Boşanmalı mıyım? Lütfen yardım

Biraz uzun olabilir hakkınızı helal edin. Eşimle 3 yıllık sevgililiğin ardından evlendik. Tanıştığımızda psikolojisi çok kötüydü ve ona üzüldüğüm için manevi destekte bulundum toparlanması için o dönemde aşık olduk. Ben tek başına iş için istanbula gelmiş iyi kazanan güzel yerlere gelmiş bir hemşireydim. Dimdik bir karakterim vardı. Askere gitti ve beni terk etti. Pandemide askerdi ve iletişimsiz olmak korkutmuş vs. Geldi yalvardı barıştık sonra evlendik. Çok aşıktık çok mutluyduk 3. Ayda hamile kaldım henüz çocuk istemiyordu eşim, ben çok istiyordum çok sevindim. Doğurdum çok zor bir lohusalık geçirdim. Destekçim olmadı, 24 saat boyunca hiç uyumadığı günler olan bebeğim vardı tek başıma aştım 14 aylık ettim. Ailesinden baskılar gördüm, destek değil köstek olundu sütüm de kesildi. Sesimi çıkarmaya başladım. Her pazar evlendiğimiz ilk haftadan beri ailesi bize gelir. Asla pazar tatilimiz yok. Habersiz çat diye gelir ğstelik. Ama birşey desem “sana ne zararları var” oluyor. Gelelim şimdiye. Eski ilgili aşık adam gitti. Öpsem ittirir, sarılsam çoğu zaman üffler git karşıya der. Bir gün öpmeye doyamaz diğer gün yüzüme bakmaz. Kumara başladı. İzliyordu öncekeri özenirsin yapma etme dedim yaptı. 13.000₺ kaybetmiş. Ben çalışamıyorum şuanda bir maaşımız o bizim. Özür diledi bidaha olursa boşarım dedim affet asla yapamm. Çocuğumun rızkını tövbe yedirmem dedi. Bir ay geçti ki bankadaki altınlarımızı kumara yatırdığını öğrendim. Yüzünde mahcubiyet bikr yoktu. İnanın ki gelse tedavi olayım affet dese destek olurdum yine de. Kafa açma git dedi konuyu açtığımda. Evden çıkmaz. Yabanidir arkadaşı yok. Konuşayı sevmez. Muhabbet etmez. Soru sorsan çoğuna cevap vermez kafasını telden kaldrıp bakmaz bile. Bense cıvıl cıvıl kahkahalarımla bilinen aşırı geniş çevreli çok enerjik biriyim. Işık saçardım önceleri şimdi ben karardım. Onunla evlenip farklı şehire taşındım. Ailem uzakta, iş okul çevrem uzakta. Yine de sitem etmedim alışırım ben uyumluyum dedim. Çevre edincek imkanım yok komşularımla görüşmeme bile izin vermiyor. Bu devirde herkes zararlıymış. Sadece ailesiyle görüşüyoruz. Ailesi de böyle. Çekirdek aile dışında herkesi kötülerler. Yüzüne gülüp arkasından bela okurlar geleni kabul etmezler kimseye gitmezler. Benim ailemse her akşam farklı bir misafirlik hep kalabalık doluydu. İlgi deseniz 0. Ben bakımlı biriyimdir, sevdim beğendim aldım ama ilk gördüğümde arkadaş bile olmam demiştim dış görünüşü için. Okul okumamış vs çevrem hep denk değilsiniz yapma etme dedi dinlemedim şimdi çekiyorum ceremesini. Bana çirkin diyor, kilo aldın doğumda ne aldık ne oldu diyor (38 bedenim fiziğim çok düzgün karnım bile dümdüz), üniversiteyi birincilikle bitirdim ben bu konuda bana “ bu zekayla nasıl okudunda birinci oldun” diyor. Sessiz konuşuyor duymasam kızıyor. Her şeye kızıyor. Eskiden onsuz duramazdım şimdi eve gelecek diye kızıyorum istemiyorum çünkü her adımım korkarak neye kızacak diye. Ailesi de farkında güzel davran şu kıza vs diyorlar yanyanayken görünce. Suçlu ben mişim mağdur gibi yapıyormuşum. Her şeye bağıran o değilmiş gibi. Oğlumuz ağlasa beni rezil ediyor insan içinde. Çarşı pazar avm fark etmez hayatımı mahvettiniz diyor bağırarak çocuk ağlamış diye. İki gün sonra sarılıp uyuyor öpüyor aşığım diyor hediyeler alıyor varını yoğunu döker bana istesem gerçekten. Dyson kurutma airfryer marka giysi vs para biriktirir alır bana asla esirgemez tek maaş işçi üstelik kiradayız. Sinirle söylüyorum diyor ama artık katlanılacak gibi değil. Sürekli aşağılama hakaret sürekli. Kısıtlama, kıskançlık, ataerkillik. O kadar yoruldum ki. Boşansam annem babam ayrı ve görüşmüyorlar kime gitsem ayrı dert. Babam çok eski kafalı boşanmama karşı çıkar zaten. Annem kendi kafasını yaşıyor çok problemli bir insan zaten zor idare ediyorum annem uzaktayken bile. İş hayatına dönsem bebeğim 1 yaşında kim bakacak ona. Asla bırakmam oğlumu zaten asla o benim nefesim yaşam kaynağım. Bana akıl verin arkadaşlar ben ne yapayım? Alkol de alıyor bu arada sürekli ama sarhoş olacak kadar değil. Hiç sarhoş olup üzmedi beni bir kez sarhoş oldu onda da beni ne kadar sevdiğini anlatıp ağladı… şiddette hiç olmadı yani fiziksel şiddet. Psikolojik şiddet daima var…
Bebeğimi asla burakamam kafasından çıkıp çalışmaya başlar ve düzeninizi kurup boşanırsanız kurtulursunuz. Narsistik özellikleri çok baskın duruyor. Hayatınız mahvolur
 
