merhaba arkadaşlar..herbirimizin farklı farklı sorunları var...burada paylaşıp bir nebze de olsun rahatlıyoruz.ben de anlatmak istiyorum yoksa çatlayacağım.
hemen hemen 4 yıllık evliyim.
şuan 1 yaşında bir kızım var.annemi 2004 yılında kanserden kaybettim ve en zayıf noktam annem.kimin değil ki?
kızıma 3,5 aylık hamileydim,kayınvalidemlerde bir tartışma koptu ve bana yüklendiler.kayınvalidem de kayınpederim de illet insanlar,ALLAHımın gücüne gitmesin.dinlemeyi bilmiyorlar,nefes tüketiyorum "yanlış anladınız öyle değil işin aslı şuydu" diye ama öyle bağırıp çağırıyorlar ki kendi seslerinden beni duymuyorlar bile.kayınvalidem o tartışma anında birden yerinden fırlayıp üstüme dövmeye yürüdü,ağzıma kadar girdi resmen kadın mesafe olarak yani,ve bana "o.... çocuğu" diye bağırdı.o an onu gırtlaklayasım geldi.karşımdaki başkası olsaydı çoktan al aşşağı etmiştim saçından tutup.eşim kayınvalidemin önüne geçip hooop napıyon sen diye ona engel oldu.çıkıp evimize geldik,o kadar kahırlanmışım ki sabaha kadar susmaksızın ağladım,kendimi öldürmek istedim,ölmüş anneme edilen bu küfür yüzünden.neyseki ALLAHa olan inancım var.
hamileliğimin son 25 gününe kadar ne gittim ne geldiler.doğuma az kala çıkıp evime geldiler.bu oturduğum ev kayınvalidemin üstüne buarada.çıkıp gelmişler bişi diyemedim.arada eşim var diye yüzlerine güldüm yine de.güllük gülistanlık.doğum yaptım.kızıma pelin dila ismini verecektik.eşim kimlik çıkartmaya gitti geldiğinde şok oldum.akıllı beni mutlu etmek için ölmüş annemin ismini vermiş kızıma."mediha" iyi hoş güzel de,başında da kayınvalidemin adı var."gülsüm mediha"deliye döndüm,lohusa halimle günlerce mücaadele verdim,istemiyorum diye.kim ister ki bu ismi.ne kavgalar ettim,ne gözyaşı döktüm anlatamam.kayınvalidemler haftada bir gelip torun seviyorlar,hakları tabide,gülsüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüümmm diye diye.onlar kızıma gülsüm dedikçe içim acıyordu.onlar gider ben eşimle kavga ederim.aylardır böyle,evliliğim bozulacak.ilk aylarda eşimi kimliğinde değişiklik yapma konusunda sadece anneciğimin ismini sildirip yerine deila yazdırma hususunda ikna edebildim.ama annasının adı kalacakmış,ölse sildirmezmiş.ki onca söyledim ben annen ölmüş anama küfür etti istemiyorum diye anlamıyor.kızım 10 aylıkken canıma tak etti,eşime kayınvalidemle konuşacağımı söledim.onun ismini istemediğimi ve de nedenini söyleyecektim kayınvalideme.ama eşim bu konuyu konuşursan boşarım seni dedi.neyse ertesi gün ben kayınvalidemlere gittim,orda yine dilama" gülsüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüümmm" diye seslenince dayanamayıp ağlaya ağlaya kadına durumu söledim."anne benim senle sorunum yok,o küfrü ettiğin için ar yapmışım,unutamıyorum,eşimle sürekli tartışıyorum,yuvamda huzur kalmadı,nolur içim acıyo söylemeyin dila diyin sizde,bikere omzumu sıvazlayıp kızım ölmüş annene küfrettim,ayıpettim incittim seni,nolur kusurabakma deyip gönlümü alsaydın hiç umursamayacaktım.ama sen özür bile dilemedin"dedim ve kayınvalidem şaha kalktı.kudurmuş köpek gibi bağırıyor ve şöyle diyor" kusura bakma cinnet geçirip küfrettim" diye.özre bak yaaa,resmen beni azarlayarak özür diliyor.neyse ogün çok laflar sarfetti hanımefendi.en son ordan çıkmadan kendine aynen şöle dediméseninle bu konuyu konuşursam oğlun beni boşayacağını söledi,lütfen aramızda kalsın" "iyi demişl keşkeeeeee,biz de kurtulsak"diye cevap verdi.çekip çıktım.eşime hiçbişey sölemedim.tahmin edin noldu.yetiştirmiş hanım efendi hemen telefon edip.
