Gerçekten artık insanların bencilliğine tahammülüm kalmadı o kadar doluyum ki anlatamam.. Haftaya Allah nasip ederse doğumum var stres topuyum adeta. Konuya geleyim , Ananem var kemoterapi görüyor , yıllardır aylarca annem baktı bir hafta öncesine kadar hatta. Eşim ben kardeşim babam gül gibi baktık. Hele babam kendi annesi erken yaşta vefat ettiği için ananeme kıyamıyor. Annemler 9 kardeş dayı olacaklar paragöz , teyzeler deseniz sadece kendini düşünüyor. Annelerini alıp bakmadılar. Ananemin hastanesi 1 saatlik mesafede ve kardeşim çalıştığı için saatleri uymadığı için tedaviye bir süre dayımda devam etsin dediler , aldı yanına bir hafta önce çok afedersiniz altına yaptı diye kapıya atıcam gel al annemi diyor. Teyzemler annemi arıyor biz çalışıyoruz sen alıcaksın diyorlar annem benim yanıma geldi kızın doğumu var nasıl bırakayım çocuğumu diyor bi 20 gün idare edin alıcam sonra diyor ama yok sabahtan beri resmen taciz ediyorlar al da al al da al. Ananem yalnız tuvalete bile gidemiyor benim durumum riskli annem beni bırakamıyor vallahi çok üzülüyorum anneme.. napıcaz böyle bilmiyorum