- 23 Ekim 2008
- 427
- 4
YIL 2005 hazır değilim anneliğe derken içimde bir heves ...Aylar geçti yok yok ...olmuyor bebeğim gelmiyor...
şüpheler anlamlı çıkıyor ...ama umutsuz değiliz....elbette olacak...bir melek kuzucuk da beni anneliğe laik görecek....beni seçecek ...çünkü istiyorum...artık hazırım ...gel gel bebeğim ne olur derken....tüp bebek de içinde bir mikroenjeksiyon denemesi ....7.gün yine hüsran gözümde bir gözyaşı....tutunamadılar bana kuzular..... herşey belirsizdi..
yıl 2007 mayıs en iyi hastaneler arasından tüm imkanlar zorlanarak yeni bir umuda yolculuk başladı ...umut bende doktorumda ve hastalıkta ve sağlıkta diyerek söz verdiğim eşimde dahada bir yürektendi bu sefer ...hazırlıksız bir görevde bile o iğneleri stadyumlarda yaptım kendime ...ve üstelik o iğneleri eve gelip almıştık hakkını ödeyemediğim arkadaşlarımın sayesinde...3 melek içimde ...kaçak yapılan bir idrar testi...ama eşle dargınız zaten çizgi silik..ama aranır anne ağlayarak hamişim diye anne de normal bir durummuş gibi karşılar bu sahnede o olmamalıydı ....ama oldu bir kere....eşte aranır o şüpheli yaklaşır ...o hayal edilen sahne pufffffff oldu gitti hani nerde sevinç çığlıkları......
kan testi yapıldı herkes uzman olmuş bir görevli gelmiş ikiz dedi bana mübarek ultrason abla olmuş...heyecan yarı yarıya arttı...girdik ultrasona iki melek yuvası minicik mercimekler....benim gözyaşlarım akıyor ne güzel bir duygu rabbim...şükürler olsun.....
eş inanır artık.....güzel bir sarılma...içten bir mutluluk......ama kanamalar kabus olur hayatımızda geceler hastanelerde hep umut veriyorlar sorun yok normal ikizler iyi birisi kesin erkekti ama diğeri kız gibi denildi ve ondan emin değildim ama müthiş bir hediyeydi benim mucizelerin pamuk şekerlerimdi onlar.......4 ekim 2007 acı bir ayrılış birisinin kız olduğunu doğumda öğrendiğim iki yavrum kuş olup uçtu elimden...benim yüzümden taşıyamadım meleklerimi ...son kez bakmak için yalvardığım aksi ve lanet doktorun bakıp ne yapacaksın nağralarıyla her tehlikeye rağmen gövdemi kaldırıp onlara baktım ne kadar miniklerdi boyunları bükülmüştü beni bırakmak istemediler tıpkı benim gibi sessiz kaldılar......saat 18:00 herşey bitti ...hayaller yıkıldı ...olamazdı...beni bırakamazlardı......sizi asla unutmayacağım ZEYNEP VE EREN İM asla ........hep anneniz olacağım ve elbet buluşacağım takdir Yaradandan güzel meleklerim...ama sizi görmediğim size veda edemediğim için çok pişmanım........bu pişmanlık yakıyor beni acınızla beraber......
yıl 2008 yine aynı ay donmuş yumoşumdan bir tanesi tutundu sadece bana bu sefer ama tamamen aynı hikaye yaşandı...yine bir ağız tadıyla haber veremedim eşime belkide yaşadığımız acının tekerrür etme korkusu dizginledi sevincimizi....
tedirginlikler başladı ama bebeğim annesini seviyor bulantı yok kanama yok tıkırında herşey...14.hafta işte o korkunç serklaj yapıldı ama korktuğum gibi değil dikişim kapı gibi olmuş doktoruma göre ...bu sefer evime götüreceğim bebeğimi inşallah vaktinde sağlıklı uyandık anesteziden bebişimle bende bir ağlama attılar beni odaya eşim ilaç almaya gitmiş aşağıda bir baskı korku ve yalnızlığın acısı...