neyse ertesi gün mü ne çıkıp evime geldiler.sinir küpüyüm susuyorum.hala utanmadan "gülsüüüüüümmm diye bağırıyor kızıma.zırtbırt geliyorlar.2 günde bir.hemde habersiz,pat diye.zil çalıyor açıyorum onlar.psikiyatriste gittim,bana kayınvalidenle görüşmeyeceksin dedi.annem öldüğünde ileri derece depresyon tedavisi görmüştüm ve de tekrarlamış.dr.um çok kızdı bana yaptıkları şeylere.ben evlerine hiç gitmiyorum ama bunlarda utanma yok,en son 1,5 ay önce yine bi geldiklerinde kayış koptu bende,tartıştık yine karılı kocalı üstüme yürüdüler,kadın ne hakaretler ediyor bana,dövecek beni.burnumun dibine girmiş"saçını başını yolarım lan senin diye bağırıyor.daha neler neler."zırt bırt gelmeyin artık yeteeeeerrrr diye bağırdım,tatlı gelin yaa,huzur bırakmadınız dedim.o gün bugündür :)))) yine habersizce çıkıp utanmadan zırt bırt geliyolar yaa.onların yüzünden evime hiçbir yakın akrabam gelmiyor,bunların ne illet olduklarını yaşayarak gördükleri için gelmiyorlar.aman karşılaşmayalaım aman yuvanda mutlu ol diyolar.dün akşam en yakın arkadaşım eşiyle ve çocuklarıyla bana misafir oldular,ki 4 aydır görüşemiyorduk.kayın peder aradı burayı,evde ses var,eşim misafir var dedi.buraya gelme gibi bir planları vardı kesin...neyse telefondan yaklaşık 45 dk sonra zil çaldı,kapıyı bir açtım bunlar.ALLAHım kafayı üşütcem.arkadaşlar çıkıncaya kadar oturup kaldılar.
bana akıl verin tamamını okuyabildiyseniz.bunlar anlayışszız görgüsüz insanlar yaa.çat kapı gelmelerinden sıkıldım,bir gün o kapıyı açar açmaz gırtlaklarına çöküp boğacağım az kaldı.hala her gelişlerinde kızıma GÜLSÜÜÜÜÜÜMMM diye bağırmalarından bıktım.öyle ki üst komşu bile duyuyor resmen....
ben napcam kızlar yaa,çat kapı gelmemeleri gerektiğini söylesem yani arayın müsaitmisiniz diye sorun,yada gelceğiniz zaman haber verin desem yada eşim dese bunlar dahada inatlaşır.biri öğretmen biri komser emeklisi olan bu vatandaşlara öyle bir ders vermeliyim ki,bir daha aramadan müsait olup olmadığımı soramadan gelmesinler..
bana akıl verin kızlar nasıl bir ders vereyim de habersiz gelemesinler.acaba napsam?
hemen hemen 4 yıllık evliyim.
şuan 1 yaşında bir kızım var.annemi 2004 yılında kanserden kaybettim ve en zayıf noktam annem.kimin değil ki?
kızıma 3,5 aylık hamileydim,kayınvalidemlerde bir tartışma koptu ve bana yüklendiler.kayınvalidem de kayınpederim de illet insanlar,ALLAHımın gücüne gitmesin.dinlemeyi bilmiyorlar,nefes tüketiyorum "yanlış anladınız öyle değil işin aslı şuydu" diye ama öyle bağırıp çağırıyorlar ki kendi seslerinden beni duymuyorlar bile.kayınvalidem o tartışma anında birden yerinden fırlayıp üstüme dövmeye yürüdü,ağzıma kadar girdi resmen kadın mesafe olarak yani,ve bana "o.... çocuğu" diye bağırdı.o an onu gırtlaklayasım geldi.karşımdaki başkası olsaydı çoktan al aşşağı etmiştim saçından tutup.eşim kayınvalidemin önüne geçip hooop napıyon sen diye ona engel oldu.çıkıp evimize geldik,o kadar kahırlanmışım ki sabaha kadar susmaksızın ağladım,kendimi öldürmek istedim,ölmüş anneme edilen bu küfür yüzünden.neyseki ALLAHa olan inancım var.
