- 10 Şubat 2013
- 1.170
- 468
- 323
Bunca zaman çok alttan aldım, gücüm tükendi. Her bağırış ve küfür öz güvenimi yıktı diye gözümde büyütüyorum sanırım. Zamanla yaşama sevincimi geri kazanırım inşallah :)
birien aşık olmak, birini sevmek, neden gözünüzde bu kadar büyüyorki anlam veremedim:))
belkide etrafınızda sizi çok seven sizi gerçekten mutlu edebilecek veya size açılmak isteyen birileri vardır.
ama sizin gözünüz görmüyordur
veya sizin bi ilişkiniz olduğunu bilip hep bi adım geri duruyorlardır
benim kanaatım ileride mutlu olmuyacağını bilidiğin bi insan ile evlenmemen
çünkü evlilik fedakarlık ister, sorumluluk ister,özveri ister,saygı ister,sevgi ister v.s dahada sayabileceğim bir sürü şey..
bile bile kendini dibi görünmeyen kör bi kuyuya atma...
Öncelikle en sevdiğim sözlerden birini,kimbilir kaçıncı kez yazayım : ZARARIN NERESİNDEN DÖNSEN KARDIR.
4.5 yıldır birlikteymişsiniz.İlk farkettiğin anda ayrılsaydın,belki sadece 2 senen boşa gidecekti.
Şimdi düşün ki evlendin...
Bıçak kemiğe dayanmadan ayrılmayacak birine benziyorsun.
Mutlaka ilk yıllar sabredeceksin.Evliliğin oturmasını beklemek,düzenli işi olmasını beklemek derken hamilelik ve bebek.
Hadi bebek babasız büyümesin vs...Bir bakarsın 5-10 yıl daha mutsuz geçmiş.
Uzun ilişki insanı olduğun anlaşılıyor.Yani bir flörtü uzun ilişkiye taşıyıp,ne olursa olsun sürdüren birisin galiba.
Bence daha fazla bencil olmalısın.İlişkiyi değil,kendini düşünerek hareket etmelisin.
Yani kendi mutluluğunu...
Böyle durumlarda,tüm kapıları kapatmak lazım.
Mesela hat değiştirmek,face kapatmak veya ortak arkadaşlarla bir süre iletişime girmemek,sık gidilen yerlere gitmemek gibi...
Bir de sevgiliden ayrılınca,hayattan birşey eksiliyor.
Neden çünkü düşünsel ve zamansal anlamda çok yer kaplayan bir şey yok oluyor.
Onun yerine başka bir şey koymak lazım.
Bu "şey" illaki yeni bir sevgili değil.
Mesela fotoğrafçılık kursu veya pilates dersleri gibi farklı etkinlikler olabilir.
Bu şekilde hem yeni birşeyler öğrenmenin,kendin için birşeyler yapmanın keyfine varırsın,
hem de onu düşünecek daha az zamanın ve enerjin kalır.
çıkar bir tartışma,düşündüğün herşeyi dök ortaya.
anın hararetiyle de bitti bu iş de çık.
ne demek ah alır mıyım.verilmiş bir söz yok ortada.
bir gün bile boşa harcamaya gelmez,hayat kısa.
Yorumunuza çok teşekkür ederim. Bir seneden fazla zamandır kafamda sürekli bu ilişkiyi tartıp duruyorum. Tabi burada anlattıklarım benim bakış açım. Ona sorsanız aynı sizin dediğiniz gibi beni kontrol delisi buluyordur ve ona saygı duymadığımı hissediyordur.
Sizce hayata ve insanlara bakış açımı mı değiştirmeliyim? Birini ne olursa olsun, tembel de olsa, ailesine ve bana küfür edebilecek kadar saygısız da olsa sevmek mi gerçek aşk? Kendine göre beni çok seviyor. Ailesi de bunu bana söylüyor. Değer mi bilmiyorum? Bu insan beni seviyor, aldatmıyor, yalan söylemiyor hakkını yiyemem. Ama bunlar yeterli mi yoksa hangi kadın olsa 28 yaşında hayatta hiçbir başarısı olmamış çünkü çabalamamış ve çabalamaya niyeti olmayan birini istememekte haklı mıdır? Bunu öğrenmek için buraya konu açtım. Çünkü ben kendimi tanıyorum. Maddi açıdan zora düşersem dayanıklı olamam, bundan korkuyorum. Gerçekten sevgi ve saygı dolu bir ilişkimiz olsaydı birlikte zorluklara göğüs germeye istekli olurdum. Ama o da yok ki.
Mesela çalışmaya başladığında hadi beraber ortak hesap açalım ya da ayrı ayrı da olsa hesabımız olsun ve ayda 100 lira da olsa biriktirelim geleceğimiz için dedim. Önemli olan miktar değil ama geleceğimiz için bir şey yaptığını görmek istedim. Hiç yanaşmadı.