ertesi gün de hastanedeyiz ama çok korkuyorum yüreğim ağzımda hala 10 mart 2009 a kadar karpuz gibi yattım evde....dr izin verirse kontrollerden sonra bir çay çorba içmeye gidiyorduk alelacele ....prenses gibiydim iş konusunda ama psikolojim berbattı...yapayalnız bir hamilelik arayıp soranında faydası yok koca evin yükü hamile bir kadının ve minik bir bebeğin hayatının ehemmiyeti gece gündüz çalışan eşe kaldı mecburen.....stres...bir de eşin ailesinin sahte davranışları...iş çığrından çıktı...
kaynana işin zoru geçince çıktı geldi doğuma bir hafta kala....ev kalk gidelim görümcenin ve kocanın derleyip topladığı ve ikizlerime yaptığım hazırlıkların dışında bir bebek yatağı ve bir beşik var oğlumu karşılamak için...tıslaya tıslaya hazırlanılan özenli doğum çantası birde ...şöyle hayal ettiğim gibi giyipte dolanamadım hamile kıyafetleriyle ortalıkta bu da içimde kaldı...tıpkı o harika doğum hikayesi gibi....
evet bingo kaynana ortalığı duman etti karıştırdı ....eşle beni düşürdü birbirimize ...çektiğim iz onca sıkıntıya rağmen beklediğimiz o müthiş an yaklaşmasına rağmen onu baba olmakla onurlandıracak kadını onun bebeğini taşıyan kadını anne olacak bir kadını rezil etti
sırtını döndü doğuma kadar bana düşmanıymışım gibi davrandı ...doğum gecesi heyecandan değil üzüntüden uyuyamadım ...evden çıkarken çekilen resimde ağlamaktan şişen bir çift göz ve zorla gülümsemeye çalışan bir eş var....
ameliyata girdim vedalaşmadan pardon kısa bir sarılma oldu öylesine yabancı gibi sanki doğuma gitmiyordum kimdi onlar neydiler bana bunu yaşattılar...neden diyorum neden...
hani nerde hayalim 6 yıldan sonra kavuştuğum hayalim neden kursağımda kaldı diyorum tam 10 aydır....
en güzel an sizin de merak ettiğiniz ana geçiyorum affedin beni yaram kanıyor unutamıyorum hazmedemiyorum....
doğumhaneye girdim....heyecanlıyım ama mutluyum bebişim geliyor nasılda merak ediyorum...nstye bağladılar oğlum sabah mahmurluğuyla yavaş yavaş koşuyor sanki ...
eeee karnı aç tabiii...suyun içinde bir oynuyor ...bizim mercimek oldu koca delikanlı sığmıyor artık ama almasak onu ordan keyfi yerinde gelmeye niyeti yok....aaaa unuttuk onun çıkış yolu kapalı açmazsak nasıl gelebilirdi ki yoluna koca bir tel örgü taktık....yavrumun...akıllı bıdık.....