hamileliğimin son 25 gününe kadar ne gittim ne geldiler.doğuma az kala çıkıp evime geldiler.bu oturduğum ev kayınvalidemin üstüne buarada.çıkıp gelmişler bişi diyemedim.arada eşim var diye yüzlerine güldüm yine de.güllük gülistanlık.doğum yaptım.kızıma pelin dila ismini verecektik.eşim kimlik çıkartmaya gitti geldiğinde şok oldum.akıllı beni mutlu etmek için ölmüş annemin ismini vermiş kızıma."mediha" iyi hoş güzel de,başında da kayınvalidemin adı var."gülsüm mediha"deliye döndüm,lohusa halimle günlerce mücaadele verdim,istemiyorum diye.kim ister ki bu ismi.ne kavgalar ettim,ne gözyaşı döktüm anlatamam.kayınvalidemler haftada bir gelip torun seviyorlar,hakları tabide,gülsüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüümmm diye diye.onlar kızıma gülsüm dedikçe içim acıyordu.onlar gider ben eşimle kavga ederim.aylardır böyle,evliliğim bozulacak.ilk aylarda eşimi kimliğinde değişiklik yapma konusunda sadece anneciğimin ismini sildirip yerine deila yazdırma hususunda ikna edebildim.ama annasının adı kalacakmış,ölse sildirmezmiş.ki onca söyledim ben annen ölmüş anama küfür etti istemiyorum diye anlamıyor.kızım 10 aylıkken canıma tak etti,eşime kayınvalidemle konuşacağımı söledim.onun ismini istemediğimi ve de nedenini söyleyecektim kayınvalideme.ama eşim bu konuyu konuşursan boşarım seni dedi.neyse ertesi gün ben kayınvalidemlere gittim,orda yine dilama" gülsüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüüümmm" diye seslenince dayanamayıp ağlaya ağlaya kadına durumu söledim."anne benim senle sorunum yok,o küfrü ettiğin için ar yapmışım,unutamıyorum,eşimle sürekli tartışıyorum,yuvamda huzur kalmadı,nolur içim acıyo söylemeyin dila diyin sizde,bikere omzumu sıvazlayıp kızım ölmüş annene küfrettim,ayıpettim incittim seni,nolur kusurabakma deyip gönlümü alsaydın hiç umursamayacaktım.ama sen özür bile dilemedin"dedim ve kayınvalidem şaha kalktı.kudurmuş köpek gibi bağırıyor ve şöyle diyor" kusura bakma cinnet geçirip küfrettim" diye.özre bak yaaa,resmen beni azarlayarak özür diliyor.neyse ogün çok laflar sarfetti hanımefendi.en son ordan çıkmadan kendine aynen şöle dediméseninle bu konuyu konuşursam oğlun beni boşayacağını söledi,lütfen aramızda kalsın" "iyi demişl keşkeeeeee,biz de kurtulsak"diye cevap verdi.çekip çıktım.eşime hiçbişey sölemedim.tahmin edin noldu.yetiştirmiş hanım efendi hemen telefon edip.
neyse ertesi gün mü ne çıkıp evime geldiler.sinir küpüyüm susuyorum.hala utanmadan "gülsüüüüüümmm diye bağırıyor kızıma.zırtbırt geliyorlar.2 günde bir.hemde habersiz,pat diye.zil çalıyor açıyorum onlar.psikiyatriste gittim,bana kayınvalidenle görüşmeyeceksin dedi.annem öldüğünde ileri derece depresyon tedavisi görmüştüm ve de tekrarlamış.dr.um çok kızdı bana yaptıkları şeylere.ben evlerine hiç gitmiyorum ama bunlarda utanma yok,en son 1,5 ay önce yine bi geldiklerinde kayış koptu bende,tartıştık yine karılı kocalı üstüme yürüdüler,kadın ne hakaretler ediyor bana,dövecek beni.burnumun dibine girmiş"saçını başını yolarım lan senin diye bağırıyor.daha neler neler."zırt bırt gelmeyin artık yeteeeeerrrr diye bağırdım,tatlı gelin yaa,huzur bırakmadınız dedim.o gün bugündür :)))) yine habersizce çıkıp utanmadan zırt bırt geliyolar yaa.onların yüzünden evime hiçbir yakın akrabam gelmiyor,bunların ne illet olduklarını yaşayarak gördükleri için gelmiyorlar.aman karşılaşmayalaım aman yuvanda mutlu ol diyolar.dün akşam en yakın arkadaşım eşiyle ve çocuklarıyla bana misafir oldular,ki 4 aydır görüşemiyorduk.kayın peder aradı burayı,evde ses var,eşim misafir var dedi.buraya gelme gibi bir planları vardı kesin...neyse telefondan yaklaşık 45 dk sonra zil çaldı,kapıyı bir açtım bunlar.ALLAHım kafayı üşütcem.arkadaşlar çıkıncaya kadar oturup kaldılar.
bana akıl verin tamamını okuyabildiyseniz.bunlar anlayışszız görgüsüz insanlar yaa.çat kapı gelmelerinden sıkıldım,bir gün o kapıyı açar açmaz gırtlaklarına çöküp boğacağım az kaldı.hala her gelişlerinde kızıma GÜLSÜÜÜÜÜÜMMM diye bağırmalarından bıktım.öyle ki üst komşu bile duyuyor resmen....
ben napcam kızlar yaa,çat kapı gelmemeleri gerektiğini söylesem yani arayın müsaitmisiniz diye sorun,yada gelceğiniz zaman haber verin desem yada eşim dese bunlar dahada inatlaşır.biri öğretmen biri komser emeklisi olan bu vatandaşlara öyle bir ders vermeliyim ki,bir daha aramadan müsait olup olmadığımı soramadan gelmesinler..
bana akıl verin kızlar nasıl bir ders vereyim de habersiz gelemesinler.acaba napsam?
Son düzenleme:
İnan dicek o kadar çok şeyim varki diyemememin tek sebebi benimde başıma gelir korkusu olması.. Bu mesajı yazmakta bile tereddüt ettim hani kınıyorum ya başıma gelirse bide diye.. Ama çok zor bi durum. Bence herşeyden önce eşinizi ikna etmelisiniz ailesinin saygısız ve aşağılık olduğu konusunda. buna göre ikiniz bi çözüm yolu bulmalısınız..
Bide canım gitcek biyerin varmı boşanırsanız bunu merak ediyorumda?
