bu aci nasil geciyor?

Ysmnzgr .!.:

Gecmiyor mu acısı peki sürekli aklında mi?

Genişletmek için tıkla...

sassyassyy .!.:

annemi kaybedeli bir ay kadar olacak ve ben daha mezarina hic gitmedim utandigim icin. etrafimdaki kimseye anlatamiyorum icimde buyuyor buyuyor beni boguyor.

kusmustuk en son ve annem o sekilde gitti. kusmemis olsaydik ne degisirdi belki de cenazesine rahatca gidebilirdim sadece bu olurdu sanirim. cunku zaten annem benim hayatimda yoktu ben de onda yoktum. yoktuk yani biz anne kiz degildik, zorluyorduk bazen o zorluyordu bazen ben zorluyordum ama olmuyordu. hic olmadi.

ama yine de pismanim ve bu pismanlik gecebilecek turden degil eminim. hayatimin sonuna kadar bunu yasamak istemiyorum. ikiyuzlu oldugumu dusunuyorum evet ama bunu unutmak istiyorum. annemin bana soylediklerini, benim ona soylediklerimi tamamen unutmak istiyorum. belki o zaman icimdeki aci biraz hafifler. cunku simdi nefes alirken canim aciyor, kafami bir saniye bos birakmamaya calisiyorum ama yine de gecmiyor. boyle bir yuku hayatimda istemiyorum.

kimseyle bir sey konusamiyorum bogazimda bir sey dugumleniyor gozlerim doluyor oylece kaliyorum. kendimi babama veya sevgilime bile anlatamiyorum konusmaya calisinca aglamaktan konusamiyorum. ben sadece lutfen bu aci hafiflesin istiyorum, bu yuk uzerimden kalksin. tamam yine uzuleyim ama canim boyle yanmasin istiyorum cunku bu bu zamana kadar yasamadigim turden bir aci. bu kadar guclu degilim yapamiyorum kendi kendime kalip dusundugumde delirecek gibi oluyorum. lutfen gececek, bak benimki de gecti, herkesin acisi geciyor deyin ben gercekten cok caresizim.

Genişletmek için tıkla...

Alicja .!.:

Dostoyevskinindi sanırım bir sözü var,
"önce biraz ağladılar ama alıştılar şimdi. aşağılık insanoğlu her şeye alışır."
Bu sözün ne kadar anlamlı olduğunu bu süreçte anladım ben.
Sürekli aklımda desem yalan olur, küçük bir çocuğum var, işim var, mücadele ettiğim problemler var. Ama insan hemen her an annesine ihtiyaç duyabiliyor, mutlu olduğumda hep eksiğim mesela. Kızım yürüdü konuştu hep eksiğim, o da görmeliydi diyorum hep içimden. Yılbaşı, bayram, özel günler hep eksik. Yaşadığım problemlerde elimden tutan biri eksik, ilişkimizde sorunlar yaşasak da en yakın arkadaşı olmuştuk birbirimizin. O yüzden hemen her gün aklıma geliyor, her gün içim acıyor.

Genişletmek için tıkla...

rouges .!.:

Anne kız ilişkisinde, ilişkinin seyrinden anne sorumludur bence.

Genişletmek için tıkla...

En buyuk kk .!.:

Sabahtan beri aklimdaki dusunceyi inanilmaz guzel ozetlemissiniz. Anne degilim ama ablayim benden yedi yas kucuk bir kardesim var. Ne demek istediginizi anliyorum. Annesinin bu sekilde bir kirginliga yikima yol acmasinin binbir sebebi olabilir. Kendi ailesinden sevgi gormemistir vardir da vardir. Ama bu sebeplerden hicbirinin cocugun sucu oldugunu dusunmuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ysmnzgr .!.:

Annem cok hastada geri donüsü olmayan yani son gunlerini yasiyor bende hamileyim..
Ne diyim ki yazdıklarınız beni cok etkiledi.
Bizim annemle aramız hep cok iyiydi ne bileyim acaba kendime.gelebilir miyim diye dusunmeden edemiyorum..
Annenizin mekani cennet olsun.
Konu sahibi arkadasim uzmeyin kendimizi hayat bu sonucta insanlarla iliskilerimizi ölecek dusuncesiyle kurmuyoruz.
Aranızda yasananları bilmiyorum ama kendinizi suclamayın hepsi gecmiste kaldi yardım alın sizde zor seyler yasamissiniz.
Mekani cennet olsun annenizin.

Genişletmek için tıkla...