3 kadınız herkes spinal istiyor bana gelince drum karar verecekmiş....üf şansa bak...nasıl göreceğim o anı...kesin genel anestezi istermiş drum....giriyoruz ameliyathaneye tabii ben sağa sola bakmıyorum serklaj olduğum gün gördüğüm manzalar beni akıllandırmış...evet kabinime giriyorum aaaaa anestezi hocasını tanıyorum yaşasın ...ne istiyorsun diyor spinal diyorum tama sen ne istersen diyor........tek iğne ve ben nakavt....his yok anneeeeeeee bacaklarım yok gibi.....drumu önceden gördüğüm konuştuğum iyi olmuş tek kelime etmedi doğumda heyecanlanmayayım diye ama biz aneztesi druyla kanka olduk yok doğunca görecekmişim günümü yok şimdi tatlı olurmuş sonra ters köşe olurmuşum aman hoacam dedim ben onu çok istiyorum böyle sıkıntıya can kurban dedim....bırakta sevincimi yaşayayım....üşüdüm dişlerim tak tak vuruyor birbirine alta çorap var sadece ama güzel bir ısıtıcı geldi bıraktılar göğsüme doğru aman ne güzelmiş ısınmak...tabii ben rahatım bir de beni çekiştirmeseler ....o da ne masadan düşeceğim masa sallanıyor bende aynı zamanda... bir baskı karnımda oğluşum çıkıyor ...heyecanım hat safhada sesi duyuldu o gün hastanenin en çok ağlayan bebeği ilan edildi kuzum anasının ameliyata o şekilde girmesiyle bağlantılı olduğunu biliyorum ve kahroldum...getirin diyor anestezi dr bebişi önce soruyor ama yanlışlık olmasın kız mı erkek mi bekliyordun diye ben erkek diyorum ve onaylıyor böyle vakalar oluyor bilirsiniz...oğluşum geldi ...ıslak kafası sıcacık sarılmış bir örtüye miniğim öpücüğünü alınca susuyor ne güzel bir his gözlerim yaşlı ellerimle dokundum kokladım bebeğimi işte herşey silindi gitti aklımdan sadece o anı yaşadım o anın tadını çıkardım........hoşgeldin kuzum minik mucizem Çağan Erenim isminle bir ömür mutlu ol yavrum.......Allah yolunu açık etsin....Kimse seni üzüp canını yakmasın...Ömrüm yettiği sürece hep yanında olacağım ....seni çok seviyorum ....
herkese teşekkürler bütün cesaretimi ancak bugün ve gecenin bu saatinde topladım ve hikayemi yazabildim...benim hikayemin tek gerçekleşen kısmı bebeğimi sağ salim kucağıma alışım oldu.....kimse böyle olsun istemem inanın çok zor unutmak....sizleri seviyorum arkadaşlar.....
şüpheler anlamlı çıkıyor ...ama umutsuz değiliz....elbette olacak...bir melek kuzucuk da beni anneliğe laik görecek....beni seçecek ...çünkü istiyorum...artık hazırım ...gel gel bebeğim ne olur derken....tüp bebek de içinde bir mikroenjeksiyon denemesi ....7.gün yine hüsran gözümde bir gözyaşı....tutunamadılar bana kuzular..... herşey belirsizdi..
yıl 2007 mayıs en iyi hastaneler arasından tüm imkanlar zorlanarak yeni bir umuda yolculuk başladı ...umut bende doktorumda ve hastalıkta ve sağlıkta diyerek söz verdiğim eşimde dahada bir yürektendi bu sefer ...hazırlıksız bir görevde bile o iğneleri stadyumlarda yaptım kendime ...ve üstelik o iğneleri eve gelip almıştık hakkını ödeyemediğim arkadaşlarımın sayesinde...3 melek içimde ...kaçak yapılan bir idrar testi...ama eşle dargınız zaten çizgi silik..ama aranır anne ağlayarak hamişim diye anne de normal bir durummuş gibi karşılar bu sahnede o olmamalıydı ....ama oldu bir kere....eşte aranır o şüpheli yaklaşır ...o hayal edilen sahne pufffffff oldu gitti hani nerde sevinç çığlıkları......
kan testi yapıldı herkes uzman olmuş bir görevli gelmiş ikiz dedi bana mübarek ultrason abla olmuş...heyecan yarı yarıya arttı...girdik ultrasona iki melek yuvası minicik mercimekler....benim gözyaşlarım akıyor ne güzel bir duygu rabbim...şükürler olsun.....