Bu şehirde işe giremem küçük bir yer özeller çok düşük maaş veriyor ve bebeğime bakacak kimse yok. Ben plastik cerrahi özel ameliyat asistanıyım istanbulda dönüyor sektör oraya dönsem en az 25.000 maaş alırım ama bebeğime kim bakacak orada…
Gündüz bakım evleri var, pek çok insan veriyor çocuğunu buralara.
 
Çok doğru söylediniz bravo, bu arada bırakamam derken velayetini bırakamam işe giderken güvendiğim birine bırakırım tabii ki öyle biri olursa
Kreş diye bişey var ve 0-2 yaş alıyorlar
Bizimki evlat değil miydi 13 aylıkken başlattık, veriyosunuz kreşe çalışıyosunuz eliniz para görünce de bu adamdan ayrılıyosunuz.
 
Adam siz tanıştığınız da psikolojik sorunları olan,her yönden eksisi olan, kafasına göre ayrılıp barisan gel git akıllının tekiymiş.Sizi uyaran çok olmuş ama işte ,İnsan kendine kötülük yapmak istemeye görsün ,cihan gelse dinlemez Hâlâ adamı akliyorsunuz Sizi aşağılayan, çocuğunun , eşinin rızkını kumarda yiyen,herkese bok atmayı marifet gören,asosyal adamı eş ve baba yapmışsınız aferin.......
 
Kreş diye bişey var ve 0-2 yaş alıyorlar
Bizimki evlat değil miydi 13 aylıkken başlattık, veriyosunuz kreşe çalışıyosunuz eliniz para görünce de bu adamdan ayrılıyosunuz.
Hanımefendi sizinki evlat değildi mi dedim ben şimdi? Alacağım maaş hem kreşe hem kiraya hem yemeye içmeye yetecek mi istanbulda sizce? Bırakamam derken velayetini bırakamamdan bahsediyorum imkanım yeterse kreşe veririm elbet ki. Ayrıca ben size karşı hiçbir söylemde bulunmamışkrn bizimki evlat değil miydi diye bana çıkışmanızı anlamadım gerçekten, ben yardım ve fikir istemek için yazdım kreşe çocuklarını bırakan anneler beni azarlasın diye değil
 