Gerçekten bilmiyorum. İnsan seviyorsa her şeyi yapar mı? Yoksa ben maddiyatçı mıyım? Öyle olmak istemiyorum.
maddi açıdan kadının daha güçlü olduğu, yani kaba tabirle babadan zengin olduğu ve erkeğin de yan gelip yatmasa da belli bir düzeyde gelir kazandığı nadir de olsa yürüyen ilişkilerden birine şahit oldum bu sene. aralarında ciddi bir sevgi olmasındandır muhtemelen evliliğe kadar götürdüler ilişkilerini ve son derece de mutlular, umarım bozulmaz da.
siz gerçekten sevmediğinizden bu tarz şeyler bir külfet bir engel gibi görünecektir muhakkak. sırtınızı yaslayabileceğiniz, size güven veren birini tercih etmek istemeniz çok normal. ama farkındaysanız mantığınız kalbinizi bastırabiliyorsa ortada zaten bir aşk yok demektir, sıradan bir ilgi sevgi ya da herhangi bir durum. bu sebeple elbette böyle bir adama katlanmak zorunda değilsiniz.
ama ben sizin yazım şeklinize ve sıralamalarınıza bakınca çok size uygun biri çıksa da, sizin istediğiniz yönde gitmezse hareketleri onu da zorlayacağınız gibi bir izlenime kapıldım. bu sebeple biraz kontrolcüsünüz dedim. dediğim gibi dominantsınız biraz. iki dominant karakterin de çatışması aşk olmadıkça ortada biraz zor dengelenir. yani sizin aradıklarınız güzel ama tavrınız karşınıza öyle bir adam çıkarmayabilir. aradığınız yer yanlış demek istiyorum özet olarak. aradığınız adam sırf size göre yaşamayı kabul edecek kadar yumuşak köşeli olmayacaktır muhtemelen.
İlk zamanlarımızda çok aşıktım, çok seviyordum. Ama saygısızlık aşkı öldürdü, birlikte bir gelecek kurabileceğimize olan güvenimin bitmesi de sevgiyi bitirdi.
İleride başka bir ilişkim olursa kontrolcülüğüm hakkındaki yorumunuzu unutmayacağım, bu konuda haklısınız çünkü :))) Kimbilir belki güvenebileceğim biri olursa ben de biraz rahatlarım :)))
bazen insan kendi başına her şeyi yapmayı öğrenmek zorunda kalınca, artık bir yerden sonra kendini bırakmayı beceremiyor. insanların bir şeylerin altından kalkabileceğine olan güvencesini de yitiriyor. ama eğer güvenebileceğiniz, sevebileceğiniz biri çıkarsa karşınıza (tam aradığınız gibi) kendinizi ufak ufak rahat bırakmaya çalışın gerçekten. her şey dilediğiniz gibi olsun umarım.
lise mezunu olması seni rahatsız etmiyorsa bu konu sorun değil ancak iş bulamaması, aramaması ve tembel olması çok büyük bir sorun. evlenseniz senin eline bakmayacağı ne malum? yaşın biraz büyük ama bence ümidini kesme, sonradan mutsuz olacağın bir evlilk yapma
şükürki sen daha herseyın basında bazı şeylerin farkına varmışsın,bi kere nasıl bi ego ki o kendini bulunmaz hint kuması sanıp iş begenmıyor ınsanlar ne sartlarda ev aile geçindiriyor belliki onun içinde yok zaten nenemde hep derdi 'sokma akıl yedı adım gıder' diye nereye kadar çekebilirsin?
insanlar deli gibi aşık olup evleniyolar ama sonra bi maddiyat herseyi yerle yeksan edebiliyor maalesef hayatın gerçeği bu,
sahsi kanaatım ve fikrim sırf çocuğum olsun diye böyle bi hata yapma iyi ölç biç,yarın öbürgün çocuguna baba olabılırmı bu adam?
bide herseyi tam aksi olduğunu dusun tam bı hayal kırıklığı sanada doğacak olanada yazık elinde fırsatın varken ıyı dusun derım canım
Bu işler kısmet işi. 31 yaşında neden kısmet çıkmasın ki bnm halam 38 yaşında evlendi hemde bnm halam hasta bi kadın fiziksel sorunları var. kısmet herşeyde bi hayır vardır o gün geldiginde olur. dayımda 30 yaşında evlendi ve bunlar çok mutlular hele halam babasından neler çekmişonu evlendirmeyen babası yüzünden ..abisi evlendirdi yani babam. şimdi çok mutlu kocası onu çok seviyor. 1 çocukları var tüp bebek yöntemiyle oldu ama onlar beklemek istemedikleri için. yoksa hamile kalabiliyordu .şimdi çok mutlular öyle iyi bakıyorki eniştem halama.. bide bi evlilikte aşktan daha çok saygı olmalı. saygı yoksa o evlilik.. hiç olmasın
Haklısınız. Burada çok konu okudum ve aşkın iyi bir evlilik için kesinlikle yetmediğini gördüm. Zaten bizde de aşk maşk kalmadı. Nefret ettirdi kendinden. Yaşım 25-26 falan olsaydı bir dakika düşünmeden ayrılmıştım çoktan ama hep bundan sonra ya kimseye ısınamazsam diye korkup bekledim. Keşke beklemeseydim. Benim gibi olan arkadaşlara da örnek olsun. Zaman çok kıymetli, sizi hak etmeyenler için kesinlikle zamanınızı harcamayın. Şimdi öyle bir noktadayım ki ömür boyu yalnızlığı göze alıyorum. Belki karşıma iyi biri çıkar belki çıkmaz... kısmet...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?