Vajinismus problemiyle baslayan bir evliligim var. 6 ay sonunda benim ısrarlarimla terapiye gittik ve sorun çözüldü. Çözüldü diyorum ama benim cektigim acı hic degismedi hep cok zorlandim.
Esimi gercekten cok seviyordum. Esim de benj seviyordu ama daha cok seven taraf bendim. Esim de soylerdi bunu hep. Suprizler yapardim kucukte olsa ama eşimden hicbir jest goremedim. iyi bir insan herseyime yardimci ne istersem alir yapar ama ben en basiti gun icinde bir mesaj beklerdim beni sevdigini soylesin ama hic olmadi. O zamanlar kafaya takmazdim bunu.
Sonra tüp bebek sürecine girdik. Tüp bebek merkezlerine gittik geldik biraz daha deneyin diyen oldu normal yoldan cocugunuz olmaz diyen de. Bu surecte iliskiler hep ödev haline gelmisti. Neyse asilama yaptiracagim ay hamile kaldim ama kimyasal gebelik oldu biz bu yuzden biraz daha normal yoldan denemye karar verdik ve 3. Yilimizda bir kizimiz oldu. Gözünün icine baktigim. Bircok anne gibi uzerine titredigim.
Dogumdan sonra cinsellik hayatimizdan iyice uzaklasti. Esim bu durumdan rahatsiz ama kizimiz biraz buyusun hersey duzelecek umuduyla 2 yila yakin gecirdik. Bu arada az da olsa cinsellik yasanjyor ama yeterli degil esime. Bana gore hiç olmasa da olur zaten. Tartismalarimiz oluyor ara ara. Esime hak veriyorum ama olmuyor iste yapamiyorum. O arada tekrar hamile oldugumu öğrendim. Daha kızımi memeden kesmemistim plansızdi. Neden korunmadiniz diyeceksiniz. Zaten ilk kizim cok zor olmustu bi kereden ne olabilir ki diye bir hata yaptım. Hata demek istemiyorum artik kucuk kizimi hata olarak görmek istemiyorum çünkü. Hamile olduğumu öğrendikten sonra hayat tamamen degisti. Hazır değildim istemiyordum ve kimse beni anlamiyordu. Annemle kavga ettim aylarca küs kaldım. Konu acmistim buraya o dönem. Konusacak kimsem yok. Yasadigim yerde iki küçük cocukla cok zor gunler gecirdim hala geciriyorum. Küçük 1.5 yasinda su anda buyuk 4. Bu donemde esimin tek derdi cinsellik oldu. olmadigi zaman bana hakaret etti. O hakaret ettikce kötü davrandikca ben uzaklastim ondan. Psikologa gittim bu dönemde beni anlayan tek insan o oldu. Ne esim ne annem kimseye anlatamadim kendimi. Tabi bu donemde büyük kizimin kiskanclik krizleri ve bu ruh haliyle bu sureci iyi yönetememiz sonucu kizim cok degisti. Ben tahammulsuzum ben değiştim kızım degisti biliyorum. Eski annesini istedi ama bulamadi ve hala da bulmus degil. Benim en hassas noktam büyük kızım. Ona cok haksizlik yaptim. Ne hayallerim vardi onunla hepsi yarim kaldi. 2 yildir beynimde bu düşünceler.
8 ay onceydi sanırım bir kavga sonucu esim bana vurdu ve o gunden sonra ben her turlu temasi kestim. Dokunmasini opmesini hicbir sey istemiyorum. Bu süreçte istekleri bitmedi esimin. Önce beni sevdigini soyleyip istedigini yaptirmaya calisti. Istedigi olmayinca da hakaret beddua sözlü siddete dair ne ararsaniz soylemeye basladi. Bu süreçte ben herseyi geride birakip iki kere adim attim. Yavas yavas ilerleyelim ustume cok gelme dedim ama yillarin eksikligi o kadar cok ki esimde kendine engel olamadi istekleri bitmedi hizli ilerlemek istedi ve biz basa döndük. Ben adim attim evet ama esim de adim atar. Ozur diler ama yine yapar ayni seyleri. son kavgamizi dün aksam yaptik bana cok agir bi beddua etti zoruma gitti. 2 dk once sevdigini soylerken istedigi olmadigi icin bedduaya basladi. benim de cok hatam var ama cok kotu bir dönemden gectim hala geciyorum anlayisa ihtiyacim olan bir dönem. Herseyi mahvettik. Esim aslinda iyi bir insan ama cok vurdumduymaz ofkemi ciddiye almaz, isine asiri düşkün. Aksamlari gec gelmeler sehir disina gitmeler ve ben iki cocukla bu ruh haliyle basbasa kaldim. Benim de cok hatam var kabul ediyorum esimi dusunemedim kendim icimde bulundugum bataktan cikmaya calisiyorum 2 yildir. Mjsaygi zaten kalmadi bu evlilikte. Sevgi var mi inanin bilmiyorum. Psikologum su anda verdigin karar dogru olmaz bosanmak icin biraz kendine zaman vermelisin demişti. Tabi bu donemde ben ucretsiz izinde oldugum icin maddi sıkıntılarda eklendi sorunlarimiza. Ben Simdi sizlere soruyorum bu evlilik icin emek vermeye deger mi? Duzelir mi? Yoksa bosanmak en iyi yol mu her ne kadar cesaret edemesem de. Cok uzatmamaya çalıştım ama yine uzun olmus anlatabilmisimdir umarim.