eş inanır artık.....güzel bir sarılma...içten bir mutluluk......ama kanamalar kabus olur hayatımızda geceler hastanelerde hep umut veriyorlar sorun yok normal ikizler iyi birisi kesin erkekti ama diğeri kız gibi denildi ve ondan emin değildim ama müthiş bir hediyeydi benim mucizelerin pamuk şekerlerimdi onlar.......4 ekim 2007 acı bir ayrılış birisinin kız olduğunu doğumda öğrendiğim iki yavrum kuş olup uçtu elimden...benim yüzümden taşıyamadım meleklerimi ...son kez bakmak için yalvardığım aksi ve lanet doktorun bakıp ne yapacaksın nağralarıyla her tehlikeye rağmen gövdemi kaldırıp onlara baktım ne kadar miniklerdi boyunları bükülmüştü beni bırakmak istemediler tıpkı benim gibi sessiz kaldılar......saat 18:00 herşey bitti ...hayaller yıkıldı ...olamazdı...beni bırakamazlardı......sizi asla unutmayacağım ZEYNEP VE EREN İM asla ........hep anneniz olacağım ve elbet buluşacağım takdir Yaradandan güzel meleklerim...ama sizi görmediğim size veda edemediğim için çok pişmanım........bu pişmanlık yakıyor beni acınızla beraber......
yıl 2008 yine aynı ay donmuş yumoşumdan bir tanesi tutundu sadece bana bu sefer ama tamamen aynı hikaye yaşandı...yine bir ağız tadıyla haber veremedim eşime belkide yaşadığımız acının tekerrür etme korkusu dizginledi sevincimizi....
tedirginlikler başladı ama bebeğim annesini seviyor bulantı yok kanama yok tıkırında herşey...14.hafta işte o korkunç serklaj yapıldı ama korktuğum gibi değil dikişim kapı gibi olmuş doktoruma göre ...bu sefer evime götüreceğim bebeğimi inşallah vaktinde sağlıklı uyandık anesteziden bebişimle bende bir ağlama attılar beni odaya eşim ilaç almaya gitmiş aşağıda bir baskı korku ve yalnızlığın acısı...
ertesi gün de hastanedeyiz ama çok korkuyorum yüreğim ağzımda hala 10 mart 2009 a kadar karpuz gibi yattım evde....dr izin verirse kontrollerden sonra bir çay çorba içmeye gidiyorduk alelacele ....prenses gibiydim iş konusunda ama psikolojim berbattı...yapayalnız bir hamilelik arayıp soranında faydası yok koca evin yükü hamile bir kadının ve minik bir bebeğin hayatının ehemmiyeti gece gündüz çalışan eşe kaldı mecburen.....stres...bir de eşin ailesinin sahte davranışları...iş çığrından çıktı...
kaynana işin zoru geçince çıktı geldi doğuma bir hafta kala....ev kalk gidelim görümcenin ve kocanın derleyip topladığı ve ikizlerime yaptığım hazırlıkların dışında bir bebek yatağı ve bir beşik var oğlumu karşılamak için...tıslaya tıslaya hazırlanılan özenli doğum çantası birde ...şöyle hayal ettiğim gibi giyipte dolanamadım hamile kıyafetleriyle ortalıkta bu da içimde kaldı...tıpkı o harika doğum hikayesi gibi....
evet bingo kaynana ortalığı duman etti karıştırdı ....eşle beni düşürdü birbirimize ...çektiğim iz onca sıkıntıya rağmen beklediğimiz o müthiş an yaklaşmasına rağmen onu baba olmakla onurlandıracak kadını onun bebeğini taşıyan kadını anne olacak bir kadını rezil etti
sırtını döndü doğuma kadar bana düşmanıymışım gibi davrandı ...doğum gecesi heyecandan değil üzüntüden uyuyamadım ...evden çıkarken çekilen resimde ağlamaktan şişen bir çift göz ve zorla gülümsemeye çalışan bir eş var....
ameliyata girdim vedalaşmadan pardon kısa bir sarılma oldu öylesine yabancı gibi sanki doğuma gitmiyordum kimdi onlar neydiler bana bunu yaşattılar...neden diyorum neden...
hani nerde hayalim 6 yıldan sonra kavuştuğum hayalim neden kursağımda kaldı diyorum tam 10 aydır....
