- 3 Ağustos 2012
- 197
- 1
Hikayeniz üzücü bir o kadar cesaret dolu. Ama cesur olan taraf sizsiniz.
Sevgiyi aşıp bağımlılığa dönüşmüş ilişkiniz ve bence bu insanlar için en içinden çıkılmaz durum, evlilik terapisi iyi fikir, ön yargılarınızı bir kenara koyun.
Ailelerin evliliği istememesi sorunları başlatmış ama bence birebir sorunlarınız da var, önce onları aşmalısınız. Aile rızası ile olmayan evliliklerde bir takım sorunlar yaşanıyor ama artık sorun zamanı da aşılmış, yıllar olmuş. Aranızdaki problemleri çözüp, ailelere de eşit mesafede durmakta fayda var. Çok mücadele etmiş, çok emek vermişsiniz. Yıkımlar olsa da bence sonuç başarılı aranızda aşılmayacak uçurumlar olduğunu sanmıyorum. Erkekler bizim gibi değiller, stres kaldırma kapasiteleri düşük, fevri oluyorlar ama bu fevriliğin ilişkilere neler yaptığını anlamasını sağlamak güzel sonuçlar verebiliyor.
Eşinizin takdir edilecek yanları da var, benim de hayatımda alevilikle başlayan bir hikaye oldu, direndim, savaştım 10 yıl ama o benden vazgeçti, beceremedi en sonunda kendi ailesinin töresine uygun birini bulup, aldattı beni. Eşiniz en azından sizden vazgeçmemiş ve bence bu önemli. Bunca yıllık emeğin heba olmasına izin vermeyin, öğretmensiniz iletişim kurmakta bilgili olduğunuzu düşünüyorum, eşinize de ulaşabileceğinize inanıyorum. Vazgeçmeyin, Allah yardımcınız olsun
Hayatımda bildiğim tek gerçek şu ki beni annem babamdan bile daha çok seviyor eşim.Ben aileme karşı onun için mücadele verirken o da kendi ailesine karşı mücadele verdi. Evin en büyük oğlu ve tek erkek.Bir şekilde o kabul ettirdi ailesine ama ben kabul ettiremedim benim aileme bu evliliği
Yaptığı ve yapmakta olduğu fedarkarlıkları asla inkar edemem. Yuvamızın geleceği için her şeyi fazlasıyla yapıyor. Ama konu sadece ikimiz olunca karakterler, huylar suçlanıyor aramızda sürekli .
Son düzenleme: