- 3 Nisan 2007
- 97
- 0
- Konu Sahibi SabrinNisa
- #1
:1yes2: bu hikaye tamamen gerçektir. inanın. çünkü bu hikayeyi yaşayan kahramanlar benim çok sevdiğim iki insan. gerçi şimdi üç oldular artık:1yes2:
bundan beş yıl önce tanıştılar. hemde birbirlerine sinir olarak.
biraraya geldiklerinde ya da telefonda konuştukarında sadece sinir ediyorlardı birbirlerini..... Fakat aradan geçen haftalar onlara bambaşka sürprizler hazırlıyordu.
kadın adamı hiç sevmiyordu hatta ilgilenmiyordu bile ama kardeşi hergün eve gelip adamdan bahsediyordu ayy ne yakışıklı okula giderken bugün yine karşılaştık diye. evet yanlış duymadınız kardeşi aynen böyle söylüyordu ama ikiside o adamın aynı adam olduğunu bilmiyordu. kardeşinin niyeti ciddi değil zaten öylesine bişeydi. hatta öylesine bişey bile olamazdı.
bir süre sonra o adam birisine teklif etti. ama bu teklifi alan kişi ne abla ne de kardeşti. bu teklifi alan kişi kardeşin arkadaşıydı.
ikisi de pek umursamadı bunu.... çünkü ne kardeş ne de abla aşık değildi zaten...
teklifine red cevabı alan adam artık bıraktı gönül işlerini. telefonda yine sinir etmeye başladı kadını.
(bu arada kadının ismi ayşe olsun yoksa hikaye karışıp gidecek adamın adıda fevzi olsun kardeşinki de dudu:1yes2: )
ayşe ile fevzi telefonda konuşmaya devam ettiler birbirlerine sinir olarak ve birbirlerine gıcık olarak.
geçen zaman içinde dudu kendisine bi sevgili bulmuştu. sevgilisini ablasıyla tanıştırmak için buluştular. aaa o da neydi o adam yani fevzi de oradaydı. dudunun sevdiği erkek fevziyi amca oğlu diye tanıştırmıştı. dudu ablasına dürterek sanaher gün bahsettiğim yakışıklı bu işte dedi. abla da ama beni sinir eden adam da bu dedi. ikiside şaşırmışlardı. neyse bozuntuya vermeden biraz konuştular sonra duduyla sevgilisi bi köşeye çekildiler.
fevzi ve ayşe başbaşa kaldılar. birbirini sinir eden iki insan sanki onlar değildi. hiçte gıcıklık yapmıyorlardı birbirlerine sanki yıllardır tanışıyorlarmış gibiydiler.
yarım saatlik zaman diliminde iyi anlaşır olmuşlardı. o eski inatçı iki insan onlar değildi sanki.
buluşma sonunda fevzi ayşeye bi sevgi mesajları gönderdi. hoşlandığını belli etmek istemiyor bende vardı da belki beğenirsin diye sana da yolladım yazıyordu.
işte böyle böyle bi aşk başlamıştı artık. dudu sayesinde:1yes2:
ama ilişkinin ilk 5inci ayında ayşenin babası herşeyi öğrendi ve hemen tayini istedi.çünkü böyle şeylere karşıydı o. görücü usulu ile evlenmesini istiyordu kızının. gütmeden öncede fevziye uğrayıp kızının peşini bırakmasını söylemeyi untumadı tabiki...
ayşe çok üzüldü. hatta beş ay görüşemedi sevdiğiyle. çünkü babası telefonunu elinden almıştı ayşenin ve hiç dışarı çıkamadı ayşe. sonunda bi fırsatını bulup telefon aldı ayşe ve gizli gizli kullanmaya başladı.
herşey güzel gidiyor derken fevzinin askerlik işi çıktı. tamda sırasıydı şimdi. çünkü ayşenin birsürü görücüsü vardı. ve onlardan birisini babası sevebilir ve ayşeyi evlendirmek isteyebilirdi.
fevzi askere gitti sonunda gelene kadar bekledi ayşe. tüm zorlukara dayandı. fevzi için yapmadığı şey kalmadı. herşeyi karşısına aldı. sonunda fevzi geldi askerden. ciddi hazırlıklar başladı artık
fevzinin babası ayşenin babasıyla çok samimi arkadaştı ama bu olay sonunda araları bozulmuştu. fevzinin babası eski arkadaşının yanına gitmekte çekiniyordu ama evladı gitmesi gerekirdi. ve gitti de.
biraz zorlama sonunda verdi ayşenin babası. ama o da ne kendi istediği olmadı diye kızına surat yapmaya başladı.
artık ayşe ve babası evde iki yabancıydı. gelsinler götürsünler ben bişeye karışmam dedi ayşenin babası ve bu bardağı taşıran son damla oldu. o gece karar verdi ayşe ve zaten önceden kaçalım diye ısrar eden fevziyle kaçmaya karar verdi.
dudu biliyordu bitek bunu. o akşam duyulan araba sesinden sonra ablası gitmişti evden. hüzünlü olmuştu dudu için. yeni bi hayat. yani paylaşmak istememişti ablasını kimseyle ama napsın bu bigün olacaktı elbette.
baba barışmadı tabiki kaçan kızıyla. kızı bir yıl kaçmanın verdiği zorlukla kendi başına mücadele etti. aileden kimse görüşmüyordu onunla. aman görüşmesindlerdi çokta umrunda değildi ama niye böyle olmuştu sanki herşey.
ayşe istemezmiydi gelinlikle o evden çıkmayı..
işte kader şeydi bu....
bir yıl böyle geçti ayşenin hayatında ve sonunda onu sevindiren bişey oldu (gerçi o şey kaçtıktan üç ay sonra olmuştu ama yanlış anlatımdan dolayı hikayeye aktaramadım yukarıda siz anlatmışım gibi davranın olayı anlayınca çaktırmayın:1yes2: )
neyse ne diyodum bir yıl sonra yavrusunu canını kucağına aldı aldı ayşe ve hayattaki en büyük mutluluk buydu ayşe için. yavrusu ona herşeyi unutturmuştu.
babası da dede olduğunu öğrenince dayanamadı daha fazla. kaçsada o onun kızıydı. canıydı içindeki kızgınlığı bi köşeye bıraktı ve yavrusunu tekrar kızı olarak bağrına bastı. doğan çocuk herkes için neşe kaynağı olmuştu...
şimdi ayşe babasının yanında çok mutlu. kardeşi duduyla geçinip gidiyorlar işte. ama arada kırgınlıklar oluyor tabi. fakat o kadar danda bişey olmaz sanırım. umarım ayşe ve ailesi hep böyle mutlu olurlar...
allah onların ve bizim üzerimizden mutluluğu eksik etmesin...
biraz uzun oldu ama umarım okuyup beni sevindirirsiniz:1yes2:
bundan beş yıl önce tanıştılar. hemde birbirlerine sinir olarak.
biraraya geldiklerinde ya da telefonda konuştukarında sadece sinir ediyorlardı birbirlerini..... Fakat aradan geçen haftalar onlara bambaşka sürprizler hazırlıyordu.
kadın adamı hiç sevmiyordu hatta ilgilenmiyordu bile ama kardeşi hergün eve gelip adamdan bahsediyordu ayy ne yakışıklı okula giderken bugün yine karşılaştık diye. evet yanlış duymadınız kardeşi aynen böyle söylüyordu ama ikiside o adamın aynı adam olduğunu bilmiyordu. kardeşinin niyeti ciddi değil zaten öylesine bişeydi. hatta öylesine bişey bile olamazdı.
bir süre sonra o adam birisine teklif etti. ama bu teklifi alan kişi ne abla ne de kardeşti. bu teklifi alan kişi kardeşin arkadaşıydı.
ikisi de pek umursamadı bunu.... çünkü ne kardeş ne de abla aşık değildi zaten...
teklifine red cevabı alan adam artık bıraktı gönül işlerini. telefonda yine sinir etmeye başladı kadını.
(bu arada kadının ismi ayşe olsun yoksa hikaye karışıp gidecek adamın adıda fevzi olsun kardeşinki de dudu:1yes2: )
ayşe ile fevzi telefonda konuşmaya devam ettiler birbirlerine sinir olarak ve birbirlerine gıcık olarak.
geçen zaman içinde dudu kendisine bi sevgili bulmuştu. sevgilisini ablasıyla tanıştırmak için buluştular. aaa o da neydi o adam yani fevzi de oradaydı. dudunun sevdiği erkek fevziyi amca oğlu diye tanıştırmıştı. dudu ablasına dürterek sanaher gün bahsettiğim yakışıklı bu işte dedi. abla da ama beni sinir eden adam da bu dedi. ikiside şaşırmışlardı. neyse bozuntuya vermeden biraz konuştular sonra duduyla sevgilisi bi köşeye çekildiler.