en güzel an sizin de merak ettiğiniz ana geçiyorum affedin beni yaram kanıyor unutamıyorum hazmedemiyorum....
doğumhaneye girdim....heyecanlıyım ama mutluyum bebişim geliyor nasılda merak ediyorum...nstye bağladılar oğlum sabah mahmurluğuyla yavaş yavaş koşuyor sanki ...
eeee karnı aç tabiii...suyun içinde bir oynuyor ...bizim mercimek oldu koca delikanlı sığmıyor artık ama almasak onu ordan keyfi yerinde gelmeye niyeti yok....aaaa unuttuk onun çıkış yolu kapalı açmazsak nasıl gelebilirdi ki yoluna koca bir tel örgü taktık....yavrumun...akıllı bıdık.....
3 kadınız herkes spinal istiyor bana gelince drum karar verecekmiş....üf şansa bak...nasıl göreceğim o anı...kesin genel anestezi istermiş drum....giriyoruz ameliyathaneye tabii ben sağa sola bakmıyorum serklaj olduğum gün gördüğüm manzalar beni akıllandırmış...evet kabinime giriyorum aaaaa anestezi hocasını tanıyorum yaşasın ...ne istiyorsun diyor spinal diyorum tama sen ne istersen diyor........tek iğne ve ben nakavt....his yok anneeeeeeee bacaklarım yok gibi.....drumu önceden gördüğüm konuştuğum iyi olmuş tek kelime etmedi doğumda heyecanlanmayayım diye ama biz aneztesi druyla kanka olduk yok doğunca görecekmişim günümü yok şimdi tatlı olurmuş sonra ters köşe olurmuşum aman hoacam dedim ben onu çok istiyorum böyle sıkıntıya can kurban dedim....bırakta sevincimi yaşayayım....üşüdüm dişlerim tak tak vuruyor birbirine alta çorap var sadece ama güzel bir ısıtıcı geldi bıraktılar göğsüme doğru aman ne güzelmiş ısınmak...tabii ben rahatım bir de beni çekiştirmeseler ....o da ne masadan düşeceğim masa sallanıyor bende aynı zamanda... bir baskı karnımda oğluşum çıkıyor ...heyecanım hat safhada sesi duyuldu o gün hastanenin en çok ağlayan bebeği ilan edildi kuzum anasının ameliyata o şekilde girmesiyle bağlantılı olduğunu biliyorum ve kahroldum...getirin diyor anestezi dr bebişi önce soruyor ama yanlışlık olmasın kız mı erkek mi bekliyordun diye ben erkek diyorum ve onaylıyor böyle vakalar oluyor bilirsiniz...oğluşum geldi ...ıslak kafası sıcacık sarılmış bir örtüye miniğim öpücüğünü alınca susuyor ne güzel bir his gözlerim yaşlı ellerimle dokundum kokladım bebeğimi işte herşey silindi gitti aklımdan sadece o anı yaşadım o anın tadını çıkardım........hoşgeldin kuzum minik mucizem Çağan Erenim isminle bir ömür mutlu ol yavrum.......Allah yolunu açık etsin....Kimse seni üzüp canını yakmasın...Ömrüm yettiği sürece hep yanında olacağım ....seni çok seviyorum ....
herkese teşekkürler bütün cesaretimi ancak bugün ve gecenin bu saatinde topladım ve hikayemi yazabildim...benim hikayemin tek gerçekleşen kısmı bebeğimi sağ salim kucağıma alışım oldu.....kimse böyle olsun istemem inanın çok zor unutmak....sizleri seviyorum arkadaşlar.....
:çok üzgünüm:
klava:insan karisinin en güzel en muhteşem zamaninda ona böyle zulüm çektirirmi..birde ameliyathaneye gidiyorsun..ama sen hiç birşeyi (kaynananida)takma kafana allah hiç kimseyi çocuk özlemiyle terbiye etmesin(amin.)
