- 4 Eylül 2024
- 8
- 31
- 21
-
- Konu Sahibi Egeninincisi00
- #1
Merhaba Hanımlar
Ben çok erken yaşta evlenmek zorunda kalan, ve daha ne yazık ki korunma dahi nedir bilmeden 2 çocuk sahibi olan genç bir kadınım.
Sağlık meslek lisesi 2. sınıfa gidip oldukça güzel hayalleri olan cıvıl cıvıl bir genç kızken tüm hayallerim bir balon gibi elimde söndü maalesef.
O kadar zor zamanlar geçirdim ki, ölmeyi dilemediğim tek bir günüm dahi yoktu inanın.
Problemli bir aileden çıkıp, daha da problemli bir aileye sahip oldum ne yazık ki.
Eşimle başlarda iyi giden bir evliliğim olsa da bu evlilikte başıma gelmeyen şey kalmadı. Arkamda bırakın bana destek olacak bir aileyi, eşimin her hatasında "o erkektir yapar bişey olmaz" diyen bir ailem var ne yazık ki.
Bu güne kadar hep sindirildim, hep ezildim ve hor görüldüm. Ama en acısı da neydi biliyor musunuz ? Onca yapılan şeylere rağmen hala ufak bir sevgi kırıntısı için eşimin peşinde koşmak, onun düzeleceği umuduna inanmak.
Hayır benim güzel ablalarım, kız kardeşlerim.
Hiç birşey düzelmeyecek, biz sadece herşeyi sindirmeyi, alışmaya zorlanacağız.
Ben bugün buna kocaman bir DURRR! demek için bir adım attım. Bırakmak zorunda kaldığım okuluma kayıt yaptım ve ders çalışmaya bugün itibariyle başladım. Geç bile kaldım...
Kendime güveniyorum.
Okulumu bitirip sıkı sıkıya ortaöğretim kpssye hazırlanacağım ve kazanacağım. Çocuklarımı en güzel imkanlarla, en güzel ortam da büyüteceğim. Zamanı gelene kadar sabredip, zamanı gelince de gerekeni yapacağım.
Başta kendi ailem ve eşim olmak üzere, herkes bu saatten sonra napacaksın, 2 çocukla okula mı gidilir, millet o kadar okuyorda bişey olmuyor senden mi olacak kavramlarıyla beni yıldırmaya çalıştı, ama yılmadım ve yılmayacağım.
İçim uzun zaman sonra kıpır kıpır.
Mutluluğumu paylaşacak kimsem yok, sizlerle paylaşıyorum..
Allah'ın izniyle 3 sene sonra da bu kez de ben başardım diye bir konu açacağım sizlere..
Kadın milleti değil miyiz ?
Hepimiz mükemmeliz
İnanırsak başaramayacağımız hiç bir engel yok!
Ben çok erken yaşta evlenmek zorunda kalan, ve daha ne yazık ki korunma dahi nedir bilmeden 2 çocuk sahibi olan genç bir kadınım.
Sağlık meslek lisesi 2. sınıfa gidip oldukça güzel hayalleri olan cıvıl cıvıl bir genç kızken tüm hayallerim bir balon gibi elimde söndü maalesef.
O kadar zor zamanlar geçirdim ki, ölmeyi dilemediğim tek bir günüm dahi yoktu inanın.
Problemli bir aileden çıkıp, daha da problemli bir aileye sahip oldum ne yazık ki.
Eşimle başlarda iyi giden bir evliliğim olsa da bu evlilikte başıma gelmeyen şey kalmadı. Arkamda bırakın bana destek olacak bir aileyi, eşimin her hatasında "o erkektir yapar bişey olmaz" diyen bir ailem var ne yazık ki.
Bu güne kadar hep sindirildim, hep ezildim ve hor görüldüm. Ama en acısı da neydi biliyor musunuz ? Onca yapılan şeylere rağmen hala ufak bir sevgi kırıntısı için eşimin peşinde koşmak, onun düzeleceği umuduna inanmak.
Hayır benim güzel ablalarım, kız kardeşlerim.
Hiç birşey düzelmeyecek, biz sadece herşeyi sindirmeyi, alışmaya zorlanacağız.
Ben bugün buna kocaman bir DURRR! demek için bir adım attım. Bırakmak zorunda kaldığım okuluma kayıt yaptım ve ders çalışmaya bugün itibariyle başladım. Geç bile kaldım...
Kendime güveniyorum.
Okulumu bitirip sıkı sıkıya ortaöğretim kpssye hazırlanacağım ve kazanacağım. Çocuklarımı en güzel imkanlarla, en güzel ortam da büyüteceğim. Zamanı gelene kadar sabredip, zamanı gelince de gerekeni yapacağım.
Başta kendi ailem ve eşim olmak üzere, herkes bu saatten sonra napacaksın, 2 çocukla okula mı gidilir, millet o kadar okuyorda bişey olmuyor senden mi olacak kavramlarıyla beni yıldırmaya çalıştı, ama yılmadım ve yılmayacağım.
İçim uzun zaman sonra kıpır kıpır.
Mutluluğumu paylaşacak kimsem yok, sizlerle paylaşıyorum..
Allah'ın izniyle 3 sene sonra da bu kez de ben başardım diye bir konu açacağım sizlere..
Kadın milleti değil miyiz ?
Hepimiz mükemmeliz
İnanırsak başaramayacağımız hiç bir engel yok!
Son düzenleme: