Hamileyken aldatma,şiddet vs yoksa iki şekilde boşanilir.
Ya kadın bosar, adamın ağza alınmayacak terbiyesizlikleri olmuştur, kadının ahlakına yönelik çirkin söylemlerini, bir sapikliğini falan farketmistir. "Bu ayı baba olacagina yavrumu tek buyuturum daha iyi" der, bir cesaret ayrilir. Yoksa kimse kolay kolay bir bebeği babasız büyütmeyi,ennazindan bu ülkede tercih etmez. Bu kadar kolay değil yani bu işler. Ancak esaslı bir sebebi olan kadın hamile haliyle kocasiy bosar
Ki sizin durumda kadın değil adam istemiş boşanmak.
Hangi şeref sahibi erkek hamile karısını karnında bebeğiyle terkedip gider? Kadın sinirliymis...olabilir. o bebeği yaptığına göre kadının karakterini biliyor olması lazım. Ayrıca hamilelik hormon salgılanan bir dönem. Kadini daha agredif yapan hormonları olabilir,ya da kocasının sevgisiz davranışları olabilir. Bebeği bile doğmadan, en zor anında yanında olmadan, sadece kadın dirdirci diye karnına bebeği endise içinde bir kadını, belki de ömrünün en savunmasız olduğu döneminde terkedip boşanma davası açmak bence insanlığa sığmaz.
Ki ben her zaman kötü evliliktense boşanmayı savunmusumdur, ailemin çoğu üyesi genç-yasli boşanmış insanlardan oluşuyor, 'kotu insanı ne çekeceksin,iyi yapmışsın' diyoruz. Böyle bir kültürden gelmeme rağmen bunu diyorum ki hamile kadını öyle savunmasız bir anında, ortada elle tutulur bir sebep yokken terketmek insanlığa sığmaz.
Böyle biriyle nasıl hayat kurabilirsin ki kendine???
Daha kendi doğurduğuna baba olamamış, kendi nikahlı karısini ona en ihtiyacı olduğu donem yarıyolda bırakmış.
Bu adamı nasıl hayatına almaya cesaret edersin??
Evlenmiş, boşanmış olması doğal bir şey, çocuklu boşanmış olması da doğal bir şey. Bir şekilde idare edilebilir arada sevgi varsa. Ama bu bambaşka bir şey.
Ya da bana öyle geliyor.
Melek Subaşı gibi, ben de serefsiz insan sevmiyorum