fevzi ve ayşe başbaşa kaldılar. birbirini sinir eden iki insan sanki onlar değildi. hiçte gıcıklık yapmıyorlardı birbirlerine sanki yıllardır tanışıyorlarmış gibiydiler.
yarım saatlik zaman diliminde iyi anlaşır olmuşlardı. o eski inatçı iki insan onlar değildi sanki.
buluşma sonunda fevzi ayşeye bi sevgi mesajları gönderdi. hoşlandığını belli etmek istemiyor bende vardı da belki beğenirsin diye sana da yolladım yazıyordu.
işte böyle böyle bi aşk başlamıştı artık. dudu sayesinde:1yes2:
ama ilişkinin ilk 5inci ayında ayşenin babası herşeyi öğrendi ve hemen tayini istedi.çünkü böyle şeylere karşıydı o. görücü usulu ile evlenmesini istiyordu kızının. gütmeden öncede fevziye uğrayıp kızının peşini bırakmasını söylemeyi untumadı tabiki...
ayşe çok üzüldü. hatta beş ay görüşemedi sevdiğiyle. çünkü babası telefonunu elinden almıştı ayşenin ve hiç dışarı çıkamadı ayşe. sonunda bi fırsatını bulup telefon aldı ayşe ve gizli gizli kullanmaya başladı.
herşey güzel gidiyor derken fevzinin askerlik işi çıktı. tamda sırasıydı şimdi. çünkü ayşenin birsürü görücüsü vardı. ve onlardan birisini babası sevebilir ve ayşeyi evlendirmek isteyebilirdi.
fevzi askere gitti sonunda gelene kadar bekledi ayşe. tüm zorlukara dayandı. fevzi için yapmadığı şey kalmadı. herşeyi karşısına aldı. sonunda fevzi geldi askerden. ciddi hazırlıklar başladı artık
fevzinin babası ayşenin babasıyla çok samimi arkadaştı ama bu olay sonunda araları bozulmuştu. fevzinin babası eski arkadaşının yanına gitmekte çekiniyordu ama evladı gitmesi gerekirdi. ve gitti de.
biraz zorlama sonunda verdi ayşenin babası. ama o da ne kendi istediği olmadı diye kızına surat yapmaya başladı.
artık ayşe ve babası evde iki yabancıydı. gelsinler götürsünler ben bişeye karışmam dedi ayşenin babası ve bu bardağı taşıran son damla oldu. o gece karar verdi ayşe ve zaten önceden kaçalım diye ısrar eden fevziyle kaçmaya karar verdi.
dudu biliyordu bitek bunu. o akşam duyulan araba sesinden sonra ablası gitmişti evden. hüzünlü olmuştu dudu için. yeni bi hayat. yani paylaşmak istememişti ablasını kimseyle ama napsın bu bigün olacaktı elbette.
baba barışmadı tabiki kaçan kızıyla. kızı bir yıl kaçmanın verdiği zorlukla kendi başına mücadele etti. aileden kimse görüşmüyordu onunla. aman görüşmesindlerdi çokta umrunda değildi ama niye böyle olmuştu sanki herşey.
ayşe istemezmiydi gelinlikle o evden çıkmayı..
işte kader şeydi bu....
bir yıl böyle geçti ayşenin hayatında ve sonunda onu sevindiren bişey oldu (gerçi o şey kaçtıktan üç ay sonra olmuştu ama yanlış anlatımdan dolayı hikayeye aktaramadım yukarıda siz anlatmışım gibi davranın olayı anlayınca çaktırmayın:1yes2: )
neyse ne diyodum bir yıl sonra yavrusunu canını kucağına aldı aldı ayşe ve hayattaki en büyük mutluluk buydu ayşe için. yavrusu ona herşeyi unutturmuştu.
babası da dede olduğunu öğrenince dayanamadı daha fazla. kaçsada o onun kızıydı. canıydı içindeki kızgınlığı bi köşeye bıraktı ve yavrusunu tekrar kızı olarak bağrına bastı. doğan çocuk herkes için neşe kaynağı olmuştu...
şimdi ayşe babasının yanında çok mutlu. kardeşi duduyla geçinip gidiyorlar işte. ama arada kırgınlıklar oluyor tabi. fakat o kadar danda bişey olmaz sanırım. umarım ayşe ve ailesi hep böyle mutlu olurlar...
allah onların ve bizim üzerimizden mutluluğu eksik etmesin...
biraz uzun oldu ama umarım okuyup beni sevindirirsiniz:1yes2:
