Ben de tam olarak böyle bir insanım, okul hayatım berbattı ki dışarı melankolimi yansıtmadığımı içimde yaşadığımı düşünürdüm, yüzüme karşı "seni sevmiyorum" diyen arkadaşım bile olmuştu zamanında. Sonra törpülemeyi öğrendim topluma ayak uydurabilmek için. Her şeyin en kötüsünü düşünüp hazırlıklı olmak ve şaşırmamak bana çok mantıklıymış gibi geliyor, şu an beraber olduğum insan da bunun tam tersi bir karaktere sahip dengeyi böyle böyle bulduk sanırım. Hayatı anlarda yaşayabilmeyi isterdim, sürekli tıkır tıkır işleyen, kendini suçlayan, her şeyi sorgulayan bir beyin insanı aşırı yoruyor ve tüketiyor. Bunun yanında vücuda alınan şeker de aynı etkileri yapıyor. Eğer çok abur cubur tüketen biriyseniz bir hafta kesmeyi deneyin, daha aydınlık, daha neşeli bir zihine kavuşmazsanız karakter özelliğinizdir.
