merhaba kızlar. ben 18 aylık evliyim. 5 aylık oğlum var. eşimle severek evlendim 4 yıl flörtün sonunda evlendik. Herşeyimizi kendimiz yaptık. düğün nişan ev eşya. Hala borç ödüyoruz ama gayet mutluyuz lakin ailesi sürekli aramıza girmeye çalışıyor. ben gurbet ele gelin geldim. burda eşimin ailesinden başka kimseyi tanımıyorum biraz asosyalim. 4 görümcem 3 kaynım var. 4 görümcemden biri il dışında sadece düğünümde görmüşüm gelip gitmez. biri bu sene liseden mezun oldu klasik ergen. diğer ikisi büyük görümcemle küçüğü evli. ve ben küçük olanla çok samimiydim. kayınlarımda biri hapiste biri evli diğeri üniversitede okuyor. kaynanam biz eşimle nişanlıyken büyük görümcemin evinde düşerek dizini kırdı yaşlı olduğu için hala tam anlamıyla iyileşemedi. gel gelelim yaşadıklarıma...
ben 3 günlük evliydim küçük kaynım üniversiteden geldi ve direk bize yerleşti. sevdiğim için sesimi çıkarmadım. birazda ailesiyle aram bozulmasın diyede ses çıkarmadım denilebilir. bu 1 hafta kaldı döndü. 10-15günlüktük birgün herkes toplanıp bize geldi oturuldu yenildi içildi gittiler. ertesi gün eşim beni arayıp evde bi başına durma ablama git dedi (Küçük görümceme) bende yolu bilmiyorum dedim geldi kendisi götürdü. oturup muhabbet ederken telefon geldi arayan kaynanam. Eltim bizden çıktıktan sonra kaynanamı aramış -Siz bana herşeyin en kötüsünü aldınız ona herşeyin en iyisini almışsınız,onun eşyaları benimkinden güzel falan- deyip kaynanama bağırıp çağırmış. kaynanamda herkesin kocası yaptı kıza doğru düzgün takı bile takmadık falan demiş. kaynanamın ayağı kırık olduğu için yemek yapamıyodu eltim yolluyodu iki lokma bişe. ve bu mezaci anlamda değil gerçekten azıcık bişe getiriyodu kaynanamlar yarı aç yarı tok yatıyordu. artık sana yemek getirmicem git o kıymetli gelinin getirsin falan filan demiş.tabi bunları bana sonra eşim söledi. görümcem o an bişe demedi bana. herneyse eşim artık eltimin yemek yapmayacağını söyleyince eşime dedim ben yapatım. altı üstü bi lokma fazla yapcam dedim. hergün yaptığım yemeklerin bizim yiyeceğimiz kadarını alıp tencereyi olduğu gibi kaynanama gönderiyordum. o aralar kaynım 15 günde bir gelip 1 hafta kalıyo bizde falan. sonra ben ev taşıdım daha merkezi bi yere geçtim bi Allah'ın kulu yardıma gelmedi. eşim ve tuttuğumuz aracın şöförü taşıdılar. herneyse bi kaç gün görümcem aradı gelsene bize falan diye gittim oturduk ettik. dedi akşama hiç yemekliğim yok parada yok falan dedi görümcemin eşi zenginliğin içinde büyümüş eli iş bilmez ekmek tutmaz babasıda iflas edince ortada kalmışlar. bir gün çalışsa 6 gün yatar. dedim gel çocuklarına yazık çıktık alışverişe pirincinden tavuğuna sabzesinden meyvesine herşeyini aldım. tabi hergün gidiyorum bir gün gitmesem neden gelmiyosun diye arar o derece samimiydik. velhasıl kelam ben hamile kaldım. bulantılar halsizlikler baş gösterdieşime bile yemek yapamayacak duruma geldim. 2 ayda 15 kilo verdim. Tabi o ara benden kötüsü kalmadı. görümcem durduk yere küstü kaynanam arayıp bari ramazanda yemek yapsaydında diğer günler yapmasaydın falan filan. herneyse ben içim dışıma çıka çıka bi kaç gün yemek yaptım yine gönderdim azıcıkta topladım kendimi büyük görümcem girdi bu defa aramıza. bir gün eşim iş yerinden sinirli geldi patromuyla atışmış bende yemek yapıyorum o sırada kayınbabam aradı oraya gitti eşim kayınbabamla konuşunca uzanmış uyuya kalmış orda kalkınca bi bakmış büyük görümcem orda hayrdır niye burda yatıosun demiş hiç uyya kalmışım demiş eşim kalkmış eve gelecekken kaynanam eve gelmiş eşimde şakasına anne sana yemek falan yok sen hep başka yerlerde yiyosun demiş hooop görümcem bu lafı alıp ''bunlar kesin annemlere yemek yapıyolar diye kavga ettiler bizim gelin sana yemek yapmak istemiyo anne'' diye kaynanamı doldur. kayınbabam aradı bize yemek yapmayın dedi. olay büyüdü olur olmaz yerlerde olur olmaz laflar