Alicja .!.:

Şifa diliyorum annenize, kaybetme korkusu kaybetmekten daha zor diyebilirim. Ne kadar zor da olsa başka çare olmayınca alışıyor insan, çocuğunuza sarılacaksınız siz de. Mucizeler insanlar için ümidinizi kaybetmeyin.

Genişletmek için tıkla...

sassyassyy .!.:

ben de cok masumum diyemem mesela ben de onun canini acitmak icin cok konustum. anne demedim adiyla hitap ettim mesela, uzuluyordu belki de buna. veya ne bileyim en ufak bir sey soylediginde git basimdan, sen kimsin bana ne yapacagimi soyluyorsun dedim. dedim yani evet ama sinirliydim iste. ama bunlari dedigim halde ben hep adim atmaya calistim da. ne bileyim mesela sevgilimle tanistirmistim istedim ki guzelce o da sohbet etsin konussun, mezuniyetime gelmesini istedim mesela. yani onun yanimda olmasini istedigim zamanlar da olmustu veya adim attigim.

uzuluyorum kahroluyorum ama bunlari anlatinca sanki gunah cikariyormusum gibi dusunuyorum. yani ben kendimi hakli cikarmaya bile utaniyorum. eziliyorum bunun altinda. aklima geldikce yaziyorum bu arada ne kadar toparlayabiliyorum bilmiyorum ben bunlari ilk kez konusuyorum hayatimda.

Genişletmek için tıkla...

Legal Alien .!.:

Ya sen ölseydin S sassyassyy ?

Sen de zor zamanlardan geçtin, kanserle savaştın, ameliyat oldun vs vs, ya sen ölseydin?

Olamaz mı yani, gayet de ihtimal dahilindeydi bence. O zaman annen aynı vicdanla kalacak mıydı? Hiç sanmıyorum çünkü öyle olsa bunu hastalık sürecinde, ameliyatında vs anlardın. Demek ki seninle bu seviyede bir ilişki istiyormuş.

Annedir kutsaldır bıdı bıdı bana pek işlemiyor. Anne, annelik yaptığı kadar annedir. Benim bir ufaklık var yakında 2 olacak yaşı. Ona ne verirsem onu geri alıyorum. Bunu bu kadar iyi gözlemlemişken seni suçlamam mümkün değil. Böyle görmeseydin böyle davranmazdın. Evlatlar ebeveynleri taklitte muazzam başarılılar.

Bu arada ben de babamı kaybettim, 10 sene oldu. Elbette benim de evlat olarak yarım kalmışlıklarım, yaşadıklarımda onu arayışım vs oluyor ama hayat akıyor bir şekilde. Acıya saplanıp kalmanın sana bir faydası yok. Gidenler gittiler. Sıra bize gelmiş olsaydı biz giderdik. Evlatların ebeveyn gömmesi, ebeveynlerin evlat gömmesinden iyi bence. Allah sıralı ölüm versin diye boşuna demiyorlar.

Kendini paralama. Seçimler sana bırakılsaydı çok farklı bir yaşantıda çok farklı ilişkiler kuracağın ebeveynler isterdin eminim ama bize verilenle yetinmek zorundayız işte. Annenle olan ilişkinizi, annenin seçimleri bu noktaya getirdi, bunu unutma.

Herhangi bir samimiyetimiz yok ama seviyorum seni, genelde tüm konuların sana sarılmak istememe neden oluyor. İstersen özelden de yazabilirsin, konuşmak iyi gelecekse.

Başın sağ olsun.

Genişletmek için tıkla...

sassyassyy .!.:

annemi kaybedeli bir ay kadar olacak ve ben daha mezarina hic gitmedim utandigim icin. etrafimdaki kimseye anlatamiyorum icimde buyuyor buyuyor beni boguyor.

kusmustuk en son ve annem o sekilde gitti. kusmemis olsaydik ne degisirdi belki de cenazesine rahatca gidebilirdim sadece bu olurdu sanirim. cunku zaten annem benim hayatimda yoktu ben de onda yoktum. yoktuk yani biz anne kiz degildik, zorluyorduk bazen o zorluyordu bazen ben zorluyordum ama olmuyordu. hic olmadi.

ama yine de pismanim ve bu pismanlik gecebilecek turden degil eminim. hayatimin sonuna kadar bunu yasamak istemiyorum. ikiyuzlu oldugumu dusunuyorum evet ama bunu unutmak istiyorum. annemin bana soylediklerini, benim ona soylediklerimi tamamen unutmak istiyorum. belki o zaman icimdeki aci biraz hafifler. cunku simdi nefes alirken canim aciyor, kafami bir saniye bos birakmamaya calisiyorum ama yine de gecmiyor. boyle bir yuku hayatimda istemiyorum.

