- 2 Haziran 2016
- 30
- 103
- 8
- 30
- Konu Sahibi kirmizi_canta
-
- #101
Yazdıklarınızdan çok etkilendim gerçekten. İnşallah şimdi ve gelecekte çok çok mutlu olursunuz
Yazdıklarınızdan çok etkilendim gerçekten. İnşallah şimdi ve gelecekte çok çok mutlu olursunuz"Çocuğum yüzünden boşanmıyorum" yalanına (kendilerini de kandırıyorlar evet) sığınan kadınlara ağzıma geleni sayasım geliyor bu forumda..Çünkü psikologlar bile bunun bir kurban psikolojisi olduğunu,birşeyler yapmanın (boşanmak,yeni hayat kurmak,kocişinden ayrılmak,alışkanlıkları bırakmak) sorumluluğunu almamak için,sorumluluğu çocuklara atmak olduğunu söylüyorlar..Hani yaparken sormadıkları çocuklara..Çocuğum için boşanmıyorum diyen tek bir annenin evladının büyüdükten sonra sağlıklı psikolojide bir birey olduğu henüz görülmedi..Asıl o çocuk için boşanmak gerekiyor be kadın sen nasıl anasın ki kendi bencilliğin,cesaretsizliğin evladının önüne geçiyor..
Bende tam 24-25 yıl korkunç bir evlilikte büyüdüm..Tek huzurlu günümüz olmadı..Her an gerginlik,korku hissederdim bugün ne olacak diye..Daha küçücük yaştan itibaren sürekli onların iyi olmasına çabalayıp,annemi korumaya çalıştığım için,çocuk olamadım ben..Anneme çok yalvardım bu psikopat adamdan boşan..Sırf anneme değil bizede neler yapıyordu..Kardeşim içine kapanık bende aşırı saldırgan,agresif ve kendini toplumdan soyutlayan,herkesi küçükgören bir insan olmuştum(çünkü çocuk anne babasının aynasıdır)o babayla büyüyen çocuğun başka türlü biri olacağını beklemek yerine gökten kırmızı kar yağmasını bekleyin ,en azından daha olası..Annem boşanmadı,işte klasik bahaneler..işim yok,naparım bu yaştan sonra vs vs..
Sonra ne mi oldu? Adam bir kadın bulup,annemden boşandı :) yani o boşanmasa bizimki hala cehennem hayatı yaşıyor olacaktı.İllaki aldatılmayı bekliyor bizim kadınlar ..o kadar pasifler ki,aylarca kocasının mahkeme açmasını bekleyen kadınlar görüyorum kk da..niye sizin eliniz ayağınız tutmuyor mu?
Ve neticeye gelelim..ben 2 yıl terapinin ardından bambaşka bir insan oldum(o korkunç öfkem,sinir nöbetlerim,tahammülsüzlüklerim gitti) ha yine vur ensesine al ekmeğini bir tip değilim dominantımdır ama bu benim karakterim ve pasif olmaya yeğlerim..
Annem 48 yaşından sonra çalışmaya başladı,şuan tr nin en üst düzey iş adamları ve bürokratlarıyla iş yapıyor.Babamın sen 1 tl kazanamazsın diye aşağıladığı annem 1 telefonla iş hallediyor.Babamın hiçbirzaman sahip olamadığı ve olamıycağı kadar çevresi var..
Kardeşim hala kendini kurtaramadı,babası gibi bir kıza takıldı gitti.onun sonu hayıra çıksın..
Hayatımızda ilkdefa bir evde huzur nasıl olur,kavgasız nasıl bir gün geçirilir,hayattan nasıl zevk alınır bunları öğrendik..Bir çay içmekten bile keyif alırmış insan meğerse huzuru yerindeyse..ben hayattan kaçmak için uyku haplarıyla 17-18 saat uyuyan insandım şimdi hap falan kullanmıyorum,kullanamamda zaten ağır gelir..ve o kadar uyuma isteğim gitti,çünkü dışarıda hayat var..
Şuan 29 yaşındayım 2.ünime başlıcam çünkü babamın kızı mühendis olsun diye okuduğum bölümden nefret ediyorum,hiç benlik değil..böyle büyümeseydim,heranlamda kapasitesi çok yüksek bir çocuktum,şuan çok farklı yerlerde olabilirdim.Buarada ben bildim bileli babam çok varlıklıydı belki annem ondanda çekindi..o iş, arkadaşın yazdığı gibi yurtdışı tatillerine gidip,designer kıyafetler alıp,pahalı arabalara binmekle olmuyor işte..mutluluk öyle birşey değil!!!