çıktı sonra görümcem beni arayıp annemle babam senin birtabak yemeğinemi kaldı orda burda lafını ediosun sen dedi bağırı çağırdı - ki ben ne kimseyi tanırım ne de lafını ederim. kendi oğulları kazanıyo eşim bişe demedikçe elime yapışmaz bir ölçek yemek fazla yapsam- ben sinir krizi geçirdim. hastanelik oldum. aradan bir kaç gün geçti eşimle sahilde dolanırken trafik polisi çevirdi ve ceza yedik. motorumuz var bizim ama eşimin ehliyeti yok. 1,400 küsür ceza yedik. kıyamet koptu. büyük görümcem üstüme yürüdü uğursuz dedi bilmem ne.. sanki kendi cebinden çıkıcak. geldi eşime bağırdı bu lanet karıyı gezdircem diye gittin ceza yedin uğursuz olduğunu anlaman için daha başına kaç musibet gelcek faian filan. en sonunda eşimde dayanamadı bğırdı çağırdı tabi suç yine bana kaldı el kızı gelip kardeşler arasına girdi denildi. ben sonra merkezden baya uzak bi yere taşındım bu kezküçük kaynım bendeydi o yardım etti. o zamanlar 4,5 aylık hamileydim. tabi kaynım yaz tatili boyunca bende kaldı. hapisteki kaynım izne geldi direk bana yerleşti. o halimle onlara hizmt ettim. birgün eşimle kavga ettik istemiyorum artık yeter diye o gün kriz geçirdim hastanelik oldum. eşim iş yerinden gelemediği için küçük kaynım geldi hastaneye götürdü sabah saatlerinde yattım akşam 10da çıktım eve otobüsle döndüm! biride gelip arabayla alayım demedi. eve geldim bırakın gelmeyi arayıp geçmiş olsun bile demediler. aradan zaman geçti ben oldum 35 haftalık. kış vakti. soba başında oturmuşum kitap okuyorum eşimin tlfnu çaldı kaynım arıyo oda hoparlörü açıpta konuşur hoparlörü bozuk telefonunun. bunlar havadan sudan konuşurken kaynım bir anda beni sordu yanındamı diye. eşime baktım yok de dedim yok değil hayrdır dedi. - Ya abi gel şu kızla konuş işte. sanki yengemin ruhumu duyacak. Haberi bile olmaz. Kız sürekli seni soruyo numaranı istiyo evli dedim umrumda değil falan dedi hatta yengemin resmini gösterdim kala kala bunamı kalmış dedi harbiden abi yaa gittin salak gibi evlendin bide çocuk yaptın salaksın sen - tarzında konuşuyor. tabi olayın kalanı bildiğiniz gibi kavga gürültü. gel gelelim doğuma. 40+6da doğum yaptım.çok fazla dikişim vardı annemler babamın işi ve kardeşimin okulu yüzüden bebek 4 günlükken memlekete döndüler. oğluım 2,5 aylık oldu eş tarafından kimse gelmedi. aramadılar bile öldün mü kaldın mı diye. bende en sonunda küçük görümceme mesaj attım bari sen yapmasaydın hiç mi hatrım yok hadi gelmedin insan hiçmi aramaz dedim. -VALLA KUSURA BAKMA ZERRE KADAR UMRUMDA DEĞİLSİN NE HALİN VARSA GÖR- diye cevap attı. sadece ağladım eşime al dedim bak gerçek yüzünü gör dedim. sonra bu gidip herkese olur olmaz şeyler anltmış bir duydum ki ne manussuzluğum kalmış ne şerefsizliğim. aradan 1 ay falan geçti bu durduk yere yine bna hakaret dolu mesajlar attı çingene kılıklı çirkin kardeşimle arama girdin falan filan dedi bende iş güzellikte bitseydi senin evliliğinbu noktada olmazdı dedim kocasıyla hep kavga gürültü hep olay... bu hakaretler etti tehditler etti akşam oldu eşim geldi ablam bii çağırıyo dedi büyük görümcemden dolayı hayrdır dedim bilmiyorum nadire olayı sanırım dedi _nadire küçük görümcem_ herneyse gittik buda orda direk üzerime yürüdü saldırdı eşim tuttu sen ne hakla benim aile hayatıma karışırsın o..pu.. k..ltk... bilmem ne büyük görümcemde geldin ailemizin huzurunu bozdun ikisi bi yandan bağırıp çağırıyo en son işi namusa dökünce eşimde kalktı üzerlerine yürüdü bağırdı çağırdı ben o ara çıktım ağlayarak eve geldim. eşim geldi ölse o şerefsizin cenazesine gitmem tarzında konuştu ve ben dün gece görüştüklerini öğrendim. ben burda yalnızlıktan geberirken bu kadar hakarekete şiddete maruz kalmışken o gidip onla gizli saklı görüşmüş. ben napayım şimdi siz söyleyin
bu arada neden seni hiç sevmediler diye soran olcak ben Türk'üm eşim Kürt. Türk'üm diye istemediler beni. sevemediler.