kimseyle bir sey konusamiyorum bogazimda bir sey dugumleniyor gozlerim doluyor oylece kaliyorum. kendimi babama veya sevgilime bile anlatamiyorum konusmaya calisinca aglamaktan konusamiyorum. ben sadece lutfen bu aci hafiflesin istiyorum, bu yuk uzerimden kalksin. tamam yine uzuleyim ama canim boyle yanmasin istiyorum cunku bu bu zamana kadar yasamadigim turden bir aci. bu kadar guclu degilim yapamiyorum kendi kendime kalip dusundugumde delirecek gibi oluyorum. lutfen gececek, bak benimki de gecti, herkesin acisi geciyor deyin ben gercekten cok caresizim.

Genişletmek için tıkla...

sassyassyy .!.:

annemi kaybettikten sonra evine gittik dedigim gibi. ya benim annem olmus ben kahroluyorum annanemin kendi kizi, teyzemin kendi ablasi bu kadin onlar da uzuluyorlar ama beni kovdular evden. annemi dunyada en cok ben uzmusum oyle soylediler. cenazesine belki de gidecektim ama gidemedim. uzaktan izledim hic yanlarina bile yaklasmadim. ben istemez miydim ben de en azindan son kez bas ucunda durayim, ne bileyim inanmiyorum ama dua bile ederdim o an. bir seyler yapmak istedim ya onu bile yapamadim.

turkiyeye geldigimde babama dedim ki beni yanina sokabilir misin, imkansiz yassy covid yogun bakiminda yatiyor olmaz dedi. yalvardim yakardim saatlerce agladim babama ama yapmadi. bunu bile icime dert ediyorum bunu bile dusunuyorum belki benim gerizekali babam bir seyler yapsaydi son kez konusurdum, icimdekileri olsun soylerdim ya. insanlarin bana soyledikleri, anneni en cok sen uzdun demeleri anneni cok yiprattin demeleri atamiyorum icimden iste. yapmadim abi dogmak mi ya benim hatam bana sorsan dogmak ister miydim o bile baska konu.

hep ayni seyi soyledi annem sen insan gibi yasamiyorsun, baban olmasa sen zaten yoksun, parazit gibi yasiyorsun, baban seni parayla satin almis bak hep bunlar kafamin icinde yankilaniyor. ne yapayim abi ben bu dunyaya survive etmeye mi gelmisim hayatimi ne yapayim annem yoksa beni istemediyse ben de babami mi istemeyeyim nasil buyuyebilirim nasil hayatta kalabilirim o zaman deliriykrum ya beni bu sekilde biraktigi icin. yuzune soylemek isterdim cidden cunku cok kucuk bir kismini soyledim. hayatim boyunca bunu mu dusunecegim ben hep boyle mi hissedexegim ne alaka ya hayatta bunu yasamayi hak eden insan olur mu hepsi ben kafayi yiyeyim diye mi basima geliyor anlamiyorum. ben olseydim o bunlari dusunur muydu onu da bilmiyorum ama su kafami koparsam cidden anca aklimdan silerim herhalde bunlari.

Genişletmek için tıkla...

sassyassyy .!.:

annemi kaybettikten sonra evine gittik dedigim gibi. ya benim annem olmus ben kahroluyorum annanemin kendi kizi, teyzemin kendi ablasi bu kadin onlar da uzuluyorlar ama beni kovdular evden. annemi dunyada en cok ben uzmusum oyle soylediler. cenazesine belki de gidecektim ama gidemedim. uzaktan izledim hic yanlarina bile yaklasmadim. ben istemez miydim ben de en azindan son kez bas ucunda durayim, ne bileyim inanmiyorum ama dua bile ederdim o an. bir seyler yapmak istedim ya onu bile yapamadim.

turkiyeye geldigimde babama dedim ki beni yanina sokabilir misin, imkansiz yassy covid yogun bakiminda yatiyor olmaz dedi. yalvardim yakardim saatlerce agladim babama ama yapmadi. bunu bile icime dert ediyorum bunu bile dusunuyorum belki benim gerizekali babam bir seyler yapsaydi son kez konusurdum, icimdekileri olsun soylerdim ya. insanlarin bana soyledikleri, anneni en cok sen uzdun demeleri anneni cok yiprattin demeleri atamiyorum icimden iste. yapmadim abi dogmak mi ya benim hatam bana sorsan dogmak ister miydim o bile baska konu.

