyor bana bilirlerse kafaya takacaklar üzülecekler ama bir şey yapamayacaklar onları üzmek istemediğim için içimde tuttum hep şimdi burda yazdım ama sıkıntım basite alındı. olsun...

bende zaten dünyadaki en büyük dert bende dememiştim, sadece yardım fikir istemiştim..

Genişletmek için tıkla...

Sincera34 .!.:

Örnekte oturuyorum lojmanımız var burda ama ev arıyoruz sanırım yakında çıkarız burdan. Sen neresindesin?

Genişletmek için tıkla...

Senkolik .!.:

Canım,lütfen üzülme.Ben seni anlamaya çalışıyorum.Çalışıyorum diyorum çünkü kimse kimsenin çektiği sıkıntıyı içinde olup yaşamadan anlayamıyor.Davulun sesi uzaktan hoş gelir misali yani.Ben de burada yeni sayılırım.İhtiyacım da var açıkçası dertleşmeye.Birkaç sohbet ortamına,topik mi ne diyorlar ya burada,girmeye çalıştım,samimiyetle paylaştım derdimi ama insanoğlu işte.Ne bileyim,kimseye güvenim,inancım kalmadı.En iyi kadın kadının halinden anlar dedim ama...Neyin peşinde insanlar bu zamanda,anlam veremiyorum artık.Ben sana olmaz öyle şey,sıkılamazsın,bunalamazsın demiyorum.Çünkü benzer durumları ben de yaşadım.Sıkılacaksın,bunalacaksın,zor gelecek ama kendini biraz gayrete sokup bırakmazsan,iyice salmazsan zamanla aştığını da göreceksin.Şu hayatta nelere alışmak zorunda kalıyoruz ne yazıkki...Keşke herşeyi seçme şansımız olsa,keşke hayatımızın her döneminde istediğimiz durumda ve konumda olabilsek ama olmuyor işte.

Genişletmek için tıkla...

Sincera34 .!.:

Sağol canımm.. İnan içimi rahatlattın. İşte bende salmamak kendimi iyice bırakmamak adına fikir istedim. Bazen bazı şeyleri bilsende düşünmezsin düşünmek istemezsin bir başkasının ağzından duymak daha etkili olur ya benimkide öyle işte..

Güzel yorumun ve yaklaşımın için çok teşekkür ederim...

Genişletmek için tıkla...

A m o n r a .!.:

ben de istanbulun merkezi sayılabilecek bi yerden yine istanbulun başka bi ilçesine geldim
bekarken yaşadığım yere nazaran daha az gelişmiş bi türlü ısınamadım 2,5 yıldır
komşuluk bilinçli olarak yapmayı tercih etmiyorum burda
insanlarda bi garip çünkü
evden işe işten eve olan hayatımı eve bi kedi sahiplenerek rutinden çıkardım
sonra birken iki ikiyken üç oldular o ayrı
siz de hayatınıza ufak değişikler neşeler katabilirsiniz
hobi geliştirecek vakit bi kalmıyo çoğu zaman ama evde onlarla olmak
onlarla ilgilenmek keyiflendiriyo beni
belki yanlızlığına böyle alternatifler getirebilirsiniz
ailenizi çok özlemenizi anlıyorum ama siz de artık bi ailesiniz sonuçta

Genişletmek için tıkla...

duman85 .!.:

sanırım çalıştıgın okulda o bölgede... ben elvankentte oturuyorum cnm... örnek tarafını hiç bilmiyorum açıkçası ama burda komşuluk biraz daha iyi...gerçi ben uzak duruyorum çalıştıgım için komşu yapacak zamanım olmuyo... ama senin vaktin oluyomuş komşu senin için çnemli tabi.

Genişletmek için tıkla...