- 11 Ağustos 2017
- 280
- 380
- 33
-
- Konu Sahibi sassyassyy
- #61
aslinda hatirlamak istemedigim cok fazla sey var. biliyorsunuz az cok yani ben kanser tedavisi gorurken yalnizdim genelde, babam gelirdi arada yasadigim yere. kubadan asi getirtmemiz gerekti, annemin fakulteden arkadasi orada calisiyordu bildigin bu asilar uzerinde calisiyordu adam yani ondan bilgi alabilirdik ama annem ugrasmadi. biz babamla kubaya, oradan isvicreye gittik. isvicrede ameliyat oldum annem gelmedi sirf ameliyati babam yapiyor diye. ki beyin ameliyati olmustum. uyandigimda benim de aklima annem geldi diyemem ama birkac gun sonra sormustum sevgilime hic aradi mi diye evet cok aradi ben konustum dedi ama aramadigina emindim cunku ben uyaninca da hic aramamisti. bunlari dusununce tiksiniyorum neden uzuluyorum diyorum ama oyle bir sey oluyor ki icimde acaba neden boyle yapti, benim yapabilecegim bir sey var miydi, benden mi bir adim bekledi, pisman oldu mu diye kafayi yiyorum. hem cok uzuluyorum hem de nefret ediyorum dunyadan gittikten sonra bile bana boyle bir aci biraktigi icin. hayatimda ilk kez insanlarla konusuyorum bunlari, yillarca icimde tuttum tuttum sadece beni bitirdi.Başın sağolsun S sassyassyy
Acın için bir şey diyemem, yaşamadığım acıyı anlayamam.
Sadece şunu söyleyeyim,
hani klişe olacak ama, eğer olur da anne olursan anlayacaksın, anneler çocuklarına kırgın yada küs kalmaz.
O kavgalar, kırgınlıklar, kızgınlıklar, hepsi birinizden birine bir şey olana kadar. O zaman senin canın yansa o, onun canı yansa sen üzülürsün.
böyle bir bağı uzaklık, farklılıkta dargınlık bozamaz.
eger bu konuda acın katlanıyorsa merak etme. Sen affet, o çoktan affetmiştir.
annemi kaybedeli bir ay kadar olacak ve ben daha mezarina hic gitmedim utandigim icin. etrafimdaki kimseye anlatamiyorum icimde buyuyor buyuyor beni boguyor.
kusmustuk en son ve annem o sekilde gitti. kusmemis olsaydik ne degisirdi belki de cenazesine rahatca gidebilirdim sadece bu olurdu sanirim. cunku zaten annem benim hayatimda yoktu ben de onda yoktum. yoktuk yani biz anne kiz degildik, zorluyorduk bazen o zorluyordu bazen ben zorluyordum ama olmuyordu. hic olmadi.
ama yine de pismanim ve bu pismanlik gecebilecek turden degil eminim. hayatimin sonuna kadar bunu yasamak istemiyorum. ikiyuzlu oldugumu dusunuyorum evet ama bunu unutmak istiyorum. annemin bana soylediklerini, benim ona soylediklerimi tamamen unutmak istiyorum. belki o zaman icimdeki aci biraz hafifler. cunku simdi nefes alirken canim aciyor, kafami bir saniye bos birakmamaya calisiyorum ama yine de gecmiyor. boyle bir yuku hayatimda istemiyorum.