Ve 29 yılıma malolan yaşadıklarımın tek suçlusu babam olacak o adam değil aynı zamanda annem de..çocuklarını bu adama maruz bırakırken aklı nerdeydi?? Millet alıyor evladını gerekirse sığınma evine kaçıyor!!! Onlarda anne..
Yapamam ,edemem,kolay mı sanıyosun,parasız kalırım vs diyen kadın iş başa düşünce nasıl da yaptı ama :) yapılıyormuş demek ki..o yüzden boşanmam imkansız yazan herkadının kendini kandırdığını söylemeyi borç bilirim.Elinizi taşın altına sokmadan ,olmuyor bu işler..nasıl evlendiyseniz,boşanırken sorumluluk alacaksınız!!
Yazdıklarınızdan çok etkilendim gerçekten. İnşallah şimdi ve gelecekte çok çok mutlu olursunuz
Amin inşallah :) kendinize çok iyi bakın lütfen :)Çok teşekkür ederim amin hepimiz inşallah..heralde bu yaşıma dek( tabi allah korusun kıyaslamak hiç doğru değil ama yani ne boyutta olduğunu anlatmak için ) bir evlat acısı çeken anne kadar gözyaşı dökmüşümdür..Gözyaşlarım kurudu o derece..Ben annemin yerinde olsam asla evladıma bunu yapmazdım..Şimdi de başka türlü zorluklarla uğraşıyoruz ama yinede şükürler olsun..yaşarken cehennemin ne olduğunu gördüm o yüzden şuanki halimden memnunum..Burda bazen insanların dert ettikleri şeylere çok şaşırıyorum..Dertsizlikten canları sıkılanlar var..Allah kimsenin huzurunu,mutluluğunu yuvasından ,merhametide kalbinden eksik etmesin..
Herkezin bir hikayesi var.babam küçük yaşta vefat etti annem rahatsızdı.bizim avuntumuz ölmemesiydi.yanımızda kalmasıydı.beklentilerimiz farklı seninle.şöyle düşün canım,
güç bi yerden alınırdı beşlki çocukken şimdi geçti zaten de,
hiç güçlü biri olmadı hayatımda sırtımı az da olsa ara ara yaslyabileceğim, ben anneme baklmakla destek olmakla mğükellef olarak gelmedim ki dünyaya,
ben de öocuk olmak siterdim ben de naz yapmak güç toplamak siterdim,
hiç olmadı diyorum, artık yoruluyor insan 32 yaşındayım ama artık yoruldum,
anneme boşan diyordum bakıyorum benden başka kşmsesş yok, herşey ama herşey benden gideckti annem öyle zamanla kendine gelip de çalışıp da sosyalleşecek biri değil, belki diğer kardeşler de destek olacak gibi olsa ben daha güçlü olurdum, zaten artık babam hasta bilinci yerinde değil annme boşansa da bi anlamı yok artık ki zaten boşanamaz, keşke azcık güçlğ olsaydı annem... biz de dha gğçlğ olurduk çok şükür bugünüme işim gücüm yerinde , evlilikte sorun yaşadım hayatta da hep bi boşluk hep bir yalnızlık yani insan istiyor ki sıkıntılı zmanlarda anneyle paylaşayım annem de fikir alayım ... hep ezik ve çaresiz bi insanın verecği fikirler sonra bir de annemi teselli etmek zorunda kaldım hep anneme merhaet duymam gerketi hep , dibine kadar acımı paylaşıp da mantıklı bir çözümü birlikte bulduğumuz tek bir konu yok annemle
