Hanımlar merhaba, öncelikle sağlıklı günler dilerim. Belki bilenler vardır, evimde ailemle olan sorunlarım bitmek bilmiyor. 27 yaşına bastım, iki senedir iş hayatındayım. Şu an çalışıyorum özel sektörde. Aile hayatımdan bahsedecek olursam, bekarım ama ailem beş kişilik, anne, kardeş, anneanne ve bekar dayı şeklinde yaşıyoruz yıllardır. Ve ben bu düzenden çok sıkıldım. Ayrı eve çıkmak, tek başıma bir yaşam düzeni inşa etmek eskiden beri hayalim ama hiç cesaret edemedim. Hep böyle bir, ya işsiz kalırsam, parasız kalırsam, geçinemezsem ne yaparım? Korkusu var. Yani sanki aç ve açıkta kalacakmış gibi hissedip güvenip de ev falan tutamadım. Aile içindeki sorunlar ciddi anlamda artık huzur bırakmadı. 35 yaşında okulunu sakız gibi uzatan, çalışmayan, annesinin toz kondurmadığı dayımın da benimle aynı evde yaşadığını çevreme söylemeye utanıyorum. Evin geçimini annemin kazancı (esnaf), anneannemin yetim maaşı ve benim verdiğim 300 TL aylıkla sağlıyoruz hepsi bu. Ev kira vs. Başka saçmalıklar da var soran olursa söylerim şimdi bu yazıyı onlarla uzatmayalım iyice diye bu kısmı kısa kesiyorum.
Hanımlar, benim şu an kenarımda 15 bin lira param var biriktirdiğim. İşimden memnunum, 2750 maaşım. (3 sene daha Kyk kredisi ödeyeceğim için elime kalan 2450 olacak) İşim, gerektiğinde ek iş yapmaya el verişli bir meslek.(tabii ki de ek işe güvenip yola çıkamam) Sorunlar da böyle tavan yapmışken, ben mesela 3-5 ay sonra kendi evime çıksam geçinebilir miyim çok merak ediyorum. Mutlaka içinizde bunu deneyen, tek başına yaşayan, idare eden vardır. Nasıl cesaret edebilirim? Yani belli yaştan sonra insan kendi düzenini kurmalı. Bana ne tavsiye verirsiniz? Ailemle sakince de konuşsam, kavga da etsem fayda etmiyor.
Not: annen ve kardeşinle ayrı eve çık diyecek olanlara: annem bu öneriye sıcak bakmadı.
Not2: ufukta evlilik yok yani kendi yolumda tamamen tek başımayım.
Not 3: ev arkadaşı bulsam bile anlaşamam, bu yüzden buna sıcak bakmıyorum
İzmir'de yaşıyorum.
ve giriş çıkış saatleri diye birşey olmuyor apartlarda.