kimseyle bir sey konusamiyorum bogazimda bir sey dugumleniyor gozlerim doluyor oylece kaliyorum. kendimi babama veya sevgilime bile anlatamiyorum konusmaya calisinca aglamaktan konusamiyorum. ben sadece lutfen bu aci hafiflesin istiyorum, bu yuk uzerimden kalksin. tamam yine uzuleyim ama canim boyle yanmasin istiyorum cunku bu bu zamana kadar yasamadigim turden bir aci. bu kadar guclu degilim yapamiyorum kendi kendime kalip dusundugumde delirecek gibi oluyorum. lutfen gececek, bak benimki de gecti, herkesin acisi geciyor deyin ben gercekten cok caresizim
aslinda hatirlamak istemedigim cok fazla sey var. biliyorsunuz az cok yani ben kanser tedavisi gorurken yalnizdim genelde, babam gelirdi arada yasadigim yere. kubadan asi getirtmemiz gerekti, annemin fakulteden arkadasi orada calisiyordu bildigin bu asilar uzerinde calisiyordu adam yani ondan bilgi alabilirdik ama annem ugrasmadi. biz babamla kubaya, oradan isvicreye gittik. isvicrede ameliyat oldum annem gelmedi sirf ameliyati babam yapiyor diye. ki beyin ameliyati olmustum. uyandigimda benim de aklima annem geldi diyemem ama birkac gun sonra sormustum sevgilime hic aradi mi diye evet cok aradi ben konustum dedi ama aramadigina emindim cunku ben uyaninca da hic aramamisti. bunlari dusununce tiksiniyorum neden uzuluyorum diyorum ama oyle bir sey oluyor ki icimde acaba neden boyle yapti, benim yapabilecegim bir sey var miydi, benden mi bir adim bekledi, pisman oldu mu diye kafayi yiyorum. hem cok uzuluyorum hem de nefret ediyorum dunyadan gittikten sonra bile bana boyle bir aci biraktigi icin. hayatimda ilk kez insanlarla konusuyorum bunlari, yillarca icimde tuttum tuttum sadece beni bitirdi.
aslinda hatirlamak istemedigim cok fazla sey var. biliyorsunuz az cok yani ben kanser tedavisi gorurken yalnizdim genelde, babam gelirdi arada yasadigim yere. kubadan asi getirtmemiz gerekti, annemin fakulteden arkadasi orada calisiyordu bildigin bu asilar uzerinde calisiyordu adam yani ondan bilgi alabilirdik ama annem ugrasmadi. biz babamla kubaya, oradan isvicreye gittik. isvicrede ameliyat oldum annem gelmedi sirf ameliyati babam yapiyor diye. ki beyin ameliyati olmustum. uyandigimda benim de aklima annem geldi diyemem ama birkac gun sonra sormustum sevgilime hic aradi mi diye evet cok aradi ben konustum dedi ama aramadigina emindim cunku ben uyaninca da hic aramamisti. bunlari dusununce tiksiniyorum neden uzuluyorum diyorum ama oyle bir sey oluyor ki icimde acaba neden boyle yapti, benim yapabilecegim bir sey var miydi, benden mi bir adim bekledi, pisman oldu mu diye kafayi yiyorum. hem cok uzuluyorum hem de nefret ediyorum dunyadan gittikten sonra bile bana boyle bir aci biraktigi icin. hayatimda ilk kez insanlarla konusuyorum bunlari, yillarca icimde tuttum tuttum sadece beni bitirdi.
Bence de gidebilirsen iyi olur.Başın sağolsun @ S sassyassyy cim.Mekanı cennet olsunMezarina gidip annenle konusursan biraz olsun icindeki pismanlik duygusundan kurtulabilecegini dusunuyorum.
Inancli birimisin bilmiyorum ama annen adina bol bol hayir yapmani, dua etmeni tavsiye ederim. Dunyadaki yakinlarinin ettigi dualar, yaptigi hayirlar vefat edenlere hediye gibi sunulurmus ve cok sevinirlermis.
Basin sagolsun, sabirlar dilerim.
aslinda hatirlamak istemedigim cok fazla sey var. biliyorsunuz az cok yani ben kanser tedavisi gorurken yalnizdim genelde, babam gelirdi arada yasadigim yere. kubadan asi getirtmemiz gerekti, annemin fakulteden arkadasi orada calisiyordu bildigin bu asilar uzerinde calisiyordu adam yani ondan bilgi alabilirdik ama annem ugrasmadi. biz babamla kubaya, oradan isvicreye gittik. isvicrede ameliyat oldum annem gelmedi sirf ameliyati babam yapiyor diye. ki beyin ameliyati olmustum. uyandigimda benim de aklima annem geldi diyemem ama birkac gun sonra sormustum sevgilime hic aradi mi diye evet cok aradi ben konustum dedi ama aramadigina emindim cunku ben uyaninca da hic aramamisti. bunlari dusununce tiksiniyorum neden uzuluyorum diyorum ama oyle bir sey oluyor ki icimde acaba neden boyle yapti, benim yapabilecegim bir sey var miydi, benden mi bir adim bekledi, pisman oldu mu diye kafayi yiyorum. hem cok uzuluyorum hem de nefret ediyorum dunyadan gittikten sonra bile bana boyle bir aci biraktigi icin. hayatimda ilk kez insanlarla konusuyorum bunlari, yillarca icimde tuttum tuttum sadece beni bitirdi.