Esimi gercekten cok seviyordum. Esim de benj seviyordu ama daha cok seven taraf bendim. Esim de soylerdi bunu hep. Suprizler yapardim kucukte olsa ama eşimden hicbir jest goremedim. iyi bir insan herseyime yardimci ne istersem alir yapar ama ben en basiti gun icinde bir mesaj beklerdim beni sevdigini soylesin ama hic olmadi. O zamanlar kafaya takmazdim bunu.
Sonra tüp bebek sürecine girdik. Tüp bebek merkezlerine gittik geldik biraz daha deneyin diyen oldu normal yoldan cocugunuz olmaz diyen de. Bu surecte iliskiler hep ödev haline gelmisti. Neyse asilama yaptiracagim ay hamile kaldim ama kimyasal gebelik oldu biz bu yuzden biraz daha normal yoldan denemye karar verdik ve 3. Yilimizda bir kizimiz oldu. Gözünün icine baktigim. Bircok anne gibi uzerine titredigim.
Dogumdan sonra cinsellik hayatimizdan iyice uzaklasti. Esim bu durumdan rahatsiz ama kizimiz biraz buyusun hersey duzelecek umuduyla 2 yila yakin gecirdik. Bu arada az da olsa cinsellik yasanjyor ama yeterli degil esime. Bana gore hiç olmasa da olur zaten. Tartismalarimiz oluyor ara ara. Esime hak veriyorum ama olmuyor iste yapamiyorum. O arada tekrar hamile oldugumu öğrendim. Daha kızımi memeden kesmemistim plansızdi. Neden korunmadiniz diyeceksiniz. Zaten ilk kizim cok zor olmustu bi kereden ne olabilir ki diye bir hata yaptım. Hata demek istemiyorum artik kucuk kizimi hata olarak görmek istemiyorum çünkü. Hamile olduğumu öğrendikten sonra hayat tamamen degisti. Hazır değildim istemiyordum ve kimse beni anlamiyordu. Annemle kavga ettim aylarca küs kaldım. Konu acmistim buraya o dönem. Konusacak kimsem yok. Yasadigim yerde iki küçük cocukla cok zor gunler gecirdim hala geciriyorum. Küçük 1.5 yasinda su anda buyuk 4. Bu donemde esimin tek derdi cinsellik oldu. olmadigi zaman bana hakaret etti. O hakaret ettikce kötü davrandikca ben uzaklastim ondan. Psikologa gittim bu dönemde beni anlayan tek insan o oldu. Ne esim ne annem kimseye anlatamadim kendimi. Tabi bu donemde büyük kizimin kiskanclik krizleri ve bu ruh haliyle bu sureci iyi yönetememiz sonucu kizim cok degisti. Ben tahammulsuzum ben değiştim kızım degisti biliyorum. Eski annesini istedi ama bulamadi ve hala da bulmus degil. Benim en hassas noktam büyük kızım. Ona cok haksizlik yaptim. Ne hayallerim vardi onunla hepsi yarim kaldi. 2 yildir beynimde bu düşünceler.
8 ay onceydi sanırım bir kavga sonucu esim bana vurdu ve o gunden sonra ben her turlu temasi kestim. Dokunmasini opmesini hicbir sey istemiyorum. Bu süreçte istekleri bitmedi esimin. Önce beni sevdigini soyleyip istedigini yaptirmaya calisti. Istedigi olmayinca da hakaret beddua sözlü siddete dair ne ararsaniz soylemeye basladi. Bu süreçte ben herseyi geride birakip iki kere adim attim. Yavas yavas ilerleyelim ustume cok gelme dedim ama yillarin eksikligi o kadar cok ki esimde kendine engel olamadi istekleri bitmedi hizli ilerlemek istedi ve biz basa döndük. Ben adim attim evet ama esim de adim atar. Ozur diler ama yine yapar ayni seyleri. son kavgamizi dün aksam yaptik bana cok agir bi beddua etti zoruma gitti. 2 dk once sevdigini soylerken istedigi olmadigi icin bedduaya basladi. benim de cok hatam var ama cok kotu bir dönemden gectim hala geciyorum anlayisa ihtiyacim olan bir dönem. Herseyi mahvettik. Esim aslinda iyi bir insan ama cok vurdumduymaz ofkemi ciddiye almaz, isine asiri düşkün. Aksamlari gec gelmeler sehir disina gitmeler ve ben iki cocukla bu ruh haliyle basbasa kaldim. Benim de cok hatam var kabul ediyorum esimi dusunemedim kendim icimde bulundugum bataktan cikmaya calisiyorum 2 yildir. Mjsaygi zaten kalmadi bu evlilikte. Sevgi var mi inanin bilmiyorum. Psikologum su anda verdigin karar dogru olmaz bosanmak icin biraz kendine zaman vermelisin demişti. Tabi bu donemde ben ucretsiz izinde oldugum icin maddi sıkıntılarda eklendi sorunlarimiza. Ben Simdi sizlere soruyorum bu evlilik icin emek vermeye deger mi? Duzelir mi? Yoksa bosanmak en iyi yol mu her ne kadar cesaret edemesem de. Cok uzatmamaya çalıştım ama yine uzun olmus anlatabilmisimdir umarim.