Biraz uzun olabilir hakkınızı helal edin. Eşimle 3 yıllık sevgililiğin ardından evlendik. Tanıştığımızda psikolojisi çok kötüydü ve ona üzüldüğüm için manevi destekte bulundum toparlanması için o dönemde aşık olduk. Ben tek başına iş için istanbula gelmiş iyi kazanan güzel yerlere gelmiş bir hemşireydim. Dimdik bir karakterim vardı. Askere gitti ve beni terk etti. Pandemide askerdi ve iletişimsiz olmak korkutmuş vs. Geldi yalvardı barıştık sonra evlendik. Çok aşıktık çok mutluyduk 3. Ayda hamile kaldım henüz çocuk istemiyordu eşim, ben çok istiyordum çok sevindim. Doğurdum çok zor bir lohusalık geçirdim. Destekçim olmadı, 24 saat boyunca hiç uyumadığı günler olan bebeğim vardı tek başıma aştım 14 aylık ettim. Ailesinden baskılar gördüm, destek değil köstek olundu sütüm de kesildi. Sesimi çıkarmaya başladım. Her pazar evlendiğimiz ilk haftadan beri ailesi bize gelir. Asla pazar tatilimiz yok. Habersiz çat diye gelir ğstelik. Ama birşey desem “sana ne zararları var” oluyor. Gelelim şimdiye. Eski ilgili aşık adam gitti. Öpsem ittirir, sarılsam çoğu zaman üffler git karşıya der. Bir gün öpmeye doyamaz diğer gün yüzüme bakmaz. Kumara başladı. İzliyordu öncekeri özenirsin yapma etme dedim yaptı. 13.000₺ kaybetmiş. Ben çalışamıyorum şuanda bir maaşımız o bizim. Özür diledi bidaha olursa boşarım dedim affet asla yapamm. Çocuğumun rızkını tövbe yedirmem dedi. Bir ay geçti ki bankadaki altınlarımızı kumara yatırdığını öğrendim. Yüzünde mahcubiyet bikr yoktu. İnanın ki gelse tedavi olayım affet dese destek olurdum yine de. Kafa açma git dedi konuyu açtığımda. Evden çıkmaz. Yabanidir arkadaşı yok. Konuşayı sevmez. Muhabbet etmez. Soru sorsan çoğuna cevap vermez kafasını telden kaldrıp bakmaz bile. Bense cıvıl cıvıl kahkahalarımla bilinen aşırı geniş çevreli çok enerjik biriyim. Işık saçardım önceleri şimdi ben karardım. Onunla evlenip farklı şehire taşındım. Ailem uzakta, iş okul çevrem uzakta. Yine de sitem etmedim alışırım ben uyumluyum dedim. Çevre edincek imkanım yok komşularımla görüşmeme bile izin vermiyor. Bu devirde herkes zararlıymış. Sadece ailesiyle görüşüyoruz. Ailesi de böyle. Çekirdek aile dışında herkesi kötülerler. Yüzüne gülüp arkasından bela okurlar geleni kabul etmezler kimseye gitmezler. Benim ailemse her akşam farklı bir misafirlik hep kalabalık doluydu. İlgi deseniz 0. Ben bakımlı biriyimdir, sevdim beğendim aldım ama ilk gördüğümde arkadaş bile olmam demiştim dış görünüşü için. Okul okumamış vs çevrem hep denk değilsiniz yapma etme dedi dinlemedim şimdi çekiyorum ceremesini. Bana çirkin diyor, kilo aldın doğumda ne aldık ne oldu diyor (38 bedenim fiziğim çok düzgün karnım bile dümdüz), üniversiteyi birincilikle bitirdim ben bu konuda bana “ bu zekayla nasıl okudunda birinci oldun” diyor. Sessiz konuşuyor duymasam kızıyor. Her şeye kızıyor. Eskiden onsuz duramazdım şimdi eve gelecek diye kızıyorum istemiyorum çünkü her adımım korkarak neye kızacak diye. Ailesi de farkında güzel davran şu kıza vs diyorlar yanyanayken görünce. Suçlu ben mişim mağdur gibi yapıyormuşum. Her şeye bağıran o değilmiş gibi. Oğlumuz ağlasa beni rezil ediyor insan içinde. Çarşı pazar avm fark etmez hayatımı mahvettiniz diyor bağırarak çocuk ağlamış diye. İki gün sonra sarılıp uyuyor öpüyor aşığım diyor hediyeler alıyor varını yoğunu döker bana istesem gerçekten. Dyson kurutma airfryer marka giysi vs para biriktirir alır bana asla esirgemez tek maaş işçi üstelik kiradayız. Sinirle söylüyorum diyor ama artık katlanılacak gibi değil. Sürekli aşağılama hakaret sürekli. Kısıtlama, kıskançlık, ataerkillik. O kadar yoruldum ki. Boşansam annem babam ayrı ve görüşmüyorlar kime gitsem ayrı dert. Babam çok eski kafalı boşanmama karşı çıkar zaten. Annem kendi kafasını yaşıyor çok problemli bir insan zaten zor idare ediyorum annem uzaktayken bile. İş hayatına dönsem bebeğim 1 yaşında kim bakacak ona. Asla bırakmam oğlumu zaten asla o benim nefesim yaşam kaynağım. Bana akıl verin arkadaşlar ben ne yapayım? Alkol de alıyor bu arada sürekli ama sarhoş olacak kadar değil. Hiç sarhoş olup üzmedi beni bir kez sarhoş oldu onda da beni ne kadar sevdiğini anlatıp ağladı… şiddette hiç olmadı yani fiziksel şiddet. Psikolojik şiddet daima var…
Kendinize yazık ettiğiniz yetmemiş, ailesini seçme hakkı olmayan bir zavallıya da yazık etmişsiniz. Konunuzu baştan sona tekrar okuyun, konuyu okuduğunuzda anlarsınız boşanmanız gerekiyor mu gerekmiyor mu? Evladınıza yazık oluyor mu, olmuyor mu?
 
Boşanmayı dillendirmeden evladınız biraz büyüyene kadar(kreş yaşına kadar) sabredin. Kenara biraz biraz para koyun bu süreçte. Kreş yaşına geldiği zaman boşanıp işe girer annenizin evine gider orda yaşarsınız. köprüyü geçene kadar bu herife birazcık katlanmanız lazım.
Kocası istemediği halde kendi arzuları için onu baba yapan kişi, Yavrum kardeş istedi diye o sürede ikinciyi de yapar. Adam baba olacak vasıfta değilim diye bas bas bağırdığı halde baba olmuş, konu sahibine gram faydası yok. Bu sürede şans oyunu ve içki de var. İşçi maaşı alan adam bu haltları yerken ve evde bebek varken para mı birikir? Yeni ev açacak parayı 5 yıl geçse biriktiremez.
 
Kocası istemediği halde kendi arzuları için onu baba yapan kişi, Yavrum kardeş istedi diye o sürede ikinciyi de yapar. Adam baba olacak vasıfta değilim diye bas bas bağırdığı halde baba olmuş, konu sahibine gram faydası yok. Bu sürede şans oyunu ve içki de var. İşçi maaşı alan adam bu haltları yerken ve evde bebek varken para mı birikir? Yeni ev açacak parayı 5 yıl geçse biriktiremez.
Hanımefendi eşim bebek istiyordu sadece önce birikimimizle ev alacaktık hatta ev almak üzereydik evi aldıktan sonra bebek istiyordu ona bakarken zorluk çekmemek için, arzum için kocamı kendi kendime nasıl baba yapabilirim acaba? Yardıma mı geldiniz eleştirmeye mi? Kardeş yapmayı da düşünmüyorum. Şans oyunu ve içki hayatımıza son bir kaç ayda girdi defalarca belirttim eşim evlendiğimizde böyle değildi. Bebeğime yazık ettiğimi asla düşünmüyorum. En güzel şekilde bakıyoruz. Kendi kafama göre hamile kalmadım hamilelik şok bir haberdi iki yöntemle korunmama rağmen. Çok istediğim için ona asla kıyamadım. İyi ki de doğurmuşum bilerce kez iyi ki. Sizin başınıza gelirse geleceği görüp eşinizin size kötü davranıp kumsr oynamaya başlayacağını görerek doğurmazsınız bebeği.. Tabii ki umarım başınıza gelmez..
 
Siz kendi aldığınız maaş ile de geçinirsiniz. Hiç beklemeden size reva olmayan bu hayatı bir an evvel değiştirin derim.

Ve önerim 2.defa aşık olduğunuzda ilki gibi gözünüzü kör etmeyin.
 
ailesi bize gelir. Asla pazar tatilimiz yok. Habersiz çat diye gelir ğstelik. Ama birşey desem “sana ne zararları var” oluyor.

bankadaki altınlarımızı kumara yatırdığını öğrendim. Yüzünde mahcubiyet bikr yoktu.
Kafa açma git dedi konuyu açtığımda.

Muhabbet etmez. Soru sorsan çoğuna cevap vermez kafasını telden kaldrıp bakmaz bile.
“Sizi hiçe sayıyorr böyle adamları nasıl koca diye tutarsınız
Hiç saygısı yokk size “

Demeye gelirler birazdan zaten 😂
Bu devirde herkes zararlıymış. Sadece ailesiyle görüşüyoruz.