hep ayni seyi soyledi annem sen insan gibi yasamiyorsun, baban olmasa sen zaten yoksun, parazit gibi yasiyorsun, baban seni parayla satin almis bak hep bunlar kafamin icinde yankilaniyor. ne yapayim abi ben bu dunyaya survive etmeye mi gelmisim hayatimi ne yapayim annem yoksa beni istemediyse ben de babami mi istemeyeyim nasil buyuyebilirim nasil hayatta kalabilirim o zaman deliriykrum ya beni bu sekilde biraktigi icin. yuzune soylemek isterdim cidden cunku cok kucuk bir kismini soyledim. hayatim boyunca bunu mu dusunecegim ben hep boyle mi hissedexegim ne alaka ya hayatta bunu yasamayi hak eden insan olur mu hepsi ben kafayi yiyeyim diye mi basima geliyor anlamiyorum. ben olseydim o bunlari dusunur muydu onu da bilmiyorum ama su kafami koparsam cidden anca aklimdan silerim herhalde bunlari.

Genişletmek için tıkla...

rouges .!.:

Başın sağolsun öncelikle.
Anneyle anlaşamamak hiç bir çocuğun isteyeceği bir şey değil.
Görüşmeme noktasına geldiyseniz geçmişte yaşanmış olaylar, birikmiş olumsuz duygular var demektir.
Annen, bir fotoğrafına bile evinde yer vermemiş, hastalığında yanında olmamış, ameliyatından sonra merak edip aramamış bir insan.
Belki onun da kendince sebepleri vardı ama bunlar onun kendini haklı çıkarma sebepleri.
Seni bağlamaz. Seni, kendi sebeplerin bağlar.
O nasıl ki, sen beyin ameliyatı olduğunda aramayıp, kendince haklı sebepleri yüzünden vicdanen rahatsız olmadıysa,
Sen de kendi sebeplerini hatırla ve kendini suçlama.
Hayat bizi istemediğimiz , seçme şansımız olsa tercih etmeyeceğiniz yerlere sürüklüyor.
Anne kız ilişkisinde, ilişkinin seyrinden anne sorumludur bence.

Genişletmek için tıkla...

sassyassyy .!.:

annemi kaybettikten sonra evine gittik dedigim gibi. ya benim annem olmus ben kahroluyorum annanemin kendi kizi, teyzemin kendi ablasi bu kadin onlar da uzuluyorlar ama beni kovdular evden. annemi dunyada en cok ben uzmusum oyle soylediler. cenazesine belki de gidecektim ama gidemedim. uzaktan izledim hic yanlarina bile yaklasmadim. ben istemez miydim ben de en azindan son kez bas ucunda durayim, ne bileyim inanmiyorum ama dua bile ederdim o an. bir seyler yapmak istedim ya onu bile yapamadim.

turkiyeye geldigimde babama dedim ki beni yanina sokabilir misin, imkansiz yassy covid yogun bakiminda yatiyor olmaz dedi. yalvardim yakardim saatlerce agladim babama ama yapmadi. bunu bile icime dert ediyorum bunu bile dusunuyorum belki benim gerizekali babam bir seyler yapsaydi son kez konusurdum, icimdekileri olsun soylerdim ya. insanlarin bana soyledikleri, anneni en cok sen uzdun demeleri anneni cok yiprattin demeleri atamiyorum icimden iste. yapmadim abi dogmak mi ya benim hatam bana sorsan dogmak ister miydim o bile baska konu.

hep ayni seyi soyledi annem sen insan gibi yasamiyorsun, baban olmasa sen zaten yoksun, parazit gibi yasiyorsun, baban seni parayla satin almis bak hep bunlar kafamin icinde yankilaniyor. ne yapayim abi ben bu dunyaya survive etmeye mi gelmisim hayatimi ne yapayim annem yoksa beni istemediyse ben de babami mi istemeyeyim nasil buyuyebilirim nasil hayatta kalabilirim o zaman deliriykrum ya beni bu sekilde biraktigi icin. yuzune soylemek isterdim cidden cunku cok kucuk bir kismini soyledim. hayatim boyunca bunu mu dusunecegim ben hep boyle mi hissedexegim ne alaka ya hayatta bunu yasamayi hak eden insan olur mu hepsi ben kafayi yiyeyim diye mi basima geliyor anlamiyorum. ben olseydim o bunlari dusunur muydu onu da bilmiyorum ama su kafami koparsam cidden anca aklimdan silerim herhalde bunlari.

Genişletmek için tıkla...