seni o kadar iyi anliyorum ki cunku senin yasadigin gibi bi yasantida gevti benimde cocuklugum ve suan annemdednde babamdanda nefret ediyrm beni bu hale onlsr getirdi ve suan gorsmuyormda onlarla cnku dahada yipratiyolar hala...ve evliyim 8 ay olucak esim hayatimdaki tum bosluklari dolduruo yeri gelio anne yeri gelio baba cok sukur iyiki evlenmisim diyorum bende tipki senin gibi korkuyodm evlilikten ama evlendikden sonra farkinda olmadan anne ve babanin yaptiklarini yapmamayi ogreniosun cnku ne kadr yara aldigini biliosun eger gerckten seviosan sevgilini hic durma evlen derim hayatta bazen annen baban dahi olsa biseyler duzelmiosa kendi huzurunu aramak zorundasin...Merhabalar. Başlığa sığmayacağı için buraya yazacağım ne demek istediğimi. Aldatılmış,aile içinde huzursuz olan bu sebepten boşanmak isteyen özellikle çocuğu olan kadınlar lütfen okusun yazdıklarımı. Ben de öyle bir ailenin çocuğuyum ve size kendi gözümden anlatmak istiyorum. Umarım kararsızlığınızı sona erdirebilirim. Biraz uzun olabilir nasıl toparlayacağımı bilmiyorum çünkü. Öncelikle kendimi ve ailemi tanıtayım. 21 yaşında üniversite öğrencisiyim. Benden 1.5 yaş küçük bir erkek kardeşim var. Annem ve babam 23 senelik evliler. Kendimi bildim bileli annem ve babam şiddetli biçimde kavga ederlerdi. Neden diye sorarsanız babamın ailesi yüzünden. Annem hiç sevmezdi baba tarafımı hem cahil hem de çok kötü insanlardı özellikle halamlar ve babaannem. Uzun uzun anlatmayacağım anlatsam sayfalar sürer ama şöyle söyleyeyim babaannem yengemler gençken onları amcalarıma dövdürtmekten zevk alan bir kadın. Ben küçükken onların kavgalarına çok şahit oldum çok. Bağırmaları,babamın evdeki eşyaları kırması,annemin üstüne yürümesi... Aslında annem üniversite mezunu bir kadın bunlara şahit olmamıza nasıl izin verdi anlamıyorum. Hadi babam köyde büyümüş bilmez böyle şeyleri. Küçükken gördüğüm şeyler mıh gibi çakıldı aklıma asla geçmiyor izi. Kendi kendime o kadar yemin ettim ki asla benim çocuklarım kavgalarımıza şahit olmayacak diye. Bdvde çok fazla okuyorum eşiyle kayınvalidesi yüzünden ya da başka sebeplerden kavga edenleri. Ya çocuklarınıza yansıtmayın ya da boşanın . Çocuğum babasız büyümesin diyorsunuz ama huzursuz ortamda büyümek tahmin edebileceğinizden çoookk daha fazla zarar veriyor çocuklarınıza. Şu satırları bile ağlayarak yazıyorum mesela. Eşinizin maddi durumu iyi olduğundan dolayı da boşanmamazlık etmeyin sakın. Bizim de durumumuz baya iyi aslında. Küçüklüğümden beri bir çöp bile eksik etmediler benden ama inanın evde huzursuzluk varsa çocuğunuzun eline 100.000 tllik araba anahtarı verseniz bile boş. İnsanın huzuru olsun önce. Arabam evim şuyum buyum olmasaydı da huzurlu mutlu bir yuvam olsaydı.Neyse işte annem ve babamın yaşı ilerledikçe aileyle ilgili olan kavgalar çook azaldı. Ama benim 20 yılım gitti.Artık huzurluyuz derken babamın yaptığı çapkınlıklar ortaya çıkmaya başladı. Annem gençken olan tek gecelik ilişkileri affetti sanırım. Ben olsam affetmem belki siz olsanız da affetmezsiniz ama o affetti. En son olaydan size biraz bahsetmek istiyorum. Babamın bir sekreteri vardı zamanında. İki yıl önce ayrıldı ama işten. İki oğlu olan bir kadın. Annem geçen yıl babamın telefonunu karıştırınca mesajları yakalamış numarayı whatsapptan ekleyince kadının eski sekreteri olduğunu gördüm. İster inanın ister inanmayın ama babam bana inanılmaz düşkündür ve aramızda gerçek bir bana kız ilişkisi varDI. Artık yok çünkü söylediği yalanları gördüm. Bir şekilde kapandı konu. Sonra annem tekrar yakaladı. Bu sefer gözümüzün önünde kavga etmek yerine bize bir şey belli etmeyip dışarda konuşmuşlar. Babam ağlamış yalvarmış kirmizicantaya söyleme utanıyorum demiş. Utanması normal boyu kadar iki çocuğı var. Şunu da belirteyim amcalarım dayılarım ve babam gençliklerinde de eşlerini aldatan insanlardı hala devam ediyolar. Bir kere yapan bir daha yapıyor ve istisnasının da olduğunu düşünmüyorum bunun. Bir de çocuğunuzda bıraktığınız psikolojiyi düşünün. Sürdürmeye gerçekten değer mi? Altüst durumdayım ben mesela. Normalde sevilen neşeli bir insanım ama çok çabuk sinirlenirim. Kardeşimse benim aksime içine kapanık bir çocuk oldu. O da fazla asabidir üstelik. Kim bilir daha bilinçaltımızda neler var. Dün annem tekrar numarayı yakalamış. Sonrası kavga kıyamet babamın dediklerini dinlemedim bile o kadar sıkıldım. Sadece odama çıkıp bağırışlarını dinledim. Asla ve asla bağırmadan konuşmayı öğrenemediler zaten. Babam amcamla ortak iş yapıyor. Annem de amcamı zerre sevmez. Babamdan ev ya da dükkan tapusu istedi vermezse amcamı ayırmasını istedi. Sonra zaten iş karı kız kavgasından mal mülk kavgasına döndü. Babam kriz geçirdi anneme vurmaya kalktı. Ben 22 yaşında koskoca yetişkin kızım. Annem 52 yaşında bir kadın ve düşünsenize böyle bir manzara gördüğünüzü. Anneme vurursan intihar ederim diye tehdit ettim en son. Ben ağlayıp krize girerken annemin susmayıp hala mal mülk istiyprım diye babamın üstüne gelmesi sus yoksa kendimi atarım dememe rağmen susmaması... Eşiniz size bir kez bile vursa bunu ona ödetin çünkü her kavgada önünüze çıkıyor bu durum.Dün ağlamaktan uyuyamadım sabahsa babamın bağırarak seslendiğini duydum. Ölmek istedim ya ölmek istedim. Bi rahat bırakın ne istiyosunuz benden dedim. Şunleı yazarken inanın hıçkırıyorum. Annemin önünü kesmiş annem boşanmaya gidiyormuş . Kendi aralarında çözmekten aciz çocuklarını buna alet eden iğrenç aciz insanlar. Annem çıktıktan sonra babam aldı karşısına annemin şartlarını bir yıl sonra gerçekleştirebileceğini borçlarının oldığunu amcamı şu an ayıramayacağımı anlattı anneme söylememi söyledi annemle ben konuşup ikna edecekmişim :) akşam eve gelmeyeceğimi söyledim beni tehdit etti annenle birbirimizi öldürürüz akşam gelmezsen dedi. Ama gelirsem de ben dayanamayıp kendime bişey yapmaktan çpk korkuyorım. Nasıl bunu göremezler? Bu yazdıklarımı iyi okuyup ders alın. Tek örnek ben değilim. Bütün kuzenlerim böyle. Hepsinin psikolojisi benim gibi bozuk. Dışardan baktığınızda belki anlamazsınız ama içimiz delik deşik. İki yıllık çok iyi giden bir ilişkim var ama çok korkuyorum aynıları olucak diye. Benim çocuklarım böyle olur mu acaba diye düşüniyorum sürekli. Çocuklarınız için iyice düşünüp alın boşanma kararınızı. Bazen burda okuyorum çocuklarım için boşanmıyorum yazanlar oluyo. Hayır asıl kendiniz için boşanmıyorsunuz. Çocuklarınızı o evde nasıl harcadığınızı göremeyecek kadar kör ve bencilsiniz. Anlatacaklarım bu kadar buraya kadar okuyanlar için teşekkür ederim farkındayım biraz uzun oldu. Telefondan yazdığım için paragraflara ayıramadım ama yazıma dikkat ettim. Bana vereceğiniz tavsiyeler varsa dinlemekten mutluluk duyarım
Gerçekten mi ya?üzgünüm, sıkıldım okuyamadım.
