Arkadaşlar tanışma oldu. Konuşulduğu gibi abimin evinde yaptık.
Öncesinde ben öğlen yengeme gittim. Yardım edilecek bir şey olup olmadığını sordum. Her şeyi hallettiğini söyledi. Sonra biraz abimi suçlar gibi konuştum. Neden akşam abim öyle davrandı dedim. Çocuklar bile ondan korktuğu için nişana geliriz diyemediler dedim. O da çocukların abimle ilgisi olmadığını, çocukların bunu arkadaşlarıyla planladığını söyledi. Ben de daha önce konuştuğumuz her şeyi hatırlattım yengeme. Ve konuşurken sinirlerim bozuldu ağlamaya başladım. Sonuçta böyle şeyler bir kere oluyor ve ben böyle bir günde tüm ailem yanımda olsun istiyorum dedim. Yengem de dedi ki ben ayarlarım her şeyi. Çocuklar yine tatile gider ama nişan günü biri gider alır gelir arabayla. Sabah da yine giderler. Her şey düzelir sen bugünün tadını çıkar dedi. Bu akşamı güzel atlatalım gerisi gelir dedi.
Güya abim çok tedirginmiş. Bir tek kız kardeşi olduğu için acele etmek istemiyormuş o yüzden de böyle tepkiliymiş.
Bir de nişanı kendi evimde yapmak istediğimi söyledim. Hatta tanışma da kendi evimde olsun isterdim ama sen öyle bir teklifte bulununca mantıklı gelmişti dedim. Bu konuda sıkıntı olmadığını söyledi. Her şeyi halledeceğini söyledi. Ya çok iyi rol yapıyor Ya da gerçekten abim bu işi onaylamadığı için pürüz çıkarıyor anlayamadım doğrusu.
Sonuç olarak erkek arkadaşım ailesiyle ve yakın akrabalarıyla geldi. Arkadaşlar siz dışarda yemekte falan buluşmakta bahsediyorsunuz da karşı taraf en yakın komşusunu falan da getirmiş
neyse ki çok kalabalık değillerdi ama yine de biraz onlar biraz biz derken bir ev dolusu insan olduk. Kadınlar ve erkekler ayrı odalarda oturdular. İlerleyen saatlerde gençler de balkona geçti. Düşündüğümden daha kolay oldu her şey. Herkes birbirini sevdi güzel bir sohbet ortamı oldu. Şimdilik bu geceyi atlattık.
Şimdi isteme ve nişanı nasıl yaparız diye konuşuyorlar. Her şey güzel geçti çok şükür