Ben 32 yaşındayım canım. Erkek arkadaşım yok. Maalesef maddi beklentilere dayalı bir evlilik yaşadığımı geç anladım ve olmadı. Üstelik eski eşimde evliliği kaldıracak sorumluluk alacak biri değildi. Olmadı işte, yeni ayrıldım sayılır ama o günden beri kendimi toparlamakla uğraştım, kimseyi hayatıma dahi sokmadım ve içime kapandım. Ne eski arkadaşlarımla ne de tanıdıklarımla vakit geçirmek istemiyorum. Kitap okuyorum kendi dünyamdayım... İnsanlar beni çok yordu biliyormusun güçüm yok hiçbir şeye. Bir tek hevesim var o da güzel bir evimin olması. Onuda bazıları çok görmesinler.
Evet anneme bende üzülüyorum. Kadın üst baş ne varsa eski giyinir, harçlık istemeye korkar. Ben alırım ama bunu kendine yediremez kabul etmez...babama bağımlı olduğu için ona sesinide çıkaramaz arada kalır. Evet Türkiyede maalesef 40 yaşında olupta ailenin yanında duranlar var, üzücü...burada öyle değil, en azından kadınların hakları daha fazla. Hani kafaya koysan birde yaşın uygunsa zaten kimse karışamaz.