Gecmiyor mu acısı peki sürekli aklında mi?Benim annem öldüğünde aramız iyiydi sassy ancak ergenlikten itibaren irili ufaklı bir çok sorun yaşadık. Beraber geçirdiğimiz son sene benim de anneliğe hazırlanmamla herşey değişmişti, çok güzel geçiyordu zamanımız.
Sonra aniden annemi kaybettim. Aynen dediğin gibi fincanda kahvesi telefonunda dizisi yarım kaldı, konser sinema planlarımız vardı yarım kaldı. O yarım kalmışlık beni mahvetti, neye kime kızacağımı şaşırdım en sonunda yine anneme kızdım. Beni bırakıp gitti küçücük bebeğimle diye yine anneme kızdım, öldüğünü kesinlikle kabul edemedim uzun zaman.
Evine gittim herşeyini döktüm bana bişey demiş olsun diye, belki kardeşime ve bana bi mektup bırakmıştır diye aradık durduk. Sanırım yaşadıklarının en büyük sebebi ölümünün ani olması.
Kendine zaman ver tek diyebileceğim bu. Annemi kaybedeli 2.5 yıl oldu benim de ama hala korkunç bi yalnızlık hissediyorum, sadece öfke azaldı. Senin de kendine ve annene olan öfken azalacak eminim bence de yardım alman en doğrusu olur. Başın sağolsun gerçekten üzüldüm hem vefatına, hem yarım kalan ilişkinize.
ben de cok masumum diyemem mesela ben de onun canini acitmak icin cok konustum. anne demedim adiyla hitap ettim mesela, uzuluyordu belki de buna. veya ne bileyim en ufak bir sey soylediginde git basimdan, sen kimsin bana ne yapacagimi soyluyorsun dedim. dedim yani evet ama sinirliydim iste. ama bunlari dedigim halde ben hep adim atmaya calistim da. ne bileyim mesela sevgilimle tanistirmistim istedim ki guzelce o da sohbet etsin konussun, mezuniyetime gelmesini istedim mesela. yani onun yanimda olmasini istedigim zamanlar da olmustu veya adim attigim.Cok zor bir durum. Ne kadar dayanikli bir kizsin inanilmaz derecede dayanikli. Kendimi senin yerine koymaya calisiyorum, sanirim ben olsam anneme kusmek konusunda sucluluk duymazdim... Annemin tarzi bu olabilir, tuhaf biri olabilir ama cocuk olarak en zor zamaninda ilgi istemek ve gormeyince kusmek kirilmak hakkin bence... Ama buna ragmen yine de sevmen de normal bence... Yani burda disardan bir goz olarak seni asla hatali ve suclu bulamadim ben. Yani suclu hissetmen normal ama suclu hic degilsin bence. Aciyi gecirmek icin degil ama yasadiklarini ve duygularini anlamaya calismak icin belki terapiye gidebilirsin... Basin sag olsun sassy.
ben de cok masumum diyemem mesela ben de onun canini acitmak icin cok konustum. anne demedim adiyla hitap ettim mesela, uzuluyordu belki de buna. veya ne bileyim en ufak bir sey soylediginde git basimdan, sen kimsin bana ne yapacagimi soyluyorsun dedim. dedim yani evet ama sinirliydim iste. ama bunlari dedigim halde ben hep adim atmaya calistim da. ne bileyim mesela sevgilimle tanistirmistim istedim ki guzelce o da sohbet etsin konussun, mezuniyetime gelmesini istedim mesela. yani onun yanimda olmasini istedigim zamanlar da olmustu veya adim attigim.
uzuluyorum kahroluyorum ama bunlari anlatinca sanki gunah cikariyormusum gibi dusunuyorum. yani ben kendimi hakli cikarmaya bile utaniyorum. eziliyorum bunun altinda. aklima geldikce yaziyorum bu arada ne kadar toparlayabiliyorum bilmiyorum ben bunlari ilk kez konusuyorum hayatimda.