Biraz uzun olabilir hakkınızı helal edin. Eşimle 3 yıllık sevgililiğin ardından evlendik. Tanıştığımızda psikolojisi çok kötüydü ve ona üzüldüğüm için manevi destekte bulundum toparlanması için o dönemde aşık olduk. Ben tek başına iş için istanbula gelmiş iyi kazanan güzel yerlere gelmiş bir hemşireydim. Dimdik bir karakterim vardı. Askere gitti ve beni terk etti. Pandemide askerdi ve iletişimsiz olmak korkutmuş vs. Geldi yalvardı barıştık sonra evlendik. Çok aşıktık çok mutluyduk 3. Ayda hamile kaldım henüz çocuk istemiyordu eşim, ben çok istiyordum çok sevindim. Doğurdum çok zor bir lohusalık geçirdim. Destekçim olmadı, 24 saat boyunca hiç uyumadığı günler olan bebeğim vardı tek başıma aştım 14 aylık ettim. Ailesinden baskılar gördüm, destek değil köstek olundu sütüm de kesildi. Sesimi çıkarmaya başladım. Her pazar evlendiğimiz ilk haftadan beri ailesi bize gelir. Asla pazar tatilimiz yok. Habersiz çat diye gelir ğstelik. Ama birşey desem “sana ne zararları var” oluyor. Gelelim şimdiye. Eski ilgili aşık adam gitti. Öpsem ittirir, sarılsam çoğu zaman üffler git karşıya der. Bir gün öpmeye doyamaz diğer gün yüzüme bakmaz. Kumara başladı. İzliyordu öncekeri özenirsin yapma etme dedim yaptı. 13.000₺ kaybetmiş. Ben çalışamıyorum şuanda bir maaşımız o bizim. Özür diledi bidaha olursa boşarım dedim affet asla yapamm. Çocuğumun rızkını tövbe yedirmem dedi. Bir ay geçti ki bankadaki altınlarımızı kumara yatırdığını öğrendim. Yüzünde mahcubiyet bikr yoktu. İnanın ki gelse tedavi olayım affet dese destek olurdum yine de. Kafa açma git dedi konuyu açtığımda. Evden çıkmaz. Yabanidir arkadaşı yok. Konuşayı sevmez. Muhabbet etmez. Soru sorsan çoğuna cevap vermez kafasını telden kaldrıp bakmaz bile. Bense cıvıl cıvıl kahkahalarımla bilinen aşırı geniş çevreli çok enerjik biriyim. Işık saçardım önceleri şimdi ben karardım. Onunla evlenip farklı şehire taşındım. Ailem uzakta, iş okul çevrem uzakta. Yine de sitem etmedim alışırım ben uyumluyum dedim. Çevre edincek imkanım yok komşularımla görüşmeme bile izin vermiyor. Bu devirde herkes zararlıymış. Sadece ailesiyle görüşüyoruz. Ailesi de böyle. Çekirdek aile dışında herkesi kötülerler. Yüzüne gülüp arkasından bela okurlar geleni kabul etmezler kimseye gitmezler. Benim ailemse her akşam farklı bir misafirlik hep kalabalık doluydu. İlgi deseniz 0. Ben bakımlı biriyimdir, sevdim beğendim aldım ama ilk gördüğümde arkadaş bile olmam demiştim dış görünüşü için. Okul okumamış vs çevrem hep denk değilsiniz yapma etme dedi dinlemedim şimdi çekiyorum ceremesini. Bana çirkin diyor, kilo aldın doğumda ne aldık ne oldu diyor (38 bedenim fiziğim çok düzgün karnım bile dümdüz), üniversiteyi birincilikle bitirdim ben bu konuda bana “ bu zekayla nasıl okudunda birinci oldun” diyor. Sessiz konuşuyor duymasam kızıyor. Her şeye kızıyor. Eskiden onsuz duramazdım şimdi eve gelecek diye kızıyorum istemiyorum çünkü her adımım korkarak neye kızacak diye. Ailesi de farkında güzel davran şu kıza vs diyorlar yanyanayken görünce. Suçlu ben mişim mağdur gibi yapıyormuşum. Her şeye bağıran o değilmiş gibi. Oğlumuz ağlasa beni rezil ediyor insan içinde. Çarşı pazar avm fark etmez hayatımı mahvettiniz diyor bağırarak çocuk ağlamış diye. İki gün sonra sarılıp uyuyor öpüyor aşığım diyor hediyeler alıyor varını yoğunu döker bana istesem gerçekten. Dyson kurutma airfryer marka giysi vs para biriktirir alır bana asla esirgemez tek maaş işçi üstelik kiradayız. Sinirle söylüyorum diyor ama artık katlanılacak gibi değil. Sürekli aşağılama hakaret sürekli. Kısıtlama, kıskançlık, ataerkillik. O kadar yoruldum ki. Boşansam annem babam ayrı ve görüşmüyorlar kime gitsem ayrı dert. Babam çok eski kafalı boşanmama karşı çıkar zaten. Annem kendi kafasını yaşıyor çok problemli bir insan zaten zor idare ediyorum annem uzaktayken bile. İş hayatına dönsem bebeğim 1 yaşında kim bakacak ona. Asla bırakmam oğlumu zaten asla o benim nefesim yaşam kaynağım. Bana akıl verin arkadaşlar ben ne yapayım? Alkol de alıyor bu arada sürekli ama sarhoş olacak kadar değil. Hiç sarhoş olup üzmedi beni bir kez sarhoş oldu onda da beni ne kadar sevdiğini anlatıp ağladı… şiddette hiç olmadı yani fiziksel şiddet. Psikolojik şiddet daima var…
zaten diyorum ya iş dışında dibimde hep evden çıktığı yok şş yerinde babası da var aynı yerdeler orda da hiçbir şey yapamaz