Evet tam da dediğiniz gibi. Şöyle anlatayım size evet varlıklı bir aileyiz. Türkiyenin en prestijli vakıf üniversitelerinin birinde hatrı sayılır bir bölüm okuyorum burslu olarak. Varlıklı ailenin başarılı pırlanta gibi bir kızıyım yani uzaktan. Cebimde kredi kartlarım altımda son model arabam vs. Bütün arkadaşlarım aileme bayılır. Babam esprilidir ve beni kucağına alıp sever o kadar düşkündür. Annemse çok havalı bir kadın uzaktan. Bir giydiğini bir daha giymez. Kimse uzaktan baksa tahmin edemez bu durumumuzu. Kavga edince o kadar başkalaşıyolar ki şok oluyorum her seferinde. Huzursuz ailede büyüyen insanlar aslında defolu insanlar. Defoluyum ben içten içe. Normal değilim yani. Çok çabuk ağlarım çok çabuk sevinirim çok çabuk üzülürüm çok çabuk sinirlenirim... Beni bu hale getiren o dışardan müthiş görünen ailem ama bunu ne zaman söylesem babam nankör olduğumı söyler neyini eksik ettik diye. Bir şey eksik etmediler maddi olarak ama ben onlardan sadece huzur istemiştim huzur eksik. Tırnaklarımı yemeyi 2 yıl önce bıraktım. Duygusal yeme bozukluğum var ve küçükken geceleri altıma kaçırıyordum. Onlar bunun onlardan kaynaklı olduğunu anlayamadılar. Ben de büyüdükçe anladım zaten.En nefret ettiğim şey olan sigaraya başladım ve sırf gergin zamanlarda rahatlatıyor diye ona sarılıyorum ve seviyorum. Babam bilse reddeder mesela ama bunu da onlar yaptı. Annem emekli mühendis benim. Kenarda köşede de bayağı bir birikimi var aslında. Neden boşanmadığını o da bilmiyor. Bizi de bahane ediyor. İkisinin de psikolojileri bozuk. Bizimki de. Böyle bir hikaye benimkisi. Yaramaz ya da içine kapanık çocuklara hiç kızmadım kıyamadım çünkü biliyorum ki bu durum %90 ailelerinden kaynaklı.Aile ortamınız toplumda dışarıdan örnek, varlıklı, saygın görünen birçok ailenin iç yüzü aslında. Etrafta bu kadar cok aile görüyorum ki esimle iliskimde paranoyalasip haketmedigi halde eziyet ediyorum adama acaba o da Bi yamuk yapar diye.Ama geleceğe dair umutsuz olmayın ve bol bol dua edin geleceğiniz icin. Genç kızların evlilik icin ettikleri duaları kabul oluyor. Yalnız anneniz uni mezunu olduğunu söylemişsiniz. Çalışıyor mu kendisi? Toplumda böyle erkeklere katlanan kadınlar çalışmayanlar o da mecbur kaldıkları icin.
Çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz için Allah sizin de mutluluğunuzu bozmasın :)Çok üzüldüm. Aslında neyi paylasamiyoruz değil mi? Bir yuva cocuklar, e maddi imkanlar da var. E daha ne istiyoruz. Sofraya bir tabak huzur, bir tabak da sevgi koysak gül gecinip gidecek herkes.
Ailemde biz de bir dönem yaşadık zorlu bir süreç . Ve bunların çoğuna da ben şahit oldum. Kavgalar özellikle babaanne kaynaklı saçmalıklar. Ve daha bir sürü sey. Allaha sığınıp, Rabbim nolur bana merhametli ve imanlı bir eş nasip et diye dua ettim hep. Evlenene kadar eşimin maaşının kaç lira olduğunu bile bilmiyordum. Çoğu esyamiz eksikti sonradan tamamladık. Bir lira bulamadığımız günü de yaşadık, doğuma borç alıp gittiğimiz günü de. Hiç isyan etmedim buna hakkım yoktu çünkü eşim bana en büyük hazineyi sunmuştu . Sevmeyi öğretmişti. Daha ne isterdim. Ben sevmeyi ondan ogrendim. Zaten sonrasında Rabbim rizkimizi da bol bol verdi hamdolsun. Ama bu maddi ve manevi bolluğa rağmen çok tahammülsuzum. Sizin dediginiz gibi çabuk kızıp çabuk ağlıyorum. Kendi duygularımı dizginleyemiyorum da ifade de edemiyorum. Ama hala ruhumu tamir etmekle uğraşıyorum işte. Çok yol katettim çok şükür.
İnşallah Rabbim sizin karşınıza da gonlunuze gore hayırlı, merhametli, imanlı, durust bir insan çıkartsın. Hep dua edin her gece, hiç yorulmadan. Muhakkak karşılığı gelecek. Aileniz için de dua edin. Kardesinizi boş bırakmayın. Yaralarinizi birlikte sarin. Allah yardımcınız olsun...
Sizin konularınıza denk gelmiştim. Sizinle konuşmak bu güne kısmetmiş sevgiliÇok üzüldüm okurken. Umarım sizinkiler bir an önce akıllanırlar, umarım.
Boşanma arefesinde biri olarak verdiğim kararın doğru olduğunu bir kez daha anladım yazdıkların sayesinde.
Buna gerçekten çok ama çok sevindim. Yazma amacım hem içimi dökmek hem de annelerin çocuklarının gözünden bakmasını sağlamaktıAllah yardımcın olsun tamamını okudum.Yeni boşanmış bir anne olarak iyiki diyorum.En azından çocuğumu huzurla büyütebilicem.Verdiğim kararın ne kadar doğru olduğunu bir kez daha sayende anlamış oldum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?