Hiç olmazsa seninki bu konudan yırtacak şanslısın 😂😂
 
Biraz uzun olabilir hakkınızı helal edin. Eşimle 3 yıllık sevgililiğin ardından evlendik. Tanıştığımızda psikolojisi çok kötüydü ve ona üzüldüğüm için manevi destekte bulundum toparlanması için o dönemde aşık olduk. Ben tek başına iş için istanbula gelmiş iyi kazanan güzel yerlere gelmiş bir hemşireydim. Dimdik bir karakterim vardı. Askere gitti ve beni terk etti. Pandemide askerdi ve iletişimsiz olmak korkutmuş vs. Geldi yalvardı barıştık sonra evlendik. Çok aşıktık çok mutluyduk 3. Ayda hamile kaldım henüz çocuk istemiyordu eşim, ben çok istiyordum çok sevindim. Doğurdum çok zor bir lohusalık geçirdim. Destekçim olmadı, 24 saat boyunca hiç uyumadığı günler olan bebeğim vardı tek başıma aştım 14 aylık ettim. Ailesinden baskılar gördüm, destek değil köstek olundu sütüm de kesildi. Sesimi çıkarmaya başladım. Her pazar evlendiğimiz ilk haftadan beri ailesi bize gelir. Asla pazar tatilimiz yok. Habersiz çat diye gelir ğstelik. Ama birşey desem “sana ne zararları var” oluyor. Gelelim şimdiye. Eski ilgili aşık adam gitti. Öpsem ittirir, sarılsam çoğu zaman üffler git karşıya der. Bir gün öpmeye doyamaz diğer gün yüzüme bakmaz. Kumara başladı. İzliyordu öncekeri özenirsin yapma etme dedim yaptı. 13.000₺ kaybetmiş. Ben çalışamıyorum şuanda bir maaşımız o bizim. Özür diledi bidaha olursa boşarım dedim affet asla yapamm. Çocuğumun rızkını tövbe yedirmem dedi. Bir ay geçti ki bankadaki altınlarımızı kumara yatırdığını öğrendim. Yüzünde mahcubiyet bikr yoktu. İnanın ki gelse tedavi olayım affet dese destek olurdum yine de. Kafa açma git dedi konuyu açtığımda. Evden çıkmaz. Yabanidir arkadaşı yok. Konuşayı sevmez. Muhabbet etmez. Soru sorsan çoğuna cevap vermez kafasını telden kaldrıp bakmaz bile. Bense cıvıl cıvıl kahkahalarımla bilinen aşırı geniş çevreli çok enerjik biriyim. Işık saçardım önceleri şimdi ben karardım. Onunla evlenip farklı şehire taşındım. Ailem uzakta, iş okul çevrem uzakta. Yine de sitem etmedim alışırım ben uyumluyum dedim. Çevre edincek imkanım yok komşularımla görüşmeme bile izin vermiyor. Bu devirde herkes zararlıymış. Sadece ailesiyle görüşüyoruz. Ailesi de böyle. Çekirdek aile dışında herkesi kötülerler. Yüzüne gülüp arkasından bela okurlar geleni kabul etmezler kimseye gitmezler. Benim ailemse her akşam farklı bir misafirlik hep kalabalık doluydu. İlgi deseniz 0. Ben bakımlı biriyimdir, sevdim beğendim aldım ama ilk gördüğümde arkadaş bile olmam demiştim dış görünüşü için. Okul okumamış vs çevrem hep denk değilsiniz yapma etme dedi dinlemedim şimdi çekiyorum ceremesini. Bana çirkin diyor, kilo aldın doğumda ne aldık ne oldu diyor (38 bedenim fiziğim çok düzgün karnım bile dümdüz), üniversiteyi birincilikle bitirdim ben bu konuda bana “ bu zekayla nasıl okudunda birinci oldun” diyor. Sessiz konuşuyor duymasam kızıyor. Her şeye kızıyor. Eskiden onsuz duramazdım şimdi eve gelecek diye kızıyorum istemiyorum çünkü her adımım korkarak neye kızacak diye. Ailesi de farkında güzel davran şu kıza vs diyorlar yanyanayken görünce. Suçlu ben mişim mağdur gibi yapıyormuşum. Her şeye bağıran o değilmiş gibi. Oğlumuz ağlasa beni rezil ediyor insan içinde. Çarşı pazar avm fark etmez hayatımı mahvettiniz diyor bağırarak çocuk ağlamış diye. İki gün sonra sarılıp uyuyor öpüyor aşığım diyor hediyeler alıyor varını yoğunu döker bana istesem gerçekten. Dyson kurutma airfryer marka giysi vs para biriktirir alır bana asla esirgemez tek maaş işçi üstelik kiradayız. Sinirle söylüyorum diyor ama artık katlanılacak gibi değil. Sürekli aşağılama hakaret sürekli. Kısıtlama, kıskançlık, ataerkillik. O kadar yoruldum ki. Boşansam annem babam ayrı ve görüşmüyorlar kime gitsem ayrı dert. Babam çok eski kafalı boşanmama karşı çıkar zaten. Annem kendi kafasını yaşıyor çok problemli bir insan zaten zor idare ediyorum annem uzaktayken bile. İş hayatına dönsem bebeğim 1 yaşında kim bakacak ona. Asla bırakmam oğlumu zaten asla o benim nefesim yaşam kaynağım. Bana akıl verin arkadaşlar ben ne yapayım? Alkol de alıyor bu arada sürekli ama sarhoş olacak kadar değil. Hiç sarhoş olup üzmedi beni bir kez sarhoş oldu onda da beni ne kadar sevdiğini anlatıp ağladı… şiddette hiç olmadı yani fiziksel şiddet. Psikolojik şiddet daima var…
Sana bişey deyim bu sözümü yabana atma

O paralar altınlar kumara gitmedi bence! Senin kocan bas bayağı meth bağımlısı!

Demedi deme
 
Hanımefendi sizinki evlat değildi mi dedim ben şimdi? Alacağım maaş hem kreşe hem kiraya hem yemeye içmeye yetecek mi istanbulda sizce? Bırakamam derken velayetini bırakamamdan bahsediyorum imkanım yeterse kreşe veririm elbet ki. Ayrıca ben size karşı hiçbir söylemde bulunmamışkrn bizimki evlat değil miydi diye bana çıkışmanızı anlamadım gerçekten, ben yardım ve fikir istemek için yazdım kreşe çocuklarını bırakan anneler beni azarlasın diye değil
İyide işçi maaşı 18 bin alıyormuş eşin. 5 bini kira imiş. Ve bununla birikim bile yapıp sana dyson airfry marka giysi vs alabiliyormuş

Sen hemşiresin ayrılınca hemşire maaşın 18 ninin üzerinde olacak artı iştirak nafakası ödeyecek çocuğa en az 5 bin

Nasıl geçinemiyorsun ben anlamadım
 
Biraz uzun olabilir hakkınızı helal edin. Eşimle 3 yıllık sevgililiğin ardından evlendik. Tanıştığımızda psikolojisi çok kötüydü ve ona üzüldüğüm için manevi destekte bulundum toparlanması için o dönemde aşık olduk. Ben tek başına iş için istanbula gelmiş iyi kazanan güzel yerlere gelmiş bir hemşireydim. Dimdik bir karakterim vardı. Askere gitti ve beni terk etti. Pandemide askerdi ve iletişimsiz olmak korkutmuş vs. Geldi yalvardı barıştık sonra evlendik. Çok aşıktık çok mutluyduk 3. Ayda hamile kaldım henüz çocuk istemiyordu eşim, ben çok istiyordum çok sevindim. Doğurdum çok zor bir lohusalık geçirdim. Destekçim olmadı, 24 saat boyunca hiç uyumadığı günler olan bebeğim vardı tek başıma aştım 14 aylık ettim. Ailesinden baskılar gördüm, destek değil köstek olundu sütüm de kesildi. Sesimi çıkarmaya başladım. Her pazar evlendiğimiz ilk haftadan beri ailesi bize gelir. Asla pazar tatilimiz yok. Habersiz çat diye gelir ğstelik. Ama birşey desem “sana ne zararları var” oluyor. Gelelim şimdiye. Eski ilgili aşık adam gitti. Öpsem ittirir, sarılsam çoğu zaman üffler git karşıya der. Bir gün öpmeye doyamaz diğer gün yüzüme bakmaz. Kumara başladı. İzliyordu öncekeri özenirsin yapma etme dedim yaptı. 13.000₺ kaybetmiş. Ben çalışamıyorum şuanda bir maaşımız o bizim. Özür diledi bidaha olursa boşarım dedim affet asla yapamm. Çocuğumun rızkını tövbe yedirmem dedi. Bir ay geçti ki bankadaki altınlarımızı kumara yatırdığını öğrendim. Yüzünde mahcubiyet bikr yoktu. İnanın ki gelse tedavi olayım affet dese destek olurdum yine de. Kafa açma git dedi konuyu açtığımda. Evden çıkmaz. Yabanidir arkadaşı yok. Konuşayı sevmez. Muhabbet etmez. Soru sorsan çoğuna cevap vermez kafasını telden kaldrıp bakmaz bile. Bense cıvıl cıvıl kahkahalarımla bilinen aşırı geniş çevreli çok enerjik biriyim. Işık saçardım önceleri şimdi ben karardım. Onunla evlenip farklı şehire taşındım. Ailem uzakta, iş okul çevrem uzakta. Yine de sitem etmedim alışırım ben uyumluyum dedim. Çevre edincek imkanım yok komşularımla görüşmeme bile izin vermiyor. Bu devirde herkes zararlıymış. Sadece ailesiyle görüşüyoruz. Ailesi de böyle. Çekirdek aile dışında herkesi kötülerler. Yüzüne gülüp arkasından bela okurlar geleni kabul etmezler kimseye gitmezler. Benim ailemse her akşam farklı bir misafirlik hep kalabalık doluydu. İlgi deseniz 0. Ben bakımlı biriyimdir, sevdim beğendim aldım ama ilk gördüğümde arkadaş bile olmam demiştim dış görünüşü için. Okul okumamış vs çevrem hep denk değilsiniz yapma etme dedi dinlemedim şimdi çekiyorum ceremesini. Bana çirkin diyor, kilo aldın doğumda ne aldık ne oldu diyor (38 bedenim fiziğim çok düzgün karnım bile dümdüz), üniversiteyi birincilikle bitirdim ben bu konuda bana “ bu zekayla nasıl okudunda birinci oldun” diyor. Sessiz konuşuyor duymasam kızıyor. Her şeye kızıyor. Eskiden onsuz duramazdım şimdi eve gelecek diye kızıyorum istemiyorum çünkü her adımım korkarak neye kızacak diye. Ailesi de farkında güzel davran şu kıza vs diyorlar yanyanayken görünce. Suçlu ben mişim mağdur gibi yapıyormuşum. Her şeye bağıran o değilmiş gibi. Oğlumuz ağlasa beni rezil ediyor insan içinde. Çarşı pazar avm fark etmez hayatımı mahvettiniz diyor bağırarak çocuk ağlamış diye. İki gün sonra sarılıp uyuyor öpüyor aşığım diyor hediyeler alıyor varını yoğunu döker bana istesem gerçekten. Dyson kurutma airfryer marka giysi vs para biriktirir alır bana asla esirgemez tek maaş işçi üstelik kiradayız. Sinirle söylüyorum diyor ama artık katlanılacak gibi değil. Sürekli aşağılama hakaret sürekli. Kısıtlama, kıskançlık, ataerkillik. O kadar yoruldum ki. Boşansam annem babam ayrı ve görüşmüyorlar kime gitsem ayrı dert. Babam çok eski kafalı boşanmama karşı çıkar zaten. Annem kendi kafasını yaşıyor çok problemli bir insan zaten zor idare ediyorum annem uzaktayken bile. İş hayatına dönsem bebeğim 1 yaşında kim bakacak ona. Asla bırakmam oğlumu zaten asla o benim nefesim yaşam kaynağım. Bana akıl verin arkadaşlar ben ne yapayım? Alkol de alıyor bu arada sürekli ama sarhoş olacak kadar değil. Hiç sarhoş olup üzmedi beni bir kez sarhoş oldu onda da beni ne kadar sevdiğini anlatıp ağladı… şiddette hiç olmadı yani fiziksel şiddet. Psikolojik şiddet daima var…
Eşiniz size hiç aşık olmamış ki , zar zor evlenip zorla çocuk yapmışsınız, bir de adamı her türlü kalkındırıp ebeveynlik de yapmışsınız tabi kıymetiniz olmaz , sorun sizin davranışlarınız aslında...
 
Hanımefendi sizinki evlat değildi mi dedim ben şimdi? Alacağım maaş hem kreşe hem kiraya hem yemeye içmeye yetecek mi istanbulda sizce? Bırakamam derken velayetini bırakamamdan bahsediyorum imkanım yeterse kreşe veririm elbet ki. Ayrıca ben size karşı hiçbir söylemde bulunmamışkrn bizimki evlat değil miydi diye bana çıkışmanızı anlamadım gerçekten, ben yardım ve fikir istemek için yazdım kreşe çocuklarını bırakan anneler beni azarlasın diye değil
Niye istanbula gittiğinizi anlamadım
daha küçük bir şehirde yaşayın zaten anne babanızdan destek almayacaksınız öyle yazmışsınız
Belediyelerin kreşi var
Heralde boşanırken eşiniz de biraz destek olur altınlarınızı kumara yatırmış sonuçta
Nafaka da verir elinden geldiği ölçüde. İstesem dağları serer demişsiniz. En temizi sizin evde kalıp eşinizin gitmesi
Çocuk biraz büyüyünce babası ve babannesi de haftasonlrı alır böylece
 
Sana çocupunu bırak diyen yok ama artık ben bu demagojilere gelemiyorum. Arkadaşıö bir yol kat etmek istiyorsan, önce silkelenip kendine geleceksin. Çocuğa kreş bakacaksın, bebeğin küçğk olduğu için 24 ay nöbetin yok. Sabah birlikte gideceksiniz çocuğu kreşe bırakacaksın sen işe gideceksin, işten çıkacak çocuğu kreşten alacak eve geleceksin. Maaşını da alacak biraz arkadaş öevresi iş vs otalanacak kafanı dağıtacaksın. Yatın bi gün nöbetin oldupunda napacaksın mecbur bırakacaksın babaya veya bakıcıya vs. Anne baba hepsi bi yerde bitiyor. Yeri geldiğinde çocuğundan ayrı bile kalacaksın ama asla ve asla vazgeçmeyeceksin. Yani böyle bu ponçik kalplilikle bu şartlarda tutunamazsın. Önce silkelen kendine gel lütfen. Allah yardımcın olsun.
 
Biraz uzun olabilir hakkınızı helal edin. Eşimle 3 yıllık sevgililiğin ardından evlendik. Tanıştığımızda psikolojisi çok kötüydü ve ona üzüldüğüm için manevi destekte bulundum toparlanması için o dönemde aşık olduk. Ben tek başına iş için istanbula gelmiş iyi kazanan güzel yerlere gelmiş bir hemşireydim. Dimdik bir karakterim vardı. Askere gitti ve beni terk etti. Pandemide askerdi ve iletişimsiz olmak korkutmuş vs. Geldi yalvardı barıştık sonra evlendik. Çok aşıktık çok mutluyduk 3. Ayda hamile kaldım henüz çocuk istemiyordu eşim, ben çok istiyordum çok sevindim. Doğurdum çok zor bir lohusalık geçirdim. Destekçim olmadı, 24 saat boyunca hiç uyumadığı günler olan bebeğim vardı tek başıma aştım 14 aylık ettim. Ailesinden baskılar gördüm, destek değil köstek olundu sütüm de kesildi. Sesimi çıkarmaya başladım. Her pazar evlendiğimiz ilk haftadan beri ailesi bize gelir. Asla pazar tatilimiz yok. Habersiz çat diye gelir ğstelik. Ama birşey desem “sana ne zararları var” oluyor. Gelelim şimdiye. Eski ilgili aşık adam gitti. Öpsem ittirir, sarılsam çoğu zaman üffler git karşıya der. Bir gün öpmeye doyamaz diğer gün yüzüme bakmaz. Kumara başladı. İzliyordu öncekeri özenirsin yapma etme dedim yaptı. 13.000₺ kaybetmiş. Ben çalışamıyorum şuanda bir maaşımız o bizim. Özür diledi bidaha olursa boşarım dedim affet asla yapamm. Çocuğumun rızkını tövbe yedirmem dedi. Bir ay geçti ki bankadaki altınlarımızı kumara yatırdığını öğrendim. Yüzünde mahcubiyet bikr yoktu. İnanın ki gelse tedavi olayım affet dese destek olurdum yine de. Kafa açma git dedi konuyu açtığımda. Evden çıkmaz. Yabanidir arkadaşı yok. Konuşayı sevmez. Muhabbet etmez. Soru sorsan çoğuna cevap vermez kafasını telden kaldrıp bakmaz bile. Bense cıvıl cıvıl kahkahalarımla bilinen aşırı geniş çevreli çok enerjik biriyim. Işık saçardım önceleri şimdi ben karardım. Onunla evlenip farklı şehire taşındım. Ailem uzakta, iş okul çevrem uzakta. Yine de sitem etmedim alışırım ben uyumluyum dedim. Çevre edincek imkanım yok komşularımla görüşmeme bile izin vermiyor. Bu devirde herkes zararlıymış. Sadece ailesiyle görüşüyoruz. Ailesi de böyle. Çekirdek aile dışında herkesi kötülerler. Yüzüne gülüp arkasından bela okurlar geleni kabul etmezler kimseye gitmezler. Benim ailemse her akşam farklı bir misafirlik hep kalabalık doluydu. İlgi deseniz 0. Ben bakımlı biriyimdir, sevdim beğendim aldım ama ilk gördüğümde arkadaş bile olmam demiştim dış görünüşü için. Okul okumamış vs çevrem hep denk değilsiniz yapma etme dedi dinlemedim şimdi çekiyorum ceremesini. Bana çirkin diyor, kilo aldın doğumda ne aldık ne oldu diyor (38 bedenim fiziğim çok düzgün karnım bile dümdüz), üniversiteyi birincilikle bitirdim ben bu konuda bana “ bu zekayla nasıl okudunda birinci oldun” diyor. Sessiz konuşuyor duymasam kızıyor. Her şeye kızıyor. Eskiden onsuz duramazdım şimdi eve gelecek diye kızıyorum istemiyorum çünkü her adımım korkarak neye kızacak diye. Ailesi de farkında güzel davran şu kıza vs diyorlar yanyanayken görünce. Suçlu ben mişim mağdur gibi yapıyormuşum. Her şeye bağıran o değilmiş gibi. Oğlumuz ağlasa beni rezil ediyor insan içinde. Çarşı pazar avm fark etmez hayatımı mahvettiniz diyor bağırarak çocuk ağlamış diye. İki gün sonra sarılıp uyuyor öpüyor aşığım diyor hediyeler alıyor varını yoğunu döker bana istesem gerçekten. Dyson kurutma airfryer marka giysi vs para biriktirir alır bana asla esirgemez tek maaş işçi üstelik kiradayız. Sinirle söylüyorum diyor ama artık katlanılacak gibi değil. Sürekli aşağılama hakaret sürekli. Kısıtlama, kıskançlık, ataerkillik. O kadar yoruldum ki. Boşansam annem babam ayrı ve görüşmüyorlar kime gitsem ayrı dert. Babam çok eski kafalı boşanmama karşı çıkar zaten. Annem kendi kafasını yaşıyor çok problemli bir insan zaten zor idare ediyorum annem uzaktayken bile. İş hayatına dönsem bebeğim 1 yaşında kim bakacak ona. Asla bırakmam oğlumu zaten asla o benim nefesim yaşam kaynağım. Bana akıl verin arkadaşlar ben ne yapayım? Alkol de alıyor bu arada sürekli ama sarhoş olacak kadar değil. Hiç sarhoş olup üzmedi beni bir kez sarhoş oldu onda da beni ne kadar sevdiğini anlatıp ağladı… şiddette hiç olmadı yani fiziksel şiddet. Psikolojik şiddet daima